WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
ADWENTOWA TĘSKNOTA
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Okres Adwentu, który rozpoczynamy, ma nas przygotować na spotkanie z Panem. W pierwszym czytaniu usłyszymy zapowiedź narodzin Potomka Dawida, który przyniesie zbawienie. W ten sposób Bóg spełni swoją obietnicę daną Izraelowi. To już się dokonało wraz z narodzeniem Jezusa Chrystusa. My także jesteśmy Izraelem-Ludem Bożym i także otrzymaliśmy obietnicę – nasz Zbawiciel przyjdzie. Moment ten nie jest znany, ale jest pewny i wymaga czuwania oraz przygotowania serc, które oczyszczone i wolne mogą z ufnością oczekiwać spełnienia się słów Pana. Eucharystia jest miejscem spotkania z Chrystusem; poprzez słuchanie Jego słowa i przyjmowanie Jego Ciała i Krwi chrześcijanin zanurza się w miłość i uczy się wierności, aby być gotowym na powtórne przyjście Pana.
PIERWSZE CZYTANIE (Jr 33,14-16)
Bóg pozostaje wierny swoim obietnicom, nawet jeśli człowiekowi wydaje się, że On zwleka. Tę wiadomość słyszy Jeremiasz, któremu Bóg zapowiada przyszłe potomstwo dla Dawida. Jego Potomek stanie się źródłem pokoju i sprawiedliwości dla swego ludu. To przez Niego Bóg obdarzy Izraela upragnionym zbawieniem.
Czytanie z Księgi proroka Jeremiasza
Pan mówi:
«Oto nadchodzą dni, kiedy wypełnię pomyślną zapowiedź, jaką obwieściłem domowi izraelskiemu i domowi judzkiemu.
W owych dniach i w owym czasie wzbudzę Dawidowi potomka sprawiedliwego; będzie on wymierzał prawo i sprawiedliwość na ziemi.
W owych dniach Juda dostąpi zbawienia, a Jerozolima będzie mieszkała bezpiecznie. To zaś jest imię, którym ją będą nazywać: „Pan naszą sprawiedliwością”».
PSALM (Ps 25,4bc-5ab,8-9,10 i 14)
Bóg okazuje swą łaskę nie tylko sprawiedliwym, ale i grzesznikom. Potrzebna jest tylko chęć nawrócenia, gdyż Bóg nie odrzuca tego, kto szczerze pragnie podążać Jego drogami. [c1]Refren:[/c1] Do Ciebie, Panie, wznoszę moją duszę. Daj mi poznać, Twoje drogi, Panie, [c1]*[/c1] naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami. Prowadź mnie w prawdzie według Twych pouczeń, [c1]*[/c1] Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję. [c1]Ref.[/c1] Dobry jest Pan i prawy, [c1]*[/c1] dlatego wskazuje drogę grzesznikom. Pomaga pokornym czynić dobrze, [c1]*[/c1] pokornych uczy dróg swoich. [c1]Ref.[/c1] Wszystkie ścieżki Pana są pewne i pełne łaski [c1]*[/c1] dla strzegących Jego praw i przymierza. Bóg powierza swe zamiary tym, którzy się Go boją, [c1]*[/c1] i objawia im swoje przymierze. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (1Tes 3,12-4,2)
Chrześcijanin został powołany do wspólnoty życia z Bogiem; jest Jego dzieckiem. To wybranie zobowiązuje go, aby upodabniał się do swego niebieskiego Ojca. Apostoł Paweł wskazuje na miłość jako narzędzie, dzięki któremu się to dokonuje, a wierny wzrasta w świętości.
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Tesaloniczan
Bracia:
Pan niech pomnoży liczbę waszą i niech spotęguje waszą wzajemną miłość dla wszystkich, jaką i my mamy dla was; aby serca wasze utwierdzone zostały jako nienaganne w świętości wobec Boga, Ojca naszego, na przyjście Pana naszego Jezusa wraz ze wszystkimi Jego świętymi.
