WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Kościół zbiera się w dzisiejszą noc na czuwanie na cześć Pana. Świętuje nową Paschę – Paschę Chrystusa-Baranka Bożego, który wyprowadza nas z niewoli grzechu, abyśmy razem z Nim poszli na pustynię doczesności, by wreszcie wejść do Ziemi Obiecanej. Wejdźmy z wiarą w dzisiejsze obrzędy, które przez liturgię światła, słowa, chrztu i Eucharystii objawiają nam prawdę o ludzkiej nędzy i zbawieniu, które jest w Jezusie Chrystusie.
CHRZEST ZANURZENIEM W ŻYCIE
Tak jak chrzest stanowi początek naszego życia sakramentalnego, tak zmartwychwstanie Chrystusa jest fundamentem naszej wiary. Fakt ten, choć dla niektórych paradoksalny, sprawił, iż Ewangelia zaczęła obejmować swym zasięgiem coraz to szersze tereny.
Uczyniony na Boży obraz i podobieństwo człowiek został stworzony, by tworzyć szczególną, wyjątkową relację z Bogiem. Niestety na skutek nieposłuszeństwa pierwszych ludzi więź ta została w pewien sposób zerwana i człowiek popadł w „mrok niewoli grzechu”.
Bóg nie rezygnuje z człowieka i tak jak wyprowadził Izraela z niewoli egipskiej, tak każdego z nas przeprowadza z niewoli śmierci do wolności życia. Czyni to właśnie w sakramencie chrztu, który, zanurzając nas w Chrystusowej śmierci, daje nam zapowiedź zmartwychwstania.
Świadomość tego, że otrzymaliśmy dar życia, które nie będzie miało końca, rodzić w nas winna pragnienie dzielenia się wiarą. Wiara ta zaczyna się właśnie od pustego grobu Chrystusa. Są w naszym życiu chwile, kiedy zastanawiamy się, czy wystarczy nam sił do tego, by wśród zamętu dzisiejszego świata być prawdziwym świadkiem Zmartwychwstałego. Odpowiedzi udziela nam sam Pan, mówiąc do nas: „Nie bójcie się!”.
Poczucie wielkości daru chrztu świętego, wsłuchiwanie się w Boże słowo, życie według Jego nakazów oraz częste przystępowanie do sakramentów świętych sprawia, iż w świecie stajemy się świadkami chwały Jezusowego zmartwychwstania, a co za tym idzie i prawdziwymi misjonarzami. Niech więc przyjęty przez nas chrzest rozbudza w nas misyjny zapał!
ks. Michał Kacprzyk, Papieskie Dzieła Misyjne
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (krótsze, Rdz 1, 1. 26-31a)
Stworzenie świata
Czytanie z Księgi Rodzaju
Na początku Bóg stworzył niebo i ziemię. Potem rzekł Bóg: «Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam. Niech panuje nad rybami morskimi, nad ptactwem podniebnym, nad bydłem, nad ziemią i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi!». Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę.
Po czym Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: «Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną; abyście panowali nad ptactwem podniebnym, nad rybami morskimi i nad wszystkimi zwierzętami pełzającymi po ziemi». I rzekł Bóg: «Oto wam daję wszelką roślinę przynoszącą ziarno po całej ziemi i wszelkie drzewo, którego owoc ma w sobie nasienie: dla was będą one pokarmem. A dla wszelkiego zwierzęcia polnego i dla wszelkiego ptactwa podniebnego, i dla wszystkiego, co się porusza po ziemi i ma w sobie pierwiastek życia, będzie pokarmem wszelka trawa zielona». I tak się stało. A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre.
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 104)
Refren: Niech zastąpi Duch Twój i odnowi ziemię.
Błogosław, duszo moja, Pana, *
Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki!
Odziany w majestat i piękno, *
światłem okryty jak płaszczem.
Refren: Niech zastąpi Duch Twój i odnowi ziemię.
Umocniłeś fundamenty ziemi, *
nie zachwieje się na wieki wieków.
Jak szatą okryłeś ją Wielką Głębią, *
ponad górami stanęły wody.
Refren: Niech zastąpi Duch Twój i odnowi ziemię.
Ty zdroje kierujesz do strumieni, *
które pośród gór się sączą.
Nad nimi mieszka ptactwo niebieskie *
i śpiewa pośród gałęzi.
Refren: Niech zastąpi Duch Twój i odnowi ziemię.
Z Twoich komnat nawadniasz góry, *
owocem dzieł Twoich syci się ziemia.
Każesz rosnąć trawie dla bydła *
i roślinom, by człowiekowi służyły.
Refren: Niech zastąpi Duch Twój i odnowi ziemię.
