WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WZAJEMNA MIŁOŚĆ OSÓB
W dzisiejszą uroczystość kontemplujemy tajemnicę samego Boga. Próbował ją uchwycić Mojżesz, sięgając do osobistego doświadczenia obecności Pana. Bóg, który Mu się objawił, jest „miłosierny i litościwy, cierpliwy, bogaty w łaskę i wierność” (Wj 34,6). To wszechmocny Pan, który ukochał swój lud i pisze jego historię. To Bóg Jeden i Jedyny, na zawsze związany ze swoim ludem. To Bóg będący źródłem miłości i miłosierdzia, przebaczenia i opieki, nadziei i oparcia. Bóg objawiający się Mojżeszowi jest święty i pragnący świętości, dlatego otwarty na dialog i hojny w obdarzaniu łaskami.
Jednak pełnię tajemnicy swego życia wewnętrznego Bóg odsłonił poprzez Chrystusa. W objawieniu nowotestamentalnym ujawnił się jako wspólnota doskonale ze sobą zjednoczonych i kochających się Osób. „Bóg to nie wiekuista samotność, lecz miłość, która wyraża się we wzajemnym obdarowywaniu sobą” (Benedykt XVI). Co więcej: do tego kręgu Bożej miłości, nieskończonej i niewyczerpanej, Bóg Ojciec – Stwórca, Syn Boży – Odkupiciel i Duch Święty – Uświęciciel zapraszają każdego z nas. Zostaliśmy bowiem ochrzczeni w imię Trójcy Świętej.
Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty kształtują naszą osobistą historię wiary. Są ostatecznym horyzontem naszego życia: naszą przyszłością. Czyniąc znak krzyża i wspominając przy tym Osoby Trójcy Świętej wiedzmy, że zostaliśmy stworzeni dla Bożej chwały. Oby nasze życie stało się radosnym hymnem wielbiącym Boga.
ks. Zbigniew Sobolewski
„Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu”.
(J 3,18)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Nasze życie chrześcijańskie rozpoczyna się chrztem w imię Trójcy Świętej. Dzień rozpoczynamy w imię Trójcy Świętej, każdą modlitwę rozpoczynamy w imię Trójcy Świętej, podróż rozpoczynamy w imię Trójcy Świętej i wiele innych czynności także.
„Nie zacząłem jeszcze myśleć o Jedności, a już Trójca ogarnia mnie swoim blaskiem. Nie zacząłem jeszcze myśleć o Trójcy, a już obejmuje mnie Jedność” – mawiał św. Grzegorz z Nazjanzu. Ilekroć budzimy się lub wchodzimy w różne czynności dnia w imię Trójcy Świętej, to samo doświadczenie może stać się także naszym osobistym doświadczeniem.
PIERWSZE CZYTANIE (Wj 34,4b-6.8-9)
Wewnętrzne życie Osób Trójcy Świętej pozostaje dla człowieka tajemnicą. Jednak poprzez wiele pokoleń, zaczynając od pierwszego objawienia się Abrahamowi w Ur, wewnętrzne życie Trójcy Świętej przelewa się w życie ludzi. Są to zdroje miłości, wierności, miłosierdzia, wielorakiej łaski, których świadkami są w dzisiejszej liturgii Mojżesz i jego lud.
Czytanie z Księgi Wyjścia
Mojżesz wstawszy rano wstąpił na górę, jak mu nakazał Pan, i wziął do rąk tablice kamienne.
A Pan zstąpił w obłoku i Mojżesz zatrzymał się koło Niego, i wypowiedział imię Pana. Przeszedł Pan przed jego oczyma, i wołał: «Pan, Pan, Bóg miłosierny i litościwy, cierpliwy, bogaty w łaskę i wierność».
I natychmiast skłonił się Mojżesz aż do ziemi i oddał pokłon, mówiąc: «Jeśli łaskawy jesteś dla mnie, Panie, niech pójdzie Pan w pośrodku nas. Jest to wprawdzie lud o twardym karku, ale przebaczysz winy nasze i grzechy nasze i uczynisz nas swoim dziedzictwem».
