WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Kto nas obroni przed wilkami?
Kiedyś w porze letniej spiekoty nad biblijną rzeką Eufrat byłem świadkiem, gdy pasterz prowadził owce do wodopoju. Wołał je, a one go rozpoznawały po głosie. Szedł na ich przedzie i podążały za nim w zaufaniu. Nie bały się kilku obcych, którzy pojawili się nieoczekiwanie nad brzegiem rzeki, bo pasterz był z nimi. Wcześniej pasterz rozmawiał z nami i nas pozdrowił. Potem wprowadził całe stado do źródeł wody. Następnie udał się z owcami w dalszą drogę.
Chrystus jest Dobrym Pasterz. On nigdy nie opuszcza swojej owczarni. Oddaje swoje życie za owce. Posyła nieustannie świętych pasterzy, którzy jak On poświęcają się dla Kościoła, a nawet oddają życie za Jego owczarnię. Naszą troską jest więc modlitwa o świętych pasterzy, którzy podejmą swe zadanie odważnie i odpowiedzialnie.
Pytasz, jak mam usłyszeć głos Pasterza? Ewangelia jest głosem Dobrego Pasterza. Zatem bierz i czytaj ją uważnie i pobożnie! Gdzie mam znaleźć urodzajne pastwiska i źródło wody? Sakramenty święte są życiodajnym źródłem łaski Bożej – gaszą pragnienie i wzmacniają na dalszą drogę. Pamiętaj, abyś świecił Dzień Pański!
Krytykowano pewnego księdza, że udał się na spotkanie grupy ludzi, którzy jawnie zwalczają Kościół Chrystusowy. Wtedy zadał pytanie: czy nie posyła nas Jezus między wilki? Oni także potrzebują głosu, który przypomni im stanowisko Kościoła, a nade wszystko da świadectwo męstwa i wierności Chrystusowi.
Duchu Święty wspieraj i dzisiaj nasze słabe siły w podążaniu za Dobrym Pasterzem, dodawaj nam odwagi i zapału w budowaniu jedności całego Kościoła, by nastała jedna owczarnia i jeden Pasterz.
ks. Leszek Rasztawicki
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Zwycięski Pasterz prowadzi nas do niebieskich radości. Możemy podążać za Nim – pewną drogą, lub wytyczać własne ścieżki. Wolność daje prawo wyboru. Dzisiejszy świat kieruje się chęcią łatwego zysku, buduje codzienność na ulotnych wartościach. Wybierając Chrystusa, możemy mieć pewność, że życie nie przecieknie nam przez palce, lecz uchwycimy jego istotę. Celem człowieka jest oddanie chwały Bogu. Tylko to uczyni go szczęśliwym i poprowadzi do zbawienia.
PIERWSZE CZYTANIE (Dz 4, 8-12)
Tylko Bóg czyni cuda i jeśli zechce, posłuży się człowiekiem. Pokora niemal „obezwładnia” wszechmogącego Boga, który nie może i nie chce niczego odmówić człowiekowi pokornemu. Piotr i Jan uzdrawiają mocą Bożą, nie przypisując sobie zasługi, lecz wykorzystują tę okazję, by głosić Dobrą Nowinę. Nie żyjemy dla samych siebie, lecz dla Boga i to Jego mamy głosić całym swoim życiem. Przykładem prawdziwie chrześcijańskiego życia dajemy świadectwo, że On jest Miłością!
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Piotr napełniony Duchem Świętym powiedział: «Przełożeni ludu i starsi! Jeżeli przesłuchujecie nas dzisiaj w sprawie dobrodziejstwa, dzięki któremu chory człowiek odzyskał zdrowie, to niech będzie wiadomo wam wszystkim i całemu ludowi Izraela, że w imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka – którego wy ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych – że dzięki Niemu ten człowiek stanął przed wami zdrowy.
On jest kamieniem odrzuconym przez was budujących, tym, który stał się głowicą węgła. I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, przez które moglibyśmy być zbawieni».
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 118, 1 i 8. 9 i 21. 22-23. 26 i 28cd)
Z trudem przychodzi nam akceptowanie własnych słabości, które – pomimo naszej pracy nad sobą – niekiedy odbierają siły do życia. Jakże jesteśmy zdumieni, gdy okazuje się, że to, co słabe, staje się początkiem czegoś nowego, piękniejszego. Odrzucony Chrystus stał się kamieniem węgielnym – fundamentem. Opierając na Nim swoje życie, nie zawiedziemy się. Dziękujmy zatem Panu i uwielbiajmy Jego dobroć.
Refren: Kamień wzgardzony stał się fundamentem.
Dziękujcie Panu, bo jest dobry, *
bo Jego łaska trwa na wieki.
Lepiej się uciekać do Pana, †
niż pokładać ufność w człowieku. *
Lepiej się uciekać do Pana, niż pokładać ufność w książętach.
Dziękuję Tobie, że mnie wysłuchałeś *
i stałeś się moim Zbawcą.
Kamień odrzucony przez budujących †
stał się kamieniem węgielnym. *
Stało się to przez Pana i cudem jest w naszych oczach.
Błogosławiony, który przybywa w imię Pańskie, *
błogosławimy was z Pańskiego domu.
Jesteś moim Bogiem, podziękować chcę Tobie, *
Boże mój, wielbić pragnę Cię.
