WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
Maleńki świat
„Wydaje się, że kosmos, ziemia i wszechświat są takie ogromne. Niezbadane, przekraczające ludzkie możliwości. A serce ludzkie jest tak ogromne, że mieści się w nim cały Bóg”.
o. Stefan, misjonarz
W Objawieniu Pańskim wyznajemy wiarę i głębokie przekonanie, że jesteśmy posłani, aby zanieść światło Jezusa na krańce świata. Sami z siebie blasku nie wydamy – jak mówił bł. Paweł Manna, ale możemy go nieść w sobie. W uroczystość Epifanii, gdy w postaciach mędrców ze Wschodu przychodzi ludzkość do Światłości, obchodzimy misyjny dzień dzieci.
Dziecko jest darem, tak jak On stał się darem dla świata. Dziecko jest najbardziej poszkodowanym członkiem ludzkości, bo często nie ma prawa się narodzić, cierpi głód i doznaje największych ran w czasie konfliktów zbrojnych. Dziecko też przynosi radość i przypomina wiosnę dzieła stworzenia. W jednym z malgaskich regionów jest powiedzenie: „Jedno dziecko to przyszłość całego plemienia”.
Dla ludzi wiary Jezus to nadzieja i spełnienie obietnic, tak jak czytamy w liturgii Słowa (pierwsze czytanie). Jezus staje się dla nas Tajemnicą Objawioną, by każdemu stworzeniu w zrozumiały dla nich sposób powiedzieć: Bóg jest i kocha. Dzieci na całym świecie ukazują swoją obecnością nieustanne błogosławieństwo Boga. Patrząc też na te najmniejsze najbardziej bezbronne i cierpiące, zauważamy, że Bóg mieszka w tym, co małe i bezgranicznie ufające.
Niech zatem każda rodzina na ziemi będzie odpowiednim miejscem wzrastania dla tego maleńkiego świata, jakim jest serce dziecka, a zapewniam, że w nim potrafi się zmieścić cały Bóg.
ks. Maciej Będziński
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Bóg objawia się nam w rozmaity sposób – przez słowo, sakramenty, przez innych ludzi. Jego ukazywanie się naszym oczom nie jest zazwyczaj spektakularne i nie musi takie być, gdyż oczy ciała nie dostrzegają tego, co ukryte. Tylko wzrok duszy jest w stanie dotrzeć do rozpoznania i przyjęcia Boga w małej Dziecinie. To właśnie stało się udziałem mędrców, którzy obrali wiarę za swoją przewodniczkę.
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 60, 1-6)
Naszą chwałą jest tylko i wyłącznie Bóg. Żadne osiągnięcia czy osobiste starania nie stanowią naszej godności i wartości. Wszystko to mamy tak naprawdę od Niego dzięki Jego łasce, która uzdalnia nas i pobudza do dobrych czynów. To Bóg jest tym światłem, które rozbłyska nad nami. W Jego blasku odnajdujemy naszą prawdziwą wartość i otrzymujemy misję przekazania tego dobrodziejstwa innym ludziom.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
Powstań, świeć, Jeruzalem, bo przyszło twe światło i chwała Pana rozbłyska nad tobą. Bo oto ciemność okrywa ziemię i gęsty mrok spowija ludy, a ponad tobą jaśnieje Pan i Jego chwała jawi się nad tobą.
I pójdą narody do twojego światła, królowie do blasku twojego wschodu. Podnieś oczy wokoło i zobacz: Ci wszyscy zebrani zdążają do ciebie. Twoi synowie przychodzą z daleka, na rękach niesione są twe córki.
Wtedy zobaczysz i promienieć będziesz, a serce twe zadrży i rozszerzy się, bo do ciebie napłyną bogactwa zamorskie, zasoby narodów przyjdą ku tobie. Zaleje cię mnogość wielbłądów – dromadery z Madianu i z Efy. Wszyscy oni przybędą z Saby, ofiarują złoto i kadzidło, nucąc radośnie hymny na cześć Pana.
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 72, 1b-2. 7-8. 10-11. 12-13)
Psalmista wyśpiewujący o pokłonie królów z odległych krain staje się prorokiem opisującym te wydarzenia, które miały miejsce w Betlejem. Ta profetyczna wizja niesie ze sobą zapowiedź jeszcze dalszej przyszłości – tych czasów, gdy na Imię Jezusa zegnie się każde kolano i cała rzeczywistość zostanie poddana Temu, do którego od zawsze należy.