PSALM (Dn 3,52.53a.54a.55ab.56a)
Trzej młodzieńcy z Księgi Daniela złamali królewski rozkaz oddania czci złotemu posągowi. Za to, że chcieli pozostać wierni Bogu zostali ukarani wrzuceniem do rozpalonego pieca. Tam, ocaleni przez Anioła Bożego, nie przestają błogosławić Boga. Błogosławić to mówić dobrze. Jest to wspaniały sposób modlitwy, z którego tchnie pragnienie obdarowania Boga dla Niego samego: miłością, bezinteresownym oddaniem, wdzięcznością, uznaniem, całym dobrem, do którego zdolny jest człowiek otoczony uprzednio błogosławieństwem Pana.
Refren: Chwalebny jesteś, wiekuisty Boże.
Błogosławiony jesteś, Panie,
Boże naszych ojców, *
pełen chwały i wywyższony na wieki.
Błogosławione niech będzie Twoje imię, *
pełne chwały i świętości.Ref.
Błogosławiony jesteś
w przybytku świętej chwały Twojej, *
Błogosławiony jesteś
na tronie Twego królestwa.
Błogosławiony jesteś Ty,
który spoglądasz w otchłanie, †
i na Cherubach zasiadasz, *
Błogosławiony jesteś na sklepieniu nieba.Ref.
DRUGIE CZYTANIE (2Kor 13,11-13)
Łaska Pana Jezusa, miłość Boga i udzielanie się Ducha Świętego, to tajemnica wspólnoty chrześcijańskiej, wewnątrz której dzieją się wielkie dzieła Boże.
Czytanie z Drugiego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia, radujcie się, dążcie do doskonałości, pokrzepiajcie się na duchu, jedno myślcie, pokój zachowujcie, a Bóg miłości i pokoju niech będzie z wami.
Pozdrówcie się nawzajem świętym pocałunkiem.
Pozdrawiają was wszyscy święci.
Łaska Pana Jezusa Chrystusa, miłość Boga i udzielanie się Ducha Świętego niech będzie z wami wszystkimi.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ap 1,8)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Chwała Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu,
Bogu, który jest i który był, i który przychodzi.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 3,16-18)
Bóg posłał swego Syna na świat, aby świat został zbawiony. A Syn realizuje swoje posłannictwo, ponieważ został namaszczony Duchem Świętym. Jak cenny jest człowiek skoro o jego zbawienie zabiega cała Trójca Święta.
Słowa Ewangelii według świętego Jana
Jezus powiedział do Nikodema:
«Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. Albowiem Bóg nie posłał swego Syna na świat po to, aby świat potępił, ale po to, by świat został przez Niego zbawiony. Kto wierzy w Niego, nie podlega potępieniu; a kto nie wierzy, już został potępiony, bo nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego».
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Majestat gór – sanktuarium Trójjedynego Boga
Około 70 km na wschód od Rzymu znajduje się bardzo znane miasteczko Subiaco, gdzie na przełomie V i VI wieku założyli swoje klasztory św. Benedykt i św. Scholastyka. Udając się 11 km dalej na wschód, dotrzemy do położonej na wzniesieniu miejscowości Vallepietra, zamieszkałej przez zaledwie kilkuset mieszkańców. Od tego miejsca malowniczą doliną możemy dojść do niezwykłego, ukrytego w górach sanktuarium, które znajduje się na wysokości 1337 m n.p.m.
Już na początku drogi, na horyzoncie jawi się odległy cel naszej wędrówki. Widać 300 metrową pionową ścianę skalną w kolorze szarym i ceglasto czerwonym. Jest to zbocze należące do Colle della Tagliata („Wzgórze Ciętej”, 1654 m n.p.m.), które z kolei stanowi część zachodniego stoku Monte Autore (1853 m n.p.m.). U stóp tej imponującej ściany znajduje się półka skalna, a na niej Sanktuarium Najświętszej Trójcy. Po dojściu na miejsce odnajdujemy najważniejszy obiekt, cel pielgrzymek, którym jest skalna grota z oryginalnym, pochodzącym prawdopodobnie z XII wieku freskiem przedstawiającym Trzy Osoby Boskie. Najświętsza Trójca przedstawiona jest pod postacią siedzących na jednym tronie trzech mężczyzn w wieku Jezusa z czasu Jego publicznej działalności na ziemi. Każda z Osób trzyma w lewej ręce otwartą księgę, która opiera się na lewym kolanie. Prawa ręka jest uniesiona w geście błogosławieństwa.