A na koniec, bracia, prosimy i zaklinamy was w Panu Jezusie: według tego, coście od nas przejęli w sprawie sposobu postępowania i podobania się Bogu i jak już postępujecie, stawajcie się coraz doskonalszymi! Wiecie przecież, jakie nakazy daliśmy wam przez Pana Jezusa.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ps 85,8) [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
Okaż nam, Panie, łaskę swoją,
i daj nam swoje zbawienie. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 21,25-28.34-36)
Czas poprzedzający przyjście Syna Człowieczego będą cechowały przerażające zjawiska; samo zaś spotkanie z Chrystusem nastąpi nieoczekiwanie i w jednym momencie dla wszystkich ludzi. Chrześcijanie, którzy wierzą w Chrystusa i czuwają na modlitwie nie muszą się bać, gdyż będzie to czas spotkania ze Zbawicielem. Ich serce jest czyste i wolne od ziemskich przywiązań, dzięki czemu mogą stanąć przed obliczem Boga.
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec szumu morza i jego nawałnicy. Ludzie mdleć będą ze strachu, w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi. Albowiem moce niebios zostaną wstrząśnięte. Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłoku z wielką mocą i chwałą. A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie.
Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie przypadł na was znienacka, jak potrzask. Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi. Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym».
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Św. Franciszek Ksawery (1506-1552) – misjonarz Wschodu, patron misji
Urodził się w zamku rodzinnym Xavier w Hiszpanii. Jego ojciec był doktorem uniwersytetu w Bolonii i prezydentem Rady Królewskiej Navarry. W roku 1525 rozpoczął studia w Paryżu, gdzie dzielił jeden pokój ze św. Ignacym Loyolą. Osobowość starszego o 15 lat Ignacego wywarła wielki wpływ na Franciszka. Wkrótce wraz z innymi dali początek Towarzystwu Jezusowemu, czyli zgromadzeniu jezuitów.
W 1537 roku Ksawery otrzymał święcenia kapłańskie. Z dużą gorliwością oddawał się pracy duszpasterskiej najpierw w Wenecji, potem w Rzymie. Podobnie jak św. Paweł Apostoł Narodów, nosił w sobie ogromną potrzebę głoszenia Ewangelii aż po krańce świata. Nie zrażał się ani odległościami, ani trudnościami (podróż z Lizbony do Indii, gdzie odbył swoją pierwszą wyprawę, trwała ponad rok). Tam, gdzie pojawiał się z Dobrą Nowiną, dostrzegał wartości rodzimej kultury i starał się wyrażać prawdy Ewangelii za pomocą języka zrozumiałego w określonych warunkach geograficznych, klimatycznych i kulturowych. Dzisiaj jest to jedna z podstawowych zasad misyjnych zwana inkulturacją. Podkreślał przy tym wielką rolę świeckich i ich odpowiedzialność za ewangelizację. Organizował liczne grupy zdolnych i pełnych wiary katechetów, którzy stawali się misjonarzami w swoim środowisku. Oblicza się, że Ksawery, przy pomocy swych towarzyszy, pozyskał ogółem 100.000 nowych chrześcijan.
Jego praca duszpasterska w Indiach, którą rozpoczął w 1542 roku, była prowadzona najpierw wśród portugalskich urzędników i ich rodzin. Później wyruszył na tamtejsze Wybrzeże Rybackie, gdzie pracował 2 lata wśród rdzennej ludności. Ewangelizował również na terenie dzisiejszej Malezji, Indonezji, Sri Lanki. W 1547 roku poznał zbiegłego z Japonii mordercę Andżiro, którego udało mu się nawrócić. W jego towarzystwie udał się do Kraju Kwitnącej Wiśni, gdzie w czasie dwuletniego pobytu nawrócił około tysiąca pogan i założył kilka chrześcijańskich gmin. Zamierzał jeszcze udać się do Chin, które były zamknięte dla cudzoziemców. Św. Franciszek dotarł do wysepki Sancjan, jednak żaden statek nie płynął dalej w obawie przed bardzo surowymi karami, jakie groziły za przekroczenie granicy Chin. Święty, utrudzony podróżą i niesprzyjającym klimatem, rozchorował się na tej wyspie i zmarł w samotności w nocy z 2 na 3 grudnia 1552 roku. Rok później jego ciało przeniesiono do Goa w Indiach, a następnie do Rzymu. Św. Ksawery jest patronem misji katolickich, a jego wspomnienie liturgiczne obchodzimy 3 grudnia.
