NR 62 / 2017 – UROCZYSTOŚĆ NARODZENIA PAŃSKIEGO – Msza w nocy

WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA


CHWAŁA BOGU NA WYSOKOŚCIACH

Pan Bóg tak bardzo nas umiłował, że stał się jednym z nas. Urodzony w całkiem zwyczajnej rodzinie, w warunkach, które każdego z nas by mogły zawstydzić. A jednak „Niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie” kryje w sobie pełnię chwały Bożej.
Jezus rodzący się w Betlejem jest kimś więcej niż zwyczajnym dzieckiem, choć rodzi się w całkiem zwyczajnej rodzinie izraelskiej tamtych czasów. W Nim Bóg zawiera z nami wieczne przymierze, które nigdy nie zostanie złamane.
Przymierza, które w czasach Starego Testamentu Bóg zawierał z Noem, Abrahamem czy narodem wybranym, były wielokrotnie przez łamane przez ludzi. Pan Bóg był i jest im wierny, ale my nie okazaliśmy się wierni. Dlatego Bóg postanowił zawrzeć z nami w swoim Synu wieczne przymierze, które nigdy nie zostanie złamane. Jego gwarantem jest bowiem Jezus, prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek, którego narodzenie dzisiaj świętujemy. On w sobie samym, łącząc naturę boską z naturą ludzką, zawarł w imieniu całej ludzkości przymierze z Bogiem. To dzięki temu zbawcze owoce nowego przymierza są dostępne dla każdego człowieka wszystkich czasów, a ono samo trwa na wieki.
Urodzone w żłobie Dziecię zostaje przez anioła obwieszczone jako Zbawiciel świata ‒ w pierwszej kolejności nie królom i mocarzom, ale zwykłym pasterzom. To im przypadł zaszczyt oddania pokłonu Mesjaszowi w imieniu całego świata. Oni stali się ambasadorami ludzkości, gdy w towarzystwie pełnego uwielbienia śpiewu aniołów wyruszyli ujrzeć Zbawiciela.

o. Daniel W. Stabryła ‒ benedyktyn


LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE


Msza o północy – pasterka przypomina narodzenie Wcielonego Syna Bożego. Przyszedł na świat w skromnych warunkach. Nie było miejsca w gospodzie ani w gościnnym domu. Zamiast w kołysce czy łóżeczku spoczął w żłobie. Bóg przyjmuje ludzkie ograniczenia. Wzywa nas do skromności i szacunku dla ludzi prostych. Pierwsi dowiedzieli się o Nim prości pasterze. Bóg posłał do nich swego anioła. Może oczekuje, byśmy jak anioł przynieśli radość z Bożego Narodzenia smutnym ludziom?

PIERWSZE CZYTANIE (Iz 9,1-3.5-6)
Prorok Izajasz zapowiada jako rzecz dokonaną radość i Boże światło z narodzenia Mesjasza. Określa Jego misję przez wspaniałe tytuły. Przyniesie On wyzwolenie z mroku i smutku. Obdarzy Bożym pokojem przytłoczonych ciężarem życia. Będzie rządził sprawiedliwie, zgodnie z prawem. Należymy do Jego mesjańskiego królestwa. Oczekuje naszego udziału w zaprowadzaniu prawa, sprawiedliwości i szacunku dla każdego człowieka.

Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Naród kroczący w ciemnościach ujrzał światłość wielką; nad mieszkańcami kraju mroków światło zabłysło. Pomnożyłeś radość, zwiększyłeś wesele. Rozradowali się przed Tobą, jak się radują w żniwa, jak się weselą przy podziale łupu. Bo złamałeś jego ciężkie jarzmo i drążek na jego ramieniu, pręt jego ciemięzcy, jak w dniu porażki Madianitów.
Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach spoczęła władza. Nazwano Go imieniem: «Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju».
Wielkie będzie Jego panowanie w pokoju bez granic na tronie Dawida i nad jego królestwem, które On utwierdzi i umocni prawem i sprawiedliwością, odtąd i na wieki. Zazdrosna miłość Pana Zastępów tego dokona.
Oto słowo Boże.

PSALM (Ps 96,1-2a.2b-3.11-12.13)
Powtarzamy refren głoszący narodzenie Zbawiciela między strofami dziękczynnego Psalmu. Głosimy wielkie dzieła Boże. Jego chwałę wśród wszystkich narodów. Powszechną miłość obejmującą każdego człowieka. Do udziału w tej radości wzywamy całe stworzenie. Ono też chwali Boga swoim istnieniem, życiem i pięknem. Oby ludzie otwierali się na Boże dobro. Bóg przychodzi, by dokonać sprawiedliwego sądu.

Refren: Dziś się narodził Chrystus Pan, Zbawiciel.
Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
śpiewaj Panu, ziemio cała.
Śpiewajcie Panu, *
sławcie Jego imię.

Każdego dnia głoście Jego zbawienie. *
Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów,
rozgłaszajcie Jego cuda *
pośród wszystkich ludów.

Niech się radują niebiosa i ziemia weseli, *
niech szumi morze i wszystko, co je napełnia.
Niech się cieszą pola i wszystko, co na nich rośnie, *
niech wszystkie drzewa w lasach wykrzykują z radości.

Przed obliczem Pana, który już się zbliża, *
który już się zbliża, by osądzić ziemię.
On będzie sądził świat sprawiedliwie, *
a ludy według swej prawdy.


DRUGIE CZYTANIE (Tt 2,11-14)
W Liście do Tytusa radosna nowina łączy się wyraźnie z zobowiązaniem wobec ludzi. Syn Boży wydał za nas samego siebie. Najpierw jako bezbronne, ubogie Dziecko. Potem jako niewinny Skazaniec, Ofiara przebłagalna za nasze grzechy. Trzeba docenić wielkość Bożego daru. Odrzucić bezbożność, bezmyślne uleganie światowym modom. Żyć rozumnie, sprawiedliwie i pobożnie.

Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Tytusa
Umiłowany:
Ukazała się łaska Boga, która niesie zbawienie wszystkim ludziom i poucza nas, abyśmy wyrzekłszy się bezbożności i żądz światowych, rozumnie i sprawiedliwie, i pobożnie żyli na tym świecie, oczekując błogosławionej nadziei i objawienia się chwały wielkiego Boga i Zbawiciela naszego, Jezusa Chrystusa, który wydał samego siebie za nas, aby odkupić nas od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud wybrany na własność, gorliwy w spełnianiu dobrych uczynków.
Oto słowo Boże.

ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Łk 2,10-11)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Zwiastuję wam radość wielką,
dziś narodził się nam Zbawiciel,
którym jest Jezus Chrystus.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

EWANGELIA (Łk 2,1-14)
Święty Łukasz podaje konkretne okoliczności narodzenia Zbawiciela. Przyszedł On w określonym momencie historii świata. Jego życie i misja to kulminacyjny punkt tej historii. Jednak wybrał skromność, ubóstwo. Z Jego narodzenia radowali się aniołowie. Jeden z nich powiadomił prostych pasterzy. Wielu innych o nim nie wiedziało. Dziś też wielu wydaje się, że nie miało to większego znaczenia. Starajmy się zanieść im tę radość i módlmy się, by ją przyjęli.

Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
W owym czasie wyszło rozporządzenie cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym świecie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Podążali więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta.
Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna.
Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Powiła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie.
W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Wtem stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. I rzekł do nich anioł: «Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu; dziś bowiem w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: znajdziecie Niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie».
I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami:
«Chwała Bogu na wysokościach,
a na ziemi pokój
ludziom, w których sobie upodobał».
Oto słowo Pańskie.


KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE


Matko najmilsza, Matko przedziwna

Maryja nie musiała w życiu niczego udawać. Była na wskroś autentyczna. I tym właśnie przyciągała i przyciąga ludzi ku sobie. Ona zawsze była serdeczna, życzliwa i ciepła, bo kochała sercem nieskażonym przez grzech. Każdy czuł się przy Niej dobrze, bo zawsze był: przyjęty, ugoszczony, zauważony, pocieszony, pouczony. Mając serce przepełnione dobrocią, Maryja odnajdywała tę dobroć w innych ludziach i im ją ukazywała.
My też możemy budować relacje, które nie opierają się na przemocy, szantażu emocjonalnym lub manipulacji. Być miłą, serdeczną, ciepłą wcale nie znaczy być naiwną. Kobieta potrafi wspaniale łączyć w sobie łagodność ze stanowczością. Musi tylko wiedzieć, do czego dąży, jakie są jej cele i jakie wartości jej przyświecają. A potem jasno określać granice własne i innych. Możemy być coraz bardziej autentyczne, dając poczucie bezpieczeństwa innym, a jednocześnie być afirmujące, podkreślając wszystko to, co dobre, prawdziwe i piękne w drugich, stawać się „mecenasami” wartości drugiego człowieka.
Jesteś przedziwna! To już nie brzmi jak komplement. Raczej powiedzielibyśmy: jesteś urocza, zachwycająca, urzekająca! Maryja jest zachwycająca i budzi nasz podziw. Jest „przedziwna” w łączeniu w sobie cech, które na pierwszy rzut oka wydają się przeciwnościami, a w Niej łączą się we wspaniałą harmonię. Ona jest niesamowicie prosta i mądra, pokorna i pełna godności, czuła i zaradna życiowo, ciepła i stawiająca wymagania, kontemplująca i działająca.
Każda kobieta może i pragnie budzić zachwyt, który inspiruje do dobra, prawdy, poświęcenia. Może też szokować poprzez zachowania i postawy pełne naiwności, wrogości, wulgarności, prostactwa czy zawiści… Lecz wtedy nie tyle inspiruje, co budzi niesmak i chęć odwetu.
Matko przedziwna, ucz mnie bycia inspiratorką i natchnieniem dla wielu.

Siostra Anna Maria Pudełko AP, Kobieta w pełni szczęśliwa.

Rozważania na podstawie Litanii loretańskiej do Najświętszej Maryi Panny, Częstochowa 2017.