NR 26 / 2007 – UROCZYSTOŚĆ WNIEBOWSTĄPIENIA PAŃSKIEGO

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

Niebo to trudny temat dla nas, którzy mamy doświadczenie tylko ziemskiego życia. Nasza wyobraźnia nie może podołać temu tematowi – wszystko wydaje nam się odległe i abstrakcyjne. Ale dzisiaj, kiedy świętujemy Wniebowstąpienie, postarajmy się wznieść ponad braki naszej wyobraźni, skierujmy nasze serca do Jezusa i za Nim podążajmy z tęsknotą i wiarą.
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 1, 1-11)
Czytanie z Dziejów Apostolskich ukazuje nam Jezusa wstępującego do nieba oraz uczniów, którzy są świadkami tego wydarzenia i teraz otrzymują misję głoszenia prawdy o Mesjaszu całemu światu. Bycie świadkiem stanie się odtąd cechą każdego ucznia Chrystusa. Zadanie to nie jest ciężarem nałożonym i bezwzględnie egzekwowanym, lecz odruchem serca, które doświadczając radości spotkania z Jezusem, napełnione mocą z wysoka, chce dzielić się nią z innymi.

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Pierwszą książkę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i czego nauczał od początku aż do dnia, w którym udzielił przez Ducha Świętego poleceń Apostołom, których sobie wybrał, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym.
A podczas wspólnego posiłku kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca. Mówił:
«Słyszeliście o niej ode Mnie: Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym».
Zapytywali Go zebrani: «Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?» Odpowiedział im: «Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi».
Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba».
PSALM (Ps 47, 2-3. 6-7. 8-9)
Bóg zasiada na swym świętym tronie – ten starotestamentowy werset jest zapowiedzią tego, co dokonało się podczas Wniebowstąpienia Jezusa. Jego ziemskie życie osiągnęło kres, powróciło do Ojca i istnieje w chwale na wieki. Cieszmy się, że także i my jesteśmy zaproszeni do domu Ojca i dzięki Jezusowi znamy już drogę, która do niego prowadzi. [c1]Refren:[/c1] Pan wśród radości wstępuje do nieba. [c1]lub:[/c1] Alleluja. Wszystkie narody klaskajcie w dłonie, [c1]*[/c1] radosnym głosem wykrzykujcie Bogu, bo Pan Najwyższy straszliwy, [c1]*[/c1] jest wielkim Królem nad całą ziemią. [c1]Ref.[/c1] Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków, [c1]*[/c1] Pan przy dźwięku trąby. Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie, [c1]*[/c1] śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie. [c1]Ref.[/c1] Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi, [c1]*[/c1] hymn zaśpiewajcie! Bóg króluje nad narodami, [c1]*[/c1] Bóg zasiada na swym świętym tronie. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (Ef 1, 17-23)
Czym jest nadzieja naszego powołania? Na to pytanie daje odpowiedź dzisiejsza liturgia, przypominając o wydarzeniu wstąpienia Jezusa do nieba. Jezus po cierpieniach i śmierci został nad wszystko wywyższony i żyje jako Ten, który ma władzę nad całym stworzeniem. Odtąd już nic nie może nas wyrwać z Jego ręki, należymy do Niego i jesteśmy zaproszeni do przebywania w Jego chwale na zawsze.

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Efezjan

Bracia:
Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznawaniu Jego samego, to znaczy światłe oczy dla waszego serca, tak byście wiedzieli, czym jest nadzieja waszego powołania, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych i czym przemożny ogrom Jego mocy względem nas wierzących na podstawie działania Jego potęgi i siły, z jaką dokonał dzieła w Chrystusie, gdy wskrzesił Go z martwych i posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich, ponad wszelką zwierzchnością i władzą, i mocą, i panowaniem, i ponad wszelkim innym imieniem wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym.
I wszystko poddał pod Jego stopy, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła, który jest Jego Ciałem, Pełnią tego, który napełnia wszystko na wszelki sposób.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 28, 19. 20) [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.

Idźcie i nauczajcie wszystkie narody,

Ja jestem z wami przez wszystkie dni,

aż do skończenia świata. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 24, 46-53)
Jezus przed Wniebowstąpieniem daje uczniom obietnicę Ojca, którą jest Duch Święty. To On sprawi, że uczniowie, ludzie słabi i często zagubieni zostaną przemienieni mocą z wysoka. Odtąd będą odważnie głosić nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim ludziom. To dzięki tym wydarzeniom, Dobra Nowina dotarła przez wieki także i do nas. My, przyjmując tę samą obietnicę Ojca, stajemy się obdarzeni mocą i uzdolnieni do odważnego życia w miłości.

Słowa Ewangelii według świętego Łukasza

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie, w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy. Wy jesteście świadkami tego.
Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie uzbrojeni mocą z wysoka».
Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba.
Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jerozolimy, gdzie stale przebywali w świątyni, wielbiąc i błogosławiąc Boga.