Jak liczne są dzieła Twoje, Panie! *
Ty wszystko mądrze uczyniłeś,
ziemia jest pełna Twoich stworzeń. *
Błogosław, duszo moja, Pana.
Refren: Niech zastąpi Duch Twój i odnowi ziemię.
DRUGIE CZYTANIE (Wj 14,15 – 15,1a)
Przejście Izraela przez Morze Czerwone
Czytanie z Księgi Wyjścia
Pan rzekł do Mojżesza: «Czemu głośno wołasz do Mnie? Powiedz Izraelitom, niech ruszają w drogę. Ty zaś podnieś swą laskę i wyciągnij rękę nad morze, i rozdziel je na dwoje, a wejdą Izraelici w środek morza na suchą ziemię. Ja natomiast uczynię upartymi serca Egipcjan tak, że pójdą za nimi. Wtedy okażę moją potęgę wobec faraona, całego wojska jego, rydwanów i wszystkich jego jeźdźców. A gdy okażę moją potęgę wobec faraona, jego rydwanów i jeźdźców, wtedy poznają Egipcjanie, że Ja jestem Pan».
Anioł Boży, który szedł na przedzie wojsk izraelskich, zmienił miejsce i szedł na ich tyłach. Słup obłoku również przeszedł z przodu i zajął ich tyły, stając między wojskiem egipskim a wojskiem izraelskim. I tam był obłok ciemnością, tu zaś oświecał noc. I nie zbliżyli się jedni do drugich przez całą noc. Mojżesz wyciągnął rękę nad morze, a Pan cofnął wody gwałtownym wiatrem wschodnim, który wiał przez całą noc, i uczynił morze suchą ziemią. Wody się rozstąpiły, a Izraelici szli przez środek morza po suchej ziemi, mając mur z wód po prawej i po lewej stronie. Egipcjanie ścigali ich. Wszystkie konie faraona, jego rydwany i jeźdźcy weszli za nimi w środek morza.
O świcie spojrzał Pan ze słupa ognia i ze słupa obłoku na wojsko egipskie i zmusił je do ucieczki. I zatrzymał koła ich rydwanów, tak że z wielką trudnością mogli się naprzód posuwać. Egipcjanie krzyknęli: «Uciekajmy przed Izraelem, bo w jego obronie Pan walczy z Egipcjanami».
A Pan rzekł do Mojżesza: «Wyciągnij rękę nad morze, aby wody zalały Egipcjan, ich rydwany i jeźdźców». Wyciągnął Mojżesz rękę nad morze, które o brzasku dnia wróciło na swoje miejsce. Egipcjanie, uciekając, biegli naprzeciw falom, i pogrążył ich Pan w środku morza. Powracające fale zatopiły rydwany i jeźdźców całego wojska faraona, którzy weszli w morze, ścigając tamtych; nie ocalał z nich ani jeden. Izraelici zaś szli po suchym dnie morskim, mając mur z wód po prawej i po lewej stronie.
W tym to dniu wybawił Pan Izraela z rąk Egipcjan. I widzieli Izraelici martwych Egipcjan na brzegu morza. Gdy Izraelici zobaczyli wielkie dzieło, którego dokonał Pan wobec Egipcjan, ulękli się Pana i uwierzyli Jemu oraz Jego słudze Mojżeszowi. Wtedy Mojżesz i Izraelici razem z nim zaśpiewali taką oto pieśń ku czci Pana:
Nie mówi się : Oto słowo Boże.
PSALM (Wj 15, 1-6. 17-18)
Refren: Śpiewajmy Panu, który moc okazał.
Zaśpiewam na cześć Pana, który okrył się sławą,*
gdy konia i jeźdźca pogrążył w morskiej toni.
Pan jest moją mocą i źródłem męstwa, †
Jemu zawdzięczam moje ocalenie. *
On Bogiem moim, uwielbiać Go będę.
Refren: Śpiewajmy Panu, który moc okazał.
Pan wojownik potężny, *
«Ten, który jest», brzmi Jego imię.
Rzucił w morze rydwany faraona i wojsko jego, *
wybrani wodzowie legli w Morzu Czerwonym.
Refren: Śpiewajmy Panu, który moc okazał.
Przepaści ich ogarnęły, *
jak głaz runęli w głębinę.
Uwielbiona jest potęga prawicy Twej, Panie, *
prawica Twa, o Panie, starła nieprzyjaciół.
Refren: Śpiewajmy Panu, który moc okazał.
Wprowadziłeś ich i osadziłeś *
na górze Twojego dziedzictwa.
