WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
DUCHU OGNIU! DUCHU ŻARZE!
Ogień symbolizuje potężną energię Ducha Świętego. Ta energia przekształca, trawi wszystko to, czego dotknie. Sprawia, że ktoś lub coś zostaje oczyszczone, przemienione.
O proroku Eliaszu mówi się, że był jak ogień. To jest prorok, który swoją modlitwą sprowadził z nieba ogień na ofiarę na Górze Karmel. Ogień ten spalił i przekształcił złożoną ofiarę. Kiedy pojawił się Chrystus, to powiedział: przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże pragnę, aby on już zapłonął. To jest ogromne pragnienie Pana Jezusa, aby Duch Boży przekształcał ziemię, ludzi, sumienia.
Najbardziej widocznym i wyraźnym znakiem Ducha Świętego jest jednak Jego zstąpienie na apostołów. Ukazały się języki jakby z ognia i rozdzieliły się, a nad każdym apostołem spoczął jeden. To spowodowało „przepalenie” każdego z nich. Z zalęknionych uciekinierów stali się mężnymi ewangelizatorami. Kościół jako wspólnota ludzi wierzących jest często krytykowany właśnie za to, że nasza wiara nas nie spala i nie przemienia, że my nie jesteśmy nowi, inni.
Pewna podróżniczka, opisując swoje przygody, opowiedziała, że w niektórych krajach ludzie mają metodę na szybkie wypalanie pól. Otóż łapią kilka lisów, zapalają im ogony i wypuszczają na pole. Lisy bardzo szybko się rozbiegają i po chwili cały olbrzymi obszar płonie. Apostołowie po zesłaniu Ducha Świętego rozbiegli się po świecie, zapalając Boży ogień w ludziach. Ziemia zapłonęła. My jesteśmy ich następcami. „Ducha nie gaście” (1Tes 5,19), bo „bardzo pragnę, aby już zapłonął”! (por. Łk 12,49).
ks. Adam Rybicki
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Duch Święty potrafi stworzyć jedność z różnych elementów. Zachowując odmienność, tworzy harmonię. To tajemnica Mszy Świętej. Przychodzimy różni, z różnych tradycji rodzinnych. Może nawet prywatnie nie za bardzo się lubimy. Duch Święty wykorzystuje to, że jednak jesteśmy tu razem. I tworzy z nas harmonię, jedność Kościoła.
PIERWSZE CZYTANIE(Dz 2,1-11)
Duch Święty zstępuje na apostołów zebranych w Wieczerniku, a oni zaczynają mówić różnymi językami. Jest to zapowiedź zadania, które przed nimi. Duch Święty buduje z uczniów Jezusa jedność, aby ich posłać na „krańce świata” – do tych, którzy słyszą teraz apostołów głoszących w ich językach. Jedność nie jest celem, ale drogą do celu.
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle spadł z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.
Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku.
Pełni zdumienia i podziwu mówili: «Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami? Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? – Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże».
PSALM(Ps 104,1ab i 24ac.29bc-30.31 i 34)
Narodziny każdego człowieka są cudem, który Pan Bóg nieustannie ponawia. Pomimo grzechu pierworodnego Stwórca nadal przekazuje dar życia przez ludzi. Dzieli się z ludźmi miłością, napełniając ich „swym duchem”. A Duch Święty, zstępując na człowieka, jednocześnie odnawia „oblicze ziemi”.
Refren:Niech zstąpi Duch Twój
i odnowi ziemię.
lub:Alleluja.
Błogosław, duszo moja, Pana, *
o Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki.
Jak liczne są dzieła Twoje, Panie, *
ziemia jest pełna Twych stworzeń.Ref.
Gdy odbierasz im oddech, marnieją *
i w proch się obracają.
Stwarzasz je, napełniając swym duchem, *
i odnawiasz oblicze ziemi.Ref.
Niech chwała Pana trwa na wieki, *
niech Pan się raduje z dzieł swoich.
Niech miła Mu będzie pieśń moja, *
będę radował się w Panu.Ref.
DRUGIE CZYTANIE(1Kor 12,3b-7.12-13)
Duch Święty dał mi swe namaszczenie podczas chrztu świętego. Otrzymałem wtedy Jego dary. W pewnym momencie mojego życia muszę sobie o tym przypomnieć. O tym, że Duch Święty jest Osobą, nie gołębiem czy języczkiem ognia. Potrzeba, abym odkrył, że Duch Święty działa tu i teraz. I wtedy z Jego pomocą mogę odkryć na nowo Jezusa Chrystusa żyjącego i nieustannie obecnego przy mnie.
Czytanie z Pierwszego Listu świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia:
Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: «Panem jest Jezus».
Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra.
Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem.
SEKWENCJA
Przybądź, Duchu Święty,
Ześlij z nieba wzięty
Światła Twego strumień.
Przyjdź, Ojcze ubogich,
Przyjdź, Dawco łask drogich,
Przyjdź, Światłości sumień.
O, najmilszy z gości,
Słodka serc radości,
Słodkie orzeźwienie.
W pracy Tyś ochłodą,
W skwarze żywą wodą,
W płaczu utulenie.
Światłości najświętsza,
Serc wierzących wnętrza
Poddaj Twej potędze.
Bez Twojego tchnienia
Cóż jest wśród stworzenia?
Jeno cierń i nędze.
Obmyj, co nieświęte,
Oschłym wlej zachętę,
Ulecz serca ranę.
Nagnij, co jest harde,
Rozgrzej serca twarde,
Prowadź zabłąkane.
Daj Twoim wierzącym,
W Tobie ufającym,
Siedmiorakie dary.
Daj zasługę męstwa,
Daj wieniec zwycięstwa,
Daj szczęście bez miary.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Przyjdź, Duchu Święty,
napełnij serca swoich wiernych
i zapal w nich ogień swojej miłości.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA(J 20,19-23)
W każdym sakramencie świętym działa cała Przenajświętsza Trójca: Ojciec, Syn i Duch Święty. Bez pomocy Ducha Świętego nie odczuwalibyśmy potrzeby sakramentów świętych. To Duch Święty daje rodzicom pragnienie chrztu św. dla dziecka. To Duch Święty pomaga nam pokonać strach i przyjść do sakramentu spowiedzi i pojednania. Nawet gdy o tym nie wiemy, Duch Święty przygotowuje nas i delikatnie popycha do przodu. Do tych miejsc spotkania z Ojcem i Synem, i Duchem Świętym.
Słowa Ewangelii według świętego Jana
Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam, gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!». A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana.
A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego. Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Bluźnierstwo przeciw Duchowi Świętemu
Od dawna komentujący nie radzili sobie z sensem jednego ostrzeżenia Jezusa: „Ktokolwiek bluźni przeciw Duchowi Świętemu, nie ma odpuszczenia na wieki, lecz winien jest grzechu wiecznego” (Mk 3,29).
Ważne jest tutaj świadectwo św. Augustyna: „Być może w całym Piśmie św. nie ma trudniejszego i ważniejszego zagadnienia. Dlatego wyznam wam, że w mowach, które wygłaszałem do ludu, unikałem kłopotliwych trudności, związanych z tym problemem”. Jeszcze dziś egzegeci podają różne wyjaśnienia tej wypowiedzi Jezusa. Starają się odtworzyć oryginalne środowisko jej powstania. Wskazują na jej wcześniejszą czy pierwotną postać. Zdanie to miałoby odnosić się do takich postaw jak: apostazja (odstępstwo od wiary) ochrzczonych, bo w przypadku niewierzących Jezus mówiłby o bluźnierstwie przeciw Synowi Człowieczemu; odrzucenie Chrystusa zmartwychwstałego, które było gorsze niż opozycja wobec Jego ziemskiej działalności; sprzeciw wobec przepowiadania uczniów, przez których mówił Duch Święty; zatwardziałość serca, która nie mogła być pokonana nawet przez Boga, tak jak to stało się z faraonem.
Jezus mówi jednak o konkretnym grzechu: o bluźnieniu. Grecki czasownik blasfemein może oznaczać obraźliwe mówienie, spotwarzanie lub przeklinanie. Ważne jest pierwsze występowanie tego terminu w Ewangeliach – gdy przeciwnicy zarzucają Jezusowi, że bluźni, zapewniając sparaliżowanego o odpuszczeniu grzechów (Mk 2,7). Jeśli On przypisuje sobie taką władzę, która jest w wyłącznej gestii Boga, to w ich rozumieniu deklaracja Jezusa jest bluźnierstwem. Innymi słowy, jest nim każde wystąpienie przeciwko Boskim uprawnieniom przez ich negację lub nieprzypisanie ich Bogu.
Zdanie o bluźnierstwie przeciw Duchowi Świętemu jest skierowane do oskarżających Jezusa o zjednoczenie z Belzebubem podczas egzorcyzmów (Mk 3,22). Jan Chrzciciel zapowiadał, że cała działalność przychodzącego po nim będzie chrztem w Duchu Świętym (Mk 1,8). Przeciwnicy Jezusa nie mówią nic wprost przeciw Trzeciej Osobie Boskiej. Kiedy jednak uznają egzorcyzmy za dowód sojuszu Chrystusa z władcą demonów, bluźnią przeciw Jego prawdziwemu współpracownikowi – Duchowi Świętemu. Skuteczne uwolnienie od zła i Złego jest możliwe tylko w Duchu Boga.
ks. Artur Malina
