NR 21 / 2009 – II NIEDZIELA WIELKANOCNA – Miłosierdzia Bożego

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

Św. Faustyna Kowalska, Apostołka Miłosierdzia Bożego, otrzymała od Jezusa polecenie: Sekretarko moja, napisz, że jestem hojniejszy dla grzeszników niżeli dla sprawiedliwych. Dla nich zstąpiłem na ziemię… dla nich przelałem krew, niech się nie lękają do mnie zbliżyć, oni najwięcej potrzebują mojego miłosierdzia (Dz 1275). Czyż matka nie tuli do serca bardziej to dziecko, które jest chore, cierpiące i potrzebuje jej macierzyńskiej troski?

PIERWSZE CZYTANIE (Dz 4, 32-35)
Z podziwem patrzymy na pierwotną wspólnotę chrześcijan. Na ich ducha braterstwa i jedności, z którego rodziła się z kolei umiejętność dzielenia się dobrami materialnymi. Jakaż to duchowa siła pobudzała ich do tego? Niewątpliwie było to doświadczenie żywej obecności Chrystusa Zmartwychwstałego pośród nich. Taki sam dar niesie z sobą i dla nas Pan Zmartwychwstały.

Czytanie z Dziejów Apostolskich
Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących. Żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne. Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wszyscy mieli wielką łaskę.
Nikt z nich nie cierpiał niedostatku, bo właściciele pól albo domów sprzedawali je i przynosili pieniądze ze sprzedaży, i składali je u stóp Apostołów. Każdemu też rozdzielano według potrzeby.

PSALM (Ps 118, 1 i 4. 13-14. 22 i 24)
W Dniu Zmartwychwstania Chrystusa Pana narodził się „Dzień Pański”, tj. niedziela. Oto dzień, który Pan uczynił, przypomina nam psalmista. W Dniu tym Pan Zmartwychwstały przybliża się do nas, idzie z nami, wyjaśnia nam Pisma, łamie z nami chleb, napełnia nasze serca radością… Eucharystia, którą sprawujemy, posiada właśnie takie znaczenie.

Refren: Dziękujcie Panu, bo jest miłosierny.

Dziękujcie Panu, bo jest dobry, *
bo łaska Jego trwa na wieki.
Niech bojący się Pana głoszą: *
«Jego łaska na wieki». Ref.

Uderzono mnie i pchnięto, bym upadł, *
lecz Pan mnie podtrzymał.
Pan moją mocą i pieśnią, *
On stał się moim Zbawcą. Ref.

Kamień odrzucony przez budujących *
stał się kamieniem węgielnym.
Oto dzień, który Pan uczynił, *
radujmy się w nim i weselmy. Ref.

DRUGIE CZYTANIE (1 J 5, 1-6)
Istnieje nierozerwalny związek między wiarą i miłością. Św. Jan Apostoł przypomina wyznawcom Chrystusa, że świadectwem miłości braterskiej objawiają światu obecność Zmartwychwstałego Pana, a jej brakiem oddalają siebie i drugich od Chrystusa.

Czytanie z Pierwszego Listu świętego Jana Apostoła

Najmilsi:
Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Mesjaszem, z Boga się narodził i każdy miłujący Tego, który dał życie, miłuje również tego, który życie od Niego otrzymał. Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże, gdy miłujemy Boga i wypełniamy Jego przykazania, albowiem miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań, a przykazania Jego nie są ciężkie.
Wszystko bowiem, co z Boga zrodzone, zwycięża świat, tym właśnie zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara. A kto zwycięża świat, jeśli nie ten, kto wierzy, że Jezus jest Synem Bożym?
Jezus Chrystus jest Tym, który przyszedł przez wodę i krew, i Ducha, nie tylko w wodzie, lecz w wodzie i we krwi. Duch daje świadectwo: bo Duch jest prawdą.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 20, 29)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Uwierzyłeś Tomaszu, bo Mnie ujrzałeś;
błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.

Aklamacja:Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA (J 20, 19-31)
Ewangelia dzisiejsza przytacza dwa oddzielne spotkania Zmartwychwstałego Pana z Apostołami w Wieczerniku: w dniu zmartwychwstania i po ośmiu dniach. Przy pierwszym spotkaniu, Kościół otrzymuje od Chrystusa niebywały dar Miłosierdzia Bożego: sakrament pojednania. Przy drugim, Chrystus „zdobywa” niewiernego Tomasza, który na widok Zmartwychwstałego Pana woła z głęboką wiarą: Pan mój i Bóg mój!

Słowa Ewangelii według świętego Jana
Było to wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia. Tam, gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Jezus wszedł, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!». A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana.
A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».
Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!».
Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę».
A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!». Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż ją do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym».
Tomasz Mu odpowiedział: «Pan mój i Bóg mój!».
Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś, bo Mnie ujrzałeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli».
I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.