Katarzyna Gumowska
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Okres Adwentu, który rozpoczynamy, ma nas przygotować na spotkanie z Panem. W pierwszym czytaniu usłyszymy zapowiedź narodzin Potomka Dawida, który przyniesie zbawienie. W ten sposób Bóg spełni swoją obietnicę daną Izraelowi. To już się dokonało wraz z narodzeniem Jezusa Chrystusa. My także jesteśmy Izraelem-Ludem Bożym i także otrzymaliśmy obietnicę – nasz Zbawiciel przyjdzie. Moment ten nie jest znany, ale jest pewny i wymaga czuwania oraz przygotowania serc, które oczyszczone i wolne mogą z ufnością oczekiwać spełnienia się słów Pana. Eucharystia jest miejscem spotkania z Chrystusem; poprzez słuchanie Jego słowa i przyjmowanie Jego Ciała i Krwi chrześcijanin zanurza się w miłość i uczy się wierności, aby być gotowym na powtórne przyjście Pana.
PIERWSZE CZYTANIE (Jr 33,14-16)
Bóg pozostaje wierny swoim obietnicom, nawet jeśli człowiekowi wydaje się, że On zwleka. Tę wiadomość słyszy Jeremiasz, któremu Bóg zapowiada przyszłe potomstwo dla Dawida. Jego Potomek stanie się źródłem pokoju i sprawiedliwości dla swego ludu. To przez Niego Bóg obdarzy Izraela upragnionym zbawieniem.
Czytanie z Księgi proroka Jeremiasza
Pan mówi:
«Oto nadchodzą dni, kiedy wypełnię pomyślną zapowiedź, jaką obwieściłem domowi izraelskiemu i domowi judzkiemu.
W owych dniach i w owym czasie wzbudzę Dawidowi potomka sprawiedliwego; będzie on wymierzał prawo i sprawiedliwość na ziemi.
W owych dniach Juda dostąpi zbawienia, a Jerozolima będzie mieszkała bezpiecznie. To zaś jest imię, którym ją będą nazywać: „Pan naszą sprawiedliwością”».
PSALM (Ps 25,4bc-5ab,8-9,10 i 14)
Bóg okazuje swą łaskę nie tylko sprawiedliwym, ale i grzesznikom. Potrzebna jest tylko chęć nawrócenia, gdyż Bóg nie odrzuca tego, kto szczerze pragnie podążać Jego drogami. [c1]Refren:[/c1] Do Ciebie, Panie, wznoszę moją duszę. Daj mi poznać, Twoje drogi, Panie, [c1]*[/c1] naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami. Prowadź mnie w prawdzie według Twych pouczeń, [c1]*[/c1] Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję. [c1]Ref.[/c1] Dobry jest Pan i prawy, [c1]*[/c1] dlatego wskazuje drogę grzesznikom. Pomaga pokornym czynić dobrze, [c1]*[/c1] pokornych uczy dróg swoich. [c1]Ref.[/c1] Wszystkie ścieżki Pana są pewne i pełne łaski [c1]*[/c1] dla strzegących Jego praw i przymierza. Bóg powierza swe zamiary tym, którzy się Go boją, [c1]*[/c1] i objawia im swoje przymierze. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (1Tes 3,12-4,2)
Chrześcijanin został powołany do wspólnoty życia z Bogiem; jest Jego dzieckiem. To wybranie zobowiązuje go, aby upodabniał się do swego niebieskiego Ojca. Apostoł Paweł wskazuje na miłość jako narzędzie, dzięki któremu się to dokonuje, a wierny wzrasta w świętości.
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Tesaloniczan
Bracia:
Pan niech pomnoży liczbę waszą i niech spotęguje waszą wzajemną miłość dla wszystkich, jaką i my mamy dla was; aby serca wasze utwierdzone zostały jako nienaganne w świętości wobec Boga, Ojca naszego, na przyjście Pana naszego Jezusa wraz ze wszystkimi Jego świętymi.
A na koniec, bracia, prosimy i zaklinamy was w Panu Jezusie: według tego, coście od nas przejęli w sprawie sposobu postępowania i podobania się Bogu i jak już postępujecie, stawajcie się coraz doskonalszymi! Wiecie przecież, jakie nakazy daliśmy wam przez Pana Jezusa.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ps 85,8) [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
Okaż nam, Panie, łaskę swoją,
i daj nam swoje zbawienie. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 21,25-28.34-36)
Czas poprzedzający przyjście Syna Człowieczego będą cechowały przerażające zjawiska; samo zaś spotkanie z Chrystusem nastąpi nieoczekiwanie i w jednym momencie dla wszystkich ludzi. Chrześcijanie, którzy wierzą w Chrystusa i czuwają na modlitwie nie muszą się bać, gdyż będzie to czas spotkania ze Zbawicielem. Ich serce jest czyste i wolne od ziemskich przywiązań, dzięki czemu mogą stanąć przed obliczem Boga.
