NR 26 / 2009 – UROCZYSTOŚĆ WNIEBOWSTĄPIENIA PAŃSKIEGO

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

Zmartwychwstały Pan powraca do Ojca niebieskiego i zasiada po Jego prawicy. Jest to szczególne wyniesienie Jezusa Chrystusa, Boga-Człowieka. Oznacza ono Jego współudział w mocy i władzy samego Boga. Ten współudział objawia się przede wszystkim w „posłaniu” Pocieszyciela, Ducha Prawdy, który „biorąc” z Chrystusowego Odkupienia (por. J 16, 14), dokonuje nawrócenia i uświęcenia ludzkich serc (por. Dz 2, 37).

PIERWSZE CZYTANIE (Dz 1,1-11)
Czterdziestodniowy okres między Zmartwychwstaniem Pana a Jego Wniebowstąpieniem daje Apostołom niezbite dowody, że Jezus żyje i przynosi im dalsze pouczenia o Królestwie Bożym oraz o misji, jaką oni, wybrani przez Ducha Świętego (w. 3), mają do spełnienia w świecie „aż po krańce ziemi” (w. 8). Ta misja nie jest ludzkim dziełem, kieruje nią sam Bóg. Polega ona przede wszystkim na dawaniu świadectwa o zmartwychwstaniu Jezusa (w. 8) oraz o Jego życiu i nauczaniu (w. 1-2).

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Pierwszą książkę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i nauczał od początku aż do dnia, w którym udzielił przez Ducha Świętego poleceń apostołom, których sobie wybrał, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym.
A podczas wspólnego posiłku kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca. Mówił:
«Słyszeliście o niej ode Mnie: Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym».
Zapytywali Go zebrani: «Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo lzraela?». Odpowiedział im: «Nie wasza to rzecz znać czas i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi».
Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: «Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba».

PSALM (Ps 47, 2-3. 6-7. 8-9)
Wniebowstąpienie Jezusa Chrystusa, Boga-Człowieka, to szczyt Jego chwały, bowiem zasiada On po prawicy Ojca, by razem z Nim królować wiecznie nad niebem i ziemią. Jest to także największy zaszczyt i wyniesienie, jakie spotyka ludzką naturę, która w Synu Człowieczym, Zmartwychwstałym i Chwalebnym, zasiada na Bożym tronie. Psalmista wzywa nas do uwielbiania Boga, Króla wszechświata.

Refren:Pan wśród radości wstępuje do nieba.

Wszystkie narody klaskajcie w dłonie, *
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy straszliwy, *
jest wielkim Królem nad całą ziemią.

Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków, *
Pan przy dźwięku trąby.
Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie, *
śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.

Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi, *
hymn zaśpiewajcie!
Bóg króluje nad narodami, *
Bóg zasiada na swym świętym tronie.

DRUGIE CZYTANIE (Ef 1,17-23)
Św. Paweł modli się za wierzących w Chrystusa, aby Bóg zechciał ich obdarzyć duchem mądrości i objawienia, to znaczy, aby otrzymali duchowy wzrok (oczy serca, w. 18), zdolny kontemplować Chrystusa Zmartwychwstałego, zasiadającego po prawicy Ojca, Chrystusa, który jest Głową wszystkiego co stworzone, a w szczególności Kościoła.

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Efezjan

Bracia:
Bóg Pana naszego Jezusa Chrystusa, Ojciec chwały, dał wam ducha mądrości i objawienia w głębszym poznaniu Jego samego, to znaczy światłe oczy dla waszego serca, tak byście wiedzieli, czym jest nadzieja waszego powołania, czym bogactwo chwały Jego dziedzictwa wśród świętych i czym przemożny ogrom Jego mocy względem nas wierzących na podstawie działania Jego potęgi i siły, z jaką dokonał dzieła w Chrystusie, gdy wskrzesił Go z martwych i posadził po swojej prawicy na wyżynach niebieskich, ponad wszelką zwierzchnością i władzą, i mocą, i panowaniem, i ponad wszelkim innym imieniem wzywanym nie tylko w tym wieku, ale i w przyszłym.
I wszystko poddał pod Jego stopy, a Jego samego ustanowił nade wszystko Głową dla Kościoła, który jest Jego Ciałem, Pełnią Tego, który napełnia wszystko wszelkimi sposobami.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 28, 19-20)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Idźcie i nauczajcie wszystkie narody,
Ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do skończenia świata.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA (Mk 16, 15-20)
Odejście Zmartwychwstałego Pana do nieba nie oznacza, że On się „oddalił” od swoich, lecz jedynie zmienił formę obecności. Swoją nieustanną obecność obiecał bowiem Apostołom, mówiąc: A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata (Mt 28, 20). Ta obecność urzeczywistnia się w Kościele świętym poprzez głoszenie Ewangelii, sprawowanie sakramentów, modlitwę i świadectwo życia chrześcijańskiego. Jezus przychodzi i uobecnia się w świecie, ilekroć żyjemy Jego życiem i pełnimy czyny zgodne z duchem Ewangelii.

Zakończenie Ewangelii według świętego Marka

Jezus ukazawszy się Jedenastu powiedział do nich:
«Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: W imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą i ci odzyskają zdrowie».
Po rozmowie z nimi Pan Jezus został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga. Oni zaś poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a Pan współdziałał z nimi i potwierdzał naukę znakami, które jej towarzyszyły.