NR 36 / 2018 – 15 NIEDZIELA ZWYKŁA

WPROWADZENIE

KATECHEZA

LITURGIA SŁOWA

PODRÓŻ ZA JEDEN GROSZ

Letnie miesiące to dla wielu z nas czas podróżowania. Z jakiego powodu porzucamy swój dom i swoich bliskich? I czy warto tutaj wracać?

Amos musiał uciekać z Betel, bo nikt go tam nie lubił i nie chciał słuchać. Jezus wysyła uczniów po dwóch, by głosili Ewangelię. Jedni chcą się oderwać od miejsca, które kojarzy nam się z powszedniością i trochę odpocząć, inni celowo chcą się zmęczyć, by poznawać świat i nowych ludzi, a przede wszystkim podziwiać Stwórcę przez piękno stworzenia. Wiemy, że w wakacyjnych i urlopowych wędrówkach towarzyszy nam Pan, choćby przez Anioła Stróża, jeśli tylko tego pragniemy. Nie zostawiamy Go w domu, nie porzucamy moralności, nie szukamy takiego odlotu, który skomplikuje nam całe życie. Modlimy się o dobrą podróż i szczęśliwy powrót. To wszystko ważne, bo poza starością, chorobami krążenia i nowotworami, wypadki komunikacyjne to najczęstsza przyczyna przedwczesnego zgonu! Warto więc dziękować za każdy bezpieczny powrót i za to, że w podróży nie byliśmy sami. Konkretną formą takiej wdzięczności jest wpieranie misjonarzy. Jeden grosz za każdy szczęśliwie przejechany kilometr to trochę dużo, zważywszy, że w roku przemierzamy ich tysiące. W całorocznym budżecie to jednak nie za wiele. Ale wspieranie tych, których Pan posyła dzisiaj na krańce świata z radosną nowiną, to bezcenne świadectwo naszej wdzięczności za to, że i nam ktoś kiedyś przyniósł Dobrą Nowinę: Cyryl, Metody, Wojciech, Brunon. Gdyby nie wybrali się w podróż, nic byśmy dzisiaj o Jezusie nie wiedzieli. I choć powody ich podróży były różne, Boża Opatrzność sprawiła, że nie podróżowali sami.

ks. Arnold Nowak