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Będą znaki na słońcu, księżycu i gwiazdach, a na ziemi trwoga narodów bezradnych wobec szumu morza i jego nawałnicy. Ludzie mdleć będą ze strachu, w oczekiwaniu wydarzeń zagrażających ziemi. Albowiem moce niebios zostaną wstrząśnięte. Wtedy ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłoku z wielką mocą i chwałą. A gdy się to dziać zacznie, nabierzcie ducha i podnieście głowy, ponieważ zbliża się wasze odkupienie.
Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie przypadł na was znienacka, jak potrzask. Przyjdzie on bowiem na wszystkich, którzy mieszkają na całej ziemi. Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie, abyście mogli uniknąć tego wszystkiego, co ma nastąpić, i stanąć przed Synem Człowieczym».
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Św. Franciszek Ksawery (1506-1552) – misjonarz Wschodu, patron misji
Urodził się w zamku rodzinnym Xavier w Hiszpanii. Jego ojciec był doktorem uniwersytetu w Bolonii i prezydentem Rady Królewskiej Navarry. W roku 1525 rozpoczął studia w Paryżu, gdzie dzielił jeden pokój ze św. Ignacym Loyolą. Osobowość starszego o 15 lat Ignacego wywarła wielki wpływ na Franciszka. Wkrótce wraz z innymi dali początek Towarzystwu Jezusowemu, czyli zgromadzeniu jezuitów.
W 1537 roku Ksawery otrzymał święcenia kapłańskie. Z dużą gorliwością oddawał się pracy duszpasterskiej najpierw w Wenecji, potem w Rzymie. Podobnie jak św. Paweł Apostoł Narodów, nosił w sobie ogromną potrzebę głoszenia Ewangelii aż po krańce świata. Nie zrażał się ani odległościami, ani trudnościami (podróż z Lizbony do Indii, gdzie odbył swoją pierwszą wyprawę, trwała ponad rok). Tam, gdzie pojawiał się z Dobrą Nowiną, dostrzegał wartości rodzimej kultury i starał się wyrażać prawdy Ewangelii za pomocą języka zrozumiałego w określonych warunkach geograficznych, klimatycznych i kulturowych. Dzisiaj jest to jedna z podstawowych zasad misyjnych zwana inkulturacją. Podkreślał przy tym wielką rolę świeckich i ich odpowiedzialność za ewangelizację. Organizował liczne grupy zdolnych i pełnych wiary katechetów, którzy stawali się misjonarzami w swoim środowisku. Oblicza się, że Ksawery, przy pomocy swych towarzyszy, pozyskał ogółem 100.000 nowych chrześcijan.
Jego praca duszpasterska w Indiach, którą rozpoczął w 1542 roku, była prowadzona najpierw wśród portugalskich urzędników i ich rodzin. Później wyruszył na tamtejsze Wybrzeże Rybackie, gdzie pracował 2 lata wśród rdzennej ludności. Ewangelizował również na terenie dzisiejszej Malezji, Indonezji, Sri Lanki. W 1547 roku poznał zbiegłego z Japonii mordercę Andżiro, którego udało mu się nawrócić. W jego towarzystwie udał się do Kraju Kwitnącej Wiśni, gdzie w czasie dwuletniego pobytu nawrócił około tysiąca pogan i założył kilka chrześcijańskich gmin. Zamierzał jeszcze udać się do Chin, które były zamknięte dla cudzoziemców. Św. Franciszek dotarł do wysepki Sancjan, jednak żaden statek nie płynął dalej w obawie przed bardzo surowymi karami, jakie groziły za przekroczenie granicy Chin. Święty, utrudzony podróżą i niesprzyjającym klimatem, rozchorował się na tej wyspie i zmarł w samotności w nocy z 2 na 3 grudnia 1552 roku. Rok później jego ciało przeniesiono do Goa w Indiach, a następnie do Rzymu. Św. Ksawery jest patronem misji katolickich, a jego wspomnienie liturgiczne obchodzimy 3 grudnia.
Katarzyna Gumowska
