WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
NIE ODEJDŹ ZBYT SZYBKO!
Bóg dyktuje nam warunki swego obdarowania. Potrzeba pokornej wiary, która umie czekać, aby otrzymać więcej niż to, o co prosimy. Aby zostać wysłuchanym na modlitwie, stańmy na drugim miejscu.
Dzisiejsze czytania biblijne są dobrą nowiną dla pogan. Mówią nam, że mają oni prawo do miłości Boga (I czytanie) oraz wraz z Żydami cieszą się Bożym miłosierdziem. Pan Bóg należy do wszystkich. Prawda ta jednak, tak mocno akcentowana współcześnie, nie zawsze była akceptowana. Idea „narodu wybranego” sugerowała, że Bóg jest „nasz”, że jest przeciwko obcym. To stereotypowe, rozpowszechnione myślenie obrazuje postępowanie Jezusa wobec Kananejki. Pan odmówił jej pomocy, bo była poganką. Dał do zrozumienia, że nie powinna Go zatrzymywać swoimi sprawami… Kananejka błaga. Nie zraża jej dwukrotna odmowa. Przyjmuje upokorzenie. Nie odchodzi.
Dialog Jezusa z Kananejką jest metaforą modlitwy. Kobieta symbolizuje duszę, która trwa na modlitwie i czuje, że zostanie wysłuchana. Ufa, gdyż wie, że On jest dobry i nikogo nie zostawia bez pomocy. Nie zasługi, koligacje rodowe, wykształcenie czy płeć dają przystęp do Boga, lecz wiara. Ona, poddawana próbie cierpliwości, uprosi wszystko. Otworzy Serce Chrystusa. Dlatego módl się, chociaż jak Kananejka czujesz gorzki smak rozczarowania i odmowy. Choć wydaje się, że Bóg zobojętniał na twój los. Wiara objawia się nie na szerokiej drodze pomyślności, lecz wtedy, gdy stajesz w cieniu krzyża. Wtedy, kiedy jak nigdy potrzebujesz wiary, która umie pokornie czekać, prosi, a nie żąda, jedynie przyzywa miłosierdzia.
ks. Zbigniew Sobolewski
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Bóg przygotował dla wierzących i miłujących Go niewidzialne dobra, które przewyższają wszelkie pragnienia. Eucharystia jest ich widzialną zapowiedzią. Sakramentalne spotkanie z Chrystusem przynosi nam uzdrowienie z naszej codziennej niemocy duszy i ciała. Ten dar w pełni w nas zaowocuje, gdy teraz staniemy przed ołtarzem z wiarą i miłością, jaką widać u kobiety matki z Ewangelii. Ona pomaga nam przyjąć słowo Chrystusa w duchu całkowitego posłuszeństwa. A dzięki temu we wspólnocie Kościoła otwierają się dla nas drzwi zbawienia.
PIERWSZE CZYTANIE(Iz 56,1.6-7)
Religijna perspektywa biblijnego Izraela zataczała coraz szersze kręgi. Powrót z niewoli babilońskiej dokonał swoistego przewartościowania pod tym względem: od jednej osoby (Abraham), przez jedną rodzinę (potomstwo Jakuba) i lud (Izrael), aż po wszystkie narody. Zachowywanie prawa i sprawiedliwości otwiera każdemu człowiekowi drzwi do Świątyni, gdzie przebywa Bóg. Do niej zmierza z ofiarami cały orszak ludzi ze wszystkich stron świata. Taka możliwość powszechnego zbawienia otwiera się dla tych, którzy miłują swojego Boga.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Tak mówi Pan: «Zachowujcie prawo i przestrzegajcie sprawiedliwości, bo moje zbawienie już wnet nadejdzie i moja sprawiedliwość ma się objawić.
