NR 25 / 2010 – VI NIEDZIELA WIELKANOCNA

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

Bóg kocha zawsze i bezwarunkowo, i nigdy nas nie opuszcza. Od momentu chrztu staliśmy się Jego mieszkaniem. Stąd, uczestniczymy w przedziwnej tajemnicy – we mnie żyje Trójca Święta i w drugim człowieku również. Świadomi tego daru, bierzmy przykład z Jezusa, aby nieść miłość i pokój w świecie pełnym lęku, rozpaczy i nienawiści.
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 15,1-2.22-29)
Droga do świętości wiedzie poprzez wiele nieświętych problemów, jakim człowiek musi stawić czoło. Św. Łukasz, w Dziejach Apostolskich, opowiada, jak to w pierwotnym Kościele „doszło do niemałych sporów i zatargów”. Dzięki mocy Ducha Świętego zapanowała jedność. Bądźmy pełni ufności, że tak jak Duch Święty pomógł Apostołom, tak i nam pomoże, jeśli otworzymy się na Jego obecność.

Czytanie z Dziejów Apostolskich

Niektórzy przybysze z Judei nauczali braci: «Jeżeli się nie poddacie obrzezaniu według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni».
Kiedy doszło do niemałych sporów i zatargów między nimi a Pawłem i Barnabą, postanowiono, że Paweł i Barnaba, i jeszcze kilku spośród nich uda się w sprawie tego sporu do Jerozolimy, do Apostołów i starszych.
Wtedy Apostołowie i starsi wraz z całym Kościołem postanowili wybrać ludzi przodujących wśród braci: Judę, zwanego Barsabas, i Sylasa i wysłać do Antiochii razem z Barnabą i Pawłem. Posłali przez nich pismo tej treści:
«Apostołowie i starsi bracia przesyłają pozdrowienie braciom pogańskiego pochodzenia w Antiochii, w Syrii i w Cylicji. Ponieważ dowiedzieliśmy się, że niektórzy bez naszego upoważnienia wyszli od nas i zaniepokoili was naukami, siejąc zamęt w waszych duszach, postanowiliśmy jednomyślnie wybrać mężów i wysłać razem z naszymi drogimi: Barnabą i Pawłem, którzy dla imienia Pana naszego Jezusa Chrystusa poświęcili swe życie. Wysyłamy więc Judę i Sylasa, którzy powtórzą wam ustnie to samo.
Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne. Powstrzymajcie się od ofiar składanych bożkom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu. Dobrze uczynicie, jeżeli powstrzymacie się od tego. Bywajcie zdrowi!»
PSALM (Ps 67,2-3.5 i 8)
Słowa dzisiejszego psalmu nawiązują do formuły kapłańskiego błogosławieństwa z Księgi Liczb (Lb 6,24-26). Psalmista składa dziękczynienie za dar obfitych zbiorów, który jest wyrazem błogosławieństwa Pana. Bóg rządzi ludami sprawiedliwie i towarzyszy im swoją łaską, której wyrazem jest płodność ziemi, będąca zapowiedzią obfitości dóbr wiecznych. [c1]Refren:[/c1] Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże. [c1]lub:[/c1] Alleluja. Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi, [c1]*[/c1] niech nam ukaże pogodne oblicze. Aby na ziemi znano Jego drogę, [c1]*[/c1] Jego zbawienie wśród wszystkich narodów. [c1]Ref.[/c1] Niech się narody cieszą i weselą, [c1]†[/c1] że rządzisz ludami sprawiedliwie [c1]*[/c1] i kierujesz narodami na ziemi. Niech nam Bóg błogosławi, [c1]*[/c1] niech się Go boją wszystkie krańce ziemi. [c1]Ref.[/c1]
DRUGIE CZYTANIE (Ap 21,10-14.22-23)
Autor Apokalipsy kreśli nam wizję nowego stworzenia i nowego świata. Pewnego dnia ludzkość zjednoczy się we wspólnocie z Bogiem i nie będzie już cierpień, grzechu i śmierci. Nowa Jerozolima wypełniona zostanie obecnością Boga i Baranka, a ludzkość odzyska utracone szczęście. To wielka nadzieja na dzisiaj i na jutro dla całej ludzkości.

Czytanie z Księgi Apokalipsy świętego Jana Apostoła

Uniósł mnie w zachwyceniu na górę wielką i wyniosłą, i ukazał mi Miasto Święte, Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, mające chwałę Boga. Źródło jego światła podobne do kamienia drogocennego, jakby do jaspisu o przejrzystości kryształu: Miało ono mur wielki a wysoki, miało dwanaście bram, a na bramach – dwunastu aniołów i wypisane imiona, które są imionami dwunastu pokoleń synów Izraela. Od wschodu trzy bramy i od północy trzy bramy, i od południa trzy bramy, i od zachodu trzy bramy. A mur Miasta ma dwanaście warstw fundamentu, a na nich dwanaście imion dwunastu apostołów Baranka.
A świątyni w nim nie dojrzałem: bo jego świątynią jest Pan Bóg wszechmogący oraz Baranek. I Miastu nie trzeba słońca ni księżyca, by mu świeciły, bo chwała Boga je oświetliła, a jego lampą Baranek.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 14,23) [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.

Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę,

a Ojciec mój umiłuje go i do niego przyjdziemy. [c1]Aklamacja:[/c1] Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 14,23-29)
W Ewangelii Jezus zapowiada swoje odejście do Ojca, ale obiecuje, że nie zostawi nas sierotami. Wyleje swego Ducha, aby być jeszcze bliżej nas. Udziela nam także innego daru, jakim jest pokój, który ma wartość nieprzemijającą, bo jego źródłem jest sam Bóg. Uwierzmy w obecność Ducha Świętego, a pokonując niepokój i strach, stańmy się ludźmi pokoju.

Słowa Ewangelii według świętego Jana

Jezus powiedział do swoich uczniów:
« Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i przyjdziemy do niego, i będziemy u niego przebywać. Kto Mnie nie miłuje, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca.
To wam powiedziałem przebywając wśród was. A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem.
Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie.
A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie.