WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Dzisiejsze teksty liturgiczne i biblijne skupiają się na miłosierdziu Boga, które przypieczętował On krwią swojego Syna, oraz na radości, której On sam jest źródłem. Ludzka natura skłonna jest do grzechu, ale ilekroć upadamy, tylekroć Bóg nas podnosi, gdyż pragnie naszego wiecznego szczęścia, a nie tego, byśmy trwali w niewoli grzechu. Zdarza się, że niejednokrotnie odcinamy się od kochającego serca Ojca, dając się zwieść szatanowi, ale dopóki pokładamy nadzieję w Bożym miłosierdziu, zawsze mamy otwartą drogę powrotu, o czym powinniśmy pamiętać i pozwolić Mu prowadzić się do wiecznej szczęśliwości.
JESTEM JAK DZIECKO
NA KOLANACH
NAJCZULSZEJ MATKI
„Radujcie się! Przybliżyło się do was królestwo Boże”. Słowa te oznaczają, że Pan Bóg przychodzi dzisiaj do nas z konkretną pomocą: chce zbawić człowieka. Czytania liturgii słowa koncentrują się na radości z Bożego zbawienia, krzyżu Chrystusa, który jest powodem do chluby, oraz misji, którą Bóg daje wszystkim wierzącym.
Każdy może być szczęśliwy, wystarczy tylko pełnić wolę Bożą. Temu, kto pełni Jego wolę, Bóg obiecuje, że będzie w niebie. Krzyż i ofiara, którą złożył Jezus Chrystus, są – jak mówi św. Paweł – czymś najistotniejszym. Trzeba nam się cieszyć z ofiary Pana, bo tym sposobem otworzył nam drzwi do nieba.
Nieba, którego osiągnięcie jest naszym zadaniem i celem ziemskiej pielgrzymki.
Misja siedemdziesięciu dwu uczniów jest skierowana do miast, do których Jezus zamierza przyjść. On chce trafić do każdego człowieka. Dlatego prośba o wysłanie robotników dotyczy każdego, kto przyjął chrzest. Nie chodzi jedynie o kapłanów i siostry zakonne. Bóg chce, aby w swoich środowiskach, czyli w rodzinie, pracy, szkole, miejscu zamieszkania być głosicielem dobrej nowiny. Jak to zrobić? Poprzez zwykłą codzienną wierność przykazaniom, poprzez miłość do Boga i człowieka, za którego Chrystus oddał życie na krzyżu. Idźcie! Oto posyłam was jak owce między wilki. Niech dzisiejsza niedziela napełnia radością wszystkich, do których dociera Ewangelia, i do tych, którzy mają odwagę głosić ją nawet wśród wilków.
ks. Krzysztof Matusik
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 66, 10-14c)
Radość ery mesjańskiej
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Radujcie się wraz z Jerozolimą, weselcie się w niej wszyscy, co ją miłujecie! Cieszcie się z nią bardzo wy wszyscy, którzy się nad nią smuciliście, abyście ssać mogli aż do nasycenia z piersi jej pociech; ażebyście ciągnęli mleko z rozkoszą z pełnej piersi jej chwały.
Tak bowiem mówi Pan: «Oto Ja skieruję do niej pokój jak rzekę i chwałę narodów – jak strumień wezbrany. Ich niemowlęta będą noszone na biodrach i na kolanach będą pieszczone. Jak kogoś pociesza własna matka, tak Ja was pocieszać będę; w Jerozolimie doznacie pociechy».
Na ten widok rozradują się serce wasze, a kości wasze nabiorą świeżości jak murawa. Ręka Pana da się poznać Jego sługom.
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 66, 1b-3a. 4-7a. 16. 20)
Refren: Niech cała ziemia chwali swego Pana.
Z radością sławcie Boga, wszystkie ziemie, *
opiewajcie chwałę Jego imienia,
cześć Mu wspaniałą oddajcie. *
Powiedzcie Bogu: «Jak zadziwiające są Twe dzieła!
Refren: Niech cała ziemia chwali swego Pana.
Niechaj Cię wielbi cała ziemia i niechaj śpiewa Tobie, *
niech Twoje imię opiewa».
Przyjdźcie i patrzcie na dzieła Boga, *
zadziwiających rzeczy dokonał wśród ludzi!
Refren: Niech cała ziemia chwali swego Pana.
Morze na suchy ląd zamienił, *
pieszo przeszli przez rzekę.
Nim się przeto radujmy, *
Jego potęga włada na wieki.
Refren: Niech cała ziemia chwali swego Pana.
Przyjdźcie i słuchajcie mnie wszyscy, †
którzy boicie się Boga, *
opowiem, co uczynił mej duszy.
Błogosławiony Bóg, który nie odepchnął mej prośby *
i nie oddalił ode mnie swej łaski.
Refren: Niech cała ziemia chwali swego Pana.
DRUGIE CZYTANIE (Ga 6, 14-18)
Krzyż Chrystusa chlubą chrześcijan
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Galatów
Bracia: Co do mnie, to nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego, Jezusa Chrystusa, dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata. Bo ani obrzezanie nic nie znaczy, ani nieobrzezanie, tylko nowe stworzenie.
