WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Msza Wieczerzy Pańskiej przedstawia całe misterium paschalne, które w następnych trzech dniach będzie chronologicznie celebrowane w męce, śmierci i zmartwychwstaniu Pana. Jest to liturgia, która ma swój jedyny i niepowtarzalny charakter bliskości, i która chce nam dać doświadczenie pełnego spotkania z miłością Chrystusa. Jezus uczy nas dzisiaj, że jedynie doświadczając tego, że jesteśmy bezgranicznie kochani i całkowicie wolni, możemy w sposób świadomy stawać się darem dla innych. To składanie się w darze jest efektem doświadczenia miłości, która uwalnia. Jezus myje nogi swoim uczniom, wiedząc, że za parę godzin zostawią Go samego… A mimo to Jezus nie rezygnuje z oddania swego życia – przeciwnie, On wie, że właśnie dlatego uczniowie potrzebują osobiście dotknąć daru Jego życia w Eucharystii.
BARANEK BOŻY
W Wielki Czwartek przenosimy się w czasie. Duchowo podążamy do Wieczernika, gdzie Chrystus zgromadził się z Apostołami. I spoglądamy na Paschalną Wieczerzę, z której zrodziła się Eucharystia.
Jej korzenie sięgają czasów niewoli egipskiej. Opis pierwszej paschy znajdziemy dziś w czytaniu z Księgi Wyjścia. To wówczas Bóg nakazał swojemu ludowi zebrać się na posiłku, podczas którego Izraelici spożyli pieczonego baranka i pomazali domy jego krwią. Ten znak ocalał przed śmiercią, która weszła do domów Egipcjan. Był też zapowiedzią innego Baranka i Jego Krwi, która ratuje wierzących przed śmiercią wieczną.
Drugie czytanie ukazuje najstarszy biblijny opis ustanowienia Eucharystii. Co ciekawe, starszy od tych, które znamy z Ewangelii. Pisząc do Koryntian, św. Paweł przedstawia Chrystusa, który nadał żydowskiej wieczerzy paschalnej nowy sens. Odtąd nie przywodzi ona na myśl jedynie dziejów Izraela, ale odwołuje się do losów całej ludzkości. Chrystus, Boży Baranek, umarł za grzechy każdego człowieka. Mocą Jego Krwi zostaliśmy odkupieni. Mocą wiary w Chrystusa możemy być zbawieni. Spożywanie Jego Ciała daje życie wieczne.
Dzisiejszy fragment Ewangelii według św. Jana pokazuje gest Chrystusa ponawiany dziś w wielu świątyniach świata. Chrystus obmył nogi uczniów, wykonując zadanie sługi, a nawet niewolnika. W kilka godzin po tym czynie rzeczywiście stracił wolność i był już skuty łańcuchami. Jezus zmienia nasze myślenie o władzy, prestiżu czy sukcesie. Czerpiąc siły i inspiracje właśnie od Niego, odnajdziemy światło dla naszego życia. Przyjmując Go w Eucharystii, znajdziemy siłę, aby rzeczywiście Go naśladować.
ks. Marek Piedziewicz
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Wj 12, 1-8. 11-14)
Przepisy o wieczerzy paschalnej
Czytanie z Księgi Wyjścia
Pan powiedział do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej: «Miesiąc ten będzie dla was początkiem miesięcy, będzie pierwszym miesiącem roku! Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela tak:
„Dziesiątego dnia tego miesiąca niech się każdy postara o baranka dla rodziny, o baranka dla domu. Jeśliby zaś rodzina była za mała do spożycia baranka, to niech się postara o niego razem ze swym sąsiadem, który mieszka najbliżej jego domu, aby była odpowiednia liczba osób. Liczyć je zaś będziecie dla spożycia baranka według tego, co każdy może spożyć. Baranek będzie bez skazy, samiec, jednoroczny; wziąć możecie jagnię albo koźlę. Będziecie go strzec aż do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zabije go całe zgromadzenie Izraela o zmierzchu. I wezmą krew baranka, i pokropią nią odrzwia i progi domu, w którym będą go spożywać. I tej samej nocy spożyją mięso pieczone w ogniu, i chleby przaśne będą spożywali z gorzkimi ziołami.
