WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
SAKRAMENT DROGI
Uroczystość Bożego Ciała pozwala nam głębiej zrozumieć prawdę, że Eucharystia jest sakramentem pielgrzymowania człowieka. Pielgrzymowania, którego zapowiedzią było przejście narodu wybranego z Egiptu do Ziemi Obiecanej. Wędrując dziś ulicami naszych miast i osiedli, zachowujemy w pamięci te drogi, którymi Bóg prowadził swój lud przez pustynię i karmił manną z nieba. Idąc w procesji Bożego Ciała, chcemy publicznie dać świadectwo, że Ciało i Krew Chrystusa, Eucharystia, jest sakramentem drogi, którą prowadzi nas Bóg. I chcemy głosić, że Jezus w Eucharystii prowadzi nas wszystkich drogą, którą jest On sam (por. J 14,6), a która ostatecznie wiedzie do Domu Ojca.
Wydaje się czymś naturalnym, że w ciągu wieków chrześcijanie odczuwali potrzebę zewnętrznego wyrazu swej radości i wdzięczności wobec Boga za ten wielki dar. Sławienie tajemnicy Boga nie może się zamknąć w murach świątyni, chociaż by była ona największa i najpiękniejsza. Należy zanieść ją światu, bowiem Ten, który ukrył się w kruchej postaci chleba, po to przyszedł na ziemię, aby stać się życiem świata (por. J 14,6).
A więc idźmy przez ulice i place naszych miast i osiedli, po których na co dzień pielgrzymujemy. Wszędzie tam, gdzie w pośpiechu żyjemy i pracujemy, niosąc Go w naszych sercach. Idźmy tam dziś w procesji i pokażmy naszym siostrom i braciom, że dzięki Ciału Chrystusa, wszyscy mają lub mogą mieć życie w sobie.
ks. Zbigniew Godlewski
„Jeżeli nie będziecie spożywać Ciała Syna Człowieczego (…), nie będziecie mieli życia w sobie”.
(J 6,53)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Święta Faustyna Kowalska zapisała w „Dzienniczku”, że Aniołowie w niebie, gdyby mogli, to jako pierwszej rzeczy zazdrościliby nam przyjmowania Komunii świętej. Dzisiejsza uroczystość pomaga nam zatrzymać się i dać poprowadzić Bogu w głębię tego daru, jaki otrzymaliśmy tu na ziemi oraz obdarzyć Go szczerą wdzięcznością.
PIERWSZE CZYTANIE(Pwt 8,2-3.14b-16a)
Brak chleba, którego doświadczył naród izraelski na pustyni, zaowocował otwarciem się na nowy pokarm – mannę z rąk Boga oraz na doświadczenie prawdy, że Słowo Pana jest prawdziwym pokarmem. Podobnie jest dziś. Braki, jakich doświadcza człowiek w swej ludzkiej egzystencji, mogą stać się kluczem do otwarcia się na Słowo Boże, które stało się Ciałem.
Czytanie z Księgi Powtórzonego Prawa
Mojżesz powiedział do ludu:
«Pamiętaj na wszystkie drogi, którymi cię prowadził twój Pan Bóg przez te czterdzieści lat na pustyni, aby cię utrapić, wypróbować i poznać, co jest w twym sercu; czy strzeżesz Jego polecenia, czy też nie.
Utrapił cię, dał ci odczuć głód, żywił cię manną, której nie znałeś ani ty, ani twoi przodkowie, bo chciał ci dać poznać, że nie samym tylko chlebem żyje człowiek, ale wszystkim, co pochodzi z ust Pana.
Nie zapominaj twego Pana Boga, który cię wywiódł z ziemi egipskiej, z domu niewoli. On cię prowadził przez pustynię wielką i straszną, pełną wężów jadowitych i skorpionów, przez ziemię suchą, bez wody, On ci wyprowadził wodę ze skały najtwardszej. On żywił cię na pustyni manną, której nie znali twoi przodkowie».