Na wszystkich tych, którzy się tej zasady trzymać będą, i na Izraela Bożego niech zstąpi pokój i miłosierdzie!
Odtąd niech już nikt nie sprawia mi przykrości: przecież ja na ciele swoim noszę blizny, znamię przynależności do Jezusa.
Łaska Pana naszego, Jezusa Chrystusa, niech będzie z duchem waszym, bracia! Amen.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Kol 3, 15a. 16a)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
W sercach waszych niech panuje pokój Chrystusowy;
słowo Chrystusa niech w nas mieszka w całym swym bogactwie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (dłuższa, Łk 10, 1 -12. 17-20)
Pokój królestwa Bożego
+ Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus wyznaczył jeszcze innych siedemdziesięciu dwu uczniów i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich:
«Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie! Oto posyłam was jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie.
Gdy wejdziecie do jakiegoś domu, najpierw mówcie: Pokój temu domowi. Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co będą mieli: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże».
«Lecz jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice i powiedzcie: Nawet proch, który z waszego miasta przylgnął nam do nóg, strząsamy wam. Wszakże to wiedzcie, że bliskie jest królestwo Boże. Powiadam wam: Sodomie lżej będzie w ów dzień niż temu miastu».
Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością, mówiąc: «Panie, przez wzgląd na Twoje imię nawet złe duchy nam się poddają».
Wtedy rzekł do nich: «Widziałem Szatana, który spadł z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednak nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie».
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Tymczasem pociąg dojechał do stacji docelowej. Z duszą na ramieniu Takashi ruszył biegiem w stronę domu. Ojciec oczekiwał go na progu, a po przywitaniu rzekł półgłosem:
– Mama miała wylew krwi do mózgu. Stan jest ciężki!
Takashi zdjął buty i pośpieszył do matki. Patrzył na nią z wielkim oddaniem i spostrzegł, że ona odwzajemnia jego spojrzenie, rozpoznaje go, obdarza czułością… lecz nie może nic powiedzieć. Milcząco jednak przemawiały jej oczy. Matka umarła, patrząc na syna! Takashi na zawsze zapamięta tamtą chwilę i jednoznacznie wyzna: Ostatnie spojrzenie mamy obaliło mój ateizm. Ja, który byłem przekonany, że nie istnieje nic takiego jak „dusza”, nagle musiałem w to uwierzyć. Oczy mojej matki dały mi poznać, że duch ludzki nadal żyje po śmierci. Wszystko to było zaledwie przeczuciem, ale takim, jakie doprowadziło mnie do przekonania, że dusza rzeczywiście istnieje!
Po pogrzebie matki Takashi wrócił na studia do Nagasaki. Przygnieciony bólem, próbował czytać Myśli Pascala. Natrafił na to wspaniałe zdanie: „Serce ma swoje racje, których rozum nie zna; widzimy to w tysiącu rzeczy”. Takashi zatrzymał się przy tej myśli i zawołał: Serce dało mi przeczuć, że dusza istnieje. Gdzie więc teraz przebywa moja mama? Co jest po śmierci?
Wrócił do lektury Pascala i natrafił na drugie błyskotliwe spostrzeżenie: Boga czuje serce, nie rozum. Oto, co jest wiara: Bóg dotykalny dla serca, nie dla rozumu.
Młody student zrozumiał, że rozum ludzki nie wystarcza, by dojść do Boga. Bóg nie jest bowiem tylko jakimś pojęciem, lecz osobą. „Powinienem słuchać swojego serca!” – wykrzyknął Takashi. Ale jak to zrobić? Czytając dalej Pascala, zdumiał się kolejną jego myślą: Znamy Boga tylko przez Chrystusa, ale i siebie samych pozna jemy tylko dzięki Niemu. Jedynie przez Chrystusa poznajemy życie i śmierć. Z daleka od Niego nie wiemy ani czym jest nasze życie, ani nasza śmierć, ani Bóg, ani my sami.
Takashi zamknął książkę i w ciszy swojego pokoju powiedział sam do siebie: „Tego już za wiele! Kim jest Jezus Chrystus?”. Nie wiedział o tym, ale Jezus już wchodził po cichu w jego życie. Blaise Pascal, wierzący naukowiec, delikatnie uchylił drzwi.
kard. Angelo Comastri
To była Ona! Matka Boża i nawrócenie człowieka.
Edycja Świętego Pawła 2023
Vatican News
- Jasna Góra: pielgrzymka Rodziny Radia Maryja (2025-07-13 16:34)
- Warszawa: chłopczyk w Oknie Życia u loretanek (2025-07-13 15:24)
- Papież jest dla nas jak sąsiad: Leon XIV wywołał radość w Castel Gandolfo (2025-07-13 13:08)
- Papież pozdrowił pielgrzymów na Jasną Górę (2025-07-13 12:17)
- Leon XIV: Aby żyć wiecznie, trzeba służyć życiu (2025-07-13 12:04)
- Papież przekazał patenę i kielich w darze parafii w Castel Gandolfo (2025-07-13 11:18)
