NR 16 / 2009 – WIELKI CZWARTEK – Msza Wieczerzy Pańskiej

WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA


DAR EUCHARYSTII I KAPŁAŃSTWA


LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE


Dzień dzisiejszy to święto ustanowienia sakramentów: kapłaństwa i Eucharystii. Święte Triduum Paschalne Jezus rozpoczyna, dając nam największy dar, którym jest On sam – pod postaciami Chleba i Wina. Od tamtej pory daje nam go codziennie, byśmy stawali się prawdziwymi dziećmi Bożymi, które oddają cześć Bogu w Duchu i prawdzie (J 4, 23).

PIERWSZE CZYTANIE (Wj 12, 1-8. 11-14)

Ostatnia Wieczerza Pańska wprowadza starotestamentową wieczerzę paschalną w Paschę Nowego Testamentu: w Ofiarę Golgoty i ową ucztę przed Wniebowstąpieniem, w czasie której uczniowie poznali Pana po łamaniu chleba, oraz w ofiarę Mszy Świętej z Komunią (św. Edyta Stein).

Czytanie z Księgi Wyjścia

Bóg powiedział do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej: «Miesiąc ten będzie dla was początkiem miesięcy, będzie pierwszym miesiącem roku. Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela tak:
„Dziesiątego dnia tego miesiąca niech się każdy postara o baranka dla rodziny, o baranka dla domu. Jeśliby zaś rodzina była za mała do spożycia baranka, to niech się postara o niego razem ze swym sąsiadem, który mieszka najbliżej jego domu, aby była odpowiednia liczba osób. Liczyć je zaś będziecie dla spożycia baranka według tego, co każdy może spożyć. Baranek będzie bez skazy, samiec jednoroczny; wziąć możecie jagnię albo koźlę. Będziecie go strzec aż do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zabije go całe zgromadzenie Izraela o zmierzchu. I wezmą krew baranka, i pokropią nią odrzwia i progi domu, w którym będą go spożywać. I tej samej nocy spożyją mięso pieczone w ogniu, spożyją je z chlebem niekwaszonym i gorzkimi ziołami.
Tak zaś spożywać go będziecie: Biodra wasze będą przepasane, sandały na waszych nogach i laska w waszym ręku. Spożywać będziecie pospiesznie, gdyż jest to Pascha na cześć Pana.
Tej nocy Ja przejdę przez Egipt, zabiję wszystko pierworodne w ziemi egipskiej od człowieka aż do bydła i odbędę sąd nad wszystkimi bogami Egiptu – Ja, Pan. Krew będzie wam służyła do oznaczenia domów, w których będziecie przebywać. Gdy ujrzę krew, przejdę obok i nie będzie pośród was plagi niszczycielskiej, gdy będę karał ziemię egipską.
Dzień ten będzie dla was dniem pamiętnym i obchodzić go będziecie jako święto dla uczczenia Pana. Po wszystkie pokolenia w tym dniu świętować będziecie na zawsze”».

PSALM (Ps 116B, 12-13. 15-16bc. 17-18)

Czym się Panu odpłacę za wszystko, co mi wyświadczył? Psalmista odpowiada, że przez postawę wdzięczności i dziękczynienia. Wdzięczność i dziękczynienie, czyli eucharystia, winny kształtować postawę naszego chrześcijańskiego życia.

Refren: Kielich Przymierza to Krew Zbawiciela.

Czym się Panu odpłacę *
za wszystko, co mi wyświadczył?
Podniosę kielich zbawienia *
i wezwę imienia Pana. Ref.

Cenna jest w oczach Pana *
śmierć Jego świętych.
Jam sługa Twój, syn Twej służebnicy, *
Ty rozerwałeś moje kajdany. Ref.

Tobie złożę ofiarę pochwalną *
i wezwę imienia Pana.
Wypełnię me śluby dla Pana *
przed całym Jego ludem. Ref.

DRUGIE CZYTANIE (1 Kor 11, 23-26)

Kiedy spożywamy Chleb i pijemy Kielich Eucharystii, nie tylko przyjmujemy Najświętszy Dar, ale dzięki niemu tworzymy jedno ciało Kościoła. Kościoła, który głosi światu Dobrą Nowinę i wysławia Pana, aż przyjdzie w chwale.

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian

Bracia:
Ja otrzymałem od Pana to, co wam przekazuję, że Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy połamał i rzekł: «To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę». Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: «Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę».
Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 13, 34)

Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.
Daję wam przykazanie nowe,
abyście się wzajemnie miłowali,
jak Ja was umiłowałem.
Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.

