WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
POWOŁANI DO ZAŻYŁOŚCI Z BOGIEM
Przeżywamy szczególny dzień, w którym podejdziemy do naszych bliskich i znajomych z opłatkiem w ręku, by złożyć im życzenia. Polska jest jednym z nielicznych krajów, w którym udało się odkryć ewangeliczny wymiar chleba. Tym chlebem okazujemy sobie wzajemną życzliwość i dzielimy się radością swego serca.
W wigilijną noc wspominać będziemy ten niepojęty gest Boga, który podzielił się z nami własnym Sercem, oddając w nasze ręce swego jedynego Syna. Święty Łukasz wyakcentuje, że będzie to Mesjasz, Król pochodzący z rodu Dawida. Anioł mówi więc przy Zwiastowaniu: „Oto poczniesz i porodzisz Syna […]. Będzie […] nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. […] Jego panowaniu nie będzie końca” (Ewangelia).
W biblijnym przekazie Druga Księga Samuela daje opis nowego przymierza Boga z Dawidem. Pan Bóg ustami proroka Natana przepowiada Dawidowi wieczne Królestwo (I czytanie). To właśnie Chrystus, należący do potomstwa Dawida, wypełnia zapowiedź daną królowi. Ten, którego przyjście zwiastował w Nazarecie Pannie Maryi archanioł Gabriel, posiądzie tron Dawida, a Jego panowaniu nie będzie końca.
Przed nami uroczystość Bożego Narodzenia. Bóg, dzięki „tak” Maryi, akceptującym Boży plan zbawienia, stał się nam bliski. Możemy na co dzień żyć w Jego obecności. Czy żyjemy? Jak często przyjmuję Komunię świętą? Czy tęsknię za Bogiem?
W czwartą niedzielę Adwentu, możemy tak jak nasi praojcowie wołać: „Gotów jestem Boże na Twój sąd!”. Gotów jestem na Twoje przyjście! Marana tha! Przyjdź, Panie Jezu!
ks. Stanisław Jasionek
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
W bieżącym roku ostatnia niedziela Adwentu jest zarazem Wigilią Bożego Narodzenia. Do południa w liturgii rozważamy początek ludzkiego życia Wcielonego Syna Bożego. Nastąpił on w momencie Zwiastowania, kiedy Maryja zgodziła się uczestniczyć w tym, co anioł Jej zapowiedział. Wieczorem będziemy już śpiewać o Narodzeniu Pana. On przyjął nasze ludzkie życie. Szanujmy i my każdego człowieka – od poczęcia do naturalnej śmierci.
PIERWSZE CZYTANIE (2Sm 7,1-5.8b-12.14a.16)
Król Dawid, gorliwy czciciel Boga, wdzięczny za Jego dary, chciał zbudować Mu świątynię. Bóg jednak obiecał, że sam zbuduje Dawidowi dom – rodzinę, która wyda Mesjasza. Świątynię zbudował wspaniały władca, syn Dawida, Salomon. Jednak dopiero Chrystus zapewnił ludziom najgłębszą więź z Bogiem. Każdy z nas jest Jego świątynią, w której mieszka Jego Święty Duch. Od każdego z nas zależy, czy pozwalamy Bożemu Duchowi działać w nas i przez nas.
Czytanie z Drugiej Księgi Samuela
Gdy król Dawid zamieszkał w swoim domu, a Pan poskromił dokoła wszystkich jego wrogów, rzekł król do proroka Natana: «Spójrz, ja mieszkam w pałacu cedrowym, a Arka Boża mieszka w namiocie». Natan powiedział do króla: «Uczyń wszystko, co zamierzasz w sercu, gdyż Pan jest z tobą».
Lecz tej samej nocy Pan skierował do Natana następujące słowa: «Idź i powiedz mojemu słudze, Dawidowi: To mówi Pan: „Czy ty zbudujesz Mi dom na mieszkanie? Zabrałem cię z pastwiska spośród owiec, abyś był władcą nad ludem moim, nad Izraelem. I byłem z tobą wszędzie, dokąd się udałeś, wytraciłem przed tobą wszystkich twoich nieprzyjaciół. Dam ci sławę największych ludzi na ziemi. Wyznaczę miejsce mojemu ludowi, Izraelowi, i osadzę go tam, i będzie mieszkał na swoim miejscu, a nie poruszy się więcej i ludzie nikczemni nie będą go już uciskać jak dawniej. Od czasu, kiedy ustanowiłem sędziów nad ludem moim izraelskim, obdarzyłem cię pokojem ze wszystkimi wrogami. Tobie też Pan zapowiedział, że sam Pan dom ci zbuduje. Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem.
Przede Mną dom twój i twoje królestwo będzie trwać na wieki. Twój tron będzie utwierdzony na wieki”».
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 89,2-3.4-5.27 i 29)
Z Psalmistą pragniemy zawsze wysławiać Boga. Dziękować za Jego wielkie dzieła dla wszystkich ludzi i dla każdego z nas. Przypominać Jego wierność, która nigdy nie zawodzi. Jego przymierze z Dawidem okazało swą pełną treść w potomku Dawida, który jest Wcielonym Synem Bożym. Wszyscy uczestniczymy w tym Przymierzu potwierdzonym ofiarą Jego człowieczeństwa. Wykorzystujmy nasze ludzkie siły, by pociągać innych do Jego przymierza.
Refren: Na wieki będę sławił łaski Pana.
O łaskach Pana będę śpiewał na wieki, †
Twą wierność będę głosił moimi ustami *
przez wszystkie pokolenia.
Albowiem powiedziałeś:†
«Na wieki ugruntowana jest łaska», *
utrwaliłeś swą wierność w niebiosach.
«Zawarłem przymierze z moim wybrańcem, *
przysiągłem mojemu słudze, Dawidowi:
Twoje potomstwo utrwalę na wieki *
i tron twój umocnię na wszystkie pokolenia».
«On będzie wołał do Mnie: †
”Ty jesteś moim Ojcem, *
moim Bogiem, Opoką mojego zbawienia”.
Na wieki zachowam dla niego łaskę *
i trwałe z nim będzie moje przymierze».
DRUGIE CZYTANIE (Rz 16,25-27)
Święty Paweł kończy List do Rzymian uwielbieniem Bożej tajemnicy. Bóg pociąga do posłuszeństwa wierze wszystkich ludzi. Najpierw objawił się Abrahamowi i zawarł przymierze z jego potomkami. Teraz przez swego Syna – równocześnie potomka Abrahama – powołuje wszystkie narody. Każdy jest powołany. Czy usłyszy i przyjmie Boże wezwanie – zależeć może także od świadectwa naszego życia i od naszych modlitw.
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia:
Temu, który ma moc utwierdzić was zgodnie z Ewangelią i moim głoszeniem Jezusa Chrystusa, zgodnie z objawioną tajemnicą, dla dawnych wieków ukrytą, teraz jednak ujawnioną, a przez pisma prorockie na rozkaz odwiecznego Boga wszystkim narodom obwieszczoną, dla skłonienia ich do posłuszeństwa wierze, Bogu, który jedynie jest mądry, przez Jezusa Chrystusa, niech będzie chwała na wieki wieków! Amen.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Łk 1,38)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Oto ja, służebnica Pańska,
niech mi się stanie według słowa twego.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Łk 1,26-38)
Zwiastowanie to dialog anioła Gabriela z przyszłą Matką Zbawiciela. Skromnie i z godnością pyta i wyraża gotowość jako oddana Bogu Służebnica. Moc Ducha Świętego spowodowała poczęcie w Jej łonie bez udziału mężczyzny ludzkiego istnienia Wcielonego Syna Bożego. Przez dziewięć miesięcy rozwijał się w Niej. Dziś, rozważając to, co dokonało się na początku i na końcu tych dziewięciu miesięcy, módlmy się o poszanowanie każdego poczętego życia i o szacunek oraz konkretną pomoc dla noszących je matek.
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja.
Wszedłszy do Niej, anioł rzekł: «Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami». Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co by miało znaczyć to pozdrowienie.
Lecz anioł rzekł do Niej: «Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca».
Na to Maryja rzekła do anioła: «Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?».
Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego okryje Cię cieniem. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, którą miano za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego».
Na to rzekła Maryja: «Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według słowa twego».
Wtedy odszedł od Niej anioł.
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Matko dziewicza, Matko nienaruszona
Maryja ofiarowała całą siebie Bogu i On uszanował ten dar, gdyż będąc Jego Matką, pozostała dziewicą „przed, w trakcie i po narodzinach Jezusa”. To pokazuje nam, z jaką delikatnością Bóg wychodzi do każdej kobiety. I jak pragnie, aby każda kobieta doceniała dar, jakim jest ona sama.
Dopóki każda z nas nie uszanuje samej siebie, także inni nie będą okazywali nam szacunku. To my wyznaczamy granice i pokazujemy, jak chcemy być traktowane przez innych. Kobieta pełna godności promieniuje fascynującym pięknem, które zachwyca i porusza wszystkich znajdujących się wokół niej do tego stopnia, że jest traktowana z czcią i zachwytem.
Maryja całą siebie oddała Jezusowi i Jego misji. A jednocześnie całą siebie i swoją miłość złożyła w sercu i dłoniach Józefa. Józef uszanował ten dar i nigdy w żaden sposób nie naruszył Jej godności i czystości, dlatego mówimy do Maryi: Matko nienaruszona. Warto myśleć o tym, jak wyglądała relacja i miłość tych dwojga młodych ludzi. Ile było w niej ciepła, serdeczności, czułości i czystości! Jak bardzo się wspierali i sobie pomagali.
Fizyczność, seksualność jest wspaniałym darem Boga dla małżonków, lecz Maryja i Józef pokazują nam, że jest jeszcze wiele innych aspektów, które budują piękną, szczęśliwą więź pomiędzy mężczyzną i kobietą. Jest to świat uczuć i myśli, działań i pragnień, świat wartości i modlitwy, które wiążą głęboko i nierozerwalnie małżonków. To rozmowa i dialog, zaufanie i zawierzenie, wspólna praca i odpoczynek. Gesty bliskości, zatroskania i zainteresowania się drugą osobą. Wspólne planowanie, wytyczanie celów, podobne zainteresowania. To wszystko niesamowicie zbliża i jednoczy.
Uczmy się od Maryi i Józefa, że miłość między mężczyzną i kobietą, mężem i żoną, chłopakiem i dziewczyną, przyjacielem i przyjaciółką może być tak piękna, tak czysta, bo nienaruszona w żaden sposób.
Matko dziewicza i nienaruszona, zachwyć mnie Twoją czystością.
Siostra Anna Maria Pudełko AP, Kobieta w pełni szczęśliwa. Rozważania na podstawie Litanii loretańskiej do Najświętszej Maryi Panny, Częstochowa 2017.
