WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
DLA BOGA NIE MA NIC NIEMOŻLIWEGO
Gdy uczyłem w szkole, to jednym z trudniejszych tematów rozmów z młodzieżą było Zwiastowanie. Pytano: „Jak mogło się to stać bez udziału ojca?”, „Czy rozmowa z aniołem wystarczyła?”, „Co na to rodzice tej młodej dziewczyny?”. Wszystko dla nich było albo za trudne, albo śmieszne. Bo przecież dzisiaj „o tych sprawach” mówi się bardzo konkretnie, jasno i niestety często dość wulgarnie.
A jak wytłumaczyć Zwiastowanie nam, ludziom dorosłym? Uważam, że odpowiedzią na wszystkie pytania w tej materii są ostatnie słowa archanioła Gabriela do Maryi: „Dla Boga nie ma nic niemożliwego”.
Bóg może wszystko – stworzył świat z niczego, stworzył człowieka z prochu ziemi… i można by tak jeszcze długo wymieniać. Zwiastowanie jest konsekwencją Jego miłości do człowieka i to tej miłości zawdzięczamy obecność Jezusa na ziemi. Bóg chce, by Jego Syn był taki jak my – po to, by nas zbawić.
Młodzieży te słowa posłańca Bożego raz wystarczały, a raz nie. Musieli je przyjąć jako ostateczny argument, bo nie był on moim kapłańskim argumentem, ale „Boskim”.
Dzisiaj słowa archanioła Gabriela winny być dla nas nadzieją, że Boża moc sprawi, iż czasy będą lepsze, ludzie inni, dzieci grzeczniejsze, domy spokojne, rodziny szczęśliwsze itd. To prawda – Bóg może to sprawić, ale nie zrobi tego bez naszej pomocy. Tak jak Maryja stała się Bożą „pomocnicą” w dziele zbawienia, tak każdy z nas może czasem ludziom, dzieciom, rodzinom wlać więcej miłości, ciepła, życzliwości, oczywiście z Bożą pomocą, bo „dla Boga nie ma nic niemożliwego”.
ks. Krzysztof Stosur
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Adwent ma swoich przewodników, którzy pomagają w odbyciu duchowej drogi wiodącej do spotkania z Jezusem. Na początku liturgia postawiła przed nami proroka Izajasza, kolejne dwa tygodnie to wędrówka z Janem Chrzcicielem. W ostatnim tygodniu Adwentu Kościół wskazuje na Maryję, tę, która wydała na świat Zbawiciela.
PIERWSZE CZYTANIE(2Sm 7,1-5.8b-12.14a.16)
Po raz pierwszy w Biblii spotykamy tak wyraźnie sformułowaną zapowiedź dotyczącą przyszłego króla, potomka Dawida, który będzie panował na wieki. Słowa tego proroctwa chrześcijanie rozumieli jako proklamację przyjścia Mesjasza, którym jest Jezus Chrystus.
Czytanie z Drugiej księgi Samuela
Gdy król Dawid zamieszkał w swoim domu, a Pan poskromił wokoło wszystkich jego wrogów, rzekł król do proroka Natana: «Spójrz, ja mieszkam w pałacu cedrowym, a Arka Boża mieszka w namiocie». Natan powiedział do króla: «Uczyń wszystko, co zamierzasz w sercu, gdyż Pan jest z tobą».
Lecz tej samej nocy skierował Pan do Natana następujące słowa: «Idź i powiedz mojemu słudze, Dawidowi: To mówi Pan: „Czy ty zbudujesz Mi dom na mieszkanie? Zabrałem cię z pastwiska spośród owiec, abyś był władcą nad ludem moim, nad Izraelem. I byłem z tobą wszędzie, dokąd się udałeś, wytraciłem przed tobą wszystkich twoich nieprzyjaciół. Dam ci sławę największych ludzi na ziemi. Wyznaczę miejsce mojemu ludowi, Izraelowi, i osadzę go tam, i będzie mieszkał na swoim miejscu, a nie poruszy się więcej, a ludzie nikczemni nie będą go już uciskać jak dawniej. Od czasu kiedy ustanowiłem sędziów nad ludem moim izraelskim, obdarzyłem cię pokojem ze wszystkimi wrogami. Tobie też Pan zapowiedział, że ci zbuduje dom. Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. Ja będę mu Ojcem, a on będzie Mi synem.
Przede Mną dom twój i twoje królestwo będzie trwać na wieki”».
PSALM(Ps 89,2-3.4-5.27 i 29)
Historia zbawienia wypełnia się zgodnie z odwiecznymi zamysłami Pana Boga. To On wybiera sobie współpracowników i nimi kieruje. Przekonał się o tym król Dawid. Dzisiejszy psalm jest dalszą opowieścią o Dawidzie. Na tle jego historii wyraźnie rysuje się zapowiedź przyjścia Chrystusa.
Refren: Na wieki będę sławił łaski Pana.
Na wieki będę sławił łaski Pana, *
moimi ustami będę głosił Twą wierność
przez wszystkie pokolenia.
Albowiem powiedziałeś:
«Na wieki ugruntowana jest łaska», *
utrwaliłeś swoją wierność w niebiosach. Ref.
«Zawarłem przymierze z moim wybrańcem, *
przysiągłem mojemu słudze Dawidowi:
Utrwalę twoje potomstwo na wieki *
i tron twój umocnię na wszystkie pokolenia». Ref.
On będzie wołał do Mnie:
«Ty jesteś moim Ojcem, *
moim Bogiem, opoką mego zbawienia».
Na wieki zachowam dla niego łaskę *
i trwałe będzie moje z nim przymierze.Ref.
DRUGIE CZYTANIE(Rz 16,25-27)
List do Rzymian zakończony jest dostojnym hymnem pochwalnym na cześć Boga. Podsumowuje on naukę św. Pawła skoncentrowaną na osobie Jezusa Chrystusa. Ten, który był zapowiedziany w proroctwach i wydarzeniach Starego Testamentu, otwiera teraz wszystkim narodom drogę do Boga.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Temu, który ma moc utwierdzić was
zgodnie z Ewangelią i moim głoszeniem
Jezusa Chrystusa,
zgodnie z objawioną tajemnicą,
dla dawnych wieków ukrytą,
teraz jednak ujawnioną,
a przez pisma prorockie
na rozkaz odwiecznego Boga
wszystkim narodom obwieszczoną,
dla skłonienia ich do posłuszeństwa wierze,
Bogu, który jedynie jest mądry,
przez Jezusa Chrystusa,
niech będzie chwała na wieki wieków. Amen.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(Łk 1,38)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Oto ja, służebnica Pańska,
niech mi się stanie według twego słowa.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA(Łk 1,26-38)
Wiara Maryi i jej całkowite zawierzenie się woli Ojca dały początek największemu wydarzeniu w dziejach świata. Oto pocznie i porodzi Syna! Dziewica poślubiona Józefowi – mężowi z królewskiego rodu Dawida – zgodziła się przyjąć Boga do swojego życia. Odtąd życie to będzie z Nim związane w sposób jedyny i niepowtarzalny, tak jak życie dziecka jest związane z życiem swojej matki.
Słowa Ewangelii według świętego Łukasza
Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.
Anioł wszedł do Niej i rzekł: «Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą».
Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie.
Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego ojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca».
Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?».
Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego».
Na to rzekła Maryja: «Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa». Wtedy odszedł od Niej anioł.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Ratowanie dziecięcej wrażliwości
Współczesne zabawki znacznie różnią się od tradycyjnych. Miejsce uroczych lalek i pluszowych misiów coraz częściej zajmują czarownice i upiory.
Zabawka, jak sama nazwa wskazuje, ma służyć do zabawy, ale również przyczyniać się do rozwoju dziecka. Każda z nich czegoś uczy i przygotowuje do pełnienia określonych ról społecznych. Kiedy wybieramy jakąś zabawkę, powinniśmy pamiętać o tym, że dziecko przenosi swoje „zabawowe” doświadczenia na relacje z rodzicami i rówieśnikami.
Rynek zdaje się jednak zapominać o tych faktach i rządzi się swoimi prawami. Twórcy artykułów dla dzieci proponują to, co jest modne, ale niekoniecznie dobre. Kieruje nimi przede wszystkim chęć zysku. Obecnie bardzo modne są np. serie lalek Monster High. W ich przypadku mamy do czynienia z odwróceniem archetypów, prawzorów. To, co złe i brzydkie, ukazywane jest jako miłe i atrakcyjne. Pamiętamy, że w literaturze mieliśmy do czynienia z postaciami magicznymi i strasznymi, ale wiedzieliśmy, że są to bohaterowie negatywni. Dziś jest na odwrót. Dzieci ciągle uczą się przez zabawę, ale czego pozytywnego mogą nauczyć ich lalki-wilkołaki, zmory, upiory i straszydła? Takie zabawki na pewno nie otwierają na dobro i piękno.
Masowa akcja „zarażania” brzydkimi zabawkami trwa w najlepsze. Nie dajmy się przekonać o tym, że „to tylko zabawa” i że „wszyscy to mają”. Niektóre współczesne zabawki i bajki oraz nadruki na koszulkach (np. z trupimi czaszkami i potworami) nie inspirują pozytywnie. Łatwo da się zaobserwować, że kontakt z tym, co brzydkie, straszne i niebezpieczne, rodzi złość, impulsywność oraz agresywne zachowania.
Kiedy syn czy córka domagają się niebezpiecznej zabawki, nie ograniczajmy się tylko do zabraniania. Dyskutujmy i pokazujmy, dlaczego dana rzecz nie przyniesie im korzyści. Odwołujmy się do empatii, współodczuwania dziecka. Pytajmy, czy chciałoby wyglądać i zachowywać się tak, jak postać, którą chce się pobawić. Cierpliwie tłumaczmy, że nie musimy mieć wszystkiego, co jest reklamowane w telewizji. Nie pozwólmy, by nasze dziecko pozbawiono wrażliwości na zło i brzydotę. Uczmy, że wszystko nam wolno, ale nie wszystko przynosi korzyść (por. 1Kor 10,23).
Małgorzaty Więczkowskiej, pedagoga i medioznawcy, wysłuchała Agnieszka Wawryniuk
