WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
RACHUNEK ZYSKÓW I STRAT
Przeważnie opowiadamy się za tym, co jest korzystne. Postępujemy tak, robiąc zakupy, wybierając miejsce wyjazdu na wakacje, a niekiedy nawet dobierając znajomych. Chrystus przeciwnie – pokazuje, że czasem trzeba również tracić.
W pierwszym czytaniu wziętym z Izajasza usłyszymy trzecią pieśń o Słudze Pańskim. Prorok na kilkaset lat przed Chrystusem opisał w czterech pieśniach Jego mękę. W dzisiejszej możemy odnaleźć trzy zasadnicze myśli: Mesjasz nie cofnie się przed najwyższą ofiarą, jaką złoży z samego siebie. Doświadczy agresji i odrzucenia ze strony ludzi. Jest zjednoczony z Bogiem Ojcem, który umacnia Go do złożenia tak wielkiej ofiary. W tym świetle słowa drugiego czytania z Listu św. Jakuba zyskują szczególny wymiar. Nie można trwać na płaszczyźnie deklaracji, nie popierając ich czynami. Jak Chrystus dał największy znak swojej miłości, umierając za nasze grzechy na krzyżu, tak my sami jesteśmy wezwani do dawania świadectwa Chrystusowi. Nie istnieje wiara bezobjawowa, wybiórcza czy przeżywana jedynie prywatnie. Ewangelia wskazuje, że Chrystus na długo przed swoją męką wewnętrznie się do niej przygotowywał. Kiedy wyjawił najbliższym uczniom to, co Go czeka, nie został zrozumiany. Święty Piotr zapewne lubił towarzyszyć popularnemu i potężnemu nauczycielowi. Trudno było mu wyobrazić sobie, że Jezus może stać się przegranym, i to całkowicie. Jednak Pan prostuje naiwne myślenie Piotra. Nie można zmartwychwstać, odrzucając swój własny krzyż. Nie można być uczniem Chrystusa, nie niosąc krzyża. On pierwszy przeszedł drogą, na której zostawił swoje ślady. Kto je odnajdzie, doświadczy, że – niosąc krzyż – nie jest sam.
ks. Marek Piedziewicz
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Iz 50,5-9a)
Bóg wspiera swego sługę w prześladowaniach
Czytanie z Księgi proroka Izajasza.
Pan Bóg otworzył mi ucho, a ja się nie oparłem ani się nie cofnąłem. Podałem grzbiet mój bijącym i policzki moje rwącym mi brodę. Nie zasłoniłem mojej twarzy przed zniewagami i opluciem.
Pan Bóg mnie wspomaga, dlatego jestem nieczuły na obelgi, dlatego uczyniłem twarz moją jak głaz i wiem, że wstydu nie doznam. Blisko jest Ten, który mnie uniewinni. Kto się odważy toczyć spór ze mną? Wystąpmy razem! Kto jest moim oskarżycielem? Niech się zbliży do mnie! Oto Pan Bóg mnie wspomaga! Któż mnie potępi?
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 116A,1-2.3-4.5-6.8-9)
Refren: W krainie życia będę widział Boga.
Miłuję Pana, albowiem usłyszał *
głos mego błagania,
bo skłonił ku mnie swe ucho *
w dniu, w którym wołałem.
Oplotły mnie więzy śmierci, +
dosięgły mnie pęta otchłani, *
ogarnął mnie strach i udręka.
Ale wezwałem imienia Pana: *
„O Panie, ratuj me życie!”
Pan jest łaskawy i sprawiedliwy, *
Bóg nasz jest miłosierny.
Pan strzeże ludzi prostego serca: *
byłem w niedoli, a On mnie wybawił.
Uchronił bowiem moją duszę od śmierci, *
oczy moje od łez, nogi od upadku.
Będę chodził w obecności Pana *
w krainie żyjących.
DRUGIE CZYTANIE (Jk 2,14-18)
Wiara nie połączona z uczynkami jest martwa
Czytanie z Listu świętego Jakuba Apostoła.