Refren: Uwielbią Pana wszystkie ludy ziemi.
Boże, przekaż Twój sąd królowi, *
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
Aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie *
i ubogimi według prawa.
Za dni Jego zakwitnie sprawiedliwość *
i wielki pokój, zanim księżyc zgaśnie.
Będzie panował od morza do morza, *
od Rzeki aż po krańce ziemi.
Królowie Tarszisz i wysp przyniosą dary, *
królowie Szeby i Saby złożą daninę.
I oddadzą Mu pokłon wszyscy królowie, *
wszystkie narody będą mu służyły.
Wyzwoli bowiem biedaka, który Go wzywa, *
i ubogiego, co nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim, *
nędzarza ocali od śmierci.
DRUGIE CZYTANIE (Ef 3, 2-3a. 5-6)
Łaska zbawienia jest skierowana do wszystkich ludzi. Bóg nie robi żadnej różnicy pomiędzy Swymi dziećmi, ale chce doprowadzić wszystkich do spotkania ze Sobą w wiecznej radości. Tajemnica ta objawiana jest przez Ducha Świętego, który jest miłością i jednością Ojca i Syna. Ku takiej samej jedności prowadzi On całą ludzkość w Mistycznym Ciele Chrystusa, którym jest Kościół święty.
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Efezjan
Bracia:
Przecież słyszeliście o udzieleniu przez Boga łaski danej mi dla was, że mianowicie przez objawienie oznajmiona mi została ta tajemnica. Nie była ona oznajmiona synom ludzkim w poprzednich pokoleniach, tak jak teraz została objawiona przez Ducha świętym Jego apostołom i prorokom, to znaczy, że poganie już są współdziedzicami i współczłonkami Ciała, i współuczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie przez Ewangelię.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Mt 2, 2b)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Ujrzeliśmy Jego gwiazdę na Wschodzie
i przybyliśmy oddać pokłon Panu.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mt 2, 1-12)
Jakie to ważne, by oddać Bogu pokłon. Jest to wyraz wiary w Niego. Dziecię Jezus zewnętrznie nie różniło się niczym od innych niemowląt, jednak mędrcy, którzy umieli czytać znaki, rozpoznali w Nim Tego, którego one dotyczyły. I my jesteśmy wezwani do rozpoznania Pana objawiającego się nam w codzienności, w zwykłych sprawach dnia. On jest w nich obecny i zaprasza nas do spotkania ze sobą.
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza
Gdy Jezus narodził się w Betlejem w Judei za panowania króla Heroda, oto mędrcy ze Wschodu przybyli do Jerozolimy i pytali: «Gdzie jest nowo narodzony Król żydowski? Ujrzeliśmy bowiem Jego gwiazdę na Wschodzie i przybyliśmy oddać Mu pokłon».
Skoro usłyszał to król Herod, przeraził się, a z nim cała Jerozolima. Zebrał więc wszystkich arcykapłanów i uczonych ludu i wypytywał ich, gdzie ma się narodzić Mesjasz.
Ci mu odpowiedzieli: «W Betlejem judzkim, bo tak zostało napisane przez Proroka: A ty, Betlejem, ziemio Judy, nie jesteś zgoła najlichsze spośród głównych miast Judy, albowiem z ciebie wyjdzie władca, który będzie pasterzem ludu mego, Izraela».
Wtedy Herod przywołał potajemnie mędrców i wywiedział się od nich dokładnie o czas ukazania się gwiazdy. A kierując ich do Betlejem, rzekł: «Udajcie się tam i wypytujcie starannie o Dziecię, a gdy Je znajdziecie, donieście mi, abym i ja mógł pójść i oddać Mu pokłon». Oni zaś, wysłuchawszy króla, ruszyli w drogę.
A oto gwiazda, którą widzieli na Wschodzie, postępowała przed nimi, aż przyszła i zatrzymała się nad miejscem, gdzie było Dziecię. Gdy ujrzeli gwiazdę, bardzo się uradowali. Weszli do domu i zobaczyli Dziecię z Matką Jego, Maryją; upadli na twarz i oddali Mu pokłon. I otworzywszy swe skarby, ofiarowali Mu dary: złoto, kadzidło i mirrę.
A otrzymawszy we śnie nakaz, żeby nie wracali do Heroda, inną drogą udali się do swojego kraju.
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
