WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
BEZ POSŁANIA NIE MA MISJI
– JEST SAMOWOLKA
Można wiele działać nawet we wspólnocie Kościoła, ale gdy zabraknie posłania, nie można mówić o misji. To tylko samowolka. A ona ani długo nie potrwa, ani nic dobrego nie przyniesie.
To Jezus posłał uczniów. Nie wyruszyli sami tylko dlatego, że się wyrwali, nie mogąc usiedzieć na miejscu z gorliwości i zapału. Wtedy po prostu by sobie poszli. A oni zostali wysłani. Można spytać: co to za różnica? Przede wszystkim taka, że posyłający jest odpowiedzialny za tych, których posyła. Nie są zostawieni „na pastwę losu”. Jezus przygotował uczniów. Dokładnie powiedział im, co mają zabrać, co ich czeka w drodze, jak mają się zachowywać.
Uważasz się za Chrystusowego ucznia? To również do Ciebie skierowane jest Jezusowe posłanie. Nie dziw się zatem, że kiedy jesteś wierny posyłającemu cię Mistrzowi, czujesz się czasem bezbronny jak owca wśród stada wilków. Nie dziw się, że czasem czegoś ci brakuje. Że czujesz się bezbronny, niemal nagi i bosy. Idź śmiało przez każdy dzień otrzymany od Pana i bądź Jego świadkiem. Pan, który posyła, z pewnością zatroszczy się o wszystko, co konieczne. Nieś Jego pokój. Korzystaj z tego, co zostanie ci dane i dziękuj Bogu za każdy najmniejszy podarunek codzienności.
Jezus wysłał 72 uczniów, bo według znajomości ówczesnego świata tyle było narodów na ziemi. Posłał ich po dwóch, bo o Chrystusie świadczy się tylko we wspólnocie. A co najważniejsze, chociaż wydaje się, że posłał ich „przed sobą”, to – kiedy uczniowie wrócili – Jezus nie był zdziwiony ich opowiadaniem. Wiedział, co się wydarzyło, bo On już tam był. Już to widział.
Z radością dziś chwalmy Boga, bo Jego łaska nam towarzyszy. Zatem idźmy! Jesteśmy posłani!
s. Monika Juszka RMI, Papieskie Dzieła Misyjne
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 66,10-14c)
Radość ery mesjańskiej
Czytanie z Księgi proroka Izajasza.
Radujcie się wraz z Jerozolimą, weselcie się w niej wszyscy, co ją miłujecie! Cieszcie się z nią bardzo wy wszyscy, którzy się nad nią smuciliście.
Tak bowiem mówi Pan: «Oto Ja skieruję do niej pokój jak rzekę i chwałę narodów – jak strumień wezbrany. Ich niemowlęta będą noszone na biodrach i na kolanach będą pieszczone. Jak kogoś pociesza własna matka, tak Ja was pocieszać będę; w Jerozolimie doznacie pociechy».
Na ten widok rozradują się serce wasze, a kości wasze nabiorą świeżości jak murawa. Ręka Pana da się poznać Jego sługom.
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 66,1-3a.4-5.6-7a.16 i 20)
Refren: Niech cała ziemia chwali swego Boga.
Z radością sławcie Boga, wszystkie ziemie, *
opiewajcie chwałę Jego imienia,
cześć Mu wspaniałą oddajcie. *
Powiedzcie Bogu: ”Jak zadziwiające są Twe dzieła!
Niechaj Cię wielbi cała ziemia i niechaj śpiewa Tobie, *
niech Twoje imię opiewa”.
Przyjdźcie i patrzcie na dzieła Boga: *
zadziwiających rzeczy dokonał wśród ludzi.
Morze na suchy ląd zamienił, *
pieszo przeszli przez rzekę:
Nim się przeto radujmy! *
Jego potęga włada na wieki.
Przyjdźcie i słuchajcie mnie wszyscy +
którzy boicie się Boga, *
opowiem, co uczynił mej duszy.
Błogosławiony Bóg, który nie odepchnął mej prośby *
i nie oddalił ode mnie swej łaski.
DRUGIE CZYTANIE (Ga 6,14-18)
Krzyż Chrystusa chlubą chrześcijan
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Galatów.
Bracia:
Co do mnie, to nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego, jak tylko z krzyża Pana naszego, Jezusa Chrystusa, dzięki któremu świat stał się ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata. Bo ani obrzezanie nic nie znaczy, ani
nieobrzezanie, tylko nowe stworzenie.
Na wszystkich tych, którzy się tej zasady trzymać będą, i na Izraela Bożego niech zstąpi pokój i miłosierdzie!
Odtąd niech już nikt nie sprawia mi przykrości: przecież ja na ciele swoim noszę blizny, znamię przynależności do Jezusa.
Łaska Pana naszego, Jezusa Chrystusa, niech będzie z duchem waszym, bracia! Amen.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Kol 3,15a.16a)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Sercami waszymi niech rządzi Chrystusowy pokój,
słowo Chrystusa niech w was przebywa z całym swoim bogactwem.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA DŁUŻSZA (Łk 10,1-12.17-20)
Pokój królestwa Bożego
+ Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
Jezus wyznaczył jeszcze innych siedemdziesięciu dwu uczniów i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich:
«Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie! Oto posyłam was jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie.
