NR 57 / 2010 – II NIEDZIELA ADWENTU

LITURGIA SŁOWA

KATECHEZA

WPROWADZENIE

Nasze adwentowe oczekiwanie nie jest jedynie oczekiwaniem z Maryją na narodziny niemowlęcia. To również oczekiwanie ludu, do którego Jan Chrzciciel kieruje wezwanie do nawrócenia ze swoich grzechów i stanięcia w prawdzie wobec nadchodzącego Boga. Prośmy dziś o łaskę skruchy i dostrzeżenia w naszym życiu tego, co sprzeciwia się woli Bożej, co sprawia, że odchodzimy od źródła życia, którym jest Chrystus.

PIERWSZE CZYTANIE(Iz 11,1-10)

Prorok Izajasz nazywa przyszłego Mesjasza różdżką z pnia Jessego. W sztuce chrześcijańskiej Jesse, ojciec Dawida, jest przedstawiany jako starzec, z którego ciała wyrasta drzewo. Z jego gałęzi wyrastają kwiaty, w których przedstawieni są przodkowie Jezusa. Chrześcijanie od początku rozpoznawali w tym mesjańskim proroctwie zapowiedź narodzenia Chrystusa, a wielu Ojców Kościoła, zwracając uwagę na podobieństwo łacińskich słów: virga (różdżka) i virgo (panna), wskazywali na Maryję, jaką tę, która rozkwitła pełnią Bożego piękna, rodząc Jezusa Chrystusa.

Czytanie z Księgi proroka Izajasza

Wyrośnie różdżka z pnia Jessego,
wypuści się Odrośl z jego korzenia.
I spocznie na niej Duch Pana,
duch mądrości i rozumu,
duch rady i męstwa,
duch wiedzy i bojaźni Pana.
Upodoba sobie w bojaźni Pana.
Nie będzie sądził z pozorów
ni wyrokował według pogłosek;
raczej rozsądzi biednych sprawiedliwie
i pokornym w kraju wyda słuszny wyrok.
Rózgą swoich ust uderzy gwałtownika,
tchnieniem swoich warg uśmierci bezbożnego.
Sprawiedliwość będzie mu pasem na biodrach,
a wierność przepasaniem lędźwi.
Wtedy wilk zamieszka wraz z barankiem,
pantera z koźlęciem razem leżeć będą,
cielę i lew paść się będą społem
i mały chłopiec będzie je poganiał.
Krowa i niedźwiedzica przestawać będą przyjaźnie,
młode ich razem będą legały.
Lew też jak wół będzie jadał słomę.
Niemowlę igrać będzie na norze kobry,
dziecko włoży swą rękę do kryjówki żmii.
Zła czynić nie będą ani zgubnie działać
po całej świętej mej górze,
bo kraj się napełni znajomością Pana,
na kształt wód, które przepełniają morze.
Owego dnia to się stanie:
Korzeń Jessego stać będzie
na znak dla narodów.
Do niego ludy przyjdą z modlitwą,
i sławne będzie miejsce jego spoczynku.

PSALM(Ps 72,1-2.7-8.12-13.17)

Psalm ten jest jedną z najważniejszych pieśni Psałterza, jaka wychwala Bożą sprawiedliwość udzielaną ziemskim monarchom. Dar sprawiedliwości jest bowiem niezbędny do dobrego sprawowania rządów. Tradycja interpretacji tego psalmu zastąpiła postać króla Dawidowego pełną blasku i chwalebną postacią Mesjasza. Ojcowie Kościoła podkreślali, że to właśnie my jesteśmy ubogimi oraz dziećmi biedaków, których Chrystus Król wspomaga i zbawia.

Refren: Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie.

Boże, przekaż Twój sąd Królowi, *
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
Aby Twoim ludem sądził sprawiedliwie *
i ubogimi według prawa.Ref.

Za dni jego zakwitnie sprawiedliwość *
i wielki pokój, aż księżyc nie zgaśnie.
Będzie panował od morza do morza, *
od Rzeki aż po krańce ziemi.Ref.

Wyzwoli bowiem biedaka, który Go wzywa, *
i ubogiego, co nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim, *
nędzarza ocali od śmierci.Ref.

Niech Jego Imię trwa na wieki, *
jak długo świeci słońce, niech trwa Jego imię.
Niech Jego imieniem się błogosławią, *
niech wszystkie narody ziemi życzą Mu szczęścia.Ref.

DRUGIE CZYTANIE(Rz 15,4-9)

Św. Paweł wzywa zarówno Żydów, jak i pogan do tego, by nawzajem się przygarniali ku chwale Bożej. Tak bowiem postąpił sam Chrystus. Te słowa nie tracą dziś swojej aktualności, będąc dla całego Kościoła wezwaniem do budowania jedności i trwałego pokoju.

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian

Bracia:
To, co niegdyś zostało napisane, napisane zostało dla naszego pouczenia, abyśmy dzięki cierpliwości i pociesze, jaką niosą Pisma, podtrzymywali nadzieję. A Bóg, który daje cierpliwość i pociechę, niech sprawi, abyście wzorem Chrystusa te same uczucia żywili do siebie i zgodnie jednymi ustami wielbili Boga i Ojca Pana naszego Jezusa Chrystusa.
Dlatego przygarniajcie siebie nawzajem, bo i Chrystus przygarnął was ku chwale Boga. Mówię bowiem: Chrystus stał się sługą obrzezanych dla okazania wierności Boga i potwierdzenia przez to obietnic danych ojcom oraz po to, żeby poganie za okazane sobie miłosierdzie uwielbili Boga, jak napisano:
«Dlatego oddawać Ci będę cześć między poganami i śpiewać imieniu Twojemu».

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(Łk 3,4.6)

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Przygotujcie drogę Panu,
prostujcie ścieżki dla Niego;
wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA(Mt 3,1-12)

W Adwencie liturgia stawia przed nami postać Jana Chrzciciela, który głosił nad Jordanem chrzest nawrócenia. Tłum grzeszników – celnicy, żołnierze, faryzeusze, saduceusze oraz nierządnice – przychodzi, aby być ochrzczonym przez niego. Jan zapowiada jednak, że jego działalność dobiega końca. Oto nadchodzi Ten, który przynosi prawdziwe wyzwolenie z grzechów, który chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem.

Słowa Ewangelii według świętego Mateusza

W owym czasie wystąpił Jan Chrzciciel i głosił na Pustyni Judzkiej te słowa: «Nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie». Do niego to odnosi się słowo proroka Izajasza, gdy mówi:
«Głos wołającego na pustyni:
Przygotujcie drogę Panu,
prostujcie ścieżki dla Niego».
Sam zaś Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a jego pokarmem była szarańcza i miód leśny.
Wówczas ciągnęły do niego Jerozolima oraz cała Judea i cała okolica nad Jordanem. Przyjmowano od niego chrzest w rzece Jordanie, wyznając przy tym swe grzechy.
A gdy widział, że przychodzi do chrztu wielu spośród faryzeuszów i saduceuszów, mówił im:
«Plemię żmijowe, kto wam pokazał, jak uciec przed nadchodzącym gniewem? Wydajcie więc godny owoc nawrócenia, a nie myślcie, że możecie sobie mówić: „Abrahama mamy za ojca”, bo powiadam wam, że z tych kamieni może Bóg wzbudzić dzieci Abrahamowi. Już siekiera do korzenia drzew jest przyłożona. Każde więc drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, będzie wycięte i w ogień wrzucone.
Ja was chrzczę wodą dla nawrócenia; lecz Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem. Ma On wiejadło w ręku i oczyści swój omłot: pszenicę zbierze do spichrza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym».