WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
PRZESTROGA DLA
NIETĘSKNIĄCYCH I NIESZUKAJĄCYCH
Objawienie się Chrystusa Mędrcom ze Wschodu, którzy reprezentują świat pogański, uczy nas, że Bóg pozwala znaleźć się tym, którzy Go szukają. Co więcej: On sam niepokoi serce człowieka, pobudzając je do poszukiwań prawdy przez zwyczajne i nadzwyczajne znaki. Zapala Gwiazdę na horyzoncie człowieka spragnionego miłości i prawdy. Tęskniący za Nim nie zostaną zawiedzeni, nawet jeśli muszą udać się w daleką, trudną i niebezpieczną drogę. Mędrcy podjęli wyzwanie Gwiazdy. Ufnie ruszyli za jej nikłym blaskiem. W zamian za trudy wędrówki ujrzeli w Betlejem Dziecię, które stanowiło wypełnienie wszystkich proroctw Starego Testamentu. Znaleźli się w centrum dziejów świata.
Herod i mieszkańcy Jerozolimy nie przyszli do Chrystusa. Pomimo niewielkiej odległości między Jerozolimą a Betlejem. Żyli obok wydarzenia, które zmieniło bieg historii świata, chociaż dokonało się na marginesie ówczesnego życia religijnego i społecznego. Herod, dowiedziawszy się od Mędrców o narodzinach Mesjasza, chciał, aby, wracając, zrelacjonowali mu przebieg wypadków. Nie szukał. Nie tęsknił. Nie pragnął spotkania z Dziecięciem. Jego postawa jest dla nas przestrogą.
Można przejść obojętnie wobec tego, co najważniejsze, i zamknąć serce przed Bogiem. Zignorować Tego, który przychodzi, by zbawić. Uważnie wpatrujmy się w horyzont naszego życia, ufni, że i na nim zapłonie gwiazda. Odczytujmy Boże znaki w codziennych wydarzeniach naszego życia.
ks. Zbigniew Sobolewski
„Wyzwoli biedaka, który Go wzywa”.
(Ps 72,12)
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Mędrcy, przedstawiciele krajów pogańskich, przychodzą do Jezusa. Ciekawość, poszukiwanie prawdy i światło rozumu prowadzą ich na tej drodze. Złożą Chrystusowi swe cenne dary, a On obdarzy ich skarbem cenniejszym: darem wiary.
PIERWSZE CZYTANIE(Iz 60,1-6)
Bóg nie przestaje zadziwiać człowieka swoimi wyrokami. Po latach niewoli naród wybrany wraca do ziemi ojców i staje się źródłem światła dla wszystkich narodów. Dobroć Boga nigdy się nie wyczerpuje. Nawet ten, kto się zagubił, ma możliwość powrotu i zbawczego oddziaływania na innych.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Powstań, świeć, Jeruzalem, bo przyszło twe światło
i chwała Pana rozbłyska nad tobą.
Bo oto ciemność okrywa ziemię
i gęsty mrok spowija ludy,
a ponad tobą jaśnieje Pan
i Jego chwała jawi się nad tobą.
I pójdą narody do twojego światła,
królowie do blasku twojego wschodu.
Podnieś oczy wokoło i popatrz:
Ci wszyscy zebrani zdążają do ciebie.
Twoi synowie przychodzą z daleka,
na rękach niesione twe córki.
Wtedy zobaczysz i promienieć będziesz,
zadrżysz i rozszerzy się twoje serce,
bo do ciebie napłyną bogactwa zamorskie,
zasoby narodów przyjdą ku tobie.
Zaleje cię mnogość wielbłądów,
dromadery z Madianu i z Efy.
Wszyscy oni przybędą ze Saby,
ofiarują złoto i kadzidło,
nucąc radośnie hymny na cześć Pana.
PSALM(Ps 72, 1-2.7-8.10-11.12-13)
Jezus jest Królem królów. Przedziwny to Król. Miejsce Jego narodzenia to zimna grota. Miejsce Jego zamieszkania to nieustanna wędrówka. Jego korona nie ze złota, lecz cierniowa. Taki jest Król Wszechświata, takiego Króla jesteśmy własnością. Taki Król zaprasza nas do współpracy i nieustannie czuwa nad nami.
Refren: Uwielbią Pana wszystkie ludy ziemi.
Boże, przekaż Twój sąd Królowi, *
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
Aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie *
i ubogimi według prawa.Ref.
Za dni Jego zakwitnie sprawiedliwość *
i wielki pokój, aż księżyc nie zgaśnie.
Będzie panował od morza do morza, *
od Rzeki aż po krańce ziemi.Ref.
Królowi Tarszisz i wysp przyniosą dary, *
królowie Szeby i Saby złożą daninę.
I oddadzą Mu pokłon wszyscy królowie, *
wszystkie narody będą mu służyły.Ref.
Wyzwoli bowiem biedaka, który Go wzywa, *
i ubogiego, co nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim, *
nędzarza ocali od śmierci.Ref.
DRUGIE CZYTANIE(Ef 3,2-3a.5-6)
Jezus pragnie zbawienia wszystkich ludzi. Narodził się dla każdego człowieka, do każdego kieruje swą Ewangelię, stąd dla każdego Jego nauczanie może być zrozumiałe. Dzieje się tak, ponieważ człowiek ma w sobie nieśmiertelną duszę i przez to w Jezusie może rozpoznać swego Pana i Zbawcę.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Efezjan
Bracia:
Przecież słyszeliście o udzieleniu przez Boga łaski danej mi dla was, że mianowicie przez objawienie oznajmiona mi została ta tajemnica.
