WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
ŚWIĘTE TRIDUUM PASCHALNE
Z miłości do nas Syn Boży przyszedł na świat i pozostał z nami w postaciach chleba i wina. Kierowany tą samą miłością przez wszystkie wieki powołuje kapłanów, aby sprawowali pamiątkę Jego męki, śmierci i zmartwychwstania. W ten dzień ustanowienia Eucharystii i kapłaństwa okażmy swą wdzięczność zarówno Jezusowi, jak też kapłanom za to, że zechcieli oddać swe życie na służbę Bogu i ludziom.
POZWOLIĆ SIĘ MIŁOWAĆ, ABY SAMEMU MIŁOWAĆ INNYCH
Człowiek potrafi kochać na tyle, na ile sam otworzył się na miłość Boga. A jak zostaliśmy umiłowani? Oto Chrystus, Syn Boży, umywa nam nogi i oddaje za nas życie.
W pierwszym dniu Triduum męki, śmierci i zmartwychwstania Pan Jezus gromadzi swoich apostołów, by wraz z nimi obchodzić Paschę. To wydarzenie wpisuje się w tradycję Starego Testamentu, gdy Izraelici wspominają wyzwolenie z Egiptu. Pascha oznacza przejście. Przejście z Egiptu do Ziemi Obiecanej, przejście ze stanu niewoli do wolności. Sposób celebrowania Paschy jest opisany w pierwszym czytaniu.
W tym kontekście Pan Jezus dodaje nowy element. Wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło, nim się przepasał. Potem nalał wody do misy. I zaczął obmywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany. Ten prosty gest ma oznaczać postawę pokory, a przede wszystkim ofiarnej służby i miłości, jaką powinni charakteryzować się Jego uczniowie.
Warunkiem zrozumienia tego gestu, które będzie prowadziło do powtarzania go, jest pozwolenie Jezusowi na to, aby On sam umył nasze nogi. Jednak, podobnie jak Piotr, nie zawsze potrafimy to zaakceptować! Często słyszymy, że mamy kochać innych i staramy się to czynić. Kiedy jednak sytuacja jest odwrotna, czyli my jesteśmy adresatami miłości, trudno nam ją przyjąć. Zgoda na to, aby być umiłowanym wymaga od nas pokory i otwarcia.
Tego wieczoru Pan Jezus wypowiedział również słowa, które dla apostołów początkowo były niezrozumiałe. Wziął chleb i kielich, mówiąc: to jest moje ciało, to jest moja krew. Znaczenie tych słów stało się zrozumiałe następnego dnia, gdy Chrystus na krzyżu ofiarował swoje ciało i krew dla naszego zbawienia.
o. Luca Bovio IMC, Papieskie Dzieła Misyjne
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Wj 12, 1-8. 11-14)
Przepis o wieczerzy paschalnej
Czytanie z Księgi Wyjścia
Pan powiedział do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej: «Miesiąc ten będzie dla was początkiem miesięcy, będzie pierwszym miesiącem roku! Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela tak:
„Dziesiątego dnia tego miesiąca niech się każdy postara o baranka dla rodziny, o baranka dla domu. Jeśliby zaś rodzina była za mała do spożycia baranka, to niech się postara o niego razem ze swym sąsiadem, który mieszka najbliżej jego domu, aby była odpowiednia liczba osób. Liczyć je zaś będziecie dla spożycia baranka według tego, co każdy może spożyć. Baranek będzie bez skazy, samiec, jednoroczny; wziąć możecie jagnię albo koźlę. Będziecie go strzec aż do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zabije go całe zgromadzenie Izraela o zmierzchu. I wezmą krew baranka, i pokropią nią odrzwia i progi domu, w którym będą go spożywać. I tej samej nocy spożyją mięso pieczone w ogniu, i chleby przaśne będą spożywali z gorzkimi ziołami.
Tak zaś spożywać go będziecie: biodra wasze będą przepasane, sandały na waszych nogach i laska w waszym ręku. Spożywać będziecie pośpiesznie, gdyż jest to Pascha na cześć Pana.
Tej nocy przejdę przez Egipt, zabiję wszystko pierworodne w ziemi egipskiej, od człowieka aż po bydło, i odbędę sąd nad wszystkimi bogami Egiptu – Ja, Pan. Krew posłuży wam do oznaczenia domów, w których będziecie przebywać. Gdy ujrzę krew, przejdę obok i nie będzie pośród was plagi niszczycielskiej, gdy będę karał ziemię egipską.
Dzień ten będzie dla was dniem pamiętnym i obchodzić go będziecie jako święto dla uczczenia Pana. Po wszystkie pokolenia – na zawsze w tym dniu będziecie obchodzić święto”».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 116B, 12-13. 15-16bc. 17-18)
Refren: Kielich Przymierza to Krew Zbawiciela.
Czym się Panu odpłacę *
za wszystko, co mi wyświadczył?