EWANGELIA (J 13, 1-15)

Obmycie nóg Apostołom było znakiem miłości, bo Jezus do końca ich umiłował. Uczniowie zasiądą teraz do uczty, na której barankiem paschalnym jest sam Jezus Chrystus. Ta paschalna uczta trwa po dziś dzień. I nam Jezus obmywa dusze i karmi Ciałem i Krwią swoją, oczekując od nas, że i my podobnie będziemy miłować naszych bliźnich.

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Było to przed Świętem Paschy. Jezus wiedząc, że nadeszła Jego godzina przejścia z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował.
W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty, syna Szymona, aby Go wydać, wiedząc, że Ojciec dał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło, nim się przepasał. Potem nalał wody do miednicy. I zaczął umywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany.
Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: «Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?» Jezus mu odpowiedział: «Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale później to będziesz wiedział». Rzekł do Niego Piotr: «Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał».
Odpowiedział mu Jezus: «Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną». Rzekł do Niego Szymon Piotr: «Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę».
Powiedział do niego Jezus: «Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy». Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: «Nie wszyscy jesteście czyści».
A kiedy im umył nogi, przywdział szaty, i gdy znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: «Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie „Nauczycielem” i „Panem” i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wyście powinni sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem».


KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE


ŚWIĘTY PAWEŁ ŻYJĄCY DZISIAJ

Święty Paweł pozostawił wyrazisty przykład życia chrześcijańskiego i apostolskiego. Jego świadectwo opiera się upływowi czasu i nieustannie wzbudza podziw, inspiruje, pociąga. Apostoł Narodów żyje w chwale nieba, skąd wspiera Kościół święty. Żyje w swoich pismach, które stanowią część Pisma Świętego. Żyje również w osobach i wspólnotach, które uczyniły go swoim patronem.
Błogosławiony Jakub Alberione (1884-1971), włoski kapłan i założyciel Rodziny Świętego Pawła, był jednym z największych czcicieli Apostoła Narodów. Powołany przez Boga do tego, aby użyć w dziele ewangelizacji nowych środków, wykorzystał prasę, wydawnictwa książkowe i muzyczne, film, radio i telewizję. Chciał bowiem współczesnemu człowiekowi przekazać Dobrą Nowinę w sposób jak najbardziej komunikatywny. Kiedy bł. Jakub zastanawiał się nad patronem osób, którym chciał powierzyć apostolstwo środków przekazu, wybrał właśnie św. Pawła Apostoła. Wdział w nim wzór chrześcijanina zjednoczonego z Jezusem oraz przykład współpracownika Chrystusa bez reszty oddanego głoszeniu Ewangelii. Dlatego Apostoła Narodów uczynił wzorem dla wszystkich członków założonych przez siebie wspólnot.
Wpatrywanie się w przykład św. Pawła ma owocować naśladowaniem Apostoła. Błogosławiony Jakub zachęcał nawet Rodzinę Świętego Pawła, aby była św. Pawłem żyjącym dzisiaj: „Rodzina Świętego Pawła narodziła się przez św. Pawła, który w ten sposób chciał kontynuować swoje dzieło; św. Paweł żyje i dziś tworzy go wiele osób. To nie my wybraliśmy św. Pawła, to on nas wybrał i powołał. Chce, abyśmy czynili to, co on by robił, gdyby żył dzisiaj…”.
Ogłoszony przez papieża Benedykta XVI Rok Świętego Pawła jest zachętą do poznawania Apostoła Narodów i jego nauczania. Jest to również wspaniała okazja, aby w oparciu o jego przykład kształtować swoje życie. Można stać się św. Pawłem żyjącym dzisiaj, budując serdeczną zażyłość ze Zbawicielem: „Dla mnie życie to Chrystus” (Flp 1, 21) oraz przyjmując za swoje jego pragnienie: „dla wszystkich stałem się wszystkim, aby innym zapewnić zbawienie” (1 Kor 9, 22).
Trzeba jednak zacząć od spotkania z Apostołem Narodów. Nie ma na to lepszego sposobu niż lektura jego listów i Dziejów Apostolskich. W nich poznamy Pawła zdobytego przez miłość Chrystusa i kochającego Zbawiciela. W ten sposób możemy przejąć Pawłowy entuzjazm dla Ewangelii, uwierzyć w nią i z zapałem zanieść jej radosną wieść innym ludziom.

ks. Bogusław Zeman, paulista