WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
ŚWIĘTY, CZYLI SZCZĘŚLIWY!
Kim jest święty? Gdyby zadano mi takie pytanie w sondażu ulicznym, jaka byłaby moja odpowiedź?
Dziś Pan Jezus pokazuje nam, że święty to „człowiek z krwi i kości”. Nie lękający się ani trudów życia, ani własnej słabości, lecz potrafiący pośród nich odnaleźć własną drogę do szczęścia. Być szczęśliwym to nie znaczy nie mieć trudności, ale przeżywać je w obecności Pana Jezusa! Prawdziwe szczęście znajdujemy, odkrywając bogactwo własnego człowieczeństwa.
Co jest tym bogactwem? Ubóstwo, czyli świadomość, że życie jest darem, a my nie jesteśmy samowystarczalni. Potrzebujemy Boga i drugiego człowieka, a inni potrzebują nas. Łzy, czyli wrażliwość serca wobec cierpienia własnego czy innych. Łzy pokazują nam, co lub kto jest dla nas wartością. Łagodność, czyli zdolność równowagi i wolność wobec dominacji i zależności w relacjach. Pragnienia, które ukierunkowują nasze poszukiwanie celu i sensu życia. Miłosierdzie jako możliwość zatroskania się o własną i bliźniego kruchość. Objawia się w dobroci serca, które daje kolejną szansę. Czystość, która w każdym człowieku i w każdej rzeczy widzi dar, a nie przedmiot użycia. Pokój, który jest przejrzystością celów i zamiarów oraz brakiem wszelkiej wrogości. Cierpienie, które przyjęte, choć nie szukane, czyni szlachetniejszym serce człowieka.
Czy można być takim człowiekiem? Tak! Pokazują nam to święci, których nie znamy z opowiadań czy obrazów, lecz którzy żyli pośród nas: Jan Paweł II, Matka Teresa z Kalkuty, Joanna Beretta Molla, Jerzy Popiełuszko, Karolina Kózkówna, Jakub Alberione i wielu innych!
s. Anna Maria Pudełko – apostolinka
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Dzisiejsza uroczystość ukazuje ludzi naprawdę szczęśliwych: rzeszę Apostołów, chór proroków, męczenników orszak biały, krąg dziewic. Żyli oni nadzieją pokładaną w Bogu. To sprawiło, że uświęcili się tak, jak On jest święty. Uroczystość ta przypomina nam także o tym, że świętość nie jest tylko dla tych z obrazów i żywotów, witraży i kronik. Jest ona dostępna dla ubogich, miłosiernych, czystego serca, odczuwających smutek i brak sprawiedliwości. Radując się chwałą wszystkich świętych, uwierzmy, że może i powinna to być również nasza chwała.
PIERWSZE CZYTANIE(Ap 7,2-4.9-14)
Rzesza wszystkich świętych otrzymuje pieczęć na czole – znak zbawczego ocalenia. Krew, która posłużyła do opieczętowania wybranych i wybielenia ich szat, jest krwią spływającą z krzyża Jezusa. To dzięki niej znajdują ocalenie wszyscy, którzy przyszli z wielkiego ucisku. Dlatego z wdzięcznością śpiewają pieśń chwały na cześć Boga. W tym błogosławieństwie i chwale oni także uczestniczą, stając się szczęśliwymi. Drogą do osiągnięcia tego celu są ewangeliczne błogosławieństwa, które dopomagają przetrwać czas owego wielkiego ucisku.
Czytanie z Księgi Apokalipsy świętego Jana Apostoła
Ja, Jan, ujrzałem innego anioła, wstępującego od wschodu słońca, mającego pieczęć Boga żywego. Zawołał on donośnym głosem do czterech aniołów, którym dano moc wyrządzić szkodę ziemi i morzu: «Nie wyrządzajcie szkody ziemi ani morzu, ani drzewom, aż opieczętujemy na czołach sługi Boga naszego». I usłyszałem liczbę opieczętowanych: sto czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych ze wszystkich pokoleń synów Izraela.
Potem ujrzałem wielki tłum, którego nikt nie mógł policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy. I głosem donośnym tak wołają: «Zbawienie Bogu naszemu, Zasiadającemu na tronie, i Barankowi».
A wszyscy aniołowie stanęli wokół tronu i Starców, i czworga Zwierząt, i na oblicze swe padli przed tronem, i pokłon oddali Bogu, mówiąc: «Amen. Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i potęga Bogu naszemu na wieki wieków. Amen!».
A jeden ze Starców odezwał się do mnie tymi słowami: «Ci przyodziani w białe szaty kim są i skąd przybyli?». I powiedziałem do niego: «Panie, ty wiesz». I rzekł do mnie: «To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku, i opłukali swe szaty, i wybielili je we krwi Baranka».
PSALM(Ps 24,1-2.3-4ab.5-6)
W symbolice biblijnej góra jest miejscem objawienia się i przebywania Boga. Tam On przemawiał, zawarł przymierze, nadał prawo, udzielał błogosławieństwa. Psalmista ukazuje górę także jako miejsce, do którego z radością pielgrzymują wierzący. Świadomość bliskości Boga i Jego świętości sprawia, że w tej pobożnej wędrówce psalmista stawia pytanie: „Kto wstąpi na górę Pana?”. Odpowiedzią jest zwiastowanie ewangelicznych błogosławieństw: cztery wskazania, które pozwalają zająć miejsce przy Bogu i cieszyć się Jego błogosławieństwem. W poniższym fragmencie psalmu mamy trzy z nich.