Jaki z tego pożytek, bracia moi, skoro ktoś będzie utrzymywał, że wierzy, a nie będzie spełniał uczynków? Czy sama wiara zdoła go zbawić? Jeśli na przykład brat lub siostra nie mają odzienia lub brak im codziennego chleba, a ktoś z was powie im: „Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i najedzcie do syta”, a nie dacie im tego, czego koniecznie potrzebują dla ciała, to na co się to przyda?
Tak też i wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie. Ale może ktoś powiedzieć: Ty masz wiarę, a ja spełniam uczynki. Pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, to ja ci pokażę wiarę ze swoich uczynków. Wierzysz, że jest jeden Bóg? Słusznie czynisz, lecz także i złe duchy wierzą i drżą.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (Ga 6,14)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Nie daj Boże, bym się miał chlubić z czego innego,
jak tylko z Krzyża Chrystusa,
dzięki któremu świat stal się ukrzyżowany dla mnie,
a ja dla świata.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 8,27-35)
Zapowiedź męki Chrystusa
Słowa Ewangelii według świętego Marka.
Jezus udał się ze swoimi uczniami do wiosek pod Cezareą Filipową. W drodze pytał uczniów: „Za kogo uważają Mnie ludzie?”
Oni Mu odpowiedzieli: „Za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za jednego z proroków”.
On ich zapytał: „A wy za kogo Mnie uważacie?”
Odpowiedział Mu Piotr: „Ty jesteś Mesjaszem”. Wtedy surowo im przykazał, żeby nikomu o Nim nie mówili.
I zaczął ich pouczać, że Syn Człowieczy musi wiele cierpieć, że będzie odrzucony przez starszych, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; że będzie zabity, ale po trzech dniach zmartwychwstanie. A mówił zupełnie otwarcie te słowa.
Wtedy Piotr wziął Go na bok i zaczął Go upominać. Lecz On obrócił się i patrząc na swych uczniów, zgromił Piotra słowami: „Zejdź Mi z oczu, szatanie, bo nie myślisz o tym, co Boże, ale o tym, co ludzkie”.
Potem przywołał do siebie tłum razem ze swoimi uczniami i rzekł im: „Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje. Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, ten je zachowa”.
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
BIBLIJNE KORZENIE MISTYKI KRZYŻA
O ile symbolem Starego Testamentu jest siedmioramienny świecznik (menora), używany w liturgii świątynnej, to emblematem Nowego Przymierza może być monstrancja. Współcześnie ma ona zwykle kształt drzewa życia, w którego koronie umieszcza się najświętszą Hostię jako znak stałej obecności Syna Bożego wśród wiernych.
Grecki termin dendron, „drzewo”, wyraża ideę żywotności. Uczeni wywodzą go z pierwotnego tematu drew(o), widocznego zarówno w angielskim tree, jak i w polskim „drzewo, drewno”. (…) W Nowym Testamencie słowo dendron występuje przeważnie w zwrocie „dobre/złe drzewo”. Obok znaczenia dosłownego wyraża też metaforę wzrostu królestwa Bożego. Najczęstsze jest wykorzystanie pojęcia drzewa jako obrazu postępowania człowieka w oczach Bożych.
BIBLIJNE KORZENIE MISTYKI KRZYŻA
Książka „Drzewo życia w rajskim ogrodzie. Biblijne korzenie mistyki Krzyża” jest przeglądem i syntezą biblijnych świadectw o krzyżu. W trzech rozdziałach ukazane są kolejno trzy etapy objawienia jego tajemnicy. Ksiądz Antoni Tronina pochyla się nad wielką tajemnicą wiary, z nadzieją, że książka pomoże czytelnikom w jej zrozumieniu i medytacji nad nią. Autor w swoich rozważaniach odwołuje się do symbolu drzewa życia, na które składają się trzy segmenty: korzenie, pień i korona. Korzenie to środowisko starożytnego Bliskiego Wschodu, pień to centralna część orędzia biblijnego Starego Testamentu, natomiast korona drzewa życia – nauczanie i zbawcze dzieło Jezusa Chrystusa.