Cudzoziemców zaś, którzy się przyłączyli do Pana, ażeby Mu służyć i ażeby miłować imię Pana i zostać Jego sługami, wszystkich zachowujących szabat bez pogwałcenia go i trzymających się mocno mojego przymierza, przyprowadzę na moją Świętą Górę i rozweselę w moim domu modlitwy. Całopalenia ich oraz ofiary będą przyjęte na moim ołtarzu, bo dom mój będzie nazwany domem modlitwy dla wszystkich narodów».
PSALM(Ps 67,2-3 5 i 8)
Słowa psalmu mogą stanowić piękne życzenia, które można wypowiadać sobie nawzajem. Są one bowiem prośbą skierowaną do Boga o zmiłowanie się i udzielenie błogosławieństwa, ukazanie pogodnego oblicza, a nade wszystko objawienia zbawienia. Radość psalmisty jest spotęgowana przez fakt, że Boże dobrodziejstwa zataczają coraz szersze kręgi, obejmując wszystkie krańce ziemi. Już nie tylko Izrael, ale wszystkie narody sławią Boga. Kościół, czyli nowy Lud Boży, w modlitwie brewiarzowej tak dziękuje swemu Panu za okazane zbawienie.
Refren: Niech wszystkie ludy sławią Ciebie, Boże.
Niech Bóg się zmiłuje nad nami
i nam błogosławi, *
niech nam ukaże pogodne oblicze.
Aby na ziemi znano Jego drogę, *
Jego zbawienie wśród wszystkich narodów.Ref.
Niech się narody cieszą i weselą, †
bo rządzisz ludami sprawiedliwie *
i kierujesz narodami na ziemi.
Niechaj nam Bóg błogosławi, *
niech się Go boją
wszystkie krańce ziemi. Ref.
DRUGIE CZYTANIE(Rz 11,13-15.29-32)
Niezwykła rola została przypisana Izraelowi. To, że Bóg odrzucił go z powodu niewiary i nieposłuszeństwa, stanowi swoistą dezintegrację pozytywną. W czasach Starego Testamentu to poganie mogli pozazdrościć uprzywilejowanego miejsca Izraelitom i wyniesienia ich do godności ludu wybranego. A ich odrzucenie Chrystusa jako Mesjasza otworzyło drogę dla pogan. To oni zrozumieli, że Jezus umarł także za nich i mogą dostąpić upragnionego miłosierdzia. Boży plan zbawienia może więc iść nawet drogami ludzkiego nieposłuszeństwa.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia:
Do was, pogan, mówię: «Będąc apostołem pogan, przez cały czas chlubię się posługiwaniem swoim w tej nadziei, że może pobudzę do współzawodnictwa swoich rodaków i przynajmniej niektórych z nich doprowadzę do zbawienia. Bo jeżeli ich odrzucenie przyniosło światu pojednanie, to czymże będzie ich przyjęcie, jeżeli nie powstaniem ze śmierci do życia?
Bo dary łaski i wezwanie Boże są nieodwołalne. Podobnie bowiem jak wy niegdyś byliście nieposłuszni Bogu, teraz zaś z powodu ich nieposłuszeństwa dostąpiliście miłosierdzia, tak i oni stali się teraz nieposłuszni z powodu okazanego wam miłosierdzia, aby i sami w czasie obecnym mogli dostąpić miłosierdzia. Albowiem Bóg poddał wszystkich nieposłuszeństwu, aby wszystkim okazać swe miłosierdzie».
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(Mt 4,23)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Jezus głosił Ewangelię o królestwie
i leczył wszelkie choroby wśród ludu.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA(Mt 15,21-28)
Znane jest powiedzenie, że wiara góry przenosi. Co dopiero, gdy jest ona połączona z matczyną miłością. Ewangelia ukazuje nam pogańską kobietę, która jest gotowa przyjąć nawet największe poniżenie, aby uratować swoją córeczkę. Więcej, ta poganka odnajduje w sobie cudowny lek, dzięki któremu zostaje wysłuchana przez Jezusa. Jest nim wiara. Wobec takiej wiary Jezus okazuje jej miłosierdzie. To uzdrowienie jest zapowiedzią zbawienia, do którego prowadzą nas słowo Chrystusa i sakramenty święte, jeżeli je z wiarą i miłością przyjmujemy.
