WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
PRZYJĘCIE SŁOWA,
PRZEMIANA SERCA, OBDAROWANIE
„Prawie” robi czasem nieskończoną różnicę. Możemy to zauważyć, zestawiając dwa podobne zdarzenia z Ewangelii, z których oba mają miejsce na pustkowiu.
Pierwsze z nich to scena kuszenia Jezusa, w której diabeł nakłania Go do przemiany kamieni w chleb (Łk 4,1-4). Drugie to scena z dzisiejszej Ewangelii, w której Jezus czyni prawie to samo. W pierwszym jednak przypadku, oprócz Chrystusa i Jego przeciwnika, nie było nikogo. Cud przemiany kamieni w chleb służyłby zaspokojeniu głodu samego Jezusa. W drugim przypadku cud wylewa się na rzesze zgromadzone dla słuchania słowa Bożego.
W scenie kuszenia diabeł nakłaniał Jezusa, aby zademonstrował swą powalającą siłę. Wieść o takim cudzie rozeszłaby się szybko. Ściągnęłaby tłumy żądne tylko łatwego chleba. Tego Jezus nie chce. Wiedząc, jak ważny jest chleb, pragnie jednak, by ludzie najpierw poznali Boga, dlatego głosi im naukę. To ona sprawia, że ktoś dzieli się z innymi tym, co posiada. I dopiero wówczas cud rozmnożenia chleba może się dokonać, bo ludzie otwarli dla siebie swe serca. Zdolni są do wzajemnej troski i solidarności. Z bezkształtnego tłumu rodzi się wspólnota.
Moc Jezusa kruszy kamienne, czyli egoistyczne ludzkie serca, czyniąc je zdolnymi do miłości. Cud rozmnożenia zwykłego chleba jest znakiem oraz zapowiedzią większego cudu – eucharystycznego, o którym przypomina nam dzisiejsza Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa. Podczas ostatniej wieczerzy Jezus pod postacią chleba daje swym uczniom siebie samego. A tym samym swoje Boskie życie i miłość.
o. Marek Cul – dominikanin
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
W każdej Mszy św. słyszymy dobrze znane nam słowa Jezusa: „Bierzcie, to jest Ciało moje” i „To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana”. Dzisiaj, w Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, te słowa wybrzmiewają ze szczególną mocą. Przypominają o obecności wśród nas Jezusa, który „do końca nas umiłował”. Kościół żyje dzięki Eucharystii. A Eucharystia działa, jeśli nasze serce jest przepełnione wiarą.
PIERWSZE CZYTANIE(Rdz 14,18-20)
Melchizedek, król Jerozolimy i kapłan Boga Najwyższego, był zapowiedzią innego oczekiwanego i jedynego Króla, który nas wyzwoli i zbawi. Będzie to król kochający człowieka, modlący się za niego oraz dający życie innym. Melchizedek zapowiada Tego, który w chlebie i winie odda się Najwyższemu jako znak dziękczynienia.
Czytanie z Księgi Rodzaju
W owych dniach: Melchizedek zaś, król Szalemu, wyniósł chleb i wino; a ponieważ był on kapłanem Boga Najwyższego, błogosławił Abrama, mówiąc: «Niech będzie błogosławiony Abram przez Boga Najwyższego, Stwórcę nieba i ziemi! Niech będzie błogosławiony Bóg Najwyższy, który w twe ręce wydał twoich wrogów!». Abram dał mu dziesiątą część ze wszystkiego.
PSALM(Ps 110,1-2.3-4)
Śpiew dworu królewskiego zapewnia władcę o jego zwycięstwie nad nieprzyjaciółmi oraz o Bożym błogosławieństwie. Król ten będzie kapłanem i adoptowanym synem Boga.
Refren: Jesteś kapłanem tak jak Melchizedek.
Rzekł Pan do Pana mego: „Siądź po mojej prawicy,
aż uczynię Twych wrogów podnóżkiem stóp Twoich”.
Pan rozciągnie moc Twego berła z Syjonu:
„Panuj wśród Twych nieprzyjaciół.Ref.
Przy Tobie panowanie w dniu Twojego tryumfu,
w blasku świętości,
z łona jutrzenki zrodziłem Cię jak rosę”.
Pan przysiągł i nie będzie żałował:
„Ty jesteś kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka”. Ref.
DRUGIE CZYTANIE(1Kor 11,23-26)
Z nakazu samego Jezusa Msza św. ma być ponowieniem ostatniej wieczerzy i nawiązaniem do Jego śmierci na krzyżu. Spożywamy Ciało Chrystusa, abyśmy mieli w sobie tego samego Ducha, co On. Duch ten dokona w nas wewnętrznej przemiany i da moc, abyśmy stawali się bezinteresownym darem dla innych.
