WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
TĘSKNOTA ZA BOGIEM
Bóg jest Panem tych, którzy Go szukają. Tajemnica Objawienia Pańskiego łamie czyjkolwiek „monopol religijny” na Boga. Mędrcy byli poganami. Nie znali Prawa i świętych obietnic złożonych Izraelowi, a Chrystus narodził się również dla nich. Dla nas. Dla wszystkich ludzi. Jezus pozwala się znaleźć tym, którzy Go szukają, choć droga do poznania prawdziwego Boga bywa nużąca. Nie wszyscy – jak Szaweł i wielu innych nawróconych w ułamku sekundy – mają łaskę olśnienia, która nagle ogarnia umysł i serce.
Mędrcy szli do Boga za przewodem Gwiazdy przez miesiące, a być może szukali Go przez całe życie. Oni uczą nas cierpliwości – odkrywanie prawdy o Bogu jest procesem, który może trwać. Spotkanie z Bogiem wymaga pokory i zaufania. Tylko te postawy pozwalają pokonać wszelkie ludzkie uprzedzenia, wątpliwości, niepewność co do powodzenia wyprawy i chłodne kalkulacje, czy warto iść w nieznane. Poznanie Boga wymaga wysiłku – bo trzeba zostawić bezpieczne progi rodzinnego domu i zacisze posiadanych prawd. Gdy droga do Boga jest długa, łatwo o pokusę zatrzymania się w jej połowie, zadowolenia półprawdą, półświatłem, niby-spotkaniem z Bogiem, jakie proponuje wiele systemów filozoficznych lub religijnych. Ale Boga trzeba szukać. On pozwala się znaleźć tym, którzy za Nim tęsknią. Trzeba byśmy nie przeżywali codzienności „naskórkowo”, powierzchownie, zadawalając się pospiesznymi interpretacjami wydarzeń. Trzeba wniknąć w głębię naszego życia, gdyż właśnie tam jest nasze Betlejem.
ks. Zbigniew Sobolewski
„Upadli na twarz i oddali Mu pokłon”.
(Mt 2,11)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Uroczystość Objawienia Pańskiego sięga swymi początkami III w. na Wschodzie i końca IV w. na Zachodzie. Tematem tej uroczystości jest powołanie nowego narodu wybranego spośród ludów, które nie znały Boga Izraela. Trzej Mędrcy reprezentują cały świat pogański, który oddaje pokłon objawiającemu się Chrystusowi. Prośmy Boga, aby otworzył nam umysł, wolę i serce, byśmy przyjęli to, co chce nam dzisiaj objawić.
PIERWSZE CZYTANIE(Iz 60,1-60)
Bóg nie przestaje zadziwiać człowieka swoimi wyrokami. Po latach niewoli naród wybrany wraca do ziemi ojców i staje się źródłem światła dla wszystkich narodów. Dobroć Boga nigdy się nie wyczerpuje. Nawet ten, kto się zagubił, ma możliwość powrotu i zbawczego oddziaływania na innych.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Powstań, świeć, Jeruzalem,
bo przyszło twe światło
i chwała Pana rozbłyska nad tobą.
Bo oto ciemność okrywa ziemię
i gęsty mrok spowija ludy,
a ponad tobą jaśnieje Pan
i Jego chwała jawi się nad tobą.
I pójdą narody do twojego światła,
królowie do blasku twojego wschodu.
Podnieś oczy wokoło i popatrz:
Ci wszyscy zebrani zdążają do ciebie.
Twoi synowie przychodzą z daleka,
na rękach niesione twe córki.
Wtedy zobaczysz i promienieć będziesz,
zadrżysz i rozszerzy się twoje serce,
bo do ciebie napłyną bogactwa zamorskie,
zasoby narodów przyjdą ku tobie.
Zaleje cię mnogość wielbłądów,
dromadery z Madianu i z Efy.
Wszyscy oni przybędą ze Saby,
ofiarują złoto i kadzidło,
nucąc radośnie hymny na cześć Pana.
PSALM(Ps 72,1-2.7-8.10-11.12-13)
Szczególnymi przyjaciółmi Boga są biedni i ubodzy. Dzięki niedostatkowi, jaki cierpią, są otwarci na pomoc i wiarę. Również nasza niemoc najskuteczniej otwiera nas na Boga.
Refren: Uwielbią Pana wszystkie ludy ziemi.
Boże, przekaż Twój sąd Królowi, *
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
Aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie *
i ubogimi według prawa. Ref.
Za dni Jego zakwitnie sprawiedliwość, *
i wielki pokój, aż księżyc nie zgaśnie.
Będzie panował od morza do morza, *
od Rzeki aż po krańce ziemi. Ref.
Królowie Tarszisz i wysp przyniosą dary, *
królowie Szeby i Saby złożą daninę.
I oddadzą Mu pokłon wszyscy królowie, *
wszystkie narody będą mu służyły. Ref.
Wyzwoli bowiem biedaka, który Go wzywa, *
i ubogiego, co nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim, *
nędzarza ocali od śmierci. Ref.
DRUGIE CZYTANIE(Ef 3,2-3a.5-6)
Są rzeczywistości, które można objąć rozumem, ale istnieją także takie, które mogą nam zostać jedynie odsłonięte, objawione. Bóg objawia, że Jego plan zbawienia obejmuje także pogan, którzy już teraz przez przyjęcie Ewangelii są w jedności z Jezusem Chrystusem.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Efezjan
Bracia:
Przecież słyszeliście o udzieleniu przez Boga łaski danej mi dla was, że mianowicie przez objawienie oznajmiona mi została ta tajemnica.
