NR 17 / 2019 – WIELKI CZWARTEK – MSZA WIECZERZY PAŃSKIEJ

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

Triduum Paschalne to najintensywniejszy czas w roku liturgicznym, przeżywanie w skali 1:1 ostatnich dni ziemskiego życia Jezusa. Dlatego w tradycji kościelnej wiele w tym okresie liturgii bogatszych niż zwykle, okazji do udziału w nabożeństwach, jak Gorzkie żale czy Droga krzyżowa, więcej też okazji do adoracji i osobistej modlitwy. Żeby zmartwychwstać z Panem, trzeba przejść z Nim wszystkie etapy Jego Męki.

PIERWSZE CZYTANIE (Wj 12, 1-8. 11-14)

Obchód paschalny, największe święto w kalendarzu liturgicznym judaizmu, to obchód, który w zasadzie nie jest związany ze świątynią, ale z rodziną. To uroczysta wieczerza o określonym jadłospisie i sposobie spożywania. Wydawać by się mogło, że rytuał ten bardzo wcześnie otrzymał formę zamkniętą. A jednak Jezus pokazał, że była to tylko zapowiedź prawdziwego wyzwolenia, rzeczywistej ofiary, pełnego objawienia mocy Bożej.

Czytanie z Księgi Wyjścia

Pan powiedział do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej: «Miesiąc ten będzie dla was początkiem miesięcy, będzie pierwszym miesiącem roku! Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela tak:
„Dziesiątego dnia tego miesiąca niech się każdy postara o baranka dla rodziny, o baranka dla domu. Jeśliby zaś rodzina była za mała do spożycia baranka, to niech się postara o niego razem ze swym sąsiadem, który mieszka najbliżej jego domu, aby była odpowiednia liczba osób. Liczyć je zaś będziecie dla spożycia baranka według tego, co każdy może spożyć. Baranek będzie bez skazy, samiec, jednoroczny; wziąć możecie jagnię albo koźlę. Będziecie go strzec aż do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zabije go całe zgromadzenie Izraela o zmierzchu. I wezmą krew baranka, i pokropią nią odrzwia i progi domu, w którym będą go spożywać. I tej samej nocy spożyją mięso pieczone w ogniu, i chleby przaśne będą spożywali z gorzkimi ziołami.
Tak zaś spożywać go będziecie: biodra wasze będą przepasane, sandały na waszych nogach i laska w waszym ręku. Spożywać będziecie pośpiesznie, gdyż jest to Pascha na cześć Pana.
Tej nocy przejdę przez Egipt, zabiję wszystko pierworodne w ziemi egipskiej, od człowieka aż po bydło, i odbędę sąd nad wszystkimi bogami Egiptu – Ja, Pan. Krew posłuży wam do oznaczenia domów, w których będziecie przebywać. Gdy ujrzę krew, przejdę obok i nie będzie pośród was plagi niszczycielskiej, gdy będę karał ziemię egipską.
Dzień ten będzie dla was dniem pamiętnym i obchodzić go będziecie jako święto dla uczczenia Pana. Po wszystkie pokolenia – na zawsze w tym dniu będziecie obchodzić święto”».

Oto słowo Boże.

PSALM (Ps 116B)

Przywykliśmy, że wcześniejsze pokolenia ustępują nam miejsca, przekazują nam swe dziedzictwo okupione trudem lub krwią. Nie robi już na nas wrażenia nawet to, że umarł za nas Bóg. Wypieramy z pamięci dług, jaki zaciągnęliśmy, biorąc Jego życie na miejsce tego, które odrzuciliśmy, wybierając śmierć – owoc grzechu. Podnosząc kielich zbawienia z krwią Zbawiciela, deklarujemy naszą gotowość poświęcenia się Bogu.

Refren: Kielich Przymierza to Krew Zbawiciela.

Czym się Panu odpłacę *
za wszystko, co mi wyświadczył?
Podniosę kielich zbawienia *
i wezwę imienia Pana.

Refren: Kielich Przymierza to Krew Zbawiciela.

Cenna jest w oczach Pana *
śmierć Jego wyznawców.
Jestem Twym sługą, synem Twojej służebnicy, *
Ty rozerwałeś moje kajdany.

Refren: Kielich Przymierza to Krew Zbawiciela.

Tobie złożę ofiarę pochwalną *
i wezwę imienia Pana.
Wypełnię me śluby dla Pana *
przed całym Jego ludem.

Refren: Kielich Przymierza to Krew Zbawiciela.

DRUGIE CZYTANIE (1 Kor 11, 23-26)

Kościelna pamięć licząca dwa tysiące lat przechowuje niewyobrażalną ilość wydarzeń, dat, dzieł kultury i nieprzebrane bogactwo wiedzy. Nie ma w niej jednak niczego ważniejszego niż przekaz tych słów, dzięki którym sakrament obecności Chrystusa pośród nas i ofiara Jego miłości ciągle trwają i owocują naszym odradzaniem się po każdym upadku, każdej śmierci spowodowanymi przez nasz grzech.

Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Bracia:
Ja otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, której został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy, połamał i rzekł: «To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę!». Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: «Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę!».
Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb i pijecie kielich, śmierć Pana głosicie, aż przyjdzie.

Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 13, 34)

Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.

Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali,
tak jak Ja was umiłowałem.

Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.

EWANGELIA (J 13, 1-15)

Jezus umył uczniom nogi, by ich czegoś nauczyć. Z pewnością nie chodziło o to, jak wykonuje się ten zabieg higieniczny. Treścią danej przez Niego lekcji jest uniżenie się Syna Bożego, Jego pochylenie się nad człowiekiem. Pokora i służba to formy, przez które Jezus objawia boskość. Jakże trudno nam uwierzyć, że wystarczą one, by ukazać pełnię człowieczeństwa. Próbujmy zrozumieć, co Pan nam uczynił.

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Było to przed Świętem Paschy. Jezus, wiedząc, że nadeszła godzina Jego, by przeszedł z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował.
W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty, syna Szymona, aby Go wydał, Jezus, wiedząc, że Ojciec oddał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło, nim się przepasał. Potem nalał wody do misy. I zaczął obmywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany.
Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: «Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?». Jezus mu odpowiedział: «Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale poznasz to później». Rzekł do Niego Piotr: «Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał».
Odpowiedział mu Jezus: Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną». Rzekł do Niego Szymon Piotr: «Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę!».
Powiedział do niego Jezus: «Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy ». Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: «Nie wszyscy jesteście czyści».
A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: «Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie „Nauczycielem” i „Panem”, i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wy powinniście sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem».

Oto słowo Pańskie.