Refren: Oto lud wierny, szukający Boga.
Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia, *
świat i jego mieszkańcy.
Albowiem On go na morzach osadził *
i utwierdził ponad rzekami. Ref.
Kto wstąpi na górę Pana, *
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca, *
który nie skłonił swej duszy ku marnościom. Ref.
On otrzyma błogosławieństwo od Pana *
i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
Oto pokolenie tych, co Go szukają, *
którzy szukają oblicza Boga Jakuba.Ref.
DRUGIE CZYTANIE(1J 3,1-3)
Umiłowany uczeń Jezusa przekazał nam, że Bóg jest Miłością, a my jesteśmy Jego dziećmi. Ten wspaniały dar dziecięctwa Bożego jest nam ofiarowany w Chrystusie. Przez Jego zmartwychwstanie przeszliśmy ze śmierci do życia. Jan Apostoł zna także możliwości ludzkich wyborów i ich konsekwencje. Dlatego w duchu chrześcijańskiego doświadczenia stwierdza, że „jesteśmy, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy”. Nawet tak wielki dar może być odrzucony. Święci w niebie stali się podobni do Boga, bo już Go widzą. Niech świętość będzie naszą tęsknotą. Tęsknotą za Bogiem Miłością.
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Jana Apostoła
Najmilsi:
Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego.
Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się to objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jaki jest.
Każdy zaś, kto pokłada w Nim nadzieję, uświęca się, podobnie jak On jest święty.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(Mt 11,28)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Przyjdźcie do Mnie wszyscy,
którzy jesteście utrudzeni i obciążeni,
a ja was pokrzepię.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA(Mt 5,1-12a)
Osiem Błogosławieństw jest właściwym programem życia wszystkich uczniów Jezusa w każdym miejscu i czasie, dla każdej sytuacji i powołania. Stąd ich szeroka rozpiętość. One upodobniają nas do Chrystusa i pozwalają odnieść ostateczny triumf wobec wszelkiego ucisku. Błogosławieństwa dają też tę szczególną nadzieję, że życie chrześcijanina nigdy nie skończy się na ubóstwie, płaczu, smutku czy prześladowaniu. Bo życie z Chrystusem na tej drodze nie tylko nas do Niego upodabnia, ale daje udział w chwale Jego zmartwychwstania.
Słowa Ewangelii według świętego Mateusza
Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami:
«Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni jesteście, gdy ludzie wam urągają i prześladują was, i gdy mówią kłamliwie wszystko złe na was z mego powodu. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie».
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Szczęśliwi ubodzy (Mt 5,1-10)
Przesłanie w swoim kontekście
„Szczęśliwi” – mówi Jezus o tych, których uważamy za nieszczęśliwych. Według nas szczęśliwy jest bogacz, możny i szanowany: ma wartość ten, kto ma, może mieć i wiele znaczy. Według Jezusa szczęśliwy jest ubogi, pokorny i lekceważony: ma wartość ten, kto nie ma, nie może mieć i nic nie znaczy. Jest to radykalne odwrócenie wartości bez możliwości pomyłki: albo my się mylimy, albo On!
[…] Początek rozciągającego się na trzy rozdziały Kazania na Górze stanowi manifest, Wielką Kartę Królestwa: mówi, kim są jego obywatele i jakie są ich warunki. Kryteria, w oparciu o które Bóg osądza i działa, są dokładnie sprzeczne z naszymi. Królestwo Boże i królestwo człowieka przeciwstawiają się sobie jako dwa sprzeczne sposoby wartościowania i życia. Są dwoma odmiennymi sposobami bycia: Jezusa, Syna Ojca i brata wszystkich, i tych bez Ojca i braci, którzy żyją sami dla siebie przeciwko innym.
[…] Jego słowa nie są prawem, lecz Ewangelią, nie są szlachetnymi i niełatwymi wymogami, lecz podniosłym i pięknym darem, który się nam ofiarowuje, czyniąc się naszym bratem. Bez daru Jego Ducha błogosławieństwa są tylko wzniosłą ideologią, tym bardziej desperacką, im bardziej wysublimowaną.
[…] Syn pozwala nam być tymi, którymi jesteśmy: synami. Powinniśmy więc stać się braćmi. Człowiek nie ma innego obowiązku, jak stać się tym, kim jest. Przede wszystkim należy uchwycić „piękno” tej mowy, darującej nam w Synu prawdziwe oblicze Ojca naszego, który jest w niebie.
Słowa te nie są skierowane tylko do uczniów, czy tych bardziej chętnych. Są dla każdego człowieka szukającego własnej prawdy, przywracają mu jego rzeczywistość, poza wszelką jego powierzchownością. Są więc zbawieniem „tego” świata, pełnym rozwojem jego twórczych sił.
Jezus, ukrzyżowany i zmartwychwstały, jest spełnieniem błogosławieństw. Jako ukrzyżowany wypełnia pierwszą część każdego – jest ubogi, udręczony, łagodny, głodny, spragniony sprawiedliwości, czystego serca, zabiegający o pokój, prześladowany. Jako zmartwychwstały wypełnia drugą część – królestwo jest Jego, jest pocieszony, dziedziczy Ziemię, jest nasycony, dostępuje miłosierdzia, ogląda Boga, jest Synem Bożym. Błogosławieństwa są dowodem osobistym Syna.
Kościół tworzą ci, którzy słuchają błogosławieństw i mocą Ducha czynią Jezusa swoim życiem i regułą życia.
Silvano Fausti, Wspólnota czyta Ewangelię według św. Mateusza, Częstochowa 2007.
