WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Radość ze zmartwychwstania Jezusa towarzyszy nam każdego dnia. Czynimy to szczególnie w niedzielę, która jest pamiątką dnia, w którym Jezus powstał z grobu. Dlatego też liturgia zaprasza nas ponownie do wyśpiewywania Panu pieśni nowej (por. antyfona na wejście). Całe nasze życie powinno stawać się taką pieśnią na cześć Pana za największy cud, jakiego dokonał, powstając z martwych. Dzięki Niemu możemy być przybranymi dziećmi Boga Ojca, który obdarza prawdziwa wolnoscia i wiecznym dziedzictwem (kolekta). Poprzez cud przemiany dokonujący się w Eucharystii Bóg czyni nas uczestnikami swojej boskiej natury (modlitwa nad darami). Naszym najważniejszym życiowym zadaniem jest żyć zgodnie z przykazaniem miłości Boga i bliźniego. Niech rozważane słowo Boże i liturgia dnia dzisiejszego umocnią nas na drodze wierności Jezusowi i Jego Ewangelii, byśmy porzucili dawne nałogi i prowadzili nowe zycie (modlitwa po komunii).
PRAWDZIWE ŻYCIE
Piąta niedziela Wielkanocy ukazuje ciekawe biblijne treści. Od podróży ewangelizacyjnej, przez wizję zbawienia, po wezwanie do miłości. Są one jednak ze sobą szczególnie połączone.
Miłość stoi bowiem u początku misji Kościoła. Każdy, kto głosi Ewangelię, powinien być zanurzony w Bogu. Służyć innym z miłości, nie z przekonania, że realizuje dobry biznesplan. Pan Jezus wzywa więc swoich uczniów do miłości, która stanie się później ich znakiem rozpoznawczym. Już w starożytności relacje pomiędzy chrześcijanami sprawiały, że widzący ich poganie mówili: popatrzcie, jak oni sie miłują! Z biegiem wieków taka postawa wpłynęła na zniesienie niewolnictwa, ustanowienie systemowej opieki nad chorymi, podjęcia niezliczonej ilości dzieł miłosierdzia, które sprawiają, że również obecnie Kościół jest największą organizacją dobroczynną na świecie.
Troska o człowieka nie dotyczy jednak tylko sfery materialnej. Wiąże się przecież ze stanem ludzkiej duszy i życiem wiecznym. W pierwszym czytaniu widzimy więc Pawła i Barnabę, wielkich ewangelizatorów, którzy pokonują tysiące kilometrów, by głosić Ewangelię. Kiedy człowiek ma dostatnie życie i potrafi wystarczająco dobrze nasycić swoje ciało, nie zawsze jest bogaty wewnętrznie. Największą biedą jest bowiem nie poznać Chrystusa. Albo znając Go – odrzucić Jego osobę i obietnice. W drugim czytaniu z Apokalipsy Bóg obiecuje nam, że zamieszkamy w domu przygotowanym przez Niego samego. A także, że nasze życie będzie pełne pokoju, zadowolenia i głębokich, satysfakcjonujących relacji. Będzie to przecież takie życie, za którym tęsknimy.
ks. Marek Piedziewicz
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 14, 21b-27)
Bóg działa przez ludzi
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Paweł i Barnaba wrócili do Listry, do Ikonium i do Antiochii, umacniając dusze uczniów, zachęcając do wytrwania w wierze, «bo przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego». Kiedy w każdym Kościele wśród modlitw i postów ustanowili im starszych, polecili ich Panu, w którego uwierzyli.
Potem przeszli przez Pizydię i przybyli do Pamfilii. Głosili słowo w Perge, zeszli do Attalii, a stąd odpłynęli do Antiochii, gdzie za łaską Bożą zostali przeznaczeni do dzieła, które wykonali.
Kiedy przybyli i zebrali miejscowy Kościół, opowiedzieli, jak wiele Bóg przez nich zdziałał i jak otworzył poganom podwoje wiary.
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 145, 8-9. 10-11. 12-13)
Refren: Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu.
Albo: Alleluja.
Pan jest łagodny i miłosierny, *
nieskory do gniewu i bardzo łaskawy.
Pan jest dobry dla wszystkich, *
a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył.
Refren: Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu.
Albo: Alleluja.
Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła *
i niech Cię błogosławią Twoi wyznawcy.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa *
i niech głoszą Twoją potęgę.
Refren: Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu.
Albo: Alleluja.
Aby synom ludzkim oznajmić Twoją potęgę *
i wspaniałość chwały Twojego królestwa.
Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków, *
przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.
Refren: Będę Cię wielbił, Boże mój i Królu.
Albo: Alleluja.
DRUGIE CZYTANIE (Ap 21, 1-5a)
Bóg otrze wszelką łzę
Czytanie z Apokalipsy Świętego Jana Apostoła
Ja, Jan, ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza już nie ma.
I Miasto Święte – Jeruzalem Nowe ujrzałem zstępujące z nieba od Boga, przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swego męża. I usłyszałem donośny głos mówiący od tronu: «Oto przybytek Boga z ludźmi: i zamieszka wraz z nimi, i będą oni Jego ludem, a On będzie „Bogiem z nimi”. I otrze z ich oczu wszelką łzę, a śmierci już nie będzie. Ani żałoby, ni krzyku, ni trudu już nie będzie, bo pierwsze rzeczy przeminęły».
I rzekł Zasiadający na tronie: «Oto czynię wszystko nowe».
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 13, 34)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali,
tak jak Ja was umiłowałem.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 13, 31-33a. 34-3)
Przykazanie nowe
+ Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Po wyjściu Judasza z wieczernika Jezus powiedział: «Syn Człowieczy został teraz otoczony chwałą, a w Nim Bóg został chwałą otoczony. Jeżeli Bóg został w Nim otoczony chwałą, to i Bóg Go otoczy chwałą także w sobie samym, i to zaraz Go chwałą otoczy.
Dzieci, jeszcze krótko jestem z wami. Przykazanie nowe daję wam, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, że jesteście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali».
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Tymczasem pociąg dojechał do stacji docelowej. Z duszą na ramieniu Takashi ruszył biegiem w stronę domu. Ojciec oczekiwał go na progu, a po przywitaniu rzekł półgłosem:
– Mama miała wylew krwi do mózgu. Stan jest ciężki!
Takashi zdjął buty i pośpieszył do matki. Patrzył na nią z wielkim oddaniem i spostrzegł, że ona odwzajemnia jego spojrzenie, rozpoznaje go, obdarza czułością… lecz nie może nic powiedzieć. Milcząco jednak przemawiały jej oczy. Matka umarła, patrząc na syna! Takashi na zawsze zapamięta tamtą chwilę i jednoznacznie wyzna: Ostatnie spojrzenie mamy obaliło mój ateizm. Ja, który byłem przekonany, że nie istnieje nic takiego jak „dusza”, nagle musiałem w to uwierzyć. Oczy mojej matki dały mi poznać, że duch ludzki nadal żyje po śmierci. Wszystko to było zaledwie przeczuciem, ale takim, jakie doprowadziło mnie do przekonania, że dusza rzeczywiście istnieje!
Po pogrzebie matki Takashi wrócił na studia do Nagasaki. Przygnieciony bólem, próbował czytać Myśli Pascala. Natrafił na to wspaniałe zdanie: „Serce ma swoje racje, których rozum nie zna; widzimy to w tysiącu rzeczy”. Takashi zatrzymał się przy tej myśli i zawołał: Serce dało mi przeczuć, że dusza istnieje. Gdzie więc teraz przebywa moja mama? Co jest po śmierci?
Wrócił do lektury Pascala i natrafił na drugie błyskotliwe spostrzeżenie: Boga czuje serce, nie rozum. Oto, co jest wiara: Bóg dotykalny dla serca, nie dla rozumu.
Młody student zrozumiał, że rozum ludzki nie wystarcza, by dojść do Boga. Bóg nie jest bowiem tylko jakimś pojęciem, lecz osobą. „Powinienem słuchać swojego serca!” – wykrzyknął Takashi. Ale jak to zrobić? Czytając dalej Pascala, zdumiał się kolejną jego myślą: Znamy Boga tylko przez Chrystusa, ale i siebie samych pozna jemy tylko dzięki Niemu. Jedynie przez Chrystusa poznajemy życie i śmierć. Z daleka od Niego nie wiemy ani czym jest nasze życie, ani nasza śmierć, ani Bóg, ani my sami.
Takashi zamknął książkę i w ciszy swojego pokoju powiedział sam do siebie: „Tego już za wiele! Kim jest Jezus Chrystus?”. Nie wiedział o tym, ale Jezus już wchodził po cichu w jego życie. Blaise Pascal, wierzący naukowiec, delikatnie uchylił drzwi.
kard. Angelo Comastri
To była Ona! Matka Boża i nawrócenie człowieka.
Edycja Świętego Pawła 2023
