WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Celebrując zbawcze misterium Jezusa Chrystusa, Kościół zwraca się do Boga i prosi, by Bóg ulitował się nad nami i nie tyle pamiętał o swoim przymierzu, co potwierdził je, interweniując tu i teraz dla naszego zbawienia. Każdy nasz udział w Eucharystii jest wejściem, potwierdzeniem, umocnieniem i realizacją Nowego Przymierza, do którego Bóg nas wezwał w Jezusie Chrystusie i Jego zbawczej Ofierze miłości.
JESTEM PRZYBRANYM DZIECKIEM BOGA, CZYLI KOGO?
Rodzice bywają różni. Przykład jednych wskazuje na cechy, które z łatwością możemy przypisać Bogu. Jednak są też tacy, którzy źle wywiązują się ze swoich obowiązków rodzicielskich. Nazywamy siebie dziećmi Bożymi, a to wiąże się z patrzeniem na Boga jako kogoś podobnego do naszych rodziców, co dla niektórych może być problemem. Warto więc zobaczyć, jakim rodzicem jest Bóg.
W pierwszym czytaniu słyszymy o Bogu, który jest w łagodnym powiewie. To wskazuje na Boże podejście do człowieka. Bóg nie jest tym, który przymusza i łamie wolę człowieka. Działanie Boga jest delikatne i mogę mu się oprzeć.
W drugim czytaniu św. Paweł opowiada o bólu, jaki przynosi mu nieprzyjęcie przez jego rodaków, Żydów, Jezusa Chrystusa. Przecież do Izraela „należą przybrane synostwo i chwała, przymierza i nadanie Prawa, pełnienie służby Bożej i obietnice”. To również mówi o Bogu, który kocha wolność, który nie wychowuje ludzi na niewolników, ale pragnie, by ci podążali za Nim z własnej woli. Każdy z nas może Boga odrzucić i odejść od Niego. Ale też może Go przyjąć i z Nim przemierzać ścieżki swojego życia.
W Ewangelii widzimy, że działanie razem z Bogiem, zgodne z Jego wolą przynosi owoce. Piotr, który wierzy Jezusowi, to człowiek, który jak Jego Mistrz chodzi po wodzie. Piotr wątpiący w Jego moc to człowiek, który tonie.
Być dzieckiem Boga, to być człowiekiem wolnym, który dzięki swojej wierze może czynić cuda i doświadczać ich w swoim życiu. Dlatego w kolekcie prosimy, aby nasz Ojciec umocnił w nas ducha przybranych dzieci. Dzięki temu duchowi będziemy wolni i osiągniemy obiecane dziedzictwo.
ks. Krzysztof Wołoszyn
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (1 Krl 19, 9a. 11-13a)
Bóg objawia się Eliaszowi
Czytanie z Pierwszej Księgi Królewskiej
Gdy Eliasz przyszedł do Bożej góry Horeb, wszedł do pewnej groty, gdzie przenocował. Wtedy Bóg rzekł: «Wyjdź, aby stanąć na górze wobec Pana!».
A oto Pan przechodził. Gwałtowna wichura rozwalająca góry i druzgocąca skały szła przed Panem; ale Pana nie był w wichurze. A po wichurze – trzęsienie ziemi: Pana nie było w trzęsieniu ziemi. Po trzęsieniu ziemi powstał ogień: Pana nie było w ogniu. A po tym ogniu – szmer łagodnego powiewu. Kiedy tylko Eliasz go usłyszał, zasłoniwszy twarz płaszczem, wyszedł i stanął przy wejściu do groty.
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 85)
Refren: Okaż swą łaskę i daj nam zbawienie.
Będę słuchał tego, co Pan Bóg mówi: *
oto ogłasza pokój ludowi i swoim wyznawcom.
Zaprawdę bliskie jest Jego zbawienie †
dla tych, którzy Mu cześć oddają, *
i chwała zamieszka w naszej ziemi.
Refren: Okaż swą łaskę i daj nam zbawienie.
Łaska i wierność spotkają się z sobą, *
ucałują się sprawiedliwość i pokój.
Wierność z ziemi wyrośnie, *
a sprawiedliwość spojrzy z nieba.
Refren: Okaż swą łaskę i daj nam zbawienie.
Pan sam szczęściem obdarzy, *
a nasza ziemia wyda swój owoc.
Sprawiedliwość będzie kroczyć przed Nim, *
a śladami Jego kroków zbawienie.
Refren: Okaż swą łaskę i daj nam zbawienie.
