NR 52 / 2007 – UROCZYSTOŚĆ WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

Wszyscy jesteśmy powołani do świętości. Kapłan, który sprawuje Eucharystię; rolnik zbierający plony, człowiek wykształcony i prosty; ten, kto cierpi i ten, kto się raduje. Nie ma człowieka, który nie mógłby być świętym. Potrzebna jest tylko odwaga, aby z pomocą Bożej łaski przezwyciężać swoje wady i grzechy. Pamiętajmy – nie istnieje taki grzech, z którego nie można się poprawić, z którym nie można zerwać, od którego nie można się odwrócić, z którego Bóg nie mógłby wyprowadzić dobra.
PIERWSZE CZYTANIE (Ap 7, 2-4. 9-14)
Księga Apokalipsy mówi o nadziei ocalenia w sytuacji zbliżającego się sądu sprawiedliwości. Znakiem ocalenia jest pieczęć na czole wiernego sługi Boga. Tradycja chrześcijańska przekazuje nam, że to krzyż jest pieczęcią Boga żywego. Liczba opieczętowanych – sto czterdzieści cztery tysiące – jest tu symboliczna, bo dalsze wersety Apokalipsy mówią wyraźnie o wielkim tłumie, którego nikt nie mógł policzyć. To są wszyscy święci – ci, którzy wybielili swoje szaty we krwi Baranka. W ich ręku palma zwycięstwa nad bólem, cierpieniem i grzechem.

Czytanie z Księgi Apokalipsy świętego Jana Apostoła

Ja, Jan, ujrzałem innego anioła, wstępującego od wschodu słońca, mającego pieczęć Boga żywego. Zawołał on donośnym głosem do czterech aniołów, którym dano moc wyrządzić szkodę ziemi i morzu: «Nie wyrządzajcie szkody ziemi ani morzu, ani drzewom, aż opieczętujemy na czołach sługi Boga naszego». I usłyszałem liczbę opieczętowanych: sto czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych ze wszystkich pokoleń synów Izraela.
Potem ujrzałem wielki tłum, którego nikt nie mógł policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy. I głosem donośnym tak wołają: «Zbawienie Bogu naszemu, Zasiadającemu na tronie, i Barankowi».
A wszyscy aniołowie stanęli wokół tronu i Starców, i czworga Zwierząt, i na oblicze swe padli przed tronem, i pokłon oddali Bogu, mówiąc: «Amen. Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i potęga Bogu naszemu na wieki wieków. Amen!».
A jeden ze Starców odezwał się do mnie tymi słowami: «Ci przyodziani w białe szaty kim są i skąd przybyli?». I powiedziałem do niego: «Panie, ty wiesz». I rzekł do mnie: «To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku, i opłukali swe szaty, i wybielili je we krwi Baranka».
PSALM (24, 1-2. 3-4ab. 5-6)
Psalmista wychwala lud wierny, który szuka oblicza Boga i wychwala Go w Jego świątyni. Pan błogosławi ten lud i obdarza nagrodą za sprawiedliwe życie. [c1]Refren:[/c1] Oto lud wierny, szukający Boga. Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, [c1]*[/c1] świat i jego mieszkańcy. Albowiem On go na morzach osadził [c1]*[/c1] i utwierdził ponad rzekami. [c1]Ref.[/c1] Kto wstąpi na górę Pana, [c1]*[/c1] kto stanie w Jego świętym miejscu? Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, [c1]*[/c1] który nie skłonił swej duszy ku marnościom. [c1]Ref.[/c1] On otrzyma błogosławieństwo od Pana [c1]*[/c1] i zapłatę od Boga, swego Zbawcy. Oto pokolenie tych, co Go szukają, [c1]*[/c1] którzy szukają oblicza Boga Jakuba. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE i(1 J 3, 1-3)
Miłość Boga wobec stworzenia, jakim jest człowiek, nie zna granic. Ta miłość sprawia, że człowiek staje się dzieckiem samego Boga. Jako dzieci Boga nie jesteśmy już z tego świata. Celem naszego życia jest spotkanie z Bogiem Ojcem twarzą w twarz.

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Jana Apostoła

Najmilsi:
Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego.
Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się to objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jaki jest.
Każdy zaś, kto pokłada w Nim nadzieję, uświęca się, podobnie jak On jest święty.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 11, 28) [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.

Przyjdźcie do Mnie wszyscy,

którzy jesteście utrudzeni i obciążeni,

a ja was pokrzepię. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 5, 1-12a)
Osiem błogosławieństw wytycza drogę chrześcijańskiego życia, wskazuje nam kierunek wewnętrznego rozwoju. Błogosławiony to inaczej szczęśliwy. A szczęśliwy to ten, kto jest ubogim w duchu, kto umie uznać swoją niewystarczalność i zależność od Boga, kto się smuci z powodu grzechów, jest człowiekiem pokoju… Każdy z nas może odnaleźć na drodze błogosławieństw własną drogę do świętości.

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza

Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami:
«Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni jesteście, gdy ludzie wam urągają i prześladują was, i gdy mówią kłamliwie wszystko złe na was z mego powodu. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie».