WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
SŁOWO Z WIELKĄ MOCĄ
Jesteśmy dziećmi Słowa. To przez nie wszystko się stało. Powstał świat, a w tym świecie człowiek. Jego życie miało być szczęśliwe, ale fałszywe słowo Szatana powiodło go na manowce. Potrzebne było słowo obietnicy, wypowiedziane przez Boga, że pośle On swojego Syna, na wykupienie ludzkości z niewoli grzechu. Tak też się stało. Słowo przybrało ludzkie ciało. W Betlejemskiej Grocie narodził się Zbawiciel.
Żyjemy w świecie pełnym słów. Są słowa, które dają nadzieję i wyznaczają nową perspektywę. Sprawiają, że czujemy się szczęśliwi, potrzebni i spełnieni. Ale są też słowa, które ranią. Słowa, które sprawiają ból i prowadzą do destrukcji.
W wigilijny wieczór większość z nas usłyszała życzenia. Łamiąc się opłatkiem, patrzyliśmy sobie w oczy, przypominając ważne dla nas słowa: kocham Cię, wybaczam Ci, chcę Twojego szczęścia, dziękuję za Twoją miłość.
Słowa mają wielką moc. Mogą być początkiem nowej drogi. Ale musimy na tę drogę wejść. Byli tacy, którzy, jak mówi dzisiejsza Ewangelia, nie przyjęli Słowa. Tym jednak, którzy je przyjęli, „dało moc, aby stali się dziećmi Bożymi”.
Być dziećmi Bożymi, oznacza przyjąć Słowo. Tym słowem jest Chrystus. Jeśli Zbawiciel zamieszka w nas, nasze życie nabierze nowego wymiaru. Święty Jan Ewangelista, mówi, że „otrzymamy łaskę po łasce”. Piękne bożonarodzeniowe życzenia to za mało, jeśli nie ma w nich Boga. Możemy wiele razy mówić komuś, że go kochamy, a za chwilę bardzo go ranić. Pewien człowiek, alkoholik, wciąż powtarzał swojej rodzinie, że już nie będzie pił. Mówił to rano, gdy trzeźwiał. Ale już wieczorem trzymał w ręku kieliszek. Słowa jego obietnicy były zbyt słabe, bo on sam był słaby. Ale pojawił się ktoś, kto pewnego razu podał mu rękę. Zaprowadził go na terapię i modlił się za niego. Człowiek ten uwierzył, że może zmienić swoje życie. Uwierzył, że z Bożą pomocą możliwe jest inne życie. Dziś już nie pije.
ks. Mariusz Krawiec, paulista
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Boże Narodzenie jest opowieścią o Bogu i Jego światłości objawionej w dziecku, które narodziło się dla nas. Bóg, który ukazał się światu jako dziecko, w ten sposób przeciwstawia się wszelkiej przemocy i przynosi światu pokój. Pan i Stwórca uniżył siebie przyjąwszy postać sługi. Jeśli chcemy naprawdę dobrze przeżyć te święta, potrzebujemy łaski pokornego serca, bo tylko ono będzie w stanie przyjąć tak wielką Tajemnicę.
PIERWSZE CZYTANIE Iz 52, 7-10
W czasie wszystkich trzech Mszy Świętych Bożego Narodzenia sięgamy w liturgii do tekstów zaczerpniętych z Księgi Izajasza. O kim myślał prorok, wypowiadając te słowa? Z całą pewnością wizja prorocka wykracza daleko poza historyczny kontekst, w którym powstała.
Czytanie z Księgi proroka Izajasza
O jak są pełne wdzięku na górach nogi zwiastuna radosnej nowiny, który ogłasza pokój, zwiastuje szczęście, który obwieszcza zbawienie, który mówi do Syjonu: «Twój Bóg zaczął królować».
Głos! Twoi strażnicy podnoszą głos, razem wznoszą okrzyki radosne, bo oglądają na własne oczy powrót Pana na Syjon. Zabrzmijcie radosnym śpiewaniem, wszystkie ruiny Jeruzalem! Bo Pan pocieszył swój lud, odkupił Jeruzalem.
Pan obnażył już swe ramię święte na oczach wszystkich narodów; i wszystkie krańce ziemi zobaczą zbawienie naszego Boga.
Oto słowo Boże.
PSALM Ps 98
„Niech radość nie będzie niema. Niech serce nie milczy przed swoim Bogiem, niech nie pomija milczeniem Jego darów” – zachęcał swoich słuchaczy św. Augustyn, komentując słowa dzisiejszego psalmu. Wysławiajmy i my z radością Boga, że nam „okazał swoje zbawienie”. Wraz z narodzeniem Syna Bożego świat rzeczywiście może oglądać w obliczu Chrystusa „zbawienie naszego Boga”.
Refren: Ziemia ujrzała swego Zbawiciela.
Śpiewajcie Panu pieśń nową, *
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica *
i święte ramię Jego. Ref.
Pan okazał swoje zbawienie, *
na oczach pogan objawił swoją sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i wierność swoją *
dla domu Izraela. Ref.
Ujrzały wszystkie krańce ziemi *
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio, *
cieszcie się, weselcie i grajcie. Ref.
Śpiewajcie Panu przy wtórze cytry, *
przy wtórze cytry i przy dźwięku harfy.
Przy trąbach i przy dźwięku rogu, *
na oczach Pana, Króla, się radujcie. Ref.
DRUGIE CZYTANIE Hbr 1, 1-6
W Starym Testamencie Bóg przemawiał do ludzi przez proroków, w czasach Nowego Testamentu przemówił przez swojego Syna. Autor listu podkreśla wyższość Objawienia, którego dokonał Jezus Chrystus, wymieniając aż osiem określeń wyrażających prawdę o Jego godności. Pierwszym z nich jest tytuł dziedzica, przysługujący Chrystusowi jako Synowi Bożemu. Warto dać się poprowadzić słowom prologu Listu do Hebrajczyków, by lepiej zrozumieć to, co dokonało się w Betlejem.
Czytanie z Listu do Hebrajczyków
Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców naszych przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez Niego też stworzył wszechświat.
Ten Syn, który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi, a dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach. On o tyle stał się większy od aniołów, o ile odziedziczył dostojniejsze od nich imię.
Do którego bowiem z aniołów powiedział Bóg kiedykolwiek: «Ty jesteś moim Synem, Ja Cię dziś zrodziłem»? I znowu: «Ja będę Mu ojcem, a On będzie mi Synem»? A skoro ponownie wprowadzi Pierworodnego na świat, powie: «Niech Mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży».
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Zajaśniał nam dzień święty, pójdźcie, narody, oddajcie pokłon Panu,
bo wielka światłość zstąpiła dzisiaj na ziemię.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA dłuższa, J 1,1-18
Święty Jan opowiada o narodzinach Jezusa w odmienny sposób niż pozostali ewangeliści. Jakby widział i dostrzegał więcej niż oni. Pozwólmy i my, by tajemnica Bożego Narodzenia otwarła nasze oczy i serca, abyśmy mogli również powiedzieć: „I oglądaliśmy Jego chwałę”. Wówczas sami staniemy się nosicielami Światła, które promieniuje z Betlejem.
+ Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo. Ono było na początku u Boga. Wszystko przez Nie się stało, a bez Niego nic się nie stało, z tego, co się stało.
W Nim było życie, a życie było światłością ludzi, a światłość w ciemności świeci i ciemność jej nie ogarnęła.
Pojawił się człowiek posłany przez Boga, Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o światłości, by wszyscy uwierzyli przez niego. Nie był on światłością, lecz został posłany, aby zaświadczyć o światłości.
Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi.
Na świecie było Słowo, a świat stał się przez Nie, lecz świat Go nie poznał. Przyszło do swojej własności, a swoi Go nie przyjęli. Wszystkim tym jednak, którzy Je przyjęli, dało moc, aby się stali dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię Jego – którzy ani z krwi, ani z żądzy ciała, ani z woli męża, ale z Boga się narodzili.
A Słowo stało się ciałem i zamieszkało wśród nas. I oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca, pełen łaski i prawdy.
Jan daje o Nim świadectwo i głośno woła w słowach: «Ten był, o którym powiedziałem: Ten, który po mnie idzie, przewyższył mnie godnością, gdyż był wcześniej ode mnie».
Z Jego pełności wszyscy otrzymaliśmy – łaskę po łasce. Podczas gdy Prawo zostało dane za pośrednictwem Mojżesza, łaska i prawda przyszły przez Jezusa Chrystusa.
Boga nikt nigdy nie widział; ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, o Nim pouczył.
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Nowonarodzony w świątyni
Według Prawa Mojżeszowego pierworodni należeli do Boga jako Jego dar. Zwierzęta pierworodne składano w ofierze, przy pierworodnych synach stosowany był ich symboliczny wykup. Odpowiedni przepis został zacytowany, choć nie dosłownie. Podkreślenie tej reguły może wynikać stąd, że pośrednio stwierdza ona uświęcenie, konsekrację Jezusa.
Wykup pierworodnego polegał na złożeniu ofiary zastępczej. Przepisy zalecały ofiarę pieniężną, pięć syklów, ale może ludzie biedni mogli ofiarować dwa ptaki, jak przy oczyszczeniu. Taką samą ofiarę składał konsekrowany nazirejczyk. W tle relacji znajdujemy znowu temat świętości Jezusa. (…)
Przybywający do świątyni w celu złożenia ofiary lub oczyszczenia zwracali się do kapłana. Spotykali go przy wejściu. Takim dyżurnym kapłanem mógł być Symeon. Powitanie przy bramie świątyni, przyjęcie ofiar i pobłogosławienie Matki i Dziecka w ramach przewidzianych po porodzie obrzędów stało się okazją do wyrażenia nadziei mesjańskiej.
Michał Wojciechowski,
Bóg stał się dzieckiem.
Objaśnienie Ewangelii dzieciństwa Jezusa,
Edycja Świętego Pawła 2013.
