NR 24 / 2010 – UROCZYSTOŚĆ NMP KRÓLOWEJ POLSKI

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

„Maryjo, Królowo Polski! Jestem przy Tobie, pamiętam, czuwam!” Te słowa apelu jasnogórskiego przypominają nam dzisiaj akt oddania naszego narodu w ręce Maryi. Pobożność maryjna to przede wszystkim naśladowanie Jej cnót. Dziś pragniemy w sposób szczególny kontemplować Maryję jako Tę, która przez wieki trwała na straży naszego narodu i naszej wiary. Ona wskazuje nam drogę królewską, którą jest Jezus. Ochrania nas płaszczem swojej opieki i wstawia się u Swego Syna za nami.
PIERWSZE CZYTANIE (Ap 11,19a;12,1.3-6a.10ab)
Niewiasta obleczona w słońce i księżyc, z koroną na głowie, o której pisze autor Apokalipsy, jest dla nas znakiem innego piękniejszego królestwa, którego „ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć” (1Kor 2,9). Królowanie Maryi płynie z Jej zjednoczenia z Bogiem. Podczas, gdy ziemskie korony szybko spadają z głów, dążmy do tej korony, która jest niewidoczna dla oczu.

Czytanie z Księgi Apokalipsy świętego Jana Apostoła

Świątynia Boga w niebie się otwarła, i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego świątyni. Potem ukazał się wielki znak na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu.
Ukazał się też inny znak na niebie: Oto wielki Smok ognisty; ma siedem głów i dziesięć rogów, a na głowach siedem diademów. Ogon jego zmiata trzecią część gwiazd z nieba i rzucił je na ziemię. Smok stanął przed mającą urodzić Niewiastą, ażeby skoro tylko porodzi, pożreć jej Dziecko. I porodziła Syna – mężczyznę, który będzie pasł wszystkie narody rózgą żelazną. Dziecko jej zostało porwane do Boga i do Jego tronu. Niewiasta zaś zbiegła na pustynię, gdzie ma miejsce przygotowane przez Boga.
I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: «Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca».
PSALM (Jdt 13,18bcda.19-20)
Słowa psalmu wychwalają zwycięstwo Judyty, które Kościół odnosi do Maryi, gdyż Ona jest „błogosławiona przez Boga spomiędzy wszystkich niewiast na ziemi”. Ponieważ śpiewanie psalmów jest wyrazem naszej miłości i odpowiedzi na usłyszane Słowo, wspólnie błogosławmy Boga, dziękując Mu za dar naszej Matki i Królowej Polski. [c1]Refren:[/c1] Tyś wielką chlubą naszego narodu. Błogosławiona jesteś, córko, przez Boga Najwyższego, [c1]*[/c1] spomiędzy wszystkich niewiast na ziemi, i niech będzie błogosławiony Pan Bóg, [c1]*[/c1] Stwórca nieba i ziemi. [c1]Ref.[/c1] Twoja ufność nie zatrze się aż na wieki [c1]*[/c1] w sercach ludzkich wspominających moc Boga. Niech Bóg to sprawi, [c1]*[/c1] abyś była wywyższona na wieki. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (Kol 1,12-16)
„Chrystus jest obrazem Boga niewidzialnego” – pisze św. Paweł w liście do Kolosan. Zatem piękny jest każdy człowiek, gdyż został stworzony na wzór Dawcy wszelkiego piękna. Wpatrujmy się w Maryję, która w najdoskonalszy sposób upodobniła się do Swojego Syna. Niech nasze serca będą czyste i otwarte na Boga, abyśmy w każdym człowieku potrafili dostrzec Boży obraz i Boże podobieństwo.

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Kolosan

Bracia:
Z radością dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie, odpuszczenie grzechów.
On jest obrazem Boga niewidzialnego, Pierworodnym wobec każdego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone.
On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 19,27) [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.

Jezus powiedział do ucznia: «Oto Matka twoja»,

i od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 19,25-27)
„U stóp krzyża Jezusa stała Matka” – nie płakała, nie szlochała, nie narzekała, ale „stała” i wytrwała do końca. Oto tajemnica bolesnego serca Maryi, która z królewską godnością współcierpiała i wskazywała na obecność Dawcy Życia. Pod krzyżem zostawiła nam przykład królowania, by wraz z Nią stawać pod współczesnymi krzyżami. Maryja uczy nas trwania obok drugiego człowieka w milczeniu, w modlitwie oraz współodpowiedzialności za niego i za jego zbawienie.

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Obok krzyża Jezusa stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena.
Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: «Niewiasto, oto syn Twój». Następnie rzekł do ucznia: «Oto Matka twoja».
I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.