DRUGIE CZYTANIE (1 J 3, 1-2)
Nie ma większej godności, nad godność dziecka Bożego. Każdego dnia możemy radować się tym darem oraz opieką Ojca niebieskiego. Święty Jan poucza, że to jeszcze nie wszystko. W chwale nieba będziemy podobni do Syna Bożego. Świat niekoniecznie nas rozumie. Wynika to z braku znajomości Jezusa. Jeśli wyśmiani, odrzuceni dzielimy los naszego Pana, to w przyszłości tym bardziej dostąpimy udziału w Jego chwale.
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Jana Apostoła
Najmilsi: Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi, i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 10, 14)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ja jestem dobrym Pasterzem
i znam owce moje, a moje Mnie znają.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (J 10, 11-18)
Jezus oddał swoje życie dla naszego zbawienia, ponieważ tego pragnął. W pełni zjednoczony z Ojcem, roztoczył opiekę nad człowiekiem, by poprowadzić go do życia wiecznego, jak pasterz prowadzi owce do owczarni, strzegąc je przed wilkiem. Pan Bóg oczekuje współpracy w dziele zbawienia wyłącznie z miłości do Niego i do braci, a nie z przymusu. Służba Bogu w pełnej wolności przynosi prawdziwe, dobre owoce. Jeżeli cokolwiek tracimy, z pewnością odzyskamy to zwielokrotnione.
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział: «Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz daje życie swoje za owce. Najemnik zaś i ten, kto nie jest pasterzem, którego owce nie są własnością, widząc nadchodzącego wilka, opuszcza owce i ucieka, a wilk je porywa i rozprasza; najemnik ucieka, dlatego że jest najemnikiem i nie zależy mu na owcach.
Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce. Mam także inne owce, które nie są z tej zagrody. I te muszę przyprowadzić, i będą słuchać głosu mego, i nastanie jedna owczarnia, jeden pasterz.
Dlatego miłuje Mnie Ojciec, bo Ja życie moje oddaję, aby je znów odzyskać. Nikt Mi go nie zabiera, lecz Ja sam z siebie je oddaję. Mam moc je oddać i mam moc je znów odzyskać. Taki nakaz otrzymałem od mojego Ojca».
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
POMYŚL!
W Czwartą Niedzielę Wielkanocy obchodzimy kolejny, już 55. Światowy Dzień Modlitw o Powołania do kapłaństwa i życia konsekrowanego. W Polsce to Niedziela Dobrego Pasterza, która rozpoczyna kolejny Tydzień Modlitw o Powołania.
Dlaczego Kościół tak bardzo troszczy się o powołania? Zacznijmy od przykładu wziętego z przyglądania się pięknu natury.
Czasami zdarza się nam obserwować, że słonecznik zawsze zwraca swoją głowę w kierunku słońca. Tak samo dzieje się z człowiekiem. Każda osoba posiada w sobie siłę, która popycha ją w stronę nieba, słonecznego światła, do pełni życia i prawdziwego pokoju serca.
Niestety, tak wielu młodych ludzi w dzisiejszym świecie doświadcza życia w ciemności, które przytłacza, czyni pasywnym, bez motywacji, pragnień, ideałów…
Dlatego z całym Kościołem modlimy się, by młodzi ludzie potrafili rozeznać swoją drogę światła, zgodnie ze swoimi talentami i darami. Modlimy się, by weszli na ścieżkę relacji miłości z Bogiem, który wzywa niektórych do naśladowania Jego Syna Chrystusa w kapłaństwie lub życiu konsekrowanym.
W kolejnych krokach przybliżymy etapy rozeznawania, które zaczerpniemy z mądrości i doświadczenia Założyciela Rodziny Świętego Pawła, bł. Jakuba Alberione. Możemy je zsyntetyzować w czterech krótkich słowach: pomyśl, pomódl się, poradź się, wybierz dobrze.
Dziś pierwsze słowo: POMYŚL!
Słowo to zaprasza cię do tego, by poruszyć twoją inteligencję, twoje wartości: wiara nie jest dla ludzi łatwowiernych i nie dla tych, którzy zakładają, że wiedzą już wszystko. Bóg podarował ci umysł, inteligencję, a teraz prosi, byś je uruchomił, abyś „przyjął piękne powołanie, którym obdarzył cię Bóg” (bł. J. Alberione). Jeśli zdecydujesz, by odpowiedzieć na powołanie, zrobisz to także umysłem!
Rozeznawanie buduje się w świadomości, że Bóg zawsze działa w twoim życiu, a Jego działanie objawia się zwykle w codziennych wydarzeniach. Trzeba umieć zastanowić się, w jaki sposób On mówi do ciebie w zwykłym dniu pracy, nauki, spotkań ze znajomymi. Trzeba pobudzić umysł do refleksji nad życiem, nad wartościami, nad tym, co przeżywasz w wewnętrznym, bogatym świecie. Obecność Boga może być delikatna, często nierozpoznana, nie przywiązuje się do niej wagi, bo dzisiaj każdą chwilę życia wypełnia hałas. Do słuchania Boga i refleksji nad powołaniem potrzeba spokoju i ciszy. Wtedy umysł łatwiej odnajduje słowa opisujące, w jaki sposób Bóg działa w twoim życiu.
s. Anna Juźwiak
