WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
NA KOGO (NIE) ZSTĄPI DUCH ŚWIĘTY?
Prorok Joel zapowiada, że Bóg wyleje swego Ducha na wszelkie stworzenie (Jl 3, 1nn). Wszyscy będą prorokować. Pan Jezus mówi o konieczności narodzenia z Ducha (J 3, 5nn). Wiatr wieje kędy chce i jak chce. Szum jego słyszysz, ale nie wiesz, dokąd podążą. Tak też dzieje się z tym, kto przyjmuje Ducha Świętego.
Święta Faustyna Kowalska napisała w Dzienniczku, że Bóg udziela wszystkim łaski, ale w różnym stopniu. Udzielam ci tyle łask, ile udźwignąć zdołasz (Dz 164). Nie wszystkie [dusze] dostąpią tej łaski, ale same temu winne. Kto nie korzysta z małych łask – nie otrzymuje wielkich (1633325). Dusza, która ma otwarte serce otrzyma więcej. Dusza otrzyma obficie, jeżeli nie zmarnuje łaski. Podobnie jest z darami Ducha Świętego.
Czy więc wylanie Ducha jest warunkowe? Przecież miłość Boga jest bezwarunkowa. Ze strony Boga i Ducha Świętego tak, ale nie zawsze z naszej. Kiedy upieramy się przy swoim, to my stawiamy warunki. Co ma na to odpowiedzieć Duch Święty? Jest Duchem pokory i miłości. Będzie próbował rozgrzać nasze serce płomieniem wiary i ufności. Czasami ta droga może być długa i niełatwa. Mimo to Duch Święty zawsze będzie walczył o naszą wiarę. A na pewno przejdzie czas, kiedy zrozumiemy Jego działanie. Wtedy odczujemy jeszcze większą Jego moc. Duch Święty już działa, ale pragnie jeszcze silniej i skuteczniej płonąć w naszych sercach. W tym dniu uroczystym wołajmy jeszcze raz za św. Janem Pawłem II: Niech zstąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi, tej ziemi!
ks. Leszek Rasztawicki
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Uroczystość Zesłania Ducha Świętego zamyka liturgiczny okres Wielkanocy. Módlmy się o pełnię darów Ducha, byśmy w każdym czasie oddawali cześć Bogu. Niech zapanuje jedność w podzielonych narodach i rodzinach. Niech Duch Święty rozpali w nas miłość, którą w nas rozlewa, aby zawsze działała w nas Jego moc.
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 2,1-11)
Wydarzenie Zesłania Ducha Świętego jest spełnieniem obietnicy wstępującego do nieba Chrystusa. Symbolem Ducha są w dzisiejszym czytaniu języki jakby z ognia. Ogień wszystko spala, ale też daje światło i ogrzewa. Jako chrześcijanie możemy prosić o dar rozumienia rzeczywistości, w której żyjemy. W ten sposób staniemy się bardziej wiarygodni i zrozumiali.
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wichru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też jakby języki ognia, które się rozdzielały, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.
Przebywali wtedy w Jeruzalem pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak tamci przemawiali w jego własnym języku.
Pełni zdumienia i podziwu mówili: «Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami? Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? – Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże».
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 104)
Błogosławimy Boga za cud Jego stworzenia. Radujemy się Jego potęgą i chwałą. Dziękujemy Mu za każde istnienie, za ziemię i kosmos. Pan w akcie stworzenia uczynił wszystko nowe. Teraz w dziele Zmartwychwstania i Zesłania Ducha Świętego stwarza nowy lud, odnawia całą ziemię. Czynimy to razem z Nim, gdy stajemy się nową ziemią, na której można posadzić nowe ziarno.
Refren: Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię.
Albo: Aleluja.
Błogosław, duszo moja, Pana, *
Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki!
Jak liczne są dzieła Twoje, Panie, *
ziemia jest pełna Twoich stworzeń.
Refren: Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię.
Gdy odbierasz im oddech, marnieją *
i w proch się obracają.
Stwarzasz je, napełniając swym Duchem, *
i odnawiasz oblicze ziemi.
Refren: Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię.
Niech chwała Pana trwa na wieki, *
niech Pan się raduje z dzieł swoich.
Niech miła Mu będzie pieśń moja, *
będę radował się w Panu.
Refren: Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię.
DRUGIE CZYTANIE (Rz 8, 8-17)
Różnorodność w jedności jest darem, o który musimy dbać. To bogactwo Kościoła, w którym jesteśmy ochrzczeni. Każdy z nas jest odpowiedzialny za dar, który otrzymał od Boga. Jeśli będzie go rozwijał i pomnażał, uczyni wiele dobra dla siebie i dla innych. Jedność utrzymuje Duch prowadzący nas do pełni życia i wymiany darów we wspólnocie.
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia:
Ci, którzy według ciała żyją, Bogu podobać się nie mogą. Wy jednak nie żyjecie według ciała, lecz według Ducha, jeśli tylko Duch Boży w was mieszka.
Jeżeli zaś ktoś, nie ma Ducha Chrystusowego, ten do Niego nie należy. Skoro zaś Chrystus w was mieszka, ciało wprawdzie podlega śmierci ze względu na skutki grzechu, duch jednak ma życie na skutek usprawiedliwienia. A jeżeli mieszka w was Duch Tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, to Ten, co wskrzesił Chrystusa Jezusa z martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała mocą mieszkającego w was swego Ducha. Jesteśmy więc, bracia, dłużnikami, ale nie ciała, byśmy żyć mieli według ciała. Bo jeżeli będziecie żyli według ciała, czeka was śmierć. Jeżeli zaś przy pomocy Ducha zadawać będziecie śmierć popędom ciała – będziecie żyli. Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch Boży, są synami Bożymi. Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście Ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: «Abba, Ojcze!». Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Jeżeli zaś jesteśmy dziećmi, to i dziedzicami: dziedzicami Boga, a współdziedzicami Chrystusa; skoro wspólnie z Nim cierpimy, to po to, by wspólnie mieć udział w chwale.
Oto słowo Boże.
SEKWENCJA
Przybądź, Duchu Święty,
Ześlij z nieba wzięty
Światła Twego strumień.
Przyjdź, Ojcze ubogich,
Przyjdź, Dawco łask drogich,
Przyjdź, Światłości sumień.
O, najmilszy z gości,
Słodka serc radości,
Słodkie orzeźwienie.
W pracy Tyś ochłodą,
W skwarze żywą wodą,
W płaczu utulenie.
Światłości najświętsza,
Serc wierzących wnętrza
Poddaj Twej potędze.
Bez Twojego tchnienia,
Cóż jest wśród stworzenia?
Jeno cierń i nędze.
Obmyj, co nieświęte,
Oschłym wlej zachętę,
Ulecz serca ranę.
Nagnij, co jest harde,
Rozgrzej serca twarde,
Prowadź zabłąkane.
Daj Twoim wierzącym,
W Tobie ufającym,
Siedmiorakie dary.
Daj zasługę męstwa,
Daj wieniec zwycięstwa,
Daj szczęście bez miary.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Przyjdź, Duchu Święty, napełnij serca swoich wiernych
i zapal w nich ogień swojej miłości.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 14, 15-16b. 23b-26)
Pokój to pierwszy dar zmartwychwstałego Pana. Pokój na ziemi, pokój w sercach. Pokój, który otwiera zamknięte drzwi naszych umysłów, woli, serc. Pan Jezus daje nam pokój i posyła zawsze swojego Ducha. Daje moc odpuszczania grzechów swoim słabym uczniom i ich następcom. Módlmy się za cały Kościół, by umiał dar Ducha pokoju wcielać w życie.
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Parakleta da wam, aby z wami był na zawsze.
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca.
To wam powiedziałem, przebywając wśród was. A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem».
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Modlitwy o uzdrowienie wewnętrzne
Po tych słowach tchnął i oznajmił im:
„Przyjmijcie Ducha Świętego.
Tym, którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone;
którym zatrzymacie, są zatrzymane”.
J 20, 21-23
Kochany Duchu Święty, Boski mój Przyjacielu! Dziś uświadamiasz mi z większą mocą, jak wielką łaską jest dar widzenia tajemnicy serca. Przez wiele lat mojego życia nie uznawałem się za grzesznika, chociaż nim byłem. Oprócz grzechów i upadków, które były następstwem mojej ludzkiej słabości, grzeszyłem – w sensie ignorowania woli Bożej – przez to, że nie słuchałem Ciebie ani się Ciebie nie radziłem. Teraz widzę, jak bardzo byłem przywiązany tylko do swojej opinii, nie mając ani miłosierdzia względem ludzi, jakie Ty masz, ani nie okazując im cierpliwości, bo każdy musi dojrzewać stopniowo prowadzony przez mądre, prawdziwe i łagodne słowo.
Kochany Duchu Święty, zobaczyć własną grzeszność w Twoim świetle to wielka łaska, ale i ciężar! Czasami widziałem grzech po ludzku jako poniżenie i porażkę, a wówczas grzech zamykał mnie na Ciebie, gdyż ja sam chciałem oczyścić swój własny obraz przed Tobą. Czasami odrzucałem prawdę przytłoczony oskarżeniami tych, którzy mają przedziwną zdolność widzenia czego nie ma, a nie widzą tego, co jest. Wówczas byłem bardziej skłonny uważać, że pewne postawy są typowe dla natury ludzkiej i nie ma powodu, by się nimi zajmować.
Czasami nie widziałem grzechów zaniedbania, które są bardzo ciężkie, skoro powodują, że się nie nawracamy, nie zmieniamy i nie postępujemy w świętości i mądrości. Trwanie w głupocie tego świata, prowadzi do przypodobania się innym i służenia złu, a wskutek tego bardzo rani Twoje Boskie Serce i uniemożliwia Twojej mądrości przekształcanie nas samych. Grzechy zaniedbania w dziedzinie ducha są największymi sprawcami zła w Kościele i świecie, gdyż w ich wyniku nie jest pełniona wola Boga, a Boże plany wobec świata i poszczególnych ludzi, odsuwają się w czasie. Ileż razy praktykowanie modlitwy traktowałem jedynie jako obowiązek, a nie jako wyzwolenie z ograniczeń krótkowzroczności i samouwielbienia lub źródło światła, jedności z Tobą, uczenia się od Ciebie naprawiania błędów, zawracania z drogi głupoty i małoduszności.
Kochany Duchu Święty, Ty „przekonujesz świat o grzechu” (por. J 16, 9) – to niezwykła łaska Twojej obecności i działalności w świecie. Przepraszam Cię, że tak długo nie chciałem Cię słuchać, chociaż wiele razy dawałeś mi wyjaśnienie grzechu jako postawy ignorowania obecności Bożej w naszym życiu. Pragnę, abyś był czczony, uznawany, słuchany i przyjęty! Tylko w ten sposób jako ludzie możemy wyjść z niewoli zależności od dyktatu ducha tego świata, próżności, podziałów, negacji, nadmiernej krytyki, od dyktatu zmysłów i nienawiści. Proszę Cię Duchu Święty: oczyść moją duszę z przeszłości grzesznej i mrocznej. Napełnij mnie na nowo łaską świętości. Amen!
ks. Krzysztof Guzowski,
Modlitwy do Ducha Świętego o uzdrowienie i uwolnienie,
Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2018.