W miejscu, które uczyniłeś swym mieszkaniem, †
w świątyni zbudowanej Twoimi rękami, *
Pan jest Królem na zawsze i na wieki.
Refren: Śpiewajmy Panu, który moc okazał.
TRZECIE CZYTANIE (Ez 36, 16-17a. 18-28)
Nowe serce i nowy duch
Czytanie z Księgi proroka Ezechiela
Pan skierował do mnie te słowa: «Synu człowieczy, kiedy dom Izraela mieszkał na swojej ziemi, wówczas splugawili ją swym postępowaniem i swymi czynami. Wtedy wylałem na nich swe oburzenie z powodu krwi, którą w kraju przelali, i z powodu bożków, którymi go splugawili. I rozproszyłem ich pomiędzy pogańskie ludy, i rozpierzchli się po krajach, osądziłem ich według postępowania i czynów. W ten sposób przyszli do ludów pogańskich i tam, dokąd przybyli, bezcześcili święte imię moje, podczas gdy mówiono o nich: „To jest lud Pana, musieli się oni wyprowadzić ze swego kraju”. Wtedy zatroszczyłem się o święte me imię, które oni, Izraelici, zbezcześcili wśród ludów pogańskich, do których przybyli.
Dlatego mów do domu Izraela: Tak mówi Pan Bóg: Nie z waszego powodu to czynię, domu Izraela, ale dla świętego imienia mojego, które bezcześciliście wśród ludów pogańskich, do których przyszliście. Chcę uświęcić wielkie imię moje, które zbezczeszczone jest pośród ludów, zbezczeszczone przez was pośród nich, i poznają ludy, że Ja jestem Pan – mówi Pan Bóg – gdy okażę się Świętym względem was przed ich oczami.
Zabiorę was spośród ludów, zbiorę was ze wszystkich krajów i przyprowadzę was z powrotem do waszego kraju, pokropię was czystą wodą, abyście się stali czystymi, i oczyszczę was od wszelkiej zmazy i od wszystkich waszych bożków.
I dam wam serce nowe i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza, zabiorę wam serce kamienne, a dam wam serca z ciała. Ducha mojego chcę tchnąć w was i sprawić, byście żyli według mych nakazów i przestrzegali przykazań, i według nich postępowali. Wtedy będziecie mieszkać w kraju, który dałem waszym przodkom, i będziecie moim ludem, a Ja będę waszym Bogiem».
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 51)
Refren: Stwórz, o mój Boże, we mnie serce czyste.
Stwórz, Boże, we mnie serce czyste *
i odnów we mnie moc ducha.
Nie odrzucaj mnie od swego oblicza *
i nie odbieraj mi świętego ducha swego.
Refren: Stwórz, o mój Boże, we mnie serce czyste.
Przywróć mi radość Twojego zbawienia *
i wzmocnij mnie duchem ofiarnym.
Będę nieprawych nauczał dróg Twoich *
i wrócą do Ciebie grzesznicy.
Refren: Stwórz, o mój Boże, we mnie serce czyste.
Ofiarą bowiem Ty się nie radujesz, *
a całopalenia, choćbym dał, nie przyjmiesz.
Boże, moją ofiarą jest duch skruszony, *
pokornym i skruszonym sercem Ty, Boże, nie gardzisz.
Refren: Stwórz, o mój Boże, we mnie serce czyste.
CZWARTE CZYTANIE (Rz 6, 3-11)
Nowe życie
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia:
My wszyscy, którzy otrzymaliśmy chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć. Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie, jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca.
Jeżeli bowiem przez śmierć, podobną do Jego śmierci, zostaliśmy z Nim złączeni w jedno, to tak samo będziemy z Nim złączeni w jedno przez podobne zmartwychwstanie. To wiedzcie, że dla zniszczenia grzesznego ciała dawny nasz człowiek został razem z Nim ukrzyżowany po to, byśmy już więcej nie byli w niewoli grzechu. Kto bowiem umarł, stał się wolny od grzechu.
Otóż jeżeli umarliśmy razem z Chrystusem, wierzymy, że z Nim również żyć będziemy, wiedząc, że Chrystus, powstawszy z martwych, już więcej nie umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy. Bo to, że umarł, umarł dla grzechu tylko raz, a że żyje, żyje dla Boga. Tak i wy rozumiejcie, że umarliście dla grzechu, żyjecie zaś dla Boga w Chrystusie Jezusie.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ps 118)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Dziękujcie Panu, bo jest dobry, *
bo Jego łaska trwa na wieki.
Niech dom Izraela głosi: *
«Jego łaska na wieki».
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Prawica Pana wzniesiona wysoko, *
prawica Pańska moc okazała.