PSALM(Ps 147B,12-13.14-15.19-20)
Bóg przez Swojego Syna oddał się w ręce Kościoła. Ciało Chrystusa stało się naszym pokarmem, a my Mistycznym Ciałem Chrystusa. Chwalmy Pana za to wybranie.
Refren: Kościele święty, chwal swojego Pana.
lub: Alleluja.
Chwal, Jerozolimo, Pana, *
wysławiaj Twego Boga, Syjonie.
Umacnia bowiem zawory bram twoich *
i błogosławi synom twoim w tobie.Ref.
Zapewnia pokój twoim granicom *
i wyborną pszenicą hojnie ciebie darzy.
Śle swe polecenia na krańce ziemi, *
i szybko mknie Jego słowo.Ref.
Oznajmił swoje słowo Jakubowi, *
Izraelowi ustawy swe i wyroki.
Nie uczynił tego dla innych narodów. *
Nie oznajmił im swoich wyroków.Ref.
DRUGIE CZYTANIE(1Kor 10,16-17)
Eucharystia pozwala człowiekowi na zjednoczenie z Ciałem i Krwią Pana. To zjednoczenie głęboko przemienia osobę na wzór przemiany chleba w Ciało. Prowadzi także do duchowej jedności tych, którzy czerpią życie z tego samego Chleba. Doświadczana jedność w tej samej tajemnicy, wśród bardzo różnorodnych osób jest dowodem autentyczności Ciała i Krwi Pana.
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia:
Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czy nie jest udziałem we Krwi Chrystusa? Chleb, który łamiemy, czyż nie jest udziałem w Ciele Chrystusa? Ponieważ jeden jest chleb, przeto my, liczni, tworzymy jedno ciało. Wszyscy bowiem bierzemy z tego samego chleba.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(J 6,51)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ja jestem chlebem żywym,
który zstąpił z nieba.
Jeśli kto spożywa ten chleb,
będzie żył na wieki.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 6,51-58)
Życie człowieka bez pokarmu i napoju szybko kończy się śmiercią. Wymiar duchowy życia człowieka jest tak samo realny jak wymiar fizyczny. Dlatego Jezus mówi: „Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem”. Życie duchowe nie skończy się śmiercią, gdy ten pokarm i napój będą spożywane.
Słowa Ewangelii według świętego Jana
Jezus powiedział do Żydów:
«Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki. Chlebem, który Ja dam, jest moje Ciało za życie świata».
Sprzeczali się więc między sobą Żydzi mówiąc: «Jak On może nam dać swoje Ciało na pożywienie?».
Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywać Ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili Krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym. Ciało moje jest prawdziwym pokarmem, a Krew moja jest prawdziwym napojem. Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije, trwa we Mnie, a Ja w nim. Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca, tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żył przeze Mnie. To jest chleb, który z nieba zstąpił, nie jest on taki jak ten, który jedli wasi przodkowie, a pomarli. Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki».
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Medytacja o Eucharystii (4)
Co ma wspólnego świątynia Boga z posągami bożków? To my jesteśmy świątynią Boga żywego, jak rzekł Bóg: „Zamieszkam z nimi i wśród nich będę się przechadzał, i będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. Dlatego wyjdźcie spośród nich i odłączcie się – mówi Pan – i nie dotykajcie tego, co nieczyste, a Ja was przyjmę i będę wam Ojcem, a wy będziecie moimi synami i córkami – mówi Pan Wszechmocny” (2Kor 6,16-18).
1. Eucharystia jest sakramentem obecności Jezusa Chrystusa pośród ludzi, jest naszym pożywieniem duchowym. Jest pierwszym pożywieniem, nie z racji konieczności, ale ze względu na swoją wybitność.
Posiada w sobie nie tylko łaskę, ale także Autora łaski. Zawiera w sobie nie tylko działanie i cnoty Jezusa, ale samego Jezusa realnie obecnego. On przychodzi osobiście, tak jak żyje w niebie; jest substancjalnie obecny w chlebie i winie. Jest Synem Bożym, który stał się człowiekiem. Przebywa w tym kościele [w tej kaplicy] tak jak przebywał kiedyś w grocie betlejemskiej.
Nadto sakrament Eucharystii, w odróżnieniu od innych sakramentów, jest w stanie trwałym. W innych sakramentach działanie i moc Jezusa Chrystusa ujawnia się w akcie przejściowym albo tylko w jednym momencie: na przykład wtedy, gdy kapłan mówi: ja ci odpuszczam grzechy. W Eucharystii natomiast, przez posługę kapłana, podczas konsekracji, Jezus Chrystus zstępuje na ołtarz i tam pozostaje. Pozostaje do chwili, gdy kapłan zakończy Komunię świętą. Eucharystia zostaje zachowana, a Jezus Chrystus pozostaje cały dzień, całą noc, dopóki zachowują się Święte Postaci. Następnie ponawia się Święte Postaci i Jezus nadal pozostaje wśród nas: przez wszystkie dni, aż do końca świata (Mt 28,20).
2. Po trzecie, sakrament Eucharystii jest kontynuacją Wcielenia. Celem Wcielenia jest zjednoczenie Boga z człowiekiem: Tak bardzo bowiem Bóg umiłował świat, że poświęcił swojego jednorodzonego Syna (J 3,16); taką miłość mamy przede wszystkim we Wcieleniu, gdy natura ludzka i natura boska zostają złączone w jednej osobie. Jednakże Jezus Chrystus rozszerza i kontynuuje to Wcielenie, chcąc się zjednoczyć możliwie najściślej z każdym chrześcijaninem. On pragnie utwierdzić Swoje życie w każdym z nas. Jedność ta nie będzie hipostatyczna lub osobowa, lecz będzie najbardziej zażyłą wśród jedności duchowych; będzie miała specjalne imię, ponieważ jest niezwykłą i jedyną jednością eucharystyczną Jezusa z człowiekiem. Dlatego też Chrystus, mając odejść z tego świata, rozwiązał problem oddalenia się i pozostania: wstąpił do nieba, by zasiąść po prawicy Ojca, i ustanowił Najświętszą Eucharystię: „Bierzcie i jedzcie, to jest Ciało moje”.
3. W Eucharystii znajduje się kres innych sakramentów: zjednoczenie eucharystyczne, czyli prawdziwe, rzeczywiste i fizyczne zjednoczenie z Jezusem Chrystusem. Inne Sakramenty są ustanowione dla Eucharystii. Święcenia kapłańskie dla jej konsekracji, chrzest święty i sakrament pojednania dla jej przyjęcia. Przeto w pełni posłużę się moją miłością jako środkiem, by dobrze przygotować się do przyjęcia Komunii świętej.
Rachunek sumienia. Jaki mam szacunek dla Eucharystii? Jaką mam wiarę w Eucharystię? Jaką mam miłość do Eucharystii? Jak przygotowuję się do Komunii świętej?
Postanowienie. Chcę rozpalić moją wiarę w wielką prawdę [o Eucharystii]: oto Emmanuel, Bóg z nami.
Modlitwa. Wielbię Cię z oddaniem, o zakryty Boże, który rzeczywiście się ukrywasz pod tymi Świętymi Postaciami: całe moje serce poddaje się Tobie, ponieważ, kontemplując Ciebie, czuje się całkowicie zależne.
Wzrok, dotyk, smak mylą się w Tobie, jedynie słuch daje pewność: wierzę w to, co powiedział Syn Boży. Nie ma nic prawdziwszego od tego słowa prawdy.
Na krzyżu zakryta była jedynie natura boska Chrystusa, a w Eucharystii jest zakryta także Jego natura ludzka; lecz ja, wierząc i wyznając jedną i drugą, proszę, jak prosił dobry łotr: „Jezu, wspomnij o mnie, gdy wejdziesz do swego królestwa” (Łk 23,42).
bł. Jakub Alberione
