WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
BÓG CZEKA
Adwent (łac. adventus – przyjście). W tym czasie przypominamy sobie prawdę, że Bóg pragnie zbliżyć się do człowieka, który oddalił się od Niego przez grzech. Przychodzi – jak słyszymy w dzisiejszym pierwszym czytaniu – w słowie prorockim przygotowującym na spotkanie z Mesjaszem (zob. Iz 2,1-5), przyszedł w osobie Syna, przychodzi codziennie w Komunii Świętej, przychodzi, gdy żegnamy się ze światem i idziemy do Niego. Ostateczne Jego przyjście do całego stworzenia dokona się na końcu czasów. Niebezpiecznie jest o tym wszystkim nie pamiętać.
Dzień końca będzie dla wszystkich zaskoczeniem. Nie wszystkich jednak zaskoczy jednakowo. Czy wobec tego Bóg odrzuca, karze tych, który nie czuwają? Po prostu szanuje ich decyzję, wolność. Co to by bowiem była za miłość, do której trzeba by było zmuszać. Co to by była za radość, uprzejmość, łagodność, cierpliwość, wierność? A także: pokój, sprawiedliwość, dobroć, opanowanie? (por. Ga 5,22-23). Niemniej, nawet gdy człowiek żyje nie czuwając, Bóg nie pozostaje obojętny. Nieustannie walczy o niego. Przychodzi w głosie sumienia, a także poprzez innych ludzi (potrafi się ukryć w ich słowach, ich miłości do nas, w ich potrzebach). Przychodzi w nauce Kościoła, w czasie rekolekcji, w sakramentach. W końcu okazuje się, że nasz adwent (czas oczekiwania, skupienia, powrotu) jest właściwie czasem oczekiwania Boga na nas: na Ciebie i na mnie. Obyśmy nigdy z własnej winy nie odwrócili wzroku, nie opóźnili kroku, nie odłożyli spotkania się z Nim na później…
ks. Jan Krzysztof Miczyński
„Czuwajcie więc”.
(Mt 24,45)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Wraz z całym Kościołem rozpoczynamy dziś Adwent – czas radosnego oczekiwania na przyjście Pana. Ten liturgiczny okres, poprzez znaki i słowa, wyraża tęsknotę za Bogiem, który jest blisko. Modlitwa, duchowe ćwiczenia i miłość wzajemna mogą pomóc przygotować w naszych sercach miejsce Bogu. Prośmy w tej Eucharystii w sposób szczególny Ducha Świętego o wrażliwość i zdolność rozpoznania znaków wskazujących na przychodzącego Pana.
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 2,1-5)
W proroctwie Izajasza obraz Jahwe radykalnie przekracza dotychczasowe wyobrażenie Boga, który troszczy się jedynie o swój naród. Prorok zapowiada, że „kiedy Panna pocznie i porodzi Syna” wąska ścieżka obietnic zamieni się w szeroką drogę, którą będą mogły kroczyć wszystkie narody. Jerozolima i Góra Syjon są symbolem Kościoła Chrystusowego.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Widzenie Izajasza, syna Amosa,
dotyczące Judy i Jerozolimy:
Stanie się na końcu czasów,
że góra świątyni Pana
stanie mocno na wierzchu gór
i wystrzeli ponad pagórki.
Wszystkie narody do niej popłyną,
mnogie ludy pójdą i rzekną:
«Chodźcie, wstąpmy na Górę Pana
do świątyni Boga Jakuba!
Niech nas nauczy dróg swoich,
byśmy kroczyli Jego ścieżkami.
Bo Prawo wyjdzie z Syjonu
i słowo Pana z Jeruzalem».
On będzie rozjemcą pomiędzy ludami
i wyda wyroki dla licznych narodów.
Wtedy swe miecze przekują na lemiesze,
a swoje włócznie na sierpy.
Naród przeciw narodowi
nie podniesie miecza,
nie będą się więcej zaprawiać do wojny.
Chodźcie, domu Jakuba,
postępujmy w światłości Pana!
PSALM (Ps 122,1-2.4-5.6-7.8-9)
W poniższej pieśni tęsknoty i radości, wykonywanej przez pielgrzymów udających się do Świętego Miasta Jeruzalem, możemy odnaleźć wołanie Kościoła, który jest w drodze do upragnionego Królestwa Bożego.
Refren: Idźmy z radością na spotkanie Pana.
Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano: *
«Pójdziemy do domu Pana».
Już stoją nasze stopy *
w twoich bramach, Jeruzalem. Ref.
Tam wstępują pokolenia Pańskie, *
aby zgodnie z prawem Izraela wielbić imię Pana.
Tam ustawiono trony sędziowskie, *
trony domu Dawida. Ref.
Proście o pokój dla Jeruzalem: *
Niech żyją w pokoju, którzy cię miłują.