Woły adorujące Trójcę
Samo położenie Sanktuarium jest imponujące. Widok z jego galerii przedstawia cuda stworzenia. Podziwiamy piękną dolinę z kamiennym miasteczkiem Vallepietra, po bokach grzbiety należące do gór o nazwie Simbruini, w głębi górskie pasma Ernici i Lepini, za którymi znajduje się niewidoczne z galerii Morze Tyrreńskie. Bardzo znamienne jest, że u stóp sanktuarium Boga, Dawcy i Źródła życia, wypływa woda – nieodzowny element życia. Tutaj rodzi się rzeka Simbrivio, która zaopatruje ludność trzech prowincji: Rzymu, Latina i Frosinone.
Istnieją dwie legendy opisujące początki Sanktuarium. Jedna z nich mówi, że pewien chłop orał pole na płaskim górskim grzbiecie o nazwie „Tagliata”, czyli „Cięta”, gdy nagle zauważył jak jego woły wraz z pługiem niespodziewanie wpadły w urwisko skalne. Gdy zszedł kilkaset metrów w dół, aby odszukać szczątki zwierząt i mieć z nich przynajmniej mięso, stanął zdumiony. Na półce skalnej, gdzie obecnie znajduje się Sanktuarium odnalazł woły żywe i zdrowe, które klęcząc adorowały wizerunek Najświętszej Trójcy znajdujący się we wnętrzu groty. Pług natomiast pozostał uczepiony na zboczu w połowie wysokości skalnej ściany. Od tego czasu przez stulecia przybywają tu liczni pielgrzymi. A wielu z nich jeszcze dzisiaj zatrzymuje się, aby spojrzeć w górę i zobaczyć profil drewnianego pługa, który tkwi na wystającym pniaku.
Płacz panien na wydaniu
Sanktuarium czynne jest od 1 maja do 31 października, a liczbę odwiedzających go ludzi szacuje się na kilkaset tysięcy rocznie. Jedni przybywają autokarami, samochodami lub motocyklami na pobliską przełęcz, inni upatrzyli sobie malowniczą górską drogę wiodącą z Vallepietra i przychodzą pieszo. Najwięcej pielgrzymów przybywa na Uroczystość Najświętszej Trójcy. Wielu z nich wędruje zorganizowanymi grupami nieraz kilka dni, śpiewając i grając na akordeonie, trąbce czy kobzie. Śpiewy chórów splatają się i dźwięczą na skalnej ścianie. Odbijają się echem i niosą swoje brzmienie w dolinę i w okoliczne góry. Pielgrzymki przybywają w wigilię uroczystości. Zaś na drugi dzień rano rozpoczyna się tzw. „Pianto delle zitelle” („Płacz panien na wydaniu”). Dziewczęta ubrane na biało opłakują cierpienie i ukrzyżowanie Pana Jezusa. Towarzyszy im ubrana na czarno Maryja. Ponadto, na oczach pielgrzymów odgrywane są sceny ukazujące mękę i śmierć Chrystusa. Uczestnicy tych misteriów mają okazję kolejny raz przeżyć w zadumie cierpienie Boga, który wyszedł naprzeciw grzesznemu człowiekowi, aby go uratować od śmierci wiecznej.
Wielowiekowa tradycja pielgrzymowania, klimat modlitwy i refleksji, majestat gór otaczających Sanktuarium pomagają odczuć świętość i nieskończoną wielkość, a jednocześnie bliskość Boga. Uświadamiają pielgrzymom ich własną małość i moralne ubóstwo. Wzywają do medytacji słowa Bożego: „Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Pan, Bóg wasz!” (Kpł 19,2). Wielu poruszonych tym doświadczeniem odbywa wędrówkę w głąb samego siebie i udaje się do zawsze dostępnego tu konfesjonału, aby zerwać z tym, co było złe, i odnowić kontakt ze Stwórcą i Panem. To osobiste spotkanie z Bogiem jest od zawsze charakterystyczną cechą pielgrzymki do Sanktuarium Najświętszej Trójcy w Vallepietra (1337 m n.p.m.).
br. Adam Szczygieł – paulista