WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
CO JEST WAŻNE?
W pierwszy dzień nowego roku kalendarzowego oddajemy cześć Świętej Bożej Rodzicielce. Jest to jednocześnie ósmy dzień od Narodzenia Jezusa, czyli ten, w którym według tradycji żydowskiej każdy chłopiec miał być obrzezany. W ten szczególny dzień dziękujemy Maryi za jej matczyną opiekę nad całą ludzkością i modlimy się, aby orędowała za nami także w nowym 2012 roku.
Poruszająca jest kontemplacyjna postawa Maryi, która – jak pisze św. Łukasz, „wszystkie sprawy zachowywała i rozważała w swoim sercu”. Takie zachowanie ma ogromne znaczenie w dzisiejszym pełnym zgiełku i tak bardzo „przegadanym” świecie. Wielu z nas skarży się przecież, że w życiu codziennym nie ma czasu na modlitwę, chwile zadumy czy na autentyczne przyjaźnie. Jednocześnie ciągle dajemy się bombardować potokiem informacji albo przypadkowymi dźwiękami, płynącymi z mediów czy zgiełku ulicy. Spójrzmy na Maryję z dzisiejszej Ewangelii. Wokół niej dzieje się tak dużo: przybyli oto gwarni pasterze, pojawiła się gwiazda na niebie, wkrótce do Betlejem dotrą Trzej Królowie. W tym samym czasie Herod zaczyna czyhać na życie nowonarodzonego Mesjasza. Maryja jednak trwa w wyciszeniu i rozważa, co wielkiego Bóg dokonuje w jej życiu.
Matka Boża przez swoją postawę wyraźnie pokazuje, co tak naprawdę jest ważne. Chodzi o nasze życie duchowe i zdolność patrzenia do wnętrza serca. Gdy tak postępujemy, stajemy się autentycznie silni i żadne zewnętrzne czynniki nie są w stanie nas zdominować.
ks. Mariusz Krawiec – paulista
„Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą”.
(Lb 6,25)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Rozpoczynamy Nowy Rok wraz z Maryją, Matką Boga. Ten tytuł – po grecku Theotókos – został jej uroczyście nadany przez Sobór w Efezie w 431 roku. Kościół potwierdził tym samym wiarę pierwszych pokoleń chrześcijan widzących w osobie Maryi tą, za przyczyną której Syn Boży stał się człowiekiem. Istnieje też tradycja wiążąca datę dzisiejszej uroczystości z ósmym dniem od narodzenia Jezusa. Wtedy to prawo żydowskie nakazywało dokonać obrzezania nowonarodzonego chłopca.
PIERWSZE CZYTANIE(Lb 6,22-27)
Dzisiejsze pierwsze czytanie ukazuje nam słowa, które Bóg za pośrednictwem Mojżesza przekazał Aaronowi i jego synom, aby nimi błogosławili Izraelitów. Błogosławieństwo Aaronowe, zwane również Błogosławieństwem Kapłańskim należy do najstarszych fragmentów Pisma Świętego, jakie udało się dotychczas odnaleźć archeologom. To również jeden z najpiękniejszych tekstów, w których człowiek – pouczony przez samego Boga – prosi o Jego opiekę i prowadzenie.
Czytanie z Księgi Liczb
Pan mówił do Mojżesza tymi słowami:
«Powiedz Aaronowi i jego synom: tak oto macie błogosławić synom Izraela. Powiecie im:
„Niech cię Pan błogosławi i strzeże. Niech Pan rozpromieni oblicze swe nad tobą, niech cię obdarzy swą łaską. Niech zwróci ku tobie swoje oblicze i niech cię obdarzy pokojem”.
Tak będą wzywać imienia mojego nad synami Izraela, a Ja im będę błogosławił».
PSALM(Ps 67,2-3.5 i 8)
Psalmista wyraża wielkie pragnienie otrzymania Bożego błogosławieństwa. W jego pieśni możemy usłyszeć echo Błogosławieństwa Kapłańskiego z pierwszego czytania. Przejawem błogosławieństwa jest dar życia i płodności. Dlatego Ojcowie Kościoła będą odnosili wersety tego psalmu do Dziewicy Maryi, którą symbolizuje ziemia wydającą zbawczy owoc – Jezusa Chrystusa.
Refren: Bóg miłosierny niech nam błogosławi.
Niech Bóg się zmiłuje nad nami
i nam błogosławi; *
niech nam ukaże pogodne oblicze.
Aby na ziemi znano Jego drogę, *
Jego zbawienie wśród wszystkich narodów.Ref.
Niech się narody cieszą i weselą, †
że rządzisz ludami sprawiedliwie *
i kierujesz narodami na ziemi.
Niechaj nam Bóg błogosławi, *
niech się Go boją wszystkie krańce ziemi.Ref.
DRUGIE CZYTANIE(Ga 4,4-7)
Św. Paweł streszcza dzieło zbawienia, które dokonało się w Chrystusie. W tej świętej historii szczególne miejsce zajmuje Maryja. Czas mógł się wypełnić dopiero wówczas, gdy z jej łona narodził się Mesjasz.