Podniosę kielich zbawienia *
i wezwę imienia Pana.
Refren: Kielich Przymierza to Krew Zbawiciela.
Cenna jest w oczach Pana *
śmierć Jego wyznawców.
Jestem Twym sługą, synem Twojej służebnicy, *
Ty rozerwałeś moje kajdany
Refren: Kielich Przymierza to Krew Zbawiciela.
Tobie złożę ofiarę pochwalną *
i wezwę imienia Pana.
Wypełnię me śluby dla Pana *
przed całym Jego ludem.
Refren: Kielich Przymierza to Krew Zbawiciela.
DRUGIE CZYTANIE (1 Kor 11, 23-26)
Ilekroć spożywacie ten chleb i pijecie kielich, śmierć Pana głosicie
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia: Ja otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, której został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy, połamał irzekł: «To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę!». Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: «Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę!».
Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb i pijecie kielich, śmierć Pana głosicie, aż przyjdzie.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 13, 34)
Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.
Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali,
tak jak Ja was umiłowałem.
Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.
EWANGELIA (J 13, 1-15)
Do końca ich umiłował
+Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Było to przed Świętem Paschy. Jezus, wiedząc, że nadeszła godzina Jego, by przeszedł z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował.
W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty, syna Szymona, aby Go wydał, Jezus, wiedząc, że Ojciec oddał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło, nim się przepasał. Potem nalał wody do misy. I zaczął obmywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany.
Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: «Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?». Jezus mu odpowiedział: «Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale poznasz to później». Rzekł do Niego Piotr: «Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał».
Odpowiedział mu Jezus: Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną». Rzekł do Niego Szymon Piotr: «Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę!».
Powiedział do niego Jezus: «Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy». Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: «Nie wszyscy jesteście czyści».
A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: «Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie „Nauczycielem” i „Panem”, i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wy powinniście sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem».
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
EUCHARYSTIA I POSŁANIE
„We Mszy Świętej jest źródło waszej pociechy, zdrój jedynej i prawdziwej siły, wasza niezwyciężona obrona. Sprawując ją zawsze w sposób święty, przezwyciężacie, ufni i spokojni, wszelkie cierpienie”. (bł. Paweł Manna)
Potrzebujemy Eucharystii, by umacniać naszą więź z Jezusem Chrystusem i trwać z Nim w jedności. Potrzebujemy Eucharystii, by trwać w jedności między sobą. Eucharystia buduje Kościół. Wreszcie, potrzebujemy Eucharystii, aby być gorliwymi misjonarzami, ponieważ to w niej odnajdujemy źródło misyjnego zaangażowania.
Gdziekolwiek jest sprawowana – we wspaniałej europejskiej katedrze czy ubogiej afrykańskiej kaplicy, mongolskiej jurcie czy na ruinach zbombardowanego kościoła w Syrii – Msza Święta wszędzie tak samo jednoczy wierzących. I wszędzie tak samo karmi i uzdrawia słowem i Chlebem Życia, aby uzdolnić do dzielenia się wiarą z innymi.
Dlatego każda Msza św. kończy się posłaniem, słowami zachęty, by iść z Chrystusem do bliźnich – bliskich i dalekich. To przypomnienie, że jesteśmy posłani z Ewangelią do całego świata. Nie możemy nie mówić tego, co widzieliśmy i słyszeliśmy (Dz 4, 20). „Cóż to za miłość, która nie odczuwa potrzeby mówienia o ukochanej istocie, ukazywania jej, starania się, by inni ją poznali? Jeśli nie odczuwamy głębokiego pragnienia, by ją przekazywać, musimy zatrzymać się na modlitwie, by nas ponownie zafascynowała. Musimy błagać codziennie o Jego łaskę, aby otworzyła nam zimne serce i dokonała wstrząsu w naszym letnim i powierzchownym życiu” (papież Franciszek).
„Ci, którzy są uczniami Chrystusa i gromadzą się we wspólnocie modlitwy i Ofiary Eucharystycznej stają się zarazem misjonarzami” (bp Jerzy Mazur). W każdej Mszy św. jesteśmy zatem wezwani do dawania świadectwa wierze i miłości oraz do „zdobywania serc innych ludzi dla Boga”. A najlepszą motywacją, by „zdecydować się głosić Ewangelię, jest jej kontemplowanie z miłością, zatrzymanie się na jej kartach i czytanie jej z sercem. Jeśli przybliżamy ją w ten sposób, zadziwia nas jej piękno, ponownie nas fascynuje. Dlatego tak ważny jest powrót do ducha kontemplatywnego, pozwalającego nam codziennie odkrywać, że jesteśmy adresatami dobra, które czyni nas ludzkimi, pomaga prowadzić nowe życie. Nie ma nic lepszego jak przekazywanie tego innym” (papież Franciszek).
Anna Sobiech, Papieskie Dzieła Misyjne
