NR 23 / 2010 – V NIEDZIELA WIELKANOCNA

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

Bez miłości nie można być ani prawdziwym człowiekiem, ani uczniem Chrystusa. Eucharystia jest miejscem uprzywilejowanym, gdzie możemy wyrazić naszą miłość do Boga i do drugiego człowieka, a zarazem uczyć się jej na nowo. Jezus zaświadczył o miłości do nas, teraz czas na nasze świadectwo. Tylko trwając w miłości z braćmi i siostrami możemy prawdziwie uczestniczyć w Eucharystii.
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 14,21-27)
Dzieje Apostolskie mówią nam o Pawle i Barnabie powracających ze swej pierwszej podróży misyjnej i o chrześcijanach z Antiochii czekających na ich świadectwo, na opowieść o tym, czego Bóg dokonał przez swych wysłanników. To bez wątpienia miłość Chrystusa jednoczyła ich i podtrzymywała, a prześladowanie ze strony Żydów stało się okazją do ewangelizacji pogan.

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Paweł i Barnaba wrócili do Listry, do Ikonium i do Antiochii, umacniając dusze uczniów, zachęcając do wytrwania w wierze, bo przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego. Kiedy w każdym Kościele wśród modlitw i postów ustanowili im starszych, polecili ich Panu, w którego uwierzyli.
Potem przeszli przez Pizydię i przybyli do Pamfilii. Nauczali w Perge, zeszli do Attalii, a stąd odpłynęli do Antiochii, gdzie za łaską Bożą zostali przeznaczeni do dzieła, które wykonali.
Kiedy przybyli i zebrali miejscowy Kościół, opowiedzieli, jak wiele Bóg przez nich zdziałał i jak otworzył poganom podwoje wiary.
PSALM (Ps 145,8-9.10-11.12-13ab)
Psalmista jest niewyczerpany w swych sposobach opiewania miłosiernej miłości Boga do człowieka. A opowiadanie o tym, czego Pan dokonał w naszym życiu, stanowi istotę apostolstwa. Zachęceni przez psalmistę wychwalajmy wielkość i miłosierdzie naszego Stwórcy, błogosławmy Mu i przekazujmy dalej, że „Pan jest dobry dla wszystkich” i każdemu okazuje swą miłość. [c1]Refren:[/c1] Będę Cię sławił, Boże mój i Królu. [c1]lub:[/c1] Alleluja. Pan jest łagodny i miłosierny, [c1]*[/c1] nieskory do gniewu i bardzo łaskawy. Pan jest dobry dla wszystkich, [c1]*[/c1] a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył. [c1]Ref.[/c1] Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła [c1]*[/c1] i niech Cię błogosławią Twoi święci. Niech mówią o chwale Twojego królestwa [c1]*[/c1] i niech głoszą Twoją potęgę. [c1]Ref.[/c1] Aby synom ludzkim oznajmić Twoją potęgę [c1]*[/c1] i wspaniałość chwały Twojego królestwa. Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków, [c1]*[/c1] Przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (Ap 21,1-5a)
„Bóg otrze wszelką łzę” – tymi słowami autor Apokalipsy ukazuje miłość Boga do ludzi. Gdy nastanie „niebo nowe i ziemia nowa”, człowiek będzie przemieniony, bo miłość wygładzi każdą zmarszczkę i otrze każdą łzę na twarzy. Świat rozbłyśnie młodością, bo pierwsza ziemia i pierwsze morze przeminą. Bóg będzie już z nami na zawsze, a człowiek ujrzy swoje piękno. Nowe stworzenie będzie jak oblubienica, która rozpromieniona wychodzi na spotkanie oblubieńca. Tak będzie z nami, gdy wyjdziemy na spotkanie z naszym Stwórcą.

Czytanie z Księgi Apokalipsy świętego Jana Apostoła

Ja, Jan, ujrzałem niebo nowe i ziemię nową, bo pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza już nie ma.
I Miasto Święte – Jeruzalem Nowe ujrzałem zstępujące z nieba od Boga, przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swego męża. I usłyszałem donośny głos mówiący od tronu: «Oto przybytek Boga z ludźmi: i zamieszka wraz z nimi, i będą oni Jego ludem, a On będzie „Bogiem z nami”. I otrze z ich oczu wszelką łzę, a śmierci już odtąd nie będzie. Ani żałoby, ni krzyku, ni trudu już odtąd nie będzie, bo pierwsze rzeczy przeminęły».
I rzekł Zasiadający na tronie: «Oto czynię wszystko nowe».
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 13,34) [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.

Daję wam przykazanie nowe,

abyście się wzajemnie miłowali,

jak Ja was umiłowałem. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 13,31-33a.34-35)
Na początku mowy pożegnalnej Jezus przekazał apostołom przykazanie miłości jako znak rozpoznawczy Jego uczniów. Nowością tego przykazania jest to, że uczniowie mają miłować się wzajemnie tak, jak Mistrz ich umiłował. Trudno jest kochać, a tym bardziej tak jak Jezus, ale On nas przynagla do podjęcia wysiłku miłowania na Jego wzór, gdyż wzajemna miłość jest gwarancją i objawieniem obecności Chrystusa pośród nas. „Zobaczcie jak oni się miłują” – to jest konkretny owoc wiary paschalnej i bycia uczniem Jezusa.

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Po wyjściu Judasza z wieczernika Jezus powiedział:
«Syn Człowieczy został teraz uwielbiony, a w Nim został Bóg uwielbiony. Jeżeli Bóg został w Nim uwielbiony, to Bóg uwielbi Go także w sobie samym, i zaraz Go uwielbi.
Dzieci, jeszcze krótko jestem z wami. Będziecie Mnie szukać, ale jak to Żydom powiedziałem, tak i teraz wam mówię, dokąd Ja idę, wy pójść nie możecie. Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali tak, jak Ja was umiłowałem; żebyście i wy tak się miłowali wzajemnie. Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali».