WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
NIEZAWODNA NADZIEJA
W Oktawie Narodzenia Pańskiego, kontemplując postać Bożej Dzieciny, widzimy obok Niej Maryję, Matkę Bożą, przez której dziewicze macierzyństwo Bóg obdarzył ludzi łaską wiecznego zbawienia.
Kościół stawia dziś przed naszymi oczyma Świętą Bożą Rodzicielkę, abyśmy dziękowali Bogu za to, co dokonało się dzięki Jej fiat zarówno w Niej, jak i w świecie, a także, abyśmy oddali należną Jej cześć.
Wpatrzeni w Maryję, dostrzegamy w Niej m.in. wzór postawy słuchania Słowa Bożego (por. Łk 2,19), bowiem – jak czytamy w Ewangelii wg św. Łukasza – zachowywała w swym Sercu to, co widziała i co słyszała. Widzimy też w Niej Niewiastę rozważającą sprawy Boże, modlącą się.
Uroczystość, którą obchodzimy na progu nowego roku, pozwala nam pojąć sens stwierdzenia, że Bogurodzica Dziewica jest pierwowzorem Kościoła w porządku wiary, miłości i doskonałego zjednoczenia z Chrystusem (por. Konstytucja dogmatyczna o Kościele, KK 63). Wpatrzeni w Świętą Bożą Rodzicielkę, uświadamiamy sobie zarazem to, że jeśli będziemy tak jak Ona współpracowali z łaską Bożą i będziemy posłuszni natchnieniom Ducha Świętego, to otrzymamy owoce błogosławieństwa, którego mieli udzielać Aaron i jego synowie Ludowi Bożemu, o czym jest mowa w dzisiejszym pierwszym czytaniu (por. Lb 6,22-27). Osiągniemy wzrost wiary i świętości, której wzór mamy w Bogurodzicy (por. KK 64). Pełni nadziei będziemy mogli witać każdy następny dzień nowego roku kalendarzowego.
ks. Waldemar Seremak – pallotyn
„Pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga”.
(Łk 2,20)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Dziewicze macierzyństwo Maryi jest wypełnieniem zapowiedzi Starego Testamentu, a jednocześnie zapoczątkowaniem Nowego. Jest znakiem realizowania się Bożego planu zbawienia i odkupienia. Maryja jak żaden inny człowiek szła przez życie Bożą drogą. Była gotowa z odwagą i pokorą odrzucić własne plany życiowe, by zawierzyć zamiarom i planom Bożym. Za Jej wstawiennictwem prośmy dziś o odwagę wiary i gotowość na wypełnianie się Bożej woli w naszym życiu.
PIERWSZE CZYTANIE(Lb 6,22-27)
Dzisiejsza liturgia słowa rozpoczyna się jedną z najpiękniejszych modlitw zapisanych na kartach Starego Testamentu, to znaczy błogosławieństwem kapłańskim, jakie Mojżesz otrzymał od Boga. To za pomocą tych słów, w których po trzykroć pojawia się imię Boga Jahwe, najpierw Aaron, a później następujący po nim kapłani mieli sprowadzać na Izraelitów Boże błogosławieństwo, opiekę, łaskawość i pokój.
Czytanie z Księgi Liczb
Pan mówił do Mojżesza tymi słowami:
«Powiedz Aaronowi i jego synom: tak oto macie błogosławić synom Izraela. Powiecie im:
„Niech cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie swoje oblicze i niech cię obdarzy pokojem”.
Tak będą wzywać imienia mojego nad synami Izraela, a Ja im będę błogosławił».
PSALM(Ps 67,2-3.5 i 8)
Utwór przypomina słynne błogosławieństwo kapłańskie zapisane w Księdze Liczb, które mogliśmy usłyszeć w pierwszym czytaniu. Psalm 67 ma także swoją maryjną interpretację. W znajdującym się w dalszej jego części wersecie mówiącym o „ziemi, która wydała swój owoc” Ojcowie Kościoła widzieli Dziewicę Maryję, która wydała na świat Zbawiciela.
Refren: Bóg miłosierny niech nam błogosławi.
Niech Bóg się zmiłuje nad nami i nam błogosławi; *
niech nam ukaże pogodne oblicze.
Aby na ziemi znano Jego drogę, *
Jego zbawienie wśród wszystkich narodów. Ref.
Niech się narody cieszą i weselą, †
że rządzisz ludami sprawiedliwie, *
i kierujesz narodami na ziemi.
Niechaj nam Bóg błogosławi, *
niech się Go boją wszystkie krańce ziemi. Ref.
