WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
W celebracji zbawczego dzieła Jezusa Chrystusa Kościół pochyla się dziś nad tajemnicą przemienienia Pańskiego, które stanowiło antycypację, choć chwilową, zmartwychwstania i chwały wieńczących zwycięsko doświadczenie cierpienia, męki i śmierci krzyżowej Syna Bożego. Chrystus, aby nas zbawić, musiał przejść swoją paschalną drogę przez śmierć ku życiu. Ta sama tajemnica ma miejsce także w życiu Jego uczniów, w naszym życiu. Niech ta Święta Liturgia umocni nas w naszej paschalnej drodze za Jezusem, niech prowadzi nas do stopniowej przemiany w Niego.
DOBRZE, ŻE TU JESTEŚMY!
Codzienne życie nas nie rozpieszcza. Świat jest pełen problemów, wojen, cierpienia i innych plag, na które często nie mamy wpływu. Jest jednak Ktoś, kto nadaje życiu sens. To Bóg, który chce być obecny w życiu każdego z nas.
Dziś zastanawiamy się nad tajemnicą przemienienia Jezusa na górze. To wydarzenie może się wydawać mało ważne. Z naszej perspektywy apostołowie zobaczyli Jezusa w towarzystwie Eliasza i Mojżesza tysiące lat temu. Warto jednak podejść do tego wydarzenia tak, jakbyśmy byli jego świadkami.
Dla apostołów było to zadziwiające doświadczenie. Możliwe, że byli oni przyzwyczajeni do obrazu Boga, który był jakoś odległy, zamknięty w Świątyni lub nawet groźny. Jednak Bóg, którego działanie widzą na górze, to Bóg, który się nimi interesuje. Na górze są oni otoczeni obłokiem, czyli starotestamentalnym symbolem Bożej obecności. Bóg, którego poznają na górze, to Bóg, który jest obecny w ich życiu, który nie chce pozostawać
daleko od nich. Nie chce być ani odległy, ani groźny. Bóg, który chce wejść w moje życie, w moją historię, to Bóg, który kocha.
Dlatego może nie powinna nas dziwić niecodzienna propozycja Piotra. Może warto powiedzieć: Boże „dobrze, że tu jesteśmy” (Mt 17, 4)! Dobrze, że w świecie pełnym problemów, wojen, cierpienia i innych plag, znaleźliśmy Boga, który nas kocha, który chce być obecny w naszym życiu. W końcu, gdy Bóg powiedział: „Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie” (Iz 49, 15), mówił, że nie zapomni o mnie.
ks. Krzysztof Wołoszyn
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Dn 7, 9-10. 13-14)
Szata Jego była biała jak śnieg
Czytanie z Księgi Daniela
Patrzyłem, aż postawiono trony, a Przedwieczny zajął miejsce. Szata Jego była biała jak śnieg, a włosy na Jego głowie jakby z czystej wełny. Tron Jego był z ognistych płomieni, jego koła z płonącego ognia. Strumień ognia się rozlewał i wypływał od Niego. Tysiąc tysięcy służyło Mu, a dziesięć tysięcy razy dziesięć tysięcy stało przed Nim. Sąd zasiadł i otwarto księgi.
Patrzyłem w nocnych widzeniach: a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 97)
Refren: Pan Bóg króluje ponad całą ziemią.
Pan króluje, wesel się, ziemio, *
radujcie się, liczne wyspy!
Obłok i ciemność wokół Niego, *
prawo i sprawiedliwość podstawą Jego tronu.
Refren: Pan Bóg króluje ponad całą ziemią.
Góry jak wosk topnieją przed obliczem Pana, *
przed obliczem Władcy całej ziemi.
Jego sprawiedliwość rozgłaszają niebiosa, *
a wszystkie ludy widzą Jego chwałę.
Refren: Pan Bóg króluje ponad całą ziemią.
Ponad całą ziemią *
Ty jesteś wywyższony
i nieskończenie wyższy *
od wszystkich bogów.
Refren: Pan Bóg króluje ponad całą ziemią.
DRUGIE CZYTANIE (2 P 1, 16-19)
Słyszeliśmy, jak ten glos doszedł z nieba
Czytanie z z Drugiego Listu Świętego Piotra Apostoła
Najmilsi:
Nie za wymyślonymi mitami postępowaliśmy wtedy, gdy daliśmy wam poznać moc i przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa, ale jako naoczni świadkowie Jego wielkości.
