WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
BÓG W RODZINIE
Każdy człowiek otrzymuje od Boga misję, którą powinien w swoim życiu wypełnić. Dla małżonków jest to budowanie i pogłębianie wzajemnych relacji, dla rodziców – wychowanie dzieci, dla dzieci – szacunek wobec rodziców i opieka nad nimi, gdy już będą niedołężni. Dla kapłanów jest to troska o uświęcenie wiernych, do których są posłani.
Św. Józef otrzymał od Boga zadanie opieki nad Jezusem. Pan wybrał człowieka zwykłego, który jednak posiadał cechę umożliwiającą mu wypełnienie tej misji. Biblia mówi, że św. Józef był człowiekiem pobożnym, a zatem osobą wrażliwą na sprawy duchowe. Umiał się wsłuchać w to, co mówił do niego Bóg. Gdy otrzymał od anioła polecenie, aby uciekać do Egiptu, wykonał je sumiennie. Takiemu człowiekowi Bóg mógł powierzyć jedno z najbardziej odpowiedzialnych zadań w dziejach ludzkości: opiekę nad Święta Rodziną.
Uroczystość Świętej Rodziny przypomina nam to, że Chrystus, oprócz tego, że urodził się w ludzkiej rodzinie, musiał także dojrzeć w niej jako człowiek. Z Nim dojrzewali również Maryja i Józef. Oboje musieli odpowiadać nie tylko na wyzwania, jakie niosła codzienność, ale w tej codzienności uczyć się odkrywać działanie Boga.
Teologia nazywa rodzinę „domowym Kościołem”. Oznacza to, że w każdej rodzinie można odkryć obecność Boga. Ludziom, którzy żyją w rodzinie i chcą dobrze wychować swoje dzieci oraz żyć sprawiedliwie, Bóg zsyła odpowiednie łaski, aby mogli to zadanie w pełni zrealizować.
ks. Mariusz Krawiec – paulista
„Anioł Pański ukazał się Józefowi”
(Mt 2,13)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Ewangelie nie przekazują wielu informacji, które zaspokajałyby naszą ludzką ciekawość dotyczącą wczesnych lat życia Jezusa. Nie mówią prawie nic o Jego pobycie w Nazarecie, gdzie się wychował. Jednak w niedzielę Świętej Rodziny nasze myśli kierujemy właśnie ku temu miejscu. Kontemplacja tajemnicy życia ukrytego w Nazarecie, które wiedli Maryja, Józef i Jezus, pomaga nam zjednoczyć się z Chrystusem w najbardziej zwyczajnych i codziennych sprawach życia.
PIERWSZE CZYTANIE(Syr 3,2-6.12-14)
Biblijny mędrzec Syracydes przypomina nam dzisiaj o nakazie szacunku i troski wobec rodziców. To nie tylko obowiązek wynikający z jednego z Bożych przykazań, ale również gwarancja życiowego powodzenia. Bóg nie zapomni miłosierdzia świadczonego wobec starszych i chorych rodziców, a każdy dobry czyn wobec nich ma moc gładzić grzechy.
Czytanie z Księgi Syracydesa
Pan uczcił ojca przez dzieci,
a prawa matki nad synami utwierdził.
Kto czci ojca, zyskuje odpuszczenie grzechów,
a kto szanuje matkę, jakby skarby gromadził.
Kto czci ojca, radość mieć będzie z dzieci,
a w czasie modlitwy swej będzie wysłuchany.
Kto szanuje ojca, długo żyć będzie,
a kto posłuszny jest Panu, da wytchnienie swej matce.
Synu, wspomagaj swego ojca w starości,
nie zasmucaj go w jego życiu.
A jeśliby nawet rozum stracił, miej wyrozumiałość,
nie pogardzaj nim, choć jesteś w pełni sił.
Miłosierdzie względem ojca nie pójdzie w zapomnienie,
w miejsce grzechów zamieszka u ciebie.
PSALM(Ps 128,1-2.3.4-5)
Dzisiejszy psalm, aby wyrazić błogosławieństwo życia rodzinnego, posługuje się prostymi obrazami, bliskimi zwłaszcza ludziom pracującym na roli. Są to: płodna latorośl czy sadzonki oliwek. Gwarantem błogosławieństwa jest bojaźń Boża, czyli cześć oddawana Bogu i wierność Jego przykazaniom.
Refren: Błogosławiony, kto się boi Pana.
Błogosławiony każdy, kto się boi Pana, *
kto chodzi Jego drogami.
Bo z pracy rąk swoich będziesz pożywał, *
szczęście osiągniesz i dobrze ci będzie. Ref.
Małżonka twoja jak płodny szczep winny *
we wnętrzu twojego domu.
Synowie twoi jak sadzonki oliwki *
dokoła twojego stołu. Ref.
Oto takie błogosławieństwo dla męża, *
który boi się Pana.
Niechaj cię Pan błogosławi z Syjonu, *
oglądaj pomyślność Jeruzalem
przez całe swe życie. Ref.
DRUGIE CZYTANIE(Kol 3,12-21)
Miłość w życiu małżeńskim i rodzinnym winna odznaczać się serdecznym miłosierdziem, dobrocią, pokorą, cichością, sprawiedliwością, przebaczeniem i cierpliwością w znoszeniu trudów. Św. Paweł zachęca, abyśmy wszystko robili na chwałę Bożą, w imię Jezusa Chrystusa. Napomina też małżonków, aby byli wierni swojemu powołaniu.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Kolosan
Bracia:
Jako wybrańcy Boży, święci i umiłowani, obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość, znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby miał ktoś zarzut przeciw drugiemu: jak Pan wybaczył wam, tak i wy.