Nie umrę, ale żyć będę *
i głosić dzieła Pana.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Kamień odrzucony przez budujących *
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana *
i cudem jest w naszych oczach.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 24, 1-12)
Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych?
+ Słowa Ewangelii według Świętego Łukaszu
W pierwszy dzień tygodnia niewiasty poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności. Kamień zastały odsunięty od grobu. A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa. Gdy wobec tego były bezradne, nagle stanęło przed nimi dwóch mężczyzn w lśniących szatach. Przestraszone, pochyliły twarze ku ziemi, lecz tamci rzekli do nich: «Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał. Przypomnijcie sobie, jak wam mówił, będąc jeszcze w Galilei: „Syn Człowieczy musi być wydany w ręce grzeszników i ukrzyżowany, lecz trzeciego dnia zmartwychwstanie”». Wtedy przypomniały sobie Jego słowa i wróciły od grobu, oznajmiły to wszystko Jedenastu i wszystkim pozostałym. A były to: Maria Magdalena, Joanna i Maria, matka Jakuba; i inne z nimi opowiadały to Apostołom. Lecz słowa te wydały im się czczą gadaniną i nie dali im wiary.
Jednakże Piotr wybrał się i pobiegł do grobu; schyliwszy się, ujrzał same tylko płótna. I wrócił do siebie, dziwiąc się temu, co się stało.
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
CHRZEST POCZĄTEK MISJI
Wigilia Paschalna, którą przeżywamy, zaprasza nas do skupienia się nad tajemnicą przejścia z niewoli do wolności. Śmierć Jezusa jest wyzwalająca i zaprasza nas do nowego życia.
Chrzest jest bramą, która realnie wprowadza nas w życie łaską. Skoro wchodzimy w życie przez Jezusa, to podobnie mamy udział w pełni Jego posłania, które dokonuje się mocą Ducha Świętego. Ten sam Duch posyła nas jako świadków zmartwychwstania Chrystusa.
Jest to misja Kościoła, w której ma udział każdy z nas. Konieczne jest jednak odkrycie tego Bożego zaproszenia. Otrzymaliśmy je już w chwili chrztu św. i wtedy też otrzymaliśmy zadanie głoszenia tego, co widzieliśmy i słyszeliśmy (por. Dz 4, 20), ale też zostaliśmy uzdolnieni do głoszenia Dobrej Nowiny o Tym, który został posłany przez Ojca – Jezusie Chrystusie.
Przyjmując pierwszy w naszym życiu sakrament, zostaliśmy również włączeni we wspólnotę Kościoła i jednocześnie posłani do tych, którzy jeszcze nie znają Jezusa. Stąd konieczne jest, abyśmy byli świadomi tego zadania i potrzeby osobistego udziału w misji Kościoła. W sposób szczególny i w imieniu nas wszystkich spełniają ją misjonarze i misjonarki, którzy głoszą Ewangelię na pięciu kontynentach. Potrzebne jest także, abyśmy my sami osobiście włączyli się w to dzieło w naszym Kościele lokalnym.
W tę szczególną misję wpisuje się świadomość posługi Kościoła, który niesie dobrą nowinę o miłości Boga do człowieka, o zmartwychwstaniu Jezusa i zbawieniu przygotowanym przez Boga dla każdego człowieka. Misja Kościoła w swojej wiarygodności opiera się na fundamencie Biblii, nauki dogmatycznej, ale też na indywidualnym świadectwie wyznawców. Nic tak wiele nie uczyni dla sprawy ewangelizacji, jak gorąca modlitwa i świadectwo życia tysięcy wiernych zgromadzonych we wspólnocie Kościoła. Instytucją, która została powołana do życia w tym celu, aby pobudzić chrzcielne powołanie do misji, są Papieskie Dzieła Misyjne. To właśnie nimi posługuje się przez wiele lat Stolica Apostolska, aby docierać do Kościołów lokalnych oraz wspierać w sposób systemowy dzieło misyjne. Charyzmat Papieskich Dzieł Misyjnych jest owocem odkrycia tajemnicy sakramentu chrztu przez założycieli, którymi byli: Paulina Jaricot, Joanna Bigard, bp Farol Forbin-Jonson i bł. Paweł Manna.
Czas wydarzeń paschalnych jest odpowiedni, aby już teraz zadać sobie pytanie o własną odpowiedzialność za ewangelizację. Można też przyjąć stale aktualne zaproszenie, aby rodzina, małżeństwo, szkoła i parafia stały się miejscami budowania misyjnej atmosfery troski o tych, którzy jeszcze nie znają prawdy o Zbawicielu.
ks. Maciej Będziński, Papieskie Dzieła Misyjne