Nie była ona oznajmiona synom ludzkim w poprzednich pokoleniach, tak jak teraz została objawiona przez Ducha świętym Jego apostołom i prorokom, to znaczy, że poganie już są współdziedzicami i współczłonkami Ciała, i współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie przez Ewangelię.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(Mt 2,3)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ujrzeliśmy Jego gwiazdę na Wschodzie
i przybyliśmy złożyć pokłon Panu.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA(Mt 2,1-12)
Jedyną przeszkodą w przyjęciu Jezusa i Jego łaski mogę być ja sam dla siebie. Strach przed Chrystusem i brak zaufania, odgradza mnie od Niego. Często fałszywy obraz Jezusa jako agresora i surowego sędziego zamyka moje serce. On nigdy z niczym nie konkuruje, niczego nie zabiera, nikogo nie niszczy. On pokazuje nam swoje oblicze: bezbronnego Dziecka, pełnej Miłości tajemnicy w ikonach, Miłosierdzia w słowach Ewangelii, Pokoju w głębi serca. Na różne sposoby Jezus nam się objawia. Zawsze w taki sposób, aby łatwo było nam Go przyjąć.
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
Gdy Jezus narodził się w Betlejem w Judei za panowania króla Heroda, oto Mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: «Gdzie jest nowo narodzony król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać Mu pokłon».
Skoro usłyszał to król Herod, przeraził się, a z nim cała Jerozolima. Zebrał więc wszystkich arcykapłanów i uczonych ludu i wypytywał ich, gdzie ma się narodzić Mesjasz.
Ci mu odpowiedzieli: «W Betlejem judzkim, bo tak napisał prorok:
A ty, Betlejem, ziemio Judy, nie jesteś zgoła najlichsze spośród głównych miast Judy, albowiem z ciebie wyjdzie władca, który będzie pasterzem ludu mego, Izraela».
Wtedy Herod przywołał potajemnie Mędrców i wypytał ich dokładnie o czas ukazania się gwiazdy. A kierując ich do Betlejem, rzekł: «Udajcie się tam i wypytujcie starannie o Dziecię, a gdy Je znajdziecie, donieście mi, abym i ja mógł pójść i oddać Mu pokłon». Oni zaś wysłuchawszy króla, ruszyli w drogę.
A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, szła przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę.
A otrzymawszy we śnie nakaz, żeby nie wracali do Heroda, inną drogą udali się do ojczyzny.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Życiowe i duchowe czytanie Biblii
Dawniej czytanie Ewangelii w kościele rozpoczynało się słowami: „In illo tempore” (w tym czasie). Było to przypomnienie o tym, że właśnie teraz Jezus kieruje do mnie odczytywane słowa. Słuchacz musi więc powiedzieć swoje głębokie TAK lub NIE tekstowi.
W XVII wieku do nauki o Piśmie św. wprowadzono tzw. metodę historyczno-krytyczną, która zadawała wiele pytań dotyczących dziejów tekstów. Lektura historyczna wiąże się bezpośrednio z prawdą materialną tekstu jako dokumentu, jako faktu z przeszłości. Na przykład zadawano pytania o to, czy tekst ośmiu błogosławieństw, jaki posiadamy, jest autentyczny, czy naprawdę został zredagowany przez apostoła Mateusza, czy tekst ten przekazuje nam słowa samego Jezusa? Historyk powinien utrzymywać dystans w stosunku do tekstów, aby studiować je bez stronniczości, obiektywnie, nawet obojętnie, nie mieszając z nimi swoich przekonań czy uczuć. Ale czy to wystarcza? Czy nie jest potrzebny inny rodzaj lektury, aby karmić duchowość?
Rzeczywiście, jest inny sposób czytania Pisma św., który uwzględnia historyczność, ale idzie dalej niż ona. Dąży on do głębokiej prawdy czytanych treści. Chodzi tu już nie o to, by wiedzieć, co napisał lub myślał Mateusz, ale czy to, co mówi, jest prawdziwe. Kontynuując przykład błogosławieństw, ten sposób czytania polega na zadaniu sobie pytania: Czy jest prawdą, że ubodzy albo ci, którzy płaczą, którzy są prześladowani, są szczęśliwi i posiądą królestwo, jak głosi Chrystus? albo: Jak ja, w konkretnych okolicznościach mojego życia, mam realizować osiem błogosławieństw?
Wobec takich pytań czytelnik nie może już utrzymać dystansu ani pozostać neutralny, nie ma już do czynienia z tekstem z przeszłości, ale ze Słowem, które zwraca się do niego „teraz”. Może więc przyjąć to Słowo lub je odrzucić. Co więcej, w przypadku ośmiu błogosławieństw odpowiedź „tak” może pochodzić jedynie z aktu wiary. Odpowiedź taka zapewni jednak czytelnikowi osobiste doświadczenie prawdy ukrytej w słowie Bożym, zgodnie z powiedzeniem Thomasa Mertona: najbardziej zna prawdy wiary ten, kto nimi żyje.
Najbardziej duchową i egzystencjalną lekturę Biblii stosuje ten, kto żyje jej treścią, daje się kształtować Słowu, jest mu posłuszny, nawet, jeśli w tym posłuszeństwie czasem się buntuje i nie rozumie wszystkiego, co Bóg mówi.
ks. Adam Rybicki