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia:
Ja otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy, połamał i rzekł: «To jest Ciało moje za was [wydane]. Czyńcie to na moją pamiątkę». Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: «Ten kielich jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę». Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(J 6,51)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba.
Jeśli kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA(Łk 9,11b-17)
Cudownie rozmnożony chleb uwalnia tłum od fizycznego głodu. W tym znaku można zauważyć obietnicę chleba eucharystycznego, który uwolni człowieka od wszelkiego głodu i doprowadzi do pełnej i doskonałej wspólnoty z Bogiem Ojcem. Podobnie jak manna podtrzymywała życie wędrujących przez pustynię, tak Eucharystia podtrzymuje nasze życie duchowe. Podobnie nasz wkład, nawet skromny, może zachować innych przy życiu.
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Jezus opowiadał rzeszom o królestwie Bożym, a tych, którzy leczenia potrzebowali, uzdrawiał.
Dzień począł się chylić ku wieczorowi. Wtedy przystąpiło do Niego Dwunastu, mówiąc: «Odpraw tłum; niech idą do okolicznych wsi i zagród, gdzie znajdą schronienie i żywność, bo jesteśmy tu na pustkowiu». Lecz On rzekł do nich: «Wy dajcie im jeść!». Oni odpowiedzieli: «Mamy tylko pięć chlebów i dwie ryby; chyba że pójdziemy i nakupimy żywności dla wszystkich tych ludzi». Było bowiem około pięciu tysięcy mężczyzn. Wtedy rzekł do swych uczniów: «Każcie im rozsiąść się gromadami mniej więcej po pięćdziesięciu!». Uczynili tak i rozmieścili wszystkich. A On wziął te pięć chlebów i dwie ryby, spojrzał w niebo i odmówiwszy błogosławieństwo, połamał i dawał uczniom, by podawali ludowi. Jedli i nasycili się wszyscy, i zebrano jeszcze dwanaście koszów ułomków, które im zostały.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Lectio divina dla człowieka współczesnego
Etapy „Bożego czytania” Pisma św. zaproponowane w średniowieczu zostały współcześnie ubogacone i zmodyfikowane. Niegdyś czytanie, medytacja i modlitwa słowem Bożym prowadziła chrześcijanina ku kontemplacji. Dzisiaj przez kontemplację prowadzi dalej – do działania i apostolstwa.
Współcześnie wszyscy wierni są zaproszeni do głębszego życia duchowego i do obcowania z tekstem Biblii. Autorem przedstawionych poniżej etapów lectio divina jest zmarły w 2012 roku włoski kardynał C.M. Martini. Przyczynił się on bardzo do rozpropagowania praktyki „Bożego czytania” Pisma św. najpierw we Włoszech, a potem na całym świecie. Droga do jak najlepszego i najowocniejszego przeżycia lectio divina, według Martiniego, wiedzie przez poniższe etapy.
1.Lectio – polega na wielokrotnym, spokojnym i uważnym czytaniu słowa Bożego. Trzeba czytać w taki sposób, aby tekst z „równiny” stał się „górską panoramą” z pewnymi fragmentami w świetle, innymi w cieniu.
2.Meditatio – chodzi tu o medytację nad trwałymi wartościami tekstu i odkrycie orędzia, które jest kierowane do mojej sytuacji życiowej. Pomocą przy tym etapie może być zapisywanie najważniejszych myśli, które zrodziły się pod wpływem spotkania ze słowem Bożym.
3. Oratio, contemplatio – tu przyzywamy Ducha Świętego. On pomaga nam, aby wartości wypływające z tekstu biblijnego przerodziły się w modlitwę, stając się źródłem radości, uwielbienia i prośby. Kontemplacja staje się adoracją nie tylko słowa, ale samego Chrystusa.
4.Consolatio – to „podniesienie na duchu” i umocnienie do podjęcia poważnych decyzji pod wpływem przeczytanego tekstu.
5.Discretio – „wrażliwość na sprawy Boże”. Etap ten jest równoznaczny z umiejętnością rozeznania duchowego i przyjmowania natchnień Ducha Świętego przy jednoznacznym odrzucaniu tego, co nie pochodzi od Niego.
6.Deliberatio – wewnętrzny akt, wybór, nawet wtedy, gdy wymaga to poświęcenia i ofiary. Człowiek podejmuje podobne decyzje do tych, które podejmował Jezus.
7.Actio – to już konkretne życie i działanie według tchnienia Ducha Świętego. Actio jest dojrzałym owocem lectio divina. Oznacza całkowite przyjęcie świadomości apostolskiej i odpowiedzialności za Kościół.
ks. Adam Rybicki