DRUGIE CZYTANIE(Ga 4,4-7)
Choć relacja Jezusa z Ojcem jest jedyna i niepowtarzalna, to jednak Bóg w Chrystusie tak bardzo zbliżył się do każdego człowieka, że mamy przywilej zwracać się do Niego: nasz Ojcze. Św. Paweł podpowiada, że – dzięki Duchowy Świętemu posłanemu do naszych serc – możemy mówić do Boga z wielką czułością i delikatnością, co wyraża zwrot: Abba Ojcze.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Galatów
Bracia:
Gdy nadeszła pełnia czasu, Bóg zesłał swojego Syna, zrodzonego z niewiasty, zrodzonego pod Prawem, aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo. Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg wysłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła: «Abba, Ojcze». A zatem nie jesteś już niewolnikiem, lecz synem. Jeżeli zaś synem, to i dziedzicem z woli Bożej.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(Hbr 1,1-2)
Aklamacja:Alleluja, alleluja, alleluja.
Wielokrotnie przemawiał niegdyś Bóg
do ojców przez proroków,
a w tych ostatecznych dniach
przemówił do nas przez Syna.
Aklamacja:Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA(Łk 2,16-21)
W Ewangeliach znajdziemy liczne miejsca mówiące o zdziwieniu, rozważaniu i zastanawianiu się Maryi nad tym, czego dowiedziała się o sobie, dzięki skierowanemu do niej Bożemu słowu, a przede wszystkim dzięki swojemu Synowi Jezusowi Chrystusowi. Prowadzona szczególną łaską, którą została obdarowana od pierwszych chwil życia, krok za krokiem wchodziła w wyznaczone Jej przez Boga zadania i coraz bardziej przybliżała się do tajemnicy swojego Syna.
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Pasterze pospiesznie udali się do Betlejem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu.
A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali.
Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu.
A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane.
Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał anioł, zanim się poczęło w łonie Matki.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Symbole w Mszy Świętej (1)
Znak krzyża
Podczas procesji wejścia kapłan i ministranci pokazują, że jako Kościół kroczymy za Jezusem. Na początku idzie krzyż: Jezus toruje nam drogę przez życie. Zbiera On nasze stracone szanse i marzenia. Na końcu procesji idzie kapłan. Przedstawia on Jezusa Chrystusa, który na końcu czasów zbierze cały świat i poprowadzi go do niebiańskiego ołtarza. Msza Święta rozpoczyna się znakiem krzyża. Dotykasz czoła: Bóg Ojciec wymyślił i stworzył świat. Kierujesz rękę na dół: Jezus zstąpił z nieba na ziemię. Dotykasz ręką lewego i prawego ramienia: Duch Święty posyła nas we wszystkie strony świata.
Powitanie
Po znaku krzyża na początku Mszy Świętej następuje coś, co przypomina pewne znane wydarzenie z historii zbawienia. Kapłan odwołuje się do początków historii Jezusa, do zwiastowania. Anioł powiedział do Maryi: Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą (Łk 1, 28b). Teraz, w powitaniu, i Ty zostajesz przeniesiony do tego najważniejszego momentu w historii świata: Jezus przyjmuje ludzkie ciało, przychodzi na świat! To zbliżenie się Stworzyciela do stworzenia jest tak niesamowite, że można porównać je do pocałunku: Bóg budzi stworzenie pocałunkiem. Jezus jest Owocem tego pocałunku. Przez Niego mają zostać zbudzeni wszyscy ludzie.
Kyrie
„Kyrie” to greckie tłumaczenie Bożego imienia „Adonai”. Wierny Żyd używał tego słowa, aby nie wymawiać Świętego Imienia Boga: JHWH – Jestem, który jestem (Wj 3,14). Gdy mówisz „Kyrie”, stajesz więc obok Mojżesza przy płonącym krzewie. I łączysz się także z pierwszymi chrześcijanami. Oni słyszeli, jak wykształceni Rzymianie greckimi słowami „Kyrie eleison” (Panie, okaż litość, zmiłuj się) wiwatowali na cześć cezara, uważanego za boga-człowieka. Wiedzieli jednak, kto jest prawdziwym Panem i Bogiem, dlatego używali tego wezwania na swoich zgromadzeniach eucharystycznych, gdy wraz z procesją wejścia pojawiał się krzyż i kapłan.
Paulus Terwitte OFMCap, Markus Leitschuh, Klaus Vellguth, Msza Święta. Odkryj ten skarb, Częstochowa 2009