Czytanie z Listu
świętego Pawła Apostoła
do Galatów
Bracia:
Gdy nadeszła pełnia czasu, Bóg zesłał swojego Syna, zrodzonego z niewiasty, zrodzonego pod Prawem, aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo. Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg wysłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła: «Abba, Ojcze!». A zatem nie jesteś już niewolnikiem, lecz synem. Jeżeli zaś synem, to i dziedzicem z woli Bożej.
Oto słowo Boże.
W.Bogu niech będą dzięki.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(Hbr 1,1-2)
Aklamacja:Alleluja, alleluja, alleluja.
Wielokrotnie przemawiał niegdyś Bóg
do ojców przez proroków,
a w tych ostatecznych dniach
przemówił do nas przez Syna.
Aklamacja:Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA(Łk 2,16-21)
Ewangelia opowiada nam o nadaniu imienia Jezusowi, o Maryi, która w milczeniu i cichości matczynego serca rozważa tajemnicę swojego Syna oraz o pasterzach, którzy pełni entuzjazmu opowiadają w drodze o wszystkim, co słyszeli i widzieli. W centrum jest Jezus. Tak jak bohaterowie dzisiejszej Ewangelii, każdy z nas spotyka Go na swojej drodze życia i w osobisty sposób odpowiada na Jego wezwanie.
Słowa Ewangelii
według świętego Łukasza
W.Chwała Tobie, Panie.
Pasterze pospiesznie udali się do Betlejem i znaleźli Maryję, Józefa i Niemowlę, leżące w żłobie. Gdy Je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu.
A wszyscy, którzy to słyszeli, dziwili się temu, co im pasterze opowiadali.
Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu.
A pasterze wrócili, wielbiąc i wysławiając Boga za wszystko, co słyszeli i widzieli, jak im to było powiedziane.
Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał anioł, zanim się poczęło w łonie Matki.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Dary Ducha Świętego: jakie są i po co są?
O darach Ducha Świętego wiemy z Pisma św.: „I wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści odrośl z jego korzenia. I spocznie na niej Duch Pana, duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Bożej” (Iz 11,1-3). Jest to tekst tzw. „mesjański” (mówiący o Mesjaszu), wyrażający prawdę, że Chrystus, pełen darów Ducha, Krzew Winny, wszczepiając w siebie każdego ochrzczonego, jednocześnie udziela mu ze swego ducha. Mimo, że Duch Święty jako Osoba jest największym darem, to jednak duchowa tradycja chrześcijańska przypisuje poszczególnym darom specyficzne działanie.
O darach Ducha Świętego uczyli Ojcowie Kościoła, mówiąc o darze, „charyzmacie”, „mocy”, „duchu” czy „energii”. Niektórzy z nich sprowadzali całe życie duchowe do otwarcia się na Ducha Świętego i to, co On ze sobą przynosi. Dzisiaj przypominamy sobie o tych darach szczególnie z okazji sakramentu bierzmowania. Duch Święty, jako Miłość, sam jest „Osobą-Darem” (Jan Paweł II, Encyklika o Duchu Świętym w życiu Kościoła i świata „Dominum et Vivificantem”, nr 10). Jego darowanie siebie przejawia się również w darach, których symboliczna liczba siedmiu wskazuje na pełnię.
Dary Ducha Świętego dzielą się na dwie kategorie: jedne z nich służą bardziej władzom poznawczym, inne natomiast wspomagają działanie. Można powiedzieć, że jedne służą rozumieniu, odróżnianiu, kontemplacji, inne działaniu. Jeśli ktoś musi zrobić potrawę, to potrzebuje dwa rodzaje talentów: jeden to właściwe rozpoznanie (rozeznanie) poszczególnych składników potrawy i dobranie odpowiednich proporcji, drugi to zastosowanie tych składników w odpowiednim czasie i w odpowiedni sposób (działanie). Nie wystarczy, jeśli ktoś odróżnia sól od cukru, musi jeszcze mieć odwagę działać: odpowiednio długo gotować, odpowiednio doprawiać.
W podejmowaniu decyzji oba te wymiary (poznanie i działanie) są wspomagane właśnie przez dary Ducha Świętego. To On pozwala najpierw widzieć, poznawać, odróżniać, rozróżniać pragnienia, oddzielać w umyśle nie tylko zło od dobra, lecz także dobro ludzkie od dobra Bożego. Wielu tzw. ekspertów od życia duchowego nie wie, jak zastosować posiadaną przez nich wiedzę we własnym życiu i własnych zmaganiach z grzechem. Do tego potrzebne są nadzwyczajne dary, które nie są tylko ludzką mądrością czy inteligencją. Potrzebny jest „wiatr”, który owe rozwinięte żagle (czyli naturalną inteligencję i ludzką mądrość) potrafi wprawić w ruch.
ks. Adam Rybicki