DRUGIE CZYTANIE (Rz 9, 1-5)
Izrael jest ludem Bożym
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia:
Prawdę mówię w Chrystusie, nie kłamię, potwierdza mi to moje sumienie w Duchu Świętym, że w sercu swoim odczuwam wielki smutek i nieprzerwany ból.
Wolałbym bowiem sam być pod klątwą, odłączonym od Chrystusa dla zbawienia braci moich, którzy według ciała są moimi rodakami. Są to Izraelici, do których należą przybrane synostwo i chwała, przymierza i nadanie Prawa, pełnienie służby Bożej i obietnice. Do nich należą praojcowie, z nich również jest Chrystus według ciała, Ten, który jest ponad wszystkim, Bóg błogosławiony na wieki. Amen.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ps 130, 5)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Pokładam nadzieję w Panu,
ufam Jego słowu.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 14, 22-33)
Jezus chodzi po jeziorze
+ Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Gdy tłum został nasycony, zaraz Jezus przynaglił uczniów, żeby wsiedli do łodzi i wyprzedzili Go na drugi brzeg, zanim odprawi tłumy. Gdy to uczynił, wyszedł sam jeden na górę, aby się modlić. Wieczór zapadł, a On sam tam przebywał.
Łódź zaś była już sporo stadiów oddalona od brzegu, miotana falami, bo wiatr był przeciwny. Lecz o czwartej straży nocnej przyszedł do nich, krocząc po jeziorze. Uczniowie, zobaczywszy Go kroczącego po jeziorze, zlękli się, myśląc, że to zjawa, i ze strachu krzyknęli.
Jezus zaraz przemówił do nich: «Odwagi! To Ja jestem, nie bójcie się!».
Na to odezwał się Piotr: «Panie, jeśli to Ty jesteś, każ mi przyjść do siebie po wodzie!».
A on rzekł: «Przyjdź!». Piotr wyszedł z łodzi i krocząc po wodzie, podszedł do Jezusa. Lecz na widok silnego wiatru uląkł się i gdy zaczął tonąć, krzyknął: «Panie, ratuj mnie!».
Jezus natychmiast wyciągnął rękę i chwycił go, mówiąc: «Czemu zwątpiłeś, człowiecze małej wiary?».
Gdy wsiedli do łodzi, wiatr się uciszył. Ci zaś, którzy byli w łodzi, upadli przed Nim, mówiąc: «Prawdziwie jesteś Synem Bożym»
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Psalmy ufności
Dla wielu ludzi doświadczenie kruchości i niemocy jest zaproszeniem do poszukiwania głębszych odpowiedzi w perspektywie wiary.
Niewątpliwie słowo Boże, a w tym Księga Psalmów, może być takim przewodnikiem po ścieżkach ludzkich pytań, niepewności, lęku i dramatów. Psalmy powstały w określonym kontekście społeczno-kulturowym i politycznym, ale odnoszą się do tego, co dzieje się dziś i teraz. Uczą człowieka, aby swoją codzienność ukierunkowywał w stronę Boga.
Pismo Święte jest nie tylko ucieleśnionym głosem człowieka doświadczającego prób i zmagań, ale również żywym głosem Boga komunikującym prosto do głębi ludzkiego serca. To tutaj w okresie niepewności można odnaleźć pokój, stabilność, siłę i nadzieję. Od wieków w sercu człowieka trwa wojna między dobrem a złem.
Nigdy nie będzie ładu społecznego między narodami, jeśli nie nastąpi on najpierw w sercu człowieka. To Bóg ma skuteczne lekarstwo na współczesne choroby, napięcia i problemy. „Nie spodziewajmy się jednak, że księgi biblijne podsuną nam jakieś psychotechniki umożliwiające szybkie uwolnienie się od lęku. Nie takie są zamiary autorów biblijnych. Ich celem nie są psychologiczne analizy ludzkich doznań, ale nauka odnajdywania Boga i Jego woli nawet w najtrudniejszych doświadczeniach”.
Psalmy to wyjątkowe modlitwy. Od tysięcy lat poruszają i przemieniają ludzkie serca. Pomagają trwać przy Bogu w każdych okolicznościach życia. Odkrywają tajemnicę Boga i sposób Jego działania w sercu ludzkim. Jak w czystym zwierciadle możemy w nich dostrzec własne doświadczenia, historię i głębię duszy.
Książka „Psalmoterapia” o. Piotra Kwiatka, kapucyna, jest żywym świadectwem rozmiłowania się w modlitwie słowem Bożym. Drogowskazem, jak z pomocą łaski Bożej każdy z nas może wejść na drogę ożywienia życia duchowego.
