WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
OWOCE ZMARTWYCHWSTANIA
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Kim jest Jezus? Jakie jest Jego zadanie? Odpowiedź znajdujemy w dzisiejszej liturgii. Mówi ona, iż Jezus jest Pasterzem, który opiekuje się swoimi owcami, prowadzi je do źródeł wód życia, ociera z oczu każdą łzę. Jest również Barankiem, który przelał swoją krew dla naszego zbawienia i dzięki niej zostaliśmy oczyszczeni z grzechu. Dzisiejsza niedziela, nazwana niedzielą Dobrego Pasterza rozpoczyna tydzień modlitw o powołania do służby w Kościele.
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 13,14.43-52)
Ewangelizacja jest złączona z prześladowaniem, to jedna z przesłanek dzisiejszego czytania. Właśnie prześladowanie ze strony Żydów skłoniło Pawła, aby iść i głosić Ewangelię poganom. W ten sposób „Słowo Pańskie rozszerzało się po całym kraju”. Święty Paweł, mając w pamięci postawę cierpiącego sługi z Księgi proroka Izajasza, zrozumiał, że każda misja musi przejść przez próbę. Potrzebna jest odwaga, aby być chrześcijaninem, który na serio chce żyć Ewangelią.
Czytanie z Dziejów Apostolskich
W owym czasie Paweł i Barnaba przeszedłszy przez Perge, dotarli do Antiochii Pizydyjskiej, weszli w dzień sobotni do synagogi i usiedli.
A wielu Żydów i pobożnych prozelitów towarzyszyło Pawłowi i Barnabie, którzy w rozmowie starali się zachęcić ich do wytrwania w łasce Boga.
W następny szabat zebrało się niemal całe miasto, aby słuchać słowa Bożego. Gdy Żydzi zobaczyli tłumy, ogarnęła ich zazdrość, i bluźniąc sprzeciwiali się temu, co mówił Paweł.
Wtedy Paweł i Barnaba powiedzieli odważnie: «Należało głosić słowo Boże najpierw wam. Skoro jednak odrzucacie je i sami uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, zwracamy się do pogan. Tak bowiem nakazał nam Pan: „Ustanowiłem Cię światłością dla pogan, abyś był zbawieniem aż po krańce ziemi”».
Poganie słysząc to radowali się i wielbili słowo Pańskie, a wszyscy, przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli. Słowo Pańskie rozszerzało się po całym kraju.
Ale Żydzi podburzyli pobożne a wpływowe niewiasty i znaczniejszych obywateli, wzniecili prześladowanie Pawła i Barnaby i wyrzucili ich ze swoich granic. A oni otrząsnąwszy na nich pył z nóg, przyszli do Ikonium, a uczniów napełniało wesele i Duch Święty.
PSALM (Ps 100,1-2.3.4b-5ab)
Słowami dzisiejszego psalmu możemy wyśpiewać wdzięczność i dziękczynienie Dobremu Pasterzowi za to, że powołał nas do życia i stale się nami opiekuje, jak owcami na swoim pastwisku. Do przejścia przez bramę Pańską zaproszone są wszystkie narody, aby wychwalały jedynego Boga, stworzyciela nieba i ziemi, pasterza Izraela; za Jego dobroć, miłosierdzie i wierność. [c1]Refren:[/c1] My ludem Pana i Jego owcami. [c1]lub:[/c1] Alleluja. Wykrzykujcie na cześć Pana wszystkie ziemie, [c1]*[/c1] służcie Panu z weselem. Stawajcie przed obliczem Pana [c1]*[/c1] z okrzykami radości. [c1]Ref.[/c1] Wiedzcie, że Pan jest Bogiem, [c1]*[/c1] On sam nas stworzył. Jesteśmy Jego własnością, [c1]*[/c1] Jego ludem, owcami Jego pastwiska. [c1]Ref.[/c1] W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem, [c1]*[/c1] z hymnami w Jego przedsionki. Albowiem Pan jest dobry, [c1]*[/c1] Jego łaska trwa na wieki. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (Ap 7,9.14b-17)
Święty Jan, opisując jedną ze swoich wizji, napełnia nas nadzieją, że zbawieni stanowią tłum, którego nikt nie jest w stanie policzyć. Uczestniczą oni w niebiańskiej liturgii, której przewodniczy Bóg, są ubrani w białe szaty, kolor radości i niewinności. Trzymają w ręku palmy – symbol zwycięstwa. Jest to dla nas zaproszenie do nadziei w moje i twoje zmartwychwstanie.
Czytanie z Księgi Apokalipsy świętego Jana Apostoła
Ja, Jan, ujrzałem wielki tłum, którego nie mógł nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy.
I rzekł do mnie jeden ze starców: «To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i opłukali swe szaty, i w krwi Baranka je wybielili». Dlatego są przed tronem Boga i w Jego świątyni cześć Mu oddają we dnie i w nocy. A Zasiadający na tronie rozciągnie namiot nad nimi. Nie będą już łaknąć ani nie będą już pragnąć, i nie porazi ich słońce ani żaden upał, bo paść ich będzie Baranek, który jest pośrodku tronu, i poprowadzi ich do źródeł wód życia: i każdą łzę otrze Bóg z ich oczu».
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 10,14) [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
Ja jestem dobrym Pasterzem
i znam owce moje, a moje Mnie znają. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 10,27-30)
„Ja i Ojciec jedno jesteśmy”. Wspólnota jedności Ojca i Syna rozszerza się na miłość do nas, bo Dobry Pasterz ofiarował nam życie wieczne i nigdy nie zginiemy, jeśli dołożymy starań, aby wiernie kroczyć za głosem Pasterza. Owca, która ufa pasterzowi kroczy za nim mimo różnych przeszkód i ciemności. To dobra nowina dla każdego, bo Dobry Pasterz nikogo nie wyklucza ze swej owczarni. Niech Jego głos napełnia nas pokojem.
Słowa Ewangelii według świętego Jana
«Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną i Ja daję im życie wieczne. Nie zginą one na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy».
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Wszystko postawić na Boga
Mam 37 lat i jestem zakonnikiem paulistą, a od 2008 roku – kapłanem. Przez trzy lata pełniłem apostolstwo w redakcji czasopism: „Vita Pastorale” (Życie Duszpasterskie) i „Madre di Dio” (Matka Boża). Obecnie jestem zaangażowany w wydawanym przez paulistów tygodniku „Famiglia Cristiana” (Rodzina Chrześcijańska).
Rozpocząłem moje świadectwo, omawiając to, co robię, aby następnie sięgnąć do „być”, czyli do tożsamości, która kryje się za tym działaniem. Patrząc z zewnątrz, moje apostolstwo to praca dziennikarza i redaktora. Ale dla mnie nie jest to tylko praca, „jest to misja” ewangelizacji poprzez środki społecznego komunikowania. Świat mediów jest przestrzenią, w której chcąc nie chcąc wszyscy się poruszamy; nie są to już tylko środki takie jak druk, kaseta czy płyta. To dużo więcej, to pewien sposób na wejście w dialog z rzeczywistością. Przestrzeń medialna podlega ewangelizacji poprzez „wprowadzanie tam” Chrystusa: zarówno bezpośrednio, podejmując tematy religijne, jak również pośrednio, „mówiąc o wszystkim po chrześcijańsku”. Tu znajduje się klucz do tego, co mnie zafascynowało, aby stać się paulistą, a w ramach tego powołania – kapłanem. Duch św. Pawła, który mnie poruszył to POWSZECHNOŚĆ, czyli przezwyciężanie granic, aby Ewangelia swoim zaczynem przeniknęła wszystkie „agory” naszych czasów, do których należą środki społecznego komunikowania. Bycie kapłanem w tym kontekście nie oznacza ograniczenia się do „małej owczarni”, ale otwarcie się na możliwie wielkie audytorium. Mnie zafascynowała idea „wprzęgnięcia kultury w służbę Ewangelii”. W tym celu, Pan poprowadził mnie przez bardzo długi okres przygotowań, którego sobie nie uświadamiałem! Wstąpiłem do zgromadzenia, gdy miałem 23 lata, ale przedtem ukończyłem konserwatorium muzyczne i studiowałem języki oraz literaturę współczesną na Uniwersytecie w Bolonii. Zdobyta wiedza nie została stracona, lecz przeciwnie, stała się użyteczna w sposób, którego nie przewidywałem. Kiedy rozstawałem się z moim „poprzednim życiem”, wydawało mi się, że opuściłem wszystko. Tymczasem okazało się, że pozostawiłem jedną stronę życia, a odnalazłem inną, która przyniosła mi wielką radość.
Rozeznawanie powołania było mozolne i niekiedy bolesne. Poruszałem się w gmatwaninie pragnień, aspiracji i trudności. Lecz teraz, gdy mam to za sobą, widzę jasno, że było warto. Pójście drogą powołania (każdego, nie tylko kapłańskiego, czy zakonnego!), to największy skarb, jaki można znaleźć w swoim życiu!
ks. Vincenzo – paulista z Włoch
