WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
MY GŁODNI I WYCZERPANI
Czy znak ma być ważniejszy od tego, co oznacza?
Dzisiaj czytamy w Ewangelii o wielkim i cudownym wydarzeniu rozmnożenia chleba. Należy jednak wziąć pod uwagę, że u Jana (a właśnie dzisiejsza Ewangelia jest napisana przez niego) przez codzienne sprawy ujawnia się sens głębszy. W wydarzeniach o materialnym charakterze widoczny jest sens duchowy, np. przez uzdrowienie niewidomego od urodzenia ukazuje się Chrystus – Światłość świata.
Jan ma też zwyczaj przedstawiania konkretnych osób jako uosobienia, reprezentacje, symbole danej grupy ludzi. Przykładem jest Nikodem oznaczający judaizm oficjalny, ortodoksyjny, następnie urzędnik królewski z Kafarnaum symbolizujący świat pogański, a także Marta i Maria reprezentujące wierzących w Chrystusa i służących Mu na różne sposoby. Natomiast sam Jan pod krzyżem uosabia wszystkich wierzących w Chrystusa i do końca wiernych Ukrzyżowanemu.
A rozmnożenie chleba? Czyż mamy być ślepi i nie zauważyć, że chodzi o uroczystą zapowiedź Eucharystii? Czyż przez rozmnożenie chleba nie ujawnia się tutaj Chrystus − Chleb życia? Ten cud był znakiem, a czy znak ma być ważniejszy od tego, co oznacza? Czy długo będzie na nas głodnych i wyczerpanych czekał Ten, który sam jest Chlebem dającym życie wieczne?
Ludzie będący świadkami tamtego wydarzenia wcale go nie zrozumieli, skoro chcieli zaraz obwołać Jezusa ziemskim królem. Nam też to grozi: nie spłycajmy dzisiejszego rozmnożenia chleba do charytatywnej działalności, lecz dostrzegajmy Rzeczywistość, którą oznaczał tamten cudownie rozmnożony chleb.
ks. Adam Rybicki
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Często mamy wrażenie, że marnujemy nasz czas. Wydaje się nam wtedy, że robimy nie to, co powinniśmy w danym momencie czynić. Czas jest darem od Boga. Gdy przychodzimy na Mszę św., ten dar czasu przyjmujemy i wykorzystujemy w pełni. Wtedy mamy pewność, że wypełniamy go zgodnie z wolą Bożą. Czas Mszy św. to czas, który nas uświęca i przemienia.
PIERWSZE CZYTANIE(2Krl 4,42-44)
Pan Bóg udzielił nam daru wiary. Pragnie, aby nasza wiara była żywa, dlatego przeprowadza nas przez liczne próby. Może to być wezwanie do wykonania czegoś pozornie niemożliwego. Albo też przyjęcie tego, co niezrozumiałe. Wówczas potrzebne jest zaufanie Bogu. Rodzi się ono i umacnia w chwilach próby i jest nieodłącznym składnikiem naszej wiary.
Czytanie z Drugiej Księgi Królewskiej
Pewien człowiek przyszedł z Baal-Szalisza, przynosząc mężowi Bożemu, Elizeuszowi, chleba z pierwocin, dziesięć chlebów jęczmiennych i świeżego zboża w worku. On zaś rozkazał: «Podaj ludziom i niech jedzą». Lecz sługa jego odrzekł: «Jakże to rozdzielę między stu ludzi?».
A on odpowiedział: «Podaj ludziom i niech jedzą, bo tak mówi Pan: „Nasycą się i pozostawią resztki”». Położył więc to przed nimi, a ci jedli i pozostawili resztki, według słowa Pańskiego.
PSALM(Ps 145,10-11.15-16.17-18)
Gdy czegoś pragniemy, chcielibyśmy otrzymać to jak najszybciej. Współczesne technologie często nam to umożliwiają. Zapominamy, że oczekiwanie też jest częścią naszego życia. Pan Bóg uczy nas czekać. Gdy w modlitwie prosimy Go o coś, to nie od razu otrzymujemy. Bóg wybiera najlepszy dla nas czas, aby spełnić nasze prośby. Wyrażają to słowa: „[…] a Ty karmisz ich we właściwym czasie” (Ps 145,15).
Refren: Otwierasz rękę, karmisz nas do syta.
Niechaj Cię wielbią, Panie,
wszystkie Twoje dzieła *
i niech Cię błogosławią Twoi święci.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa *
i niech głoszą Twoją potęgę.Ref.
Oczy wszystkich zwracają się ku Tobie, *
a Ty karmisz ich we właściwym czasie.
Ty otwierasz swą rękę *
i karmisz do syta wszystko, co żyje.Ref.
Pan jest sprawiedliwy na wszystkich
swych drogach *
i łaskawy we wszystkich swoich dziełach.
Pan jest blisko wszystkich,
którzy Go wzywają, *
wszystkich wzywających Go szczerze.Ref.
DRUGIE CZYTANIE(Ef 4,1-6)
Każdy człowiek zastanawia się nad swym życiowym powołaniem. Czy założę rodzinę? Czy zostanę księdzem? Czy zostanę siostrą zakonną? Oprócz tych rozmaitych dróg posiadamy jedno wspólne powołanie. Jesteśmy powołani do zbawienia! To powołanie jest zaproszeniem do budowania jedności między ludźmi. Pan Bóg pragnie mieć nas wszystkich w niebie. Przekazuje nam pomoc, abyśmy tam mogli być: Kościół, sakramenty święte.
Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Efezjan
Bracia:
Zachęcam was ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, jakim zostaliście wezwani, z całą pokorą i cichością, z cierpliwością, znosząc siebie nawzajem w miłości. Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój.
