WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
KRÓLEWSKA UCZTA
W starożytnej tradycji udział w uczcie jest włączeniem we wspólne życie. Wykluczenie ze wspólnoty stołu jest zerwaniem więzi, które prowadzi do unicestwienia.
Dla Izraelitów zapowiedź przyszłej uczty, którą przygotuje Bóg, jest związana z przekonaniem, że Bóg nie jest jedynie Panem narodu wybranego, lecz wszystkich ludów, które w tej uczcie będą miały udział.
Boże zaproszenie cierpliwe i wielokrotnie powtarzane jest skierowane do każdego z nas indywidualnie. Odrzucenie lub przyjęcie go jest osobistym wyborem każdego z nas. To moja postawa decyduje o życiu wiecznym, którego obrazem jest uczestnictwo w przygotowanej przez Boga uczcie. Zawarty w przypowieści opis wytracenia znieważających Boże zaproszenie na ucztę jest symbolem wiecznej śmierci, którą wybieramy, odrzucając to, do czego Bóg nas nieustannie zaprasza.
W tym kontekście warto również zwrócić uwagę na drugie czytanie, w którym św. Paweł zachęca do wytrwałego znoszenia stałych braków: cierpień, głodu i innych niedostatków. To one właśnie uzdalniają nas do przyjęcia tego, do czego wzywa nas Bóg i umożliwiają otwarcie na przyjęcie Bożego zaproszenia.
Naród wybrany wielokrotnie odrzucał i znieważał Bożych wysłańców, łącznie z największym z nich – Synem Bożym. Dla nas symbolem uczty, na którą Bóg nas nieustannie zaprasza, jest uczta eucharystyczna.
Przystępując do Komunii św., jednoczymy się z naszym Mistrzem i Panem, a w Nim ze wszystkimi wierzącymi. Powinniśmy zatem dbać, aby przez nasze codzienne wybory i postawy nie odrzucać Go – obecnego także w tych, których On sam do nas posyła – także w najsłabszych i bezbronnych.
Opracowano na podstawie:
Wielka tajemnica wiary.
Program duszpasterski Kościoła w Polsce na rok 2019/2020,
zeszyt homiletyczny, s. 150-152.
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 25, 6-10a)
Trudno jest mówić językiem ludzkim o sprawach duchowych, dlatego Bóg w Biblii często posługuje się obrazami i symbolami. Jednym z nich jest obraz obficie zastawionej uczty, którą Bóg przygotował dla ludzkości. Zaspokoi ona wszelkie pragnienia i potrzeby człowieka. Słowa Boga to nie utopijna idylla, ale obietnica. Potrzeba jedynie, abyśmy pozwolili Bogu zedrzeć zasłonę samowystarczalności zapuszczoną na naszych twarzach i całun egoizmu okrywający nasze serca.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Pan Zastępów przygotuje dla wszystkich ludów na tej górze ucztę z tłustego mięsa, ucztę z wybornych win, z najpożywniejszego mięsa, z najwyborniejszych win. Zedrze On na tej górze zasłonę, zapuszczoną na twarz wszystkich ludów, i całun, który okrywał wszystkie narody; raz na zawsze zniszczy śmierć. Wtedy Pan Bóg otrze łzy z każdego oblicza, zdejmie hańbę ze swego ludu na całej ziemi, bo Pan przyrzekł.
I powiedzą w owym dniu: Oto nasz Bóg, Ten, któremu zaufaliśmy, że nas wybawi; oto Pan, w którym złożyliśmy naszą ufność: cieszmy się i radujmy z Jego zbawienia! Albowiem ręka Pana spocznie na tej górze.
Oto słowo Boże.
PSALM
Dla wyrażenia relacji Boga z człowiekiem psalmista używa obrazu pasterza i owcy. Owca należy do zwierząt, które bez pasterza nie przeżyją, gdyż sama nie zapewni sobie ani pożywienia, ani bezpieczeństwa, ani nawet nie jest zdolna określić kierunku swojej wędrówki. Jedynym jej żywicielem, obrońcą przed nieprzyjaciółmi oraz kompasem życia jest pasterz. Owca żyje z łaski pasterza, jak wierzący żyje z łaski Boga.
Refren: Po wieczne czasy zamieszkam u Pana.
Pan jest moim pasterzem, †
niczego mi nie braknie, *
pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach.
Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć, *
orzeźwia moją duszę. Ref.
Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach *
przez wzgląd na swoją chwałę.
Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę, †
zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną. *
Kij Twój i laska pasterska są moją pociechą. Ref.
Stół dla mnie zastawiasz *
na oczach mych wrogów.
Namaszczasz mi głowę olejkiem, *
kielich mój pełny po brzegi. Ref.
Dobroć i łaska pójdą w ślad za mną *
przez wszystkie dni życia
i zamieszkam w domu Pana *
po najdłuższe czasy. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (Flp 4, 12-14. 19-20)
Święty Paweł jawi się nam jako człowiek wiary. Doświadczenia, jakie go spotykają, zarówno wszelkie powodzenie, jak i trudności, są dla niego słowem Boga, są objawieniem Jego miłości. Jeżeli w jakiejkolwiek sytuacji wyzwoli się z człowieka najmniejszy odruch miłości, czasem heroiczny, objawia się w tym Bóg. Wtedy człowiek staje się „wszechmocny” wszechmocą miłości samego Boga: „Wszystko może w Tym, który go umacnia”.