Otrzymał bowiem od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy taki oto głos Go doszedł od wspaniałego Majestatu: «To jest mój Syn umiłowany, w którym sobie upodobałem». I słyszeliśmy, jak ten głos doszedł z nieba, kiedy z Nim razem byliśmy na górze świętej.
Mamy jednak mocniejszą, prorocką mowę, i dobrze zrobicie, jeżeli będziecie przy niej trwali jak przy lampie, która świeci w ciemnym miejscu, aż dzień zaświta, a gwiazda poranna wzejdzie w waszych sercach.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 17, 5c)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie,
Jego słuchajcie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 17, 1-9)
Twarz Jego zajaśniała jak słońce
+ Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i brata jego, Jana, i zaprowadził ich na górę wysoką, osobno. Tam przemienił się wobec nich: twarz Jego zajaśniała jak słońce, odzienie zaś stało się białe jak światło. A oto ukazali się im Mojżesz i Eliasz, rozmawiający z Nim.
Wtedy Piotr rzekł do Jezusa: „Panie, dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty: jeden dla Ciebie, jeden dla Mojżesza i jeden dla Eliasza”.
Gdy on jeszcze mówił, oto obłok świetlany osłonił ich, a z obłoku odezwał się głos: «To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie». Uczniowie, słysząc to, upadli na twarz i bardzo się zlękli.
A Jezus zbliżył się do nich, dotknął ich i rzekł: «Wstańcie, nie lękajcie się!». Gdy podnieśli oczy, nikogo nie widzieli, tylko samego Jezusa.
A gdy schodzili z góry, Jezus przykazał im, mówiąc: «Nie opowiadajcie nikomu o tym widzeniu, aż Syn Człowieczy zmartwychwstanie».
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Przemienienie Jezusa
Opowiadanie o Przemienieniu zawiera sporo motywów i nawiązań do tekstów biblijnych i judaistycznych. Żaden z nich jednak nie daje pełnego klucza dla interpretacji. (…)
Wydarzenie Przemienienia posiada spore podobieństwa do historii Mojżesza z Wj 24. Mojżesz wstępuje na górę Synaj w towarzystwie trzech osób (Aarona, Nadaba, Abihu – w. 9). Chmura wyobrażająca chwałę Jahwe spowija górę. Po sześciu dniach Jahwe zawołał do Mojżesza z góry (w. 16). W tym samym opowiadaniu z Wj 24 pojawia się także motyw rozjaśnionego oblicza Mojżesza.
Podstawowa różnica polega na tym, że Mojżesz promienieje na skutek obcowania z Jahwe, podczas kiedy Jezus jasność ma od siebie samego. Obok pewnych rysów teofanii z Synaju opis Przemienienia zdaje się zawierać elementy apokaliptycznych wizji Daniela. W apokaliptycznych tekstach wizjoner (Daniel, Henoch itd.) otrzymuje widzenie nieba lub tego, co się stanie w przyszłości. W ten sposób uczniowie w swej drodze z Jezusem do Jerozolimy dostępują wizji, która im ukazuje, kim jest w rzeczywistości Jezus oraz kim będzie w królestwie Boga. Znamienny jest także łańcuch wydarzeń: widzenie
czegoś nadprzyrodzonego albo słyszenie Bożego głosu, przestrach, upadnięcie na ziemię, dotknięcie i podźwignięcie. Taki właśnie łańcuch wydarzeń dostrzegamy w Dn 8, 16-18; 19, 9n.
W opowiadaniu o Przemienieniu wielu autorów dopatruje się także nawiązań do Święta Namiotów. Oczywistym punktem stycznym są skēnai (namioty), które Piotr zamierza budować. Poza tym Święto Namiotów rozpoczyna się w szóstym dniu po Dniu Pojednania (por. w. 1 i Kpł 23, 27. 34). Są to jednak zbyt skromne związki.
Autor komentarza „Ewangelia według św. Mateusza”, znany polski biblista ks. Antoni Paciorek, w nowatorski i interesujący sposób omawia wszystkie problemy związane z tekstem biblijnym, a także udziela cennych wskazówek, które pozwalają zastosować tekst Ewangelii w codziennym życiu.
ks. Antoni Paciorek
NOWY KOMENTARZ BIBLIJNY
NOWY TESTAMENT
Ewangelia według św. Mateusza, rozdziały 14-28, tom I, część 2
Edycja Świętego Pawła, 2008.