Na to zaś wszystko przyobleczcie miłość, która jest więzią doskonałości. A sercami waszymi niech rządzi pokój Chrystusowy, do którego też zostaliście wezwani, w jednym Ciele. I bądźcie wdzięczni.
Słowo Chrystusa niech w was przebywa z całym swym bogactwem: z wszelką mądrością nauczajcie i napominajcie samych siebie przez psalmy, hymny, pieśni pełne ducha, pod wpływem łaski śpiewając Bogu w waszych sercach. I wszystko, cokolwiek działacie słowem lub czynem, wszystko czyńcie w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu Ojcu przez Niego.
Żony, bądźcie poddane mężom, jak przystało w Panu. Mężowie, miłujcie żony i nie bądźcie dla nich przykrymi. Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom we wszystkim, bo to jest miłe Panu. Ojcowie, nie rozdrażniajcie waszych dzieci, aby nie traciły ducha.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(Kol 3,15a.16a)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Sercami waszymi niech rządzi Chrystusowy pokój,
słowo Chrystusa niech w was przebywa
z całym swym bogactwem.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA(Mt 2,13-15.19-23)
Ucieczka do Egiptu i rzeź niewinnych dzieci ukazują, że niemal od pierwszych chwil życia Jezusa ciemności sprzeciwiają się światłu. Odtąd całe Jego dalsze życie będzie przebiegało pod znakiem sprzeciwu i prześladowania, którego najdramatyczniejszym akordem będzie męka i śmierć krzyżowa.
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
Gdy Mędrcy odjechali, oto anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i rzekł: «Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i uchodź do Egiptu; pozostań tam, aż ci powiem; bo Herod będzie szukał Dziecięcia, aby Je zgładzić». On wstał, wziął w nocy Dziecię i Jego Matkę i udał się do Egiptu; tam pozostał aż do śmierci Heroda. Tak miało się spełnić słowo, które Pan powiedział przez Proroka: «Z Egiptu wezwałem Syna mego».
A gdy Herod umarł, oto Józefowi w Egipcie ukazał się anioł Pański we śnie i rzekł: «Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i idź do ziemi Izraela, bo już umarli ci, którzy czyhali na życie Dziecięcia». On więc wstał, wziął Dziecię i Jego Matkę i wrócił do ziemi Izraela.
Lecz gdy posłyszał, że w Judei panuje Archelaus w miejsce ojca swego, Heroda, bał się tam iść. Otrzymawszy zaś we śnie nakaz, udał się w stronę Galilei. Przybył do miasta, zwanego Nazaret, i tam osiadł. Tak miało się spełnić słowo Proroków: «Nazwany będzie Nazarejczykiem».
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Św. Tomasz Becket (11222418-1170) – prymas i patron Anglii
Św. Tomasz Becket pochodził z zamożnej rodziny kupieckiej. Urodził się w 1118 roku w Londynie. Uczęszczał na naukę do kanoników regularnych w Merton, po czym podjął studia w Paryżu. Po powrocie do kraju przez jakiś czas pomagał ojcu w handlu, a następnie przyjął święcenia kapłańskie. Później udał się na studia prawnicze do Bolonii i Auxerre. Po ich ukończeniu został archidiakonem Canterbury, zaś rok później, w 1155 roku, król Henryk II mianował go także swoim kanclerzem. Po śmierci prymasa Anglii w 1161 roku Tomasz został wybrany jego następcą. Moment ten był przełomowy w jego życiu. Dawniejsze oddanie królowi zamienił na głęboką troskę o Kościół. Wkrótce zrezygnował z urzędu na dworze królewskim i podjął ascezę. Następnie bronił Kościoła przed atakami króla, a zwłaszcza przed próbą przejęcia nad nim władzy. Św. Tomasz Becket odrzucił Konstytucje Klarendońskie, które ograniczały władzę papieża i prawa Kościoła na terenie Anglii na rzecz króla. Ponadto, nałożył ekskomunikę na tych, którzy ten dokument podpisali. Gdy dowiedział się, iż król chce urządzić pokazowy proces, aby ukazać jak traktuje tych, którzy nie uznają jego władzy w Kościele, uciekł w przebraniu do Francji. Spędził tam sześć lat, po upływie których, w roku 1170, dzięki staraniom króla Francji i interwencji papieża mógł powrócić do Anglii. Wkrótce jednak znów naraził się królowi. W przypływie złości Henryk spytał swych stronników, czy nikt nie pomoże mu pozbyć się tego „dokuczliwego księdza”. Słowa te czterech rycerzy potraktowało jako zachętę do zbrodni i 29 grudnia 1170 roku brutalnie zamordowali oni prymasa podczas odprawiania przezeń nieszporów w katedrze. W swoich ostatnich słowach przed śmiercią Tomasz Becket powiedział: „Przyjmuję śmierć w imieniu Jezusa i Jego Kościoła”.
Śmierć prymasa wywołała olbrzymie oburzenie w całym ówczesnym świecie, a także zmusiła króla do publicznej pokuty u jego grobu. Sam Tomasz Becket został ogłoszony świętym przez papieża Aleksandra III już 3 lata po swej męczeńskiej śmierci. Jest on patronem duchowieństwa, a także, obok św. Jerzego, patronem Anglii. Ikonografia przedstawia Świętego w stroju biskupim z miniaturą kościoła, krzyżem, mieczem lub palmą męczeńską. Jego kult szybko rozprzestrzenił się w Europie Zachodniej, a także w Polsce, gdzie św. Tomasz Becket był porównywany ze św. Stanisławem BM. Wspomnienie Świętego obchodzimy w rocznicę jego męczeńskiej śmierci dnia 29 grudnia.
Barbara Misiuro