Gdy wejdziecie do jakiegoś domu, najpierw mówcie: Pokój temu domowi. Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co będą mieli: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże».
«Lecz jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego ulice i powiedzcie: Nawet proch, który z waszego miasta przylgnął nam do nóg, strząsamy wam. Wszakże to wiedzcie, że bliskie jest królestwo Boże. Powiadam wam: Sodomie lżej będzie w ów dzień niż temu miastu».
Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością, mówiąc: «Panie, przez wzgląd na Twoje imię nawet złe duchy nam się poddają».
Wtedy rzekł do nich: «Widziałem Szatana, który spadł z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednak nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie».
EWANGELIA KRÓTSZA (Łk 10,1-9)
Pokój królestwa Bożego
+ Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
Jezus wyznaczył jeszcze innych siedemdziesięciu dwu uczniów i wysłał ich po dwóch przed sobą do każdego miasta i miejscowości, dokąd sam przyjść zamierzał. Powiedział też do nich:
«Żniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście więc Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Idźcie! Oto posyłam was jak owce między wilki. Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie.
Gdy wejdziecie do jakiegoś domu, najpierw mówcie: Pokój temu domowi. Jeśli tam mieszka człowiek godny pokoju, wasz pokój spocznie na nim; jeśli nie, powróci do was. W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co będą mieli: bo zasługuje robotnik na swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiegoś miasta wejdziecie i przyjmą was, jedzcie, co wam podadzą; uzdrawiajcie chorych, którzy tam są, i mówcie im: Przybliżyło się do was królestwo Boże».
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
NOŚNIKI POKOJU
Kiedy Jezus posyłał uczniów, to chociaż były to początki ewangelizacji, a uczniów było 72, to już było wiadomo, że i tak będzie ich za mało. Ich zadaniem było nieść pokój. Tak bardzo potrzebny w każdym systemie społecznym, politycznym, we wszystkich czasach i miejscach.
Od Ostatniej Wieczerzy, nieprzerwanie do dzisiaj, Jezus wybiera ludzi, których zadaniem jest przekazywać Boży pokój. To oni modlą się w naszym imieniu: „Wybaw nas Panie od zła wszelkiego i obdarz nasze czasy pokojem”. To oni mówią codziennie: „Pokój Pański niech zawsze będzie z wami”. To kapłani, którzy takie właśnie słowa wypowiadają w czasie każdej Mszy Świętej.
Świat potrzebuje pokoju. Potrzebuje tych, którzy będą o ten pokój prosić w imieniu całej ludzkości. Potrzebuje tych, którzy Boży pokój będą przekazywać ludziom. Świat potrzebuje kapłanów.
Świetnie zdawały sobie z tego sprawę już w XIX wieku dwie Francuzki – matka i córka – Stefania i Joanna Bigard. Pragnęły pomagać misjom, ale nie przez zbieranie ofiar materialnych dla już pracujących misjonarzy. One pragnęły pomóc misjom, zapewniając im miejscowych kapłanów. Założone przez nie w tym celu Dzieło Świętego Piotra Apostoła obchodzi w tym roku stulecie uzyskania przydomku papieskie.
Przez wszystkie lata swojego istnienia Papieskie Dzieło Świętego Piotra Apostoła troszczy się o to, by w żadnym zakątku świata nie zabrakło tych, którzy „nie będą się chlubić z czego innego jak tylko z krzyża Pana naszego, Jezusa Chrystusa” (drugie czytanie), będą nieść pokój wszędzie, dokąd pójdą, i w imię Jezusa wypędzać będą złe duchy.
Od stu lat to wszystko dokonuje się nie tylko pod patronatem Ojca Świętego, ale również z jego woli i z jego błogosławieństwem, które obejmuje również wszystkich dobroczyńców (duchowych i materialnych) oraz wszystkich współpracowników Papieskiego Dzieła Świętego Piotra Apostoła. To oni od stu lat pomagają bowiem wszystkim kolejnym papieżom w tym, aby każdy człowiek, nawet w najdalszym zakątku świata mógł usłyszeć: „ja odpuszczam tobie grzechy”, „bierzcie i jedzcie to jest Ciało moje”, „pokój Pański niech zawsze będzie z wami”.
s. Monika Juszka RMI, Papieskie Dzieła Misyjne
Komunia św. pod obiema postaciami
Książka jest jedynym w Polsce całościowym opracowaniem zagadnienia udzielania Komunii św. pod obiema postaciami. Ksiądz prof. Czesław Krakowiak – znany w Polsce i ceniony liturgista stara się w niej odpowiedzieć na pytania często stawiane sobie przez ludzi wierzących, którzy pragną pełniej i bardziej świadomie uczestniczyć we Mszy świętej.
Autor podejmuje zarówno aspekt historyczny, jak i teologiczny opracowywanego zagadnienia i analizuje temat od starożytności chrześcijańskiej aż do Soboru Watykańskiego II i czasów współczesnych. Wykazuje, że Komunia św. przyjmowana pod obiema postaciami (Chleba i Wina) jest doskonalszym wypełnieniem polecenia Chrystusa z ostatniej wieczerzy: „Bierzcie i jedzcie (…) Pijcie z niego wszyscy” (Mt 26, 26-27), pełniejszym znakiem udziału w Świętej Uczcie oraz zapowiedzią uczestnictwa w uczcie eschatologicznej.
