NR 43 / 2014 – XXI NIEDZIELA ZWYKŁA

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

Chrystus był i jest różnie odbierany. Dla jednych to piękny pasterz przechadzający się wśród galilejskich pól, cudowny terapeuta leczący ciało i ducha, genialny filozof wygłaszający szczytne idee. Dla drugich niezwykły cudotwórca przynoszący zaspokojenie głodu chleba i ciekawości, znakomity mówca przyciągający do siebie tłumy, w końcu polityczny działacz uwalniający wszystkich uciśnionych. Takie wyobrażenia o Jezusie są jednak niezobowiązujące. Dlatego tak ważna jest odpowiedź zgodnie z prawdą na Jego pytanie: „A ty za kogo Mnie uważasz?”.

PIERWSZE CZYTANIE(Iz 22,19-23)

Klucze są oznaką i symbolem władzy w królestwie, a także w Kościele. Izajasz ukazuje ogrom odpowiedzialności związany z władzą. Temu, kto jest niegodny, jest ona odebrana. Klucz, jak krzyż położony na ramieniu Eliakima, pozwala fizycznie odczuć ciężar sprawowanej władzy. Jest to także godność, dla której sprawowania Bóg umacnia człowieka, co wyraża imię Eliakim. W pierwszym rzędzie ta władza spoczywa w rękach Chrystusa, który ma „klucze śmierci i Otchłani”. Jako Pan ma władzę nad życiem i śmiercią. Jej także udziela Kościołowi.

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

To mówi Pan do Szebny, zarządcy pałacu:
«Gdy strącę cię z twego urzędu i przepędzę cię z twojej posady, tegoż dnia powołam sługę mego, Eliakima, syna Chilkiasza. Oblokę go w twoją tunikę, przepaszę go twoim pasem, twoją władzę oddam w jego ręce; on będzie ojcem dla mieszkańców Jeruzalem oraz dla domu Judy.
Położę klucz domu Dawidowego na jego ramieniu: gdy on otworzy, nikt nie zamknie, gdy on zamknie, nikt nie otworzy. Wbiję go jak kołek na miejscu pewnym, i stanie się tronem chwały dla domu swego ojca».

PSALM(Ps 138,1-2a.2bc i 3.6 i 8bc)

Psalmy są modlitewnikiem ludzi wierzących. Umieszczone w sercu Biblii ukazują prawdę o Bogu Stwórcy i Zbawcy, wychwalając Go za Jego miłosierdzie i wierność. Uczą także, jak zwracać się do Boga przez dziękczynne hymny, błagalne pieśni czy modlitewne prośby. W dzisiejszym psalmie dziękujemy naszemu Panu za łaskę. Słowa wdzięczności płyną prosto z serca, zataczając szersze kręgi. Psalmista uczy nas także, że powinniśmy dziękować we wspólnocie: wobec aniołów i w świątyni. Tak wyśpiewany psalm staje się pieśnią Kościoła.

Refren:Panie, Twa łaska trwa po wszystkie wieki.

Będę Cię sławił, Panie, z całego serca, *
bo usłyszałeś słowa ust moich;
będę śpiewał Ci psalm wobec aniołów. *
Pokłon Ci oddam
w Twoim świętym przybytku.Ref.

I będę sławił Twe imię *
za łaskę Twoją i wierność.
Wysłuchałeś mnie, kiedy Cię wzywałem, *
pomnożyłeś moc mojej duszy.Ref.

Pan, który jest wysoko,
patrzy łaskawie na pokornego, *
pyszałka zaś dostrzega z daleka.
Panie, Twa łaska trwa na wieki, *
nie porzucaj dzieła rąk Twoich.Ref.

DRUGIE CZYTANIE(Rz 11,33-36)

Paweł Apostoł wygłasza hymn pochwalny na cześć wszechwiedzy Pana Boga. Jego bogactwo, mądrość i wiedza są zanurzone w niezbadanych głębokościach, co oznacza, że żaden człowiek nie jest w stanie ich zbadać, zmierzyć, poznać czy zrozumieć. Można jedynie bezgranicznie się w nich zanurzyć. Wówczas poznaje się najważniejszą prawdę – „z Niego i przez Niego, i dla Niego jest wszystko”. Nikt nie może więc konkurować lub doradzać Panu, jak lepiej urządzić świat lub według jakich praw żyć. Chwała należy się tylko Bogu Stwórcy.

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian

O głębokości bogactw, mądrości i wiedzy Boga! Jakże niezbadane są Jego wyroki i nie do wyśledzenia Jego drogi!
Kto bowiem poznał myśl Pana albo kto był Jego doradcą?
Lub kto Go pierwszy obdarował, aby nawzajem otrzymać odpłatę?
Albowiem z Niego i przez Niego, i dla Niego jest wszystko. Jemu chwała na wieki. Amen.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(Mt 16,18)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ty jesteś Piotr – Opoka
i na tej opoce zbuduję mój Kościół,
a bramy piekielne go nie przemogą.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA(Mt 16,13-20)

Ponowne pytanie Jezusa może być wyrazem Jego „niezadowolenia”. Uważany „za jednego z proroków” został sprowadzony do roli swoich poprzedników: proroków – sług Słowa, a przecież On jest Słowem Boga; proroków – zwiastunów Mesjasza, a On jest Mesjaszem; proroków – głosicieli zbawienia, a On jest Zbawicielem. Nie jest On poprzednikiem, ale wypełnieniem tego, co było zapowiadane. Przyjęcie Jezusa i Jego Ewangelii domaga się wyraźnej odpowiedzi na to drugie pytanie, a nie powtarzania zasłyszanych teorii i opowiadań.

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza

Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?».
A oni odpowiedzieli: «Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków».
Jezus zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?».
Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjaszem, Synem Boga żywego».
Na to Jezus mu rzekł: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr – Opoka i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie».
Wtedy przykazał uczniom, aby nikomu nie mówili, że On jest Mesjaszem.