Tak zaś spożywać go będziecie: biodra wasze będą przepasane, sandały na waszych nogach i laska w waszym ręku. Spożywać będziecie pośpiesznie, gdyż jest to Pascha na cześć Pana.
Tej nocy przejdę przez Egipt, zabiję wszystko pierworodne w ziemi egipskiej, od człowieka aż po bydło, i odbędę sąd nad wszystkimi bogami Egiptu – Ja, Pan. Krew posłuży wam do oznaczenia domów, w których będziecie przebywać. Gdy ujrzę krew, przejdę obok i nie będzie pośród was plagi niszczycielskiej, gdy będę karał ziemię egipską.
Dzień ten będzie dla was dniem pamiętnym i obchodzić go będziecie jako święto dla uczczenia Pana. Po wszystkie pokolenia – na zawsze w tym dniu będziecie obchodzić święto”».
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 116B)
Refren: Kielich Przymierza to Krew Zbawiciela.
Czym się Panu odpłacę *
za wszystko, co mi wyświadczył?
Podniosę kielich zbawienia *
i wezwę imienia Pana.
Refren: Kielich Przymierza to Krew Zbawiciela.
Cenna jest w oczach Pana *
śmierć Jego wyznawców.
Jestem Twym sługą, synem Twojej służebnicy, *
Ty rozerwałeś moje kajdany.
Refren: Kielich Przymierza to Krew Zbawiciela.
Tobie złożę ofiarę pochwalną *
i wezwę imienia Pana.
Wypełnię me śluby dla Pana *
przed całym Jego ludem.
Refren: Kielich Przymierza to Krew Zbawiciela.
DRUGIE CZYTANIE (1 Kor 11, 23-26)
Ilekroć spożywacie ten chleb i pijecie kielich, śmierć Pana głosicie
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia: Ja otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, której został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy, połamał i rzekł: «To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę!». Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: «Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę!».
Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb i pijecie kielich, śmierć Pana głosicie, aż przyjdzie.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Por. Mt 4, 23)
Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.
Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali,
tak jak Ja was umiłowałem.
Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.
EWANGELIA (J 13, 1-15)
Do końca ich umiłował
+ Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Było to przed Świętem Paschy. Jezus, wiedząc, że nadeszła godzina Jego, by przeszedł z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował.
W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty, syna Szymona, aby Go wydał, Jezus, wiedząc, że Ojciec oddał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło, nim się przepasał. Potem nalał wody do misy. I zaczął obmywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany.
Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: «Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?». Jezus mu odpowiedział: «Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale poznasz to później». Rzekł do Niego Piotr: «Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał».
Odpowiedział mu Jezus: «Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną». Rzekł do Niego Szymon Piotr: «Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę!».
Powiedział do niego Jezus: «Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy». Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: «Nie wszyscy jesteście czyści».
A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: «Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie „Nauczycielem” i „Panem”, i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wy powinniście sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem».
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
KOMENTARZ DO EWANGELII
Wchodzimy w misterium chwały Jezusa – chwały, która przechodzi przez mękę i śmierć, i ma swój szczyt w zmartwychwstaniu. Ewangelista Jan opowiadanie o męce Chrystusa zaczyna od Ostatniej Wieczerzy i eksponuje gest Jezusa, który obmywa nogi Apostołów, a potem ten gest wyjaśnia. Wszystko to dzieje się podczas święta paschy żydowskiej, która była pamiątką uwolnienia Izraelitów z Egiptu i ich przejścia do ziemi obiecanej. Jest tu jednak pewna nowość: Jezus zmienia przedmiot celebracji – On celebruje swoją Paschę, swój powrót do Ojca! To jest ta ostateczna pascha, która wszystkim przynosi zbawienie: Jezus Chrystus, Wcielony Syn Boży, który przyszedł po to, aby zbawić świat, teraz właśnie rozpoczyna celebrację swojej ofiary. Jest to zatem Pascha Jezusa Chrystusa – a w Nim staje się ona także Paschą Jego uczniów, staje się naszą Paschą.