Nie była ona oznajmiona synom ludzkim w poprzednich pokoleniach, tak jak teraz została objawiona przez Ducha świętym Jego apostołom i prorokom, to znaczy, że poganie już są współdziedzicami i współczłonkami Ciała, i współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie przez Ewangelię.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(Mt 2,3)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ujrzeliśmy Jego gwiazdę na Wschodzie
i przybyliśmy złożyć pokłon Panu.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA(Mt 2,1-12)
Kto spotkał Boga, już nie jest tym samym człowiekiem. Mędrcy, po oddaniu hołdu nowo narodzonemu Dziecięciu, wrócili inną drogą do ojczyzny. Droga w języku Biblii oznacza także sposób życia. Kto doświadczył Boga – zmienia swą drogę, czyli dotychczasowy styl życia.
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
Gdy Jezus narodził się w Betlejem w Judei za panowania króla Heroda, oto Mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: «Gdzie jest nowo narodzony król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać Mu pokłon».
Skoro usłyszał to król Herod, przeraził się, a z nim cała Jerozolima. Zebrał więc wszystkich arcykapłanów i uczonych ludu i wypytywał ich, gdzie ma się narodzić Mesjasz.
Ci mu odpowiedzieli: «W Betlejem judzkim, bo tak napisał prorok:
A ty, Betlejem, ziemio Judy, nie jesteś zgoła najlichsze spośród głównych miast Judy, albowiem z ciebie wyjdzie władca, który będzie pasterzem ludu mego, Izraela».
Wtedy Herod przywołał potajemnie Mędrców i wypytał ich dokładnie o czas ukazania się gwiazdy. A kierując ich do Betlejem, rzekł: «Udajcie się tam i wypytujcie starannie o Dziecię, a gdy Je znajdziecie, donieście mi, abym i ja mógł pójść i oddać Mu pokłon». Oni zaś wysłuchawszy króla, ruszyli w drogę.
A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, szła przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę.
A otrzymawszy we śnie nakaz, żeby nie wracali do Heroda, inną drogą udali się do ojczyzny.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Maryja i mędrcy – medytacja
Kiedy Jezus narodził się w Betlejem Judzkim za panowania Heroda, do Jerozolimy przybyli ze Wschodu mędrcy. Mt 2,1
1. Mesjasz przyszedł nie tylko dla narodu żydowskiego, ale dla wszystkich ludów. Dlatego już od kołyski, zaraz po pasterzach, przedstawicielach narodu żydowskiego, wezwał do Siebie Mędrców, przedstawicieli świata pogańskiego. Maryja wypełniła wielki, wyjątkowy apostolat przedstawienia także im Jezusa.
Kiedy Jezus narodził się w Betlejem Judzkim za panowania Heroda, do Jerozolimy przybyli ze Wschodu mędrcy. Pytali oni: „Gdzie jest nowo narodzony król Żydów? Zobaczyliśmy bowiem na wschodzie Jego gwiazdę i przybyliśmy oddać Mu hołd” (Mt 2,1-2). Skierowani do Betlejem, kontynuowali swoją podróż.
A gwiazda, którą widzieli, gdy wschodziła, prowadziła ich aż do miejsca, gdzie znajdowało się Dziecko. Tam się zatrzymała. Ogromnie się ucieszyli na jej widok. Gdy weszli do domu, zobaczyli Dziecko z Jego Matką, Maryją. Upadli na kolana i oddali Mu hołd. Otworzyli swe szkatuły i ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę (Mt 2,9b-11).
2. „Znikła gwiazda – mówi pewien pobożny pisarz – ponieważ dla wskazania Jezusa znajdowała się tam Maryja, Gwiazda Zaranna. Ona przedstawiła Go Mędrcom. W ten sposób wraz z Maryją adorowali, dziękowali, wielbili narodzonego Mesjasza”.
Katolicy świeccy powinni rozumieć i w wielu sprawach wspierać apostolstwo hierarchiczne. Dzisiaj gorliwe zastępy mężczyzn i kobiet, chłopców i dziewcząt wspierają głos Papieża i Pasterzy i poświęcają się zbawieniu dusz i społeczeństwa. „Ta praca apostolska – pisze Pius XI – prowadzona w duchu Kościoła uświęca człowieka świeckiego niczym „Szafarza Chrystusowego”; w znaczeniu wskazanym przez św. Augustyna, który mówi: „Gdzie ja jestem, tam jest też mój Szafarz”. Nie liczcie tylko na dobrych biskupów i dobrych duchownych. Także i wy, na wasz sposób, powinniście być szafarzami Chrystusa, żyjąc uczciwie, dając jałmużnę, głosząc Jego naukę komu można; tak, aby każdy, nawet ojciec rodziny, uznawał za obowiązek, także z tego tytułu, ojcowską miłość do swojej rodziny”.
Rachunek sumienia. Czy płonę ogniem gorliwości? Czy go podsycam? Czy działam na rzecz dusz?
Postanowienie. „Dla Chrystusa i dla życia wiecznego niechaj ojciec rodziny poucza swoich, naucza ich, zachęca, upomina; niechaj okazuje im życzliwość, utrzymuje w porządku. W ten sposób będzie wykonywał w domu zadania duchownego; a w pewnym sensie nawet biskupa, służąc Chrystusowi, aby być z Nim na wieki”. Niech tak samo czyni każdy chrześcijanin w konkretnych okolicznościach.
Modlitwa na zakończenie.
Bł. Jakub Alberione (tłum. Krystyna Kozak)
