WPROWADZENIE
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
JESTEŚMY ŚWIĄTYNIĄ BOGA
W dzisiejszą niedzielę obchodzimy uroczystość rocznicy poświęcenia własnego kościoła. Jest to dzień, kiedy dziękujemy Bogu za to, że zechciał zamieszkać pośród swego ludu.
„Świątynię nie wystarczy tylko zbudować, ale trzeba ją poświęcić Najwyższemu”, aby stała się domem Boga. To w niej „gromadzi się wspólnota chrześcijańska, aby słuchać słowa Bożego, zanosić modlitwy błagalne, wielbić Boga, a przede wszystkim sprawować sakramenty i gdzie przechowuje się Najświętszy Sakrament Eucharystii” (Dekret Świętej Kongregacji Sakramentów i Kultu Bożego z 29 maja 1977 r.). Dzisiejsza uroczystość pobudza nasze serca do wdzięczności Bogu i ludziom, którzy wznosili tę świątynię. Ich wiara i poświęcenie sprawiły, że każdej niedzieli możemy gromadzić się jako wspólnota parafialna na Eucharystii. Ale Kościół to nie tylko mury świątyni, zbudowanej z kamieni. To przede wszystkim ludzie, żywe kamienie, którzy do niego należą. Dziś w drugim czytaniu św. Paweł uświadamia nam, że to my, wierzący, jesteśmy świątynią Boga i że Duch Boży w nas mieszka. I dlatego, aby każdy z nas był godnym miejscem uwielbienia Boga, musi nie tylko dbać o wystrój swojego kościoła parafialnego, lecz przede wszystkim zatroszczyć się o świętość swojego serca. Wówczas, gromadząc się wraz z innymi w imię Boga, wspólnie będziemy wielbić Go i miłować, a będąc Mu posłuszni, dążyć pod Jego kierownictwem do osiągnięcia obiecanego życia w niebie. Zgodnie z nauczaniem Kościoła rodzina chrześcijańska jest domowym Kościołem. Dlatego w Roku Rodziny pamiętajmy, że kiedy nasza rodzina żyje na co dzień wiarą, kiedy wspólnie się modli, kiedy jest wspólnotą wzajemnej miłości, wówczas nasz dom staje się małym Kościołem.
ks. Sławomir Sznurkowski, paulista
LITURGIA SŁOWA
KATECHEZA
WPROWADZENIE
PIERWSZE CZYTANIE (Pwt 6, 2-6)
Będziesz miłował Boga z całego serca
Czytanie z Księgi Powtórzonego Prawa
Mojżesz powiedział do ludu:
«Będziesz się bał Pana, Boga swego, zachowując wszystkie Jego nakazy i prawa, które ja tobie rozkazuję wypełniać, tobie, twym synom i wnukom, po wszystkie dni życia twego, byś długo mógł żyć.
Słuchaj, Izraelu, i pilnie tego przestrzegaj, aby ci się dobrze powodziło i abyś się bardzo rozmnożył, jak ci przyrzekł Pan, Bóg ojców twoich, że ci da ziemię opływającą w mleko i miód.
Słuchaj, Izraelu, Pan jest naszym Bogiem – Pan jedynie. Będziesz więc miłował Pana, Boga twojego, z całego swego serca, z całej duszy swojej, ze wszystkich swych sił. Pozostaną w twym sercu te słowa, które ja ci dziś nakazuję».
Oto słowo Boże.
PSALM RESPONSORYJNY (Ps 18 (17), 2-3a. 3b-4. 47 i 51ab)
Refren: Miłuję Ciebie, Panie, Mocy moja.
Miłuję Cię, Panie, *
Mocy moja,
Panie, Opoko moja i Twierdzo, *
mój Wybawicielu.
Refren: Miłuję Ciebie, Panie, Mocy moja.
Boże, Skało moja, na którą się chronię, *
Tarczo moja, Mocy zbawienia mego i moja Obrono.
Wzywam Pana, godnego chwały, *
i wyzwolony będę od moich nieprzyjaciół.
Refren: Miłuję Ciebie, Panie, Mocy moja.
Niech żyje Pan, niech będzie błogosławiona moja Opoka, *
niech będzie wywyższony mój Bóg i Zbawca.
Ty dałeś wielkie zwycięstwo królowi *
i łaską obdarzyłeś Dawida, Twego pomazańca.
Refren: Miłuję Ciebie, Panie, Mocy moja.
DRUGIE CZYTANIE (Hbr 7, 23-28)
Nieprzemijające kapłaństwo
Czytanie z Listu do Hebrajczyków
Bracia:
Wielu było kapłanów poprzedniego Przymierza, gdyż śmierć nie zezwalała im trwać przy życiu. Ten właśnie, ponieważ trwa na wieki, ma kapłaństwo nieprzemijające. Przeto i zbawiać na wieki może całkowicie tych, którzy przez Niego przystępują do Boga, bo wciąż żyje, aby się wstawiać za nimi.
Takiego bowiem potrzeba nam było arcykapłana: świętego, niewinnego, nieskalanego, oddzielonego od grzeszników, wywyższonego ponad niebiosa, takiego, który nie jest zobowiązany, jak inni arcykapłani, do składania codziennej ofiary najpierw za swoje grzechy, a potem za grzechy ludu. To bowiem uczynił raz na zawsze, ofiarując samego siebie. Prawo bowiem ustanawiało arcykapłanami ludzi obciążonych słabością, słowo zaś przysięgi, złożonej po nadaniu Prawa, ustanawia arcykapłanem Syna doskonałego na wieki.
Oto słowo Boże.
ŚPIEW PRZED EWANGELIĄ (J 14, 23)
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę,
a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego.
Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
EWANGELIA (Mk 12, 28b-34)
Największe przykazanie
+ Słowa Ewangelii według Świętego Marka
Jeden z uczonych w Piśmie podszedł do Jezusa i zapytał Go: «Które jest pierwsze ze wszystkich przykazań?»
Jezus odpowiedział: «Pierwsze jest: „Słuchaj, Izraelu, Pan Bóg nasz jest jedynym Panem. Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całym swoim umysłem i całą swoją mocą”. Drugie jest to: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Nie ma innego przykazania większego od tych».
Rzekł Mu uczony w Piśmie: «Bardzo dobrze, Nauczycielu, słusznie powiedziałeś, bo Jeden jest i nie ma innego prócz Niego. Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego jak siebie samego znaczy daleko więcej niż wszystkie całopalenia i ofiary».
Jezus, widząc, że rozumnie odpowiedział, rzekł do niego: «Niedaleko jesteś od królestwa Bożego». I nikt już nie odważył się Go więcej pytać.
Oto słowo Pańskie.
KLIKNIJ TUTAJ I PRZECZYTAJ PROFESJONALNIE PRZYGOTOWANE DLA CIEBIE KOMENTARZE DO CODZIENNEJ LITURGII SŁOWA NA EDYCJA.PL
KATECHEZA
LITURGIA SŁOWA
WPROWADZENIE
MARYJA NADZIEJĄ MOJEGO ŻYCIA
Maryja pragnie zjednoczyć nas