NR 35 / 2020 – 15 NIEDZIELA ZWYKŁA

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

Współczesny człowiek nie chce przyznać się do błędu. Bóg ukazuje błądzącym światło swojej prawdy, jeśli uznają swoją słabość i proszą o pomoc. Często słabość ludzi objawiasię, choć nie zwracają się do Boga, a mimo to uważają, że dadzą sobie radę. Chrześcijanin powinien odrzucać wszystko, co się sprzeciwia jego godności, uznawać swoją słabość, ufać Bogu i postępować w Jego prawdzie i łasce.

PIERWSZE CZYTANIE (Iz 55, 10-11)

Krótka wypowiedź Boga z Księgi Izajasza – właściwie jedno zdanie – mówi o skuteczności Bożego słowa. Porównane jest ono do życiodajnej wody. Otwierajmy się na to bogactwo udostępnione zwłaszcza w odnowionej liturgii mszalnej. Sami bierzmy do ręki Pismo Święte. Rozważajmy je i w jego świetle zastanawiajmy się nad naszym życiem i postępowaniem. Zachęcajmy innych do korzystania z tego skarbu.

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

Tak mówi Pan: «Podobnie jak ulewa i śnieg spadają z nieba i tam nie powracają, dopóki nie nawodnią ziemi, nie użyźnią jej i nie zapewnią urodzaju, tak iż wydaje nasienie dla siewcy i chleb dla jedzącego, tak słowo, które wychodzi z ust moich, nie wraca do Mnie bezowocne, zanim wpierw nie dokona tego, co chciałem, i nie spełni pomyślnie swego posłannictwa».

Oto słowo Boże.

PSALM (Ps 65)

Psalmista rozwija obraz żyznej, nawadnianej ziemi, wydającej obfite plony. Modlimy się o urodzaje, szanujemy ciężką pracę rolnika, która często w natchnionych tekstach jest obrazem duchowego wzrostu i owocowania. Ostateczny wynik pracy zależy od Boga. Dziękujmy Mu za Jego łaski. Nie żałujmy trudu w uprawie dobrych dzieł i usuwaniu chwastów naszych wad. Radujmy się z plonów teraz i w wieczności.

Refren: Na żyznej ziemi ziarno wyda plony.

Nawiedziłeś i nawodniłeś ziemię, *
wzbogaciłeś ją obficie.
Strumień Boży wezbrał wodami, *
przygotowałeś im zboże. Ref.

I tak uprawiłeś ziemię: *
Nawodniłeś jej bruzdy,
wyrównałeś jej skiby,
spulchniłeś ją deszczami, *
i pobłogosławiłeś plonom. Ref.

Rok uwieńczyłeś swoimi dobrami, *
tam gdzie przejdziesz,
wzbudzasz urodzaje.
Stepowe pastwiska są pełne rosy, *
a wzgórza przepasane weselem. Ref.

Łąki się stroją trzodami, *
doliny okrywają się zbożem,
razem śpiewają *
i wznoszą okrzyki radości. Ref.

DRUGIE CZYTANIE (Rz 8, 18-23)

Święty Paweł pisze o różnicy między obecnymi trudami a wieczną nagrodą. Zwraca uwagę na udział całego stworzenia w życiu ludzi, od których zależy, czy jest ono dobrze wykorzystywane zgodnie z wolą Bożą, trwa i rozwija się w pokoju, czy „jest poddane marności”, gdy człowiek go nie szanuje. Korzystajmy z darów Ducha. Z Nim przemieniajmy nasze otoczenie. Kształtujmy świat według Bożego planu.

Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian

Bracia:

Sądzę, że cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić. Bo stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych. Stworzenie bowiem zostało poddane marności – nie z własnej chęci, ale ze względu na Tego, który je poddał – w nadziei, że również i ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych.

Wiemy przecież, że całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia. Lecz nie tylko ono, ale i my sami, którzy już posiadamy pierwsze dary Ducha, i my również całą istotą swoją wzdychamy, oczekując przybrania za synów – odkupienia naszego ciała.

Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ziarnem jest słowo Boże, a siewcą jest Chrystus,
każdy, kto Go znajdzie, będzie żył na wieki.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA (dłuższa, Mt 13,1-23)

Przypowieść o siewcy, a raczej o różnych losach zasianego ziarna. Jesteśmy glebą, na którą pada ziarno Bożego słowa. Obecnie może są na niej kamienie albo chwasty. Ziarno nie może się rozwijać. Ale póki człowiek żyje, może pracować nad swoją glebą. Usuwać kamienie i chwasty. Czynić bardziej płodną przez pracę nad sobą i czyny miłości bliźniego. Wtedy ziarno wyda wspaniały plon. Weźmy się więc do pracy!

+ Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Owego dnia Jezus wyszedł z domu i usiadł nad jeziorem. Wnet zebrały się koło Niego tłumy tak wielkie, że wszedł do łodzi i usiadł, a cały lud stał na brzegu. I mówił im wiele w przypowieściach tymi słowami:

«Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał, jedne ziarna padły na drogę, nadleciały ptaki i wydziobały je. Inne padły na grunt skalisty, gdzie niewiele miały ziemi; i wnet powschodziły, bo gleba nie była głęboka. Lecz gdy słońce wzeszło, przypaliły się i uschły, bo nie miały korzenia. Inne znowu padły między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je. Inne wreszcie padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny.

Kto ma uszy, niechaj słucha!».

Przystąpili do Niego uczniowie i zapytali: «Dlaczego mówisz do nich w przypowieściach?».

On im odpowiedział: «Wam dano poznać tajemnice królestwa niebieskiego, im zaś nie dano. Bo kto ma, temu będzie dodane, i w nadmiarze mieć będzie; kto zaś nie ma, temu zabiorą nawet to, co ma. Dlatego mówię do nich w przypowieściach, że patrząc, nie widzą, i słuchając, nie słyszą ani nie rozumieją. Tak spełnia się na nich przepowiednia Izajasza:

„Słuchać będziecie, a nie zrozumiecie, patrzeć będziecie, a nie zobaczycie. Bo stwardniało serce tego ludu, ich uszy stępiały i oczy swe zamknęli, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, ani swym sercem nie rozumieli, i nie nawrócili się, abym ich uzdrowił”.

Lecz szczęśliwe oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą. Bo zaprawdę, powiadam wam: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło ujrzeć to, na co wy patrzycie, a nie ujrzeli; i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli.

Wy zatem posłuchajcie przypowieści o siewcy. Do każdego, kto słucha słowa o królestwie, a nie rozumie go, przychodzi Zły i porywa to, co zasiane jest w jego sercu. Takiego człowieka oznacza ziarno posiane na drodze.

Posiane na grunt skalisty oznacza tego, kto słucha słowa i natychmiast z radością je przyjmuje; ale nie ma w sobie korzenia i jest niestały. Gdy przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamuje.

Posiane między ciernie oznacza tego, kto słucha słowa, lecz troski doczesne i ułuda bogactwa zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne.

Posiane wreszcie na ziemię żyzną oznacza tego, kto słucha słowa i rozumie je. On też wydaje plon: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, inny trzydziestokrotny».

Oto słowo Pańskie.

Zamów prenumeratę z dostawą do domu:
https://www.edycja.pl/dokumenty/dzien-panski-prenumerata/prenumerata