NR 13 / 2007 – V NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

PIERWSZE CZYTANIE (Iz 43, 16-21) W głębi naszych serc zasiane jest ziarno sakramentu chrztu. To jest już zapowiedź królestwa niebieskiego, to jest obecność Boga – On pragnie, abyśmy Go dostrzegli i przynosili owoce królestwa. Dzięki mocy Chrystusa, który w nas mieszka, możemy pokonać wrogów, czyli pokusy, i włączyć się w pieśń pochwalną na cześć Pana.

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

Tak mówi Pan, który otworzył drogę przez morze i ścieżkę przez potężne wody; który wiódł na wyprawę wozy i konie, także i potężne wojsko; upadli, już nie powstaną, zgaśli, jak knotek zostali zdmuchnięci.
«Nie wspominajcie wydarzeń minionych, nie roztrząsajcie w myśli dawnych rzeczy. Oto Ja dokonuję rzeczy nowej: pojawia się właśnie. Czyż jej nie poznajecie? Otworzę też drogę na pustyni, ścieżyny na pustkowiu. Sławić Mnie będą zwierzęta polne, szakale i strusie, gdyż na pustyni dostarczę wody i rzek na pustkowiu, aby napoić mój lud wybrany. Lud ten, który sobie utworzyłem, opowiadać będzie moją chwałę».
PSALM (Ps 126, 1-2ab. 2cd i 4. 5. 6)
Wraz z psalmistą wychwalajmy Boga, który jest w stanie odmienić nasz los. Prośmy jednak, byśmy tej odmiany losu nie spodziewali się według własnych wyobrażeń, lecz by każdy z nas chciał i potrafił odnaleźć w swoim życiu wolę Bożą. [c1]Refren:[/c1] Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nas. Gdy Pan odmienił los Syjonu, [c1]*[/c1] wydawało się nam, że śnimy. Usta nasze były pełne śmiechu, [c1]*[/c1] a język śpiewał z radości. [c1]Ref.[/c1] Mówiono wtedy między poganami: [c1]*[/c1] «Wielkie rzeczy im Pan uczynił». Odmień znowu nasz los, Panie, [c1]*[/c1] jak odmieniasz strumienie na Południu. [c1]Ref.[/c1] Ci, którzy we łzach sieją, [c1]*[/c1] żąć będą w radości. Idą i płaczą, niosąc ziarno na zasiew, [c1]*[/c1] lecz powrócą z radością, niosąc swoje snopy. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (Flp 3, 8-14) Święty Paweł dzieli się dzisiaj z nami swoją fascynacją Jezusem Chrystusem. Jest nieustannie zadziwiony tym, że Chrystus, którego wyznawców zawzięcie prześladował, pochwycił go i prowadzi ku spełnieniu obietnic ukazujących niebo. Wiara w Jezusa jest dla Apostoła nieustannym źródłem siły.

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Filipian

Bracia:
Wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, Pana mojego.
Dla Niego wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa i znalazł się w Nim, nie mając mojej sprawiedliwości, pochodzącej z Prawa, lecz Bożą sprawiedliwość, otrzymaną przez wiarę w Chrystusa, sprawiedliwość pochodzącą od Boga, opartą na wierze – przez poznanie Chrystusa: zarówno mocy Jego zmartwychwstania, jak i udziału w Jego cierpieniach, w nadziei, że upodabniając się do Jego śmierci, dojdę jakoś do pełnego powstania z martwych.
Nie mówię, że już to osiągnąłem i już się stałem doskonałym, lecz pędzę, abym też pochwycił, bo i sam zostałem pochwycony przez Chrystusa Jezusa.
Bracia, ja nie sądzę o sobie samym, że już pochwyciłem, ale to jedno czynię: zapominając o tym, co za mną, a wytężając siły ku temu, co przede mną, pędzę ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie, do jakiej Bóg wzywa w górę w Chrystusie Jezusie.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Jl 2, 13) [c1]Aklamacja:[/c1] Chwała Tobie, Słowo Boże.

Nawróćcie się do Boga waszego,

On bowiem jest łaskawy i miłosierny. [c1]Aklamacja:[/c1] Chwała Tobie, Słowo Boże.
EWANGELIA (J 8, 1-11)
Za chwilę Ewangelia przypomni nam wydarzenie z życia Jezusa, w którym zezwala On na ukamienowanie cudzołożnicy, ale z zastrzeżeniem: tylko ci mogą rzucić kamień, którzy są bez grzechu. Jak bardzo trzeba być ostrożnym w ocenianiu drugiego człowieka, nawet wówczas, gdy jesteśmy do tego zobowiązani. Niech pokorą i nadzieją napełni nas postawa Jezusa, który bardzo chce uratować każdego grzesznika.

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Jezus udał się na Górę Oliwną, ale o brzasku zjawił się znów w świątyni. Wszystek lud schodził się do Niego, a On, usiadłszy, nauczał.
Wówczas uczeni w Piśmie i faryzeusze przyprowadzili do Niego kobietę, którą pochwycono na cudzołóstwie, a postawiwszy ją na środku, powiedzieli do Niego: «Nauczycielu, kobietę tę dopiero pochwycono na cudzołóstwie. W Prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować. A Ty co mówisz?». Mówili to wystawiając Go na próbę, aby mieli o co Go oskarżyć.
Lecz Jezus, nachyliwszy się, pisał palcem po ziemi. A kiedy w dalszym ciągu Go pytali, podniósł się i rzekł do nich: «Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci na nią kamień». I powtórnie nachyliwszy się, pisał na ziemi.
Kiedy to usłyszeli, wszyscy jeden po drugim zaczęli odchodzić, poczynając od starszych. Pozostał tylko Jezus i kobieta, stojąca na środku.
Wówczas Jezus, podniósłszy się, rzekł do niej: «Niewiasto, gdzież oni są? Nikt cię nie potępił?». A ona odrzekła: «Nikt, Panie!». Rzekł do niej Jezus: «I Ja ciebie nie potępiam. – Idź, a od tej chwili już nie grzesz».