Niech pokój panuje w twych murach, *
a pomyślność w twoich pałacach. Ref.
Z względu na braci moich i przyjaciół *
będę wołał: «Pokój z tobą».
Z względu na dom Pana, Boga naszego, *
modlę się o dobro dla ciebie. Ref.
DRUGIE CZYTANIE (Rz 13,11-14)
Dzień Pański jest blisko, a czasu niewiele. Dlatego św. Paweł ponagla nas, abyśmy przygotowali się na spotkanie Pana. Mamy odrzucić uczynki ciemności, czyli to wszystko, co oddala nas od Boga i przyoblec się w Chrystusa. Pozwolić, by to On był źródłem myśli, uczuć i pragnień w człowieku, i aby to On działał przez wierzącego.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia:
Rozumiejcie chwilę obecną: teraz nadeszła dla was godzina powstania ze snu. Teraz bowiem zbawienie jest bliżej nas niż wtedy, gdyśmy uwierzyli.
Noc się posunęła, a przybliżył się dzień. Odrzućmy więc uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła. Żyjmy przyzwoicie jak w jasny dzień: nie w hulankach i pijatykach, nie w rozpuście i wyuzdaniu, nie w kłótni i zazdrości. Ale przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa i nie troszczcie się zbytnio o ciało, dogadzając żądzom.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ps 85,8)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Okaż nam, Panie, łaskę swoją,
i daj nam swoje zbawienie.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 24,37-44)
Jezus wzywa do życia w gotowości i nieustannego czuwania. Nikt z nas – stworzeń – nie wie bowiem, kiedy nastąpi dzień powtórnego przyjścia Chrystusa. Wiedzę tę ma tylko Ojciec Niebieski. Jako symbol nadejścia Dnia Pańskiego Jezus przywołuje biblijny potop, który dla wszystkich, za wyjątkiem Noego, był całkowitym zaskoczeniem. Czuwajmy więc, mając oczy szeroko otwarte na prawdziwe światło z Nieba i wypełniajmy naszym życiem to, w co wierzymy.
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jak było za dni Noego, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Albowiem jak w czasie przed potopem jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki, i nie spostrzegli się, aż przyszedł potop i pochłonął wszystkich, tak również będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Wtedy dwóch będzie w polu: jeden będzie wzięty, drugi zostawiony. Dwie będą mleć na żarnach: jedna będzie wzięta, druga zostawiona.
Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie. A to rozumiejcie: Gdyby gospodarz wiedział, o której porze nocy złodziej ma przyjść, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo w chwili, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie».
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Pracujmy nad naszą przyjaźnią
Ten, kto ma oblubienicę, jest oblubieńcem;
a przyjaciel oblubieńca, który stoi i słucha go,
doznaje najwyższej radości na głos oblubieńca.
Ta zaś moja radość doszła do szczytu.
(J 3,29)
Drogie dziecko!
Czy przypadkiem nie wydaje ci się, że czasami traktujesz Mnie bardziej jak automat niż jak przyjaciela? Kiedy się ze Mną spotykasz, abym dał ci to, czego chcesz, dorzucasz do modlitwy prośby jak monety do skarbonki.
Wyobraź sobie, że podczas obiadu z przyjaciółką traktowałaś ją tak jak Mnie. Zanim się z nią przywitałaś, zaczęłaś jej mówić o tym, co chcesz, aby dla ciebie zrobiła: podwoziła dzieci do szkoły, odebrała pranie i tak dalej. Ona mogłaby się poczuć urażona.
Moja córko, jesteśmy przyjaciółmi. Czy nie możemy się spotkać na chwilę, zanim dasz Mi swoją listę zleceń? Tak wieloma sprawami chcę się z Tobą podzielić.
Twój Ojciec, Bóg
* * * * * *
Pilnuj ogrodu
Z całą pilnością strzeż swojego serca,
bo życie tam ma swoje źródło.
(Prz 4,23)
Moja córko!
Przypuśćmy, że uprawiasz piękny ogród warzywny. Delikatna sałata, chrupiąca pietruszka, dojrzałe pomidory są gotowe na żniwo. Kiedy jednak decydujesz się zerwać swoją pierwszą świeżą sałatę, zauważasz, że rodzina królików pożywiła się Twoimi warzywami. Czy nie postanawiasz zbudować płotu, aby trzymać je z dala od swoich upraw?
Twoje serce jest jak ten ogród. Wszystko, co zdrowe i dające życie, może w nim rosnąć i rozkwitać. Lecz jeżeli nie zbudujesz ochronnego ogrodzenia, piękne owoce będą kusić intruzów, a plony twojego serca będą narażone na zniszczenie. Strzeż więc ogrodu swego serca murem Mojej prawdy.
Pan Żniwa, Bóg
Claire Cloninger, „E-mail od Pana Boga do kobiet”, Częstochowa 2007
