WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
GORĄCO PRAGNĄŁEM SPOŻYĆ TĘ PASCHĘ Z WAMI, ZANIM BĘDĘ CIERPIAŁ (Łk 22, 15)
Wieczernik jest miejscem ustanowienia sakramentu Eucharystii i kapłaństwa. Zaproszenie Apostoła do Wieczernika to wielkie pragnienie samego Jezusa, który objawia głębię swego Serca, przepełnionego miłością do każdego człowieka. Eucharystia w Wieczerniku w pełni uobecnia Misterium Paschalne zanim jeszcze się rozpoczęło. Uczniowie już wtedy spożywają uwielbione Ciało Jezusa, uczestnicząc w Misterium Męki Pana, które się rozpoczęło w duszy i sercu Jezusa, choć jeszcze było zakryte przed ich oczami. O jakże dobry jest Bóg, który i nas zaprasza do uczestniczenia w wielkich tajemnicach wiary w każdej Mszy Świętej!
Sakrament kapłaństwa nadany Boskim autorytetem Chrystusa podtrzymuje ten nadprzyrodzony i życiodajny dar Boga – Misterium Eucharystii, niezgłębionej miłości Boga do człowieka. Sprawując Eucharystię, uczestniczymy w sposób pełny w owocach Męki i Zmartwychwstania naszego Pana. To, co Chrystus zapowiedział w Wieczerniku i dopełnił w ofierze Krzyża na Golgocie. jest nieustannie bijącym źródłem łaski i błogosławieństwa.
Dar kapłaństwa to wyraz wielkiego zaufania Boga do człowieka. Chrystus czyni wszystko dla Kościoła, swojej umiłowanej Oblubienicy. Czyż mogę być zatem obojętny na tak wielką miłość Chrystusa? Z radością i dziękczynieniem uwielbiamy naszego Pana w każdej celebrowanej Eucharystii!
Cóż oddam Panu za wszystko, co mi wyświadczył?
Podniosę kielich zbawienia i wezwę imienia Pańskiego (Ps 116, 12-13).
ks. Leszek Rasztawicki
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
Wielki Czwartek, początek Triduum Paschalnego, dzień ustanowienia dwóch ważnych sakramentów: Eucharystii, sakramentu, który daje życie wieczne tym, którzy spożywają Ciało i Krew Pana, oraz kapłaństwa, sakramentu, dzięki któremu Eucharystia jest dostępna dla wierzących. Wielki Czwartek, jeden z najbardziej radosnych dni w roku, ale też dzień, w którym Dawca Miłości został aresztowany, aby dopełnić ofiary Wieczernika.
PIERWSZE CZYTANIE (Wj 12,1-8.11-14)
Czytanie z Księgi Wyjścia
Pan powiedział do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej: «Miesiąc ten będzie dla was początkiem miesięcy, będzie pierwszym miesiącem roku! Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela tak:
„Dziesiątego dnia tego miesiąca niech się każdy postara o baranka dla rodziny, o baranka dla domu. Jeśliby zaś rodzina była za mała do spożycia baranka, to niech się postara o niego razem ze swym sąsiadem, który mieszka najbliżej jego domu, aby była odpowiednia liczba osób. Liczyć je zaś będziecie dla spożycia baranka według tego, co każdy może spożyć. Baranek będzie bez skazy, samiec, jednoroczny; wziąć możecie jagnię albo koźlę. Będziecie go strzec aż do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zabije go całe zgromadzenie Izraela o zmierzchu. I wezmą krew baranka, i pokropią nią odrzwia i progi domu, w którym będą go spożywać. I tej samej nocy spożyją mięso pieczone w ogniu, i chleby przaśne będą spożywali z gorzkimi ziołami.
Tak zaś spożywać go będziecie: biodra wasze będą przepasane, sandały na waszych nogach i laska w waszym ręku. Spożywać będziecie pośpiesznie, gdyż jest to Pascha na cześć Pana.
Tej nocy przejdę przez Egipt, zabiję wszystko pierworodne w ziemi egipskiej, od człowieka aż po bydło, i odbędę sąd nad wszystkimi bogami Egiptu – Ja, Pan. Krew posłuży wam do oznaczenia domów, w których będziecie przebywać. Gdy ujrzę krew, przejdę obok i nie będzie pośród was plagi niszczycielskiej, gdy będę karał ziemię egipską.
Dzień ten będzie dla was dniem pamiętnym i obchodzić go będziecie jako święto dla uczczenia Pana. Po wszystkie pokolenia – na zawsze w tym dniu będziecie obchodzić święto”».
Oto słowo Boże.
PSALM (Ps 116B)
Refren: Kielich Przymierza to Krew Zbawiciela.
Czym się Panu odpłacę *
za wszystko, co mi wyświadczył?
Podniosę kielich zbawienia *
i wezwę imienia Pana.
Cenna jest w oczach Pana *
śmierć Jego wyznawców.
Jestem Twym sługą, synem Twojej służebnicy, *
Ty rozerwałeś moje kajdany.
Tobie złożę ofiarę pochwalną *
i wezwę imienia Pana.
Wypełnię me śluby dla Pana *
przed całym Jego ludem.
DRUGIE CZYTANIE (1Kor 11,23-26)
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia: Ja otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, której został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy, połamał i rzekł: «To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę!». Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: «Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę!».
Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb i pijecie kielich, śmierć Pana głosicie, aż przyjdzie.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 13,34)
Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.
Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali,
tak jak Ja was umiłowałem.
Aklamacja: Chwała Tobie, Królu wieków.
EWANGELIA (J 13,1-15)
+ Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Było to przed Świętem Paschy. Jezus, wiedząc, że nadeszła godzina Jego, by przeszedł z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował.
W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty, syna Szymona, aby Go wydał, Jezus, wiedząc, że Ojciec oddał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło, nim się przepasał. Potem nalał wody do misy. I zaczął obmywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany.
Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: «Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?». Jezus mu odpowiedział: «Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale poznasz to później». Rzekł do Niego Piotr: «Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał».
Odpowiedział mu Jezus: Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną». Rzekł do Niego Szymon Piotr: «Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę!».
Powiedział do niego Jezus: «Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy». Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: «Nie wszyscy jesteście czyści».
A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: «Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie „Nauczycielem” i „Panem”, i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wy powinniście sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem».
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
Adoracja eucharystyczna
Jezus Chrystus w Eucharystii jest Drogą, Prawdą i Życiem; jest w niej obecny z Ciałem, Krwią, Duszą i Bóstwem. Przebywa w Tabernakulum i wzywa nas do siebie. On chce nas oświecać, pouczać, rozgrzewać, umacniać, podnosić na duchu, wszystkim dodawać odwagi: Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście. Ja dam wam wytchnienie (Mt 11, 28).
Święty Alfons de Liguori napisał: „Wiedzcie, że możecie uzyskać więcej podczas piętnastominutowej modlitwy przed Najświętszym Sakramentem niż przez wszystkie inne ćwiczenia pobożne w ciągu dnia. Jest prawdą, że Bóg na każdym miejscu wysłuchuje tego, kto się modli, ale jest także prawdą, że Jezus łatwiej udziela swoich łask temu, kto Go adoruje w Najświętszym Sakramencie”.
Wierne odprawianie adoracji Najświętszego Sakramentu zabezpiecza i uzupełnia owoc medytacji i Eucharystii celebrowanej. Dlatego podczas adoracji dusza nasza musi koniecznie wejść w ścisły kontakt z Jezusem Chrystusem, Boskim Mistrzem. (…) Z Tabernakulum mamy wszystko, bez Tabernakulum – nic.
Nawiedzenie Najświętszego Sakramentu to spotkanie duszy i całej naszej osoby z Jezusem.
Tutaj stworzenie spotyka się ze Stwórcą;
uczeń staje przy Boskim Mistrzu;
chory przychodzi do Lekarza dusz;
ubogi ucieka się do Zamożnego;
spragniony pije ze Źródła.
Tutaj słaby przedstawia się Wszechmocnemu;
kuszony szuka bezpiecznego Schronienia;
niewidomy poszukuje Światła;
przyjaciel przychodzi do prawdziwego Przyjaciela;
zagubiona owca zostaje odnaleziona
przez Boskiego Pasterza.
Tutaj serce zmącone znajduje Drogę;
głupi odkrywa Mądrość;
oblubienica znajduje Oblubieńca duszy;
nicość odnajduje się w Tym, który jest Wszystkim.
Tutaj strapiony odkrywa Pocieszyciela;
młody zyskuje ukierunkowanie życia;
pasterze odnajdują Jezusa w żłóbku,
Magdalena − na uczcie u Szymona,
Nikodem przychodzi do Niego w nocy.
Tutaj uobecniają się święte rozmowy z Jezusem: Samarytanki,
Zacheusza, Filipa, wszystkich Apostołów,
szczególnie z ostatniego tygodnia Jego ziemskiego
życia i po zmartwychwstaniu.
Przybywa się do Jezusa jako do Pośrednika między Bogiem a człowiekiem, jako do Kapłana ustanowionego przez Ojca, jako do Ofiary wynagradzającej, jako do Mesjasza, który przyszedł, jako do Słowa Bożego, jako do Dobrego Pasterza, jako do Tego, który jest Drogą, Prawdą i Życiem, jako do Zbawiciela świata.
ks. Jakub Alberione
Modlitewnik Rodziny Świętego Pawła
Edycja Świętego Pawła, 2019.
