NR 9 / 2007 – I NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

Rozpoczynając święty czas Wielkiego Postu, otrzymujemy dzisiaj w darze słowa o wyzwoleniu z mocy śmierci. Możemy liczyć na Boże miłosierdzie, które nas prowadzi do zbawienia. Jeśli podejmujemy trud wielkopostnych postanowień, to tylko po to, by nasze serca były zdolne przyjąć w pełni łaskę zbawienia. W duchu wdzięczności korzystajmy z mocy Chrystusa, który pomaga nam odpierać wszelkie pokusy.
PIERWSZE CZYTANIE (Pwt 26, 4-10)
Droga do zbawienia – podobnie jak droga Izraelitów do Ziemi Obiecanej – wiedzie przez pustynię. Łatwiej znieść utrapienia drogi, gdy pamięta się o celu, ku któremu zmierzamy.

Czytanie z Księgi Powtórzonego Prawa

Mojżesz powiedział do ludu:
«Kapłan weźmie z twoich rąk koszyk i położy go przed ołtarzem Pana Boga twego. A ty wówczas wypowiesz te słowa wobec Pana Boga swego:
„Ojciec mój, Aramejczyk błądzący, zstąpił do Egiptu, przybył tam w niewielkiej liczbie ludzi i tam się rozrósł w naród ogromny, silny i liczny.
Egipcjanie źle się z nami obchodzili, gnębili nas i nałożyli na nas ciężkie roboty przymusowe. Wtedy myśmy wołali do Pana, Boga przodków naszych. Usłyszał Pan nasze wołanie, wejrzał na naszą nędzę, nasz trud i nasze uciemiężenie. Wyprowadził nas Pan z Egiptu mocną ręką i wyciągniętym ramieniem wśród wielkiej grozy, znaków i cudów. Zaprowadził nas na to miejsce i dał nam ten kraj opływający w mleko i miód.
Teraz oto przyniosłem pierwociny płodów ziemi, którą dałeś mi, Panie”.
Rozłożysz je przed Panem Bogiem swoim i oddasz pokłon Panu Bogu swemu».
PSALM (Ps 91, 1-2. 10-11. 12-13. 14-15)
Kto zaufał Bogu, nie dozna zawodu, bo Pan jest zawsze jego ucieczką i siłą. Nawet w największym utrapieniu duszy, czuje on Bożą bliskość i pomoc. Wraz z psalmistą wysławiajmy Pana, który chce nas wybawić z wszelkich zasadzek Złego, chce przeprowadzić zwycięsko przez wszelkie trudy na drodze do zbawienia. [c1]Refren:[/c1] Bądź ze mną, Panie, w moim utrapieniu. Kto się w opiekę oddał Najwyższemu [c1] *[/c1] i mieszka w cieniu Wszechmocnego, mówi do Pana: «Tyś moją ucieczką i twierdzą, [c1] *[/c1] Boże mój, któremu ufam». [c1]Ref.[/c1] Nie przystąpi do ciebie niedola, [c1] *[/c1] a cios nie dosięgnie twego namiotu. Bo rozkazał swoim aniołom, [c1] *[/c1] aby cię strzegli na wszystkich twych drogach. [c1]Ref.[/c1] Będą cię nosili na rękach, [c1] *[/c1] abyś nie uraził stopy o kamień. Będziesz stąpał po wężach i żmijach, [c1] *[/c1] a lwa i smoka podepczesz. [c1]Ref.[/c1] «Ja go wybawię, bo przylgnął do Mnie, [c1] *[/c1] osłonię go, bo poznał moje imię. Będzie Mnie wzywał, a Ja go wysłucham [c1]†[/c1] i będę z nim w utrapieniu,[c1] *[/c1] wyzwolę go i sławą obdarzę». [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (Rz 10, 8-13)
Święty Paweł w Liście do Rzymian wykazuje, że Pan Bóg hojnie rozdziela swe bogactwa, ale najpierw przypomina, co jest tym bogactwem. Słowa Apostoła niech umocnią naszą wiarę.

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian

Bracia:
Cóż mówi Pismo? «Słowo jest blisko ciebie, na twoich ustach i w sercu twoim». A jest to słowo wiary, którą głosimy. Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych, osiągniesz zbawienie. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej do zbawienia. Wszak mówi Pismo: «Żaden, kto wierzy w Niego, nie będzie zawstydzony».
Nie ma już różnicy między Żydem a Grekiem. Jeden jest bowiem Pan wszystkich. On to rozdziela swe bogactwa wszystkim, którzy Go wzywają. «Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony».
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 4, 4b) [c1]Aklamacja:[/c1] Chwała Tobie, Słowo Boże.

Nie samym chlebem żyje człowiek,

lecz każdym słowem,

które pochodzi z ust Bożych. [c1]Aklamacja:[/c1] Chwała Tobie, Słowo Boże.
EWANGELIA (Łk 4, 1-13)
Walka z Szatanem nie jest łatwa, a bez Bożej pomocy – wręcz beznadziejna. Toteż Jezus stanął wobec pokus materializmu, sławy i łatwego życia, aby udzielić nam swojej siły i dać przykład, jak mamy pokonać złego ducha.

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

Jezus pełen Ducha Świętego powrócił znad Jordanu i czterdzieści dni przebywał w Duchu na pustyni, gdzie był kuszony przez diabła. Nic w owe dni nie jadł, a po ich upływie poczuł głód. Rzekł Mu wtedy diabeł: «Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz temu kamieniowi, żeby się stał chlebem».
Odpowiedział mu Jezus: «Napisane jest: „Nie samym chlebem żyje człowiek”».
Wówczas wyprowadził Go w górę, pokazał Mu w jednej chwili wszystkie królestwa świata i rzekł diabeł do Niego: «Tobie dam potęgę i wspaniałość tego wszystkiego, bo mnie są poddane i mogę je odstąpić, komu chcę. Jeśli więc upadniesz i oddasz mi pokłon, wszystko będzie Twoje».
Lecz Jezus mu odrzekł: «Napisane jest: „Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz”». Zaprowadził Go też do Jerozolimy, postawił na narożniku świątyni i rzekł do Niego: «Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się stąd w dół. Jest bowiem napisane: „Aniołom swoim rozkaże o Tobie, żeby Cię strzegli”, i „na rękach nosić Cię będą, byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień”».
Lecz Jezus mu odparł: «Powiedziano: „Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego”».
Gdy diabeł dokończył całego kuszenia, odstąpił od Niego aż do czasu.