WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
MIŁOŚĆ DO PRAWA
CZY PRAWO MIŁOŚCI?
Jak bardzo byśmy chcieli, żeby wszystko dało się opisać, skatalogować, zmieścić w ramki. O wiele łatwiej byłoby się poruszać, gdyby kierunek zawsze był jasno określony. Gdyby nie trzeba było zastanawiać się, wybierać, rozważać różnych możliwości. Tak się da w paragrafach kodeksu prawa, ale nie w miłości.
Często słyszymy zdanie w stylu: „Dlaczego Pan Bóg na to pozwala? Dlaczego pozwala na wojny? Dlaczego pozwala na cierpienie dzieci?”. Dlaczego pozwala na to, żeby ludzie, tak jak bohater dzisiejszej przypowieści, byli napadani i ograbiani? Kardynał Wyszyński mówił: „Boże, nie pytam DLACZEGO, bo na co byłaby mi ufność”.
Czy to Bóg na to wszystko „pozwala”, czy też ludzie za bardzo „pozwalają sobie”? Miłość Boża jest taka sama wobec każdego. Każdego Pan Bóg kocha tak bardzo, że daje mu wolność i wolną wolę. Tam gdzie jest jakiekolwiek zniewolenie, nie ma miłości. Im większa miłość, tym większa wolność.
To nie znaczy jednak, że Pan Bóg jest obojętny na to, co ze swoją wolnością robią ludzie. Jezus Chrystus zanim swoim własnym przykładem pokazał, co to znaczy miłować aż do końca, mówił, czym jest miłość. To zwrócenie się do Boga całym sercem, całą duszą, całą mocą, całym umysłem. Innymi słowy wszystkim, co sprawia, że człowiek jest człowiekiem. Dopiero wtedy jesteśmy w stanie patrzeć jak Bóg, z miłością, a nie: tylko kierując się przepisami prawa. Dopiero wtedy możemy ujrzeć w lustrze sumienia swoje prawdziwe oblicze i dopiero wtedy nie tylko będziemy widzieć ludzi obok nas, ale ich dostrzegać. Dopiero wtedy dobrze wypełnimy skierowane do nas od chrztu świętego Chrystusowe posłanie: Idź i czyń miłosierdzie.
s. Monika Juszka RMI, Papieskie Dzieła Misyjne
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Pwt 30,10-14)
Prawo Boże nie przekracza ludzkich możliwości
Czytanie z Księgi Powtórzonego Prawa.
Mojżesz powiedział do ludu:
«Będziesz słuchał głosu Pana, Boga swego, przestrzegając Jego poleceń i postanowień zapisanych w księdze tego Prawa; wrócisz do Pana, Boga swego, z całego swego serca i z całej swej duszy.
Polecenie to bowiem, które Ja ci dzisiaj daję, nie przekracza twych możliwości i nie jest poza twoim zasięgiem. Nie jest w niebiosach, by można było powiedzieć: „Któż dla nas wstąpi do nieba i przyniesie je nam, a będziemy słuchać i wypełnimy je”. I nie jest za morzem, aby można było powiedzieć: „Któż dla nas uda się za morze i przyniesie je nam, a będziemy słuchać i wypełnimy je”.
Słowo to bowiem jest bardzo blisko ciebie: w twych ustach i w twoim sercu, byś je mógł wypełnić».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 69,14.17 i 30.31 i 36ab i 37)
Refren: Ożyje serce szukających Boga.
Panie, modlę się do Ciebie *
w czas łaski, o Boże.
Wysłuchaj mnie w Twojej wielkiej dobroci, *
w Twojej zbawczej wierności.
Wysłuchaj mnie, Panie, bo miłość Twoja jest łaskawa, *
spojrzyj na mnie w ogromie swego miłosierdzia.
Jestem nędzny i pełen cierpienia, *
niech pomoc Twa, Boże, mnie strzeże.
Pieśnią chcę chwalić imię Boga *
i wielbić Go z dziękczynieniem.
Patrzcie i cieszcie się, ubodzy, +
niech ożyje serce szukających Boga. *
Bo Pan wysłuchuje biednych i swoimi więźniami nie gardzi.
Gdyż Bóg ocali Syjon i miasta Judy zbuduje, *
tam będą mieszkać i mieć posiadłości.
To będzie dziedzictwem potomstwa sług Jego, *
miłujący Jego imię przebywać tam będą.
DRUGIE CZYTANIE (Kol 1,15-20)
Wszystko zostało stworzone przez Chrystusa i dla Niego
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Kolosan.
Chrystus Jezus jest obrazem Boga niewidzialnego – Pierworodnym wobec każdego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy to Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie.
I On jest Głową Ciała – Kościoła. On jest Początkiem. Pierworodnym spośród umarłych, aby sam zyskał pierwszeństwo we wszystkim. Zechciał bowiem Bóg, aby w Nim zamieszkała cała Pełnia i aby przez Niego znów pojednać wszystko z sobą: przez Niego – i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach, wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 13,34)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Słowa Twoje, Panie, są duchem i życiem.
Ty masz słowa życia wiecznego.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 10,25-37)
Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie
+ Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.
Powstał jakiś uczony w Prawie i wystawiając Jezusa na próbę, zapytał: «Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?».
Jezus mu odpowiedział: «Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz?».
On rzekł: «Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego».
Jezus rzekł do niego: «Dobrze odpowiedziałeś. To czyń, a będziesz żył».