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
Jezus podążył w stronę Tyru i Sydonu. A oto kobieta kananejska, wyszedłszy z tamtych okolic, wołała: «Ulituj się nade mną, Panie, Synu Dawida! Moja córka jest ciężko dręczona przez złego ducha». Lecz On nie odezwał się do niej ani słowem.
Na to zbliżyli się do Niego uczniowie i prosili: «Odpraw ją, bo krzyczy za nami».
Lecz On odpowiedział: «Jestem posłany tylko do owiec, które poginęły z domu Izraela».
A ona przyszła, upadła przed Nim i prosiła: «Panie, dopomóż mi».
On jednak odparł: «Niedobrze jest zabrać chleb dzieciom i rzucić psom».
A ona odrzekła: «Tak, Panie, lecz i szczenięta jedzą z okruszyn, które spadają ze stołów ich panów».
Wtedy Jezus jej odpowiedział: «O niewiasto, wielka jest twoja wiara; niech ci się stanie, jak chcesz». Od tej chwili jej córka została uzdrowiona.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Nawrócić wierzących
W świetle planu Bożego ludzkość ma tylko dwa sposoby realizowania życia – albo zachowanie dziewictwa całe życie, albo małżeństwo. Nie ma trzeciego wyjścia. Wszyscy mężczyźni nieżonaci i wszystkie niezamężne kobiety nie mają prawa do działania małżeńskiego, więc nie mają prawa do rodzicielstwa. Oni uzurpują sobie to prawo.
Jest wielki krzyk wokół grzechów homoseksualistów. Ale tak samo grzechem śmiertelnym grzeszą heteroseksualiści, którzy nadużywają praw, współżyją po małżeńsku i posiadają pozamałżeńskie dzieci. A grzechy odrywają człowieka od Boga, chociaż każdy grzech – powiedzmy – ma inny kolor. Tam, gdzie jest grzech homoseksualny, dochodzi jeszcze przekraczanie prawa naturalnego, jest to całkowite przekroczenie planu Bożego, który jest jednoznaczny. Prawo do działania rodzicielskiego mają ci, którym to prawo dał Stwórca, bo sakrament małżeństwa jest przymierzem trzech osób, a nie dwóch.
Nawrócić trzeba wierzących. Jak oni sami czasem mówią? „Ja jestem wierzący, ale bez przesady”, „Jestem wierzący, ale niepraktykujący”. Więc trzeba sobie uświadomić, w jakiego Boga ja wierzę. Ludzie wierzą w Boga miłosierdzia, w Serce Pana Jezusa, ale nie uświadamiają sobie Boga Stworzyciela i sprawiedliwego Sędziego. Znika to z horyzontu, bo jest to trudno przyjąć i wymagałoby to zmiany zachowań ludzkich, a ludzie swoje zachowania realizują po linii: maksimum przyjemności, minimum trudu. Więc podejmują działanie małżeńskie, które daje przyjemność, a odrzucają skutki, trud rodzicielstwa. Lub odwrotnie – chcą mieć dziecko, bo chcą mieć radość posiadania dziecka. Właśnie posiadania.
To jednak nie jest prawda, że dziecko należy do rodziców. Dziecko należy do Boga. Dziecko jest stworzeniem Bożym, oni tylko uczestniczą w przekazywaniu mu życia. Nie oni stwarzają dziecko, oni je dostają.
Sam fakt, że obecnie na skutek postępu wiedzy medycznej wiadomo, gdzie i jak odbywa się zapłodnienie, że można komórki – gamety wydobyć z organizmu żeńskiego i męskiego, nie znaczy, że mamy prawo do manipulowania tymi komórkami.
Wanda Półtawska, In vitro – zagrożona godność, Częstochowa 2014