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Filipian
Bracia:
Umiem cierpieć biedę, umiem też korzystać z obfitości. Do wszystkich w ogóle warunków jestem zaprawiony: i być sytym, i głód cierpieć, korzystać z obfitości i doznawać niedostatku. Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia. W każdym razie dobrze uczyniliście, biorąc udział w moim ucisku.
A Bóg mój według swego bogactwa zaspokoi wspaniale w Chrystusie Jezusie każdą waszą potrzebę. Bogu zaś i Ojcu naszemu chwała na wieki wieków. Amen.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Niech Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa,
przeniknie nasze serca swoim światłem,
abyśmy wiedzieli,
czym jest nadzieja naszego powołania.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA dłuższa (Mt 22, 1-14)
Jezus porównuje królestwo Boże do uczty weselnej, przygotowanej przez Ojca dla swojego Syna. Wzajemne Boskie ucztowanie to symbol dialogu miłości i życia, tętniącego w Trójcy. Bóg, który jest Miłością, na mocy zaproszenia włącza także człowieka do wspólnoty z sobą. Zatem udział w życiu Bożym to nie sprawa naszego starania czy zasługi, ale wolnej odpowiedzi na zaproszenie Boga. Obyśmy nie byli zbytnio zajęci zarabianiem na własne szczęście i zbawienie.
+ Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus w przypowieściach mówił do arcykapłanów i starszych ludu: «Królestwo niebieskie podobne jest do króla, który wyprawił ucztę weselną swemu synowi. Posłał więc swoje sługi, żeby zaproszonych zwołali na ucztę, lecz ci nie chcieli przyjść.
Posłał jeszcze raz inne sługi z poleceniem: „Powiedzcie zaproszonym: Oto przygotowałem moją ucztę: woły i tuczne zwierzęta ubite i wszystko jest gotowe. Przyjdźcie na ucztę!”. Lecz oni zlekceważyli to i odeszli: jeden na swoje pole, drugi do swego kupiectwa, a inni pochwycili jego sługi i znieważywszy, pozabijali.
Na to król uniósł się gniewem. Posłał swe wojska i kazał wytracić owych zabójców, a miasto ich spalić.
Wtedy rzekł swoim sługom: „Uczta weselna wprawdzie jest gotowa, lecz zaproszeni nie byli jej godni. Idźcie więc na rozstajne drogi i zaproście na ucztę wszystkich, których spotkacie”. Słudzy ci wyszli na drogi i sprowadzili wszystkich, których napotkali: złych i dobrych. I sala weselna zapełniła się biesiadnikami.
Wszedł król, żeby się przypatrzyć biesiadnikom, i zauważył tam człowieka nie ubranego w strój weselny. Rzekł do niego: „Przyjacielu, jakże tu wszedłeś, nie mając stroju weselnego?”. Lecz on oniemiał. Wtedy król rzekł sługom: „Zwiążcie mu ręce i nogi i wyrzućcie go na zewnątrz w ciemności! Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów”. Bo wielu jest powołanych, lecz mało wybranych».
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Ilekroć rodzi się dziecię…
Ilekroć rodzi się dziecię odnajduje ciebie Adamie, na nowo.
To ty sam rodzisz się wówczas, a ja wychodzę na twoje spotkanie
ze światłem, które pragnę zapalić od wewnątrz.
Podchodzę cicho dyskretnie – tak, ze nie słyszysz moich kroków
– i mówię ci za każdym razem:
„Adamie przyjmij promieniowanie ojcostwa,
Adamie, stań się dzieckiem”.
Nie chcesz być dzieckiem, a oto ciebie samego wciąż rodzę.
Nie chcesz być ojcem, bo wybierasz swoja samotność,
a oto ja przychodzę, aby ją odebrać.
Miłość, która przerasta nie może się oderwać od swojej gleby.
glebą naszej miłości jest każdy człowiek.
Ale drogą i źródłem jest ojciec.
Misterium o Bogu ukrytym to niezwykły projekt muzyczny. Aktor i reżyser Mariusz Domaszewicz zaczerpnął teksty z utworów Karola Wojtyły: Pieśni o Bogu ukrytym, Pieśni o słońcu niewyczerpanym, z poematu Wigilia wielkanocna 1966 oraz z dramatu Brat naszego Boga. Do tego powstała muzyka Romana Ziemlańskiego, która miała być środkiem wyrazu sprawiającym, że teksty mistyczne staną się zrozumiałe dla młodych ludzi. W ten sposób twórczość Wojtyły zyskała siłę wyrazu i zrozumienia dzięki muzyce i entuzjazmowi wykonania.
Misterium składa się z ponad 20 utworów recytowanych i śpiewanych i stanowi drogę do poznania Boga. Prowadzi przez przemianę i nadzieję do zrozumienia sensu życia i spotkania z Bogiem.
To jest już drugie wydanie tego dzieła, w odmienionej aranżacji muzycznej. Na prace nad pierwszą realizacją tego projektu błogosławieństwa „na dalszą owocną działalność artystyczną dla dobra współczesnego człowieka” udzielił sam Jan Paweł II. Prapremiera misterium miała miejsce w marcu 1992 r. w katedrze praskiej pw. św. Floriana w Warszawie.
Misterium o Bogu ukrytym,
na podstawie utworów literackich Karola Wojtyły.
Edycja Świętego Pawła, 2017.