Lecz on, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: «A kto jest moim bliźnim?».
Jezus, nawiązując do tego, rzekł: «Pewien człowiek schodził z Jeruzalem do Jerycha i wpadł w ręce zbójców. Ci nie tylko go obdarli, lecz jeszcze rany mu zadali i zostawiwszy na pół umarłego, odeszli. Przypadkiem przechodził tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i minął. Tak samo lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, minął.
Pewien zaś Samarytanin, wędrując, przyszedł również na to miejsce. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go. Następnego zaś dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i rzekł: „Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie, gdy będę wracał”.
Kto z tych trzech okazał się według ciebie bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?».
On odpowiedział: «Ten, który mu okazał miłosierdzie».
Jezus mu rzekł: «Idź, i ty czyń podobnie!».
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Dwa wieki miłości Boga i bliźniego
Można dobrze znać „teorię”, wyrecytować nawet przykazanie miłości, ale być „na bakier z praktyką” i szybko szukać usprawiedliwienia, że się czegoś nie rozumie, pytając: „a kto jest moim bliźnim?”. Dwieście lat temu powstało dzieło, które zrzesza osoby nieszukające takich usprawiedliwień. Świętujemy dwa wieki istnienia Papieskiego Dzieła Rozkrzewiania Wiary.
Jego założycielka, bł. Paulina Jaricot, od początku wiedziała, że podstawą dzieła mają być modlitwa i szacunek do każdej osoby. Dlatego kilka lat po założeniu Dzieła Rozkrzewiania Wiary mogła napisać: „W Lyonie nasze piętnastki rekrutują się ze wszystkich klas społecznych bez różnicy. Mamy: właścicielki sklepów, rentierki, zwykłe robotnice […]. Nasza rada stanowi jedną rodzinę, spotkanie jest też wielką radością. […] Liczba odmawiających dziesiątek różańca rośnie z niewiarygodną szybkością we Włoszech, Szwajcarii, Belgii, Anglii i wielu regionach Ameryki. Ta forma różańca zakorzeniła się mocno aż po Indie, a przede wszystkim w Kanadzie. Wszędzie gdzie tworzą się piętnastki, można zauważyć nienotowane wcześniej umacnianie się dobra i woń cnót”.
Modlitwa, szacunek, wspólnota. Na ich fundamencie buduje się mocne dobro i pełne cnót postępowanie. Dowodem na to, jak dobry to fundament i jak dobre jest to, co na nim powstaje, jest fakt, że dzieło to od 200 lat nie tylko nie popada w ruinę, ale wręcz przeciwnie, wciąż się rozwija.
Jubileusz dwóch wieków istnienia Papieskiego Dzieła Rozkrzewiania Wiary pokazuje jeszcze jedną ważną prawdę. Modlitwa i działanie muszą się wzajemnie wspierać. Tak jak nierozerwalny jest związek tego dzieła z Żywym Różańcem, który również założyła bł. Paulina, tak pomoc misjom nie może być jedynie materialna lub jedynie duchowa. Ewangelię Jezusa głosi się zarówno słowem, jak i konkretnym przykładem. Nasi bracia i siostry na krańcach świata potrzebują pokarmu zarówno duchowego, jak i takiego „na talerzu”. Podobnie jest z tymi, którzy są najbliżej nas. Bądźmy Jezusowymi świadkami jak bł. Paulina, w modlitwie i działaniu. Z różańcem w ręku rozejrzyjmy się dookoła tam gdzie mieszkamy, gdzie pracujemy. Może ktoś potrzebuje uśmiechu, herbaty, bochenka chleba, wsparcia dobrym słowem?
Nie lękajmy się. Pan Bóg zapewnia dzisiaj w pierwszym czytaniu, że „Nie przekracza to twoich możliwości i nie jest poza twoim zasięgiem”.
s. Monika Juszka RMI, Papieskie Dzieła Misyjne
Księga Psalmów z notatnikiem i skrutacją
Wyjątkowe wydanie Księgi Psalmów z najnowszego przekładu Biblii Paulistów. 150 podanych przejrzyście i czytelnie tekstów, z odnośnikami biblijnymi i miejscem na własne notatki przy każdym wersie. Wstęp br. Piotra Kwiatka OFMCap zawiera 7 kluczy do rozważania Księgi Psalmów, opis sposobów modlitwy psalmami, a także wprowadzenie w skrutację, czyli niezwykle inspirującą metodę rozważania Biblii, w której każdego z nas indywidualnie prowadzi samo słowo Boże.
Co to jest skrutacja? Słowo pochodzi od łacińskiego scrutatio, czyli „badanie”, więc nie jest to wydanie psalmów w skrócie.
Skrutacja to wciąż mało znana metoda czytania i medytowania Pisma Świętego. Niektórzy przedstawiają ją obrazowo jako chodzenie „od wersetu do wersetu”, czyli pozwalamy słowu Bożemu prowadzić się przez odnośniki biblijne, które znajdują się na marginesach. A odnośników w tym wydaniu jest zdecydowanie więcej niż w innych polskich wydaniach Biblii.
Takie chodzenie za słowem Bożym tworzy w sercu ścieżkę, na której odkrywamy obecność Boga w naszej codzienności. We wstępie, w prosty sposób, jest wyjaśniona ta metoda i pokazany jest przykładowy przebieg skrutacji na podstawie Księgi Psalmów.
Z tego wydania psalmów można oczywiście korzystać tradycyjnie, bez stosowania skrutacji.