Jedno jest Ciało i jeden Duch, bo też zostaliście wezwani w jednej nadziei, jaką daje wasze powołanie. Jeden jest Pan, jedna wiara, jeden chrzest. Jeden jest Bóg i Ojciec wszystkich, który jest i działa ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ(Łk 7,16)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Wielki prorok powstał między nami
i Bóg nawiedził lud swój.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA(J 6,1-15)
Pan Jezus jest nieustannie obecny w moim życiu. Patrzy na mnie i jednocześnie patrzy na wszystkich ludzi. On nie jest tylko obserwatorem. Jezus, gdy patrzy, jednocześnie działa. Wie, czego potrzebuję, ale działa w sposób delikatny, prawie niezauważalny. Często posługuje się ludźmi. Nieraz spotkanie lub rozmowa z kimś zmieniły moje życie.
Słowa Ewangelii według świętego Jana
Jezus udał się za Jezioro Galilejskie, czyli Tyberiadzkie. Szedł za Nim wielki tłum, bo widziano znaki, jakie czynił na tych, którzy chorowali. Jezus wszedł na wzgórze i usiadł tam ze swoimi uczniami. A zbliżało się święto żydowskie, Pascha.
Kiedy więc Jezus podniósł oczy i ujrzał, że liczne tłumy schodzą do Niego, rzekł do Filipa: «Skąd kupimy chleba, aby oni się posilili?». A mówił to, wystawiając go na próbę. Wiedział bowiem, co miał czynić.
Odpowiedział Mu Filip: «Za dwieście denarów nie wystarczy chleba, aby każdy z nich mógł choć trochę otrzymać».
Jeden z uczniów Jego, Andrzej, brat Szymona Piotra, rzekł do Niego: «Jest tu jeden chłopiec, który ma pięć chlebów jęczmiennych i dwie ryby, lecz cóż to jest dla tak wielu?».
Jezus zatem rzekł: «Każcie ludziom usiąść». A w miejscu tym było wiele trawy. Usiedli więc mężczyźni, a liczba ich dochodziła do pięciu tysięcy.
Jezus więc wziął chleby i, odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym; podobnie uczynił i z rybami, rozdając tyle, ile kto chciał. A gdy się nasycili, rzekł do uczniów: «Zbierzcie pozostałe ułomki, aby nic nie zginęło». Zebrali więc i ułomkami z pięciu chlebów jęczmiennych, które zostały po spożywających, napełnili dwanaście koszów.
A kiedy ci ludzie spostrzegli, jaki cud uczynił Jezus, mówili: «Ten prawdziwie jest prorokiem, który miał przyjść na świat».
Gdy więc Jezus poznał, że mieli przyjść i porwać Go, aby Go obwołać królem, sam usunął się znów na górę.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Papież Franciszek do osób konsekrowanych
Papież Franciszek ogłosił w Kościele powszechnym Rok Życia Konsekrowanego, który obchodzimy od 30.11.2014 do 2.02.2016. Do czego Ojciec Święty zaprasza wszystkie osoby, które naśladują Pana Jezusa na drodze rad ewangelicznych: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa?
Po pierwsze do radości: „Chciałem powiedzieć wam jedno słowo, a tym słowem jest «radość». Zawsze tam, gdzie są konsekrowani, jest radość”. Radość zaś wypływa z miłości, z pewności bycia kochanym i całkowitego daru z siebie w miłości. Dlatego, mówi papież: „Musimy też zapytać, czy Jezus jest naprawdę pierwszą i jedyną miłością… Tylko jeśli nią jest, możemy i musimy kochać w prawdzie i miłosierdziu każdą osobę, którą spotykamy na naszej drodze, ponieważ od Niego poznaliśmy, co to jest miłość i jak kochać: będziemy umieli kochać, bo będziemy mieli Jego serce”.
Oblubieńcza miłość Chrystusa czyni serce osoby konsekrowanej coraz bardziej czułym i miłosiernym: „Ludzie potrzebują dzisiaj na pewno słów, ale przede wszystkim potrzebują, abyśmy dawali świadectwo miłosierdzia, czułości Pana, które rozgrzewa serce, budzi nadzieję, pociąga ku dobru, radości z niesienia Bożej pociechy” – mówi papież, który również jest osobą konsekrowaną. I kontynuuje: „Oczekuję, że «przebudzicie świat», bo cechą charakterystyczną życia konsekrowanego jest proroctwo… bycie prorokami, którzy świadczą, jak Jezus żył na tej ziemi”. Franciszek zaprasza także, aby osoby, które poświęciły swe życie Bogu przez naśladowanie Go z bliska, stały się „mistrzami komunii”. W tej komunii „otwierająca się przed nami pielgrzymka miłosierdzia jest niemal nieskończona, ponieważ chodzi o dążenie do wzajemnej akceptacji i sympatii, praktykowanie wspólnoty dóbr materialnych i duchowych, upomnienie braterskie, szacunek dla osób najsłabszych… Jest to «mistyka» życia razem”. Ojciec Święty zaleca osobom konsekrowanym, aby „wyszły z siebie, idąc na peryferie egzystencjalne”, gdyż na nich oczekuje cała ludzkość, „mężczyźni i kobiety poszukujący sensu życia, spragnieni tego, co boskie”.
Otoczmy naszą ufną modlitwą wszystkie osoby poświęcone Bogu! Niech coraz pełniej żyją Ewangelią Chrystusa ożywiając w każdym z nas pragnienie świętości.
s. Anna Maria Pudełko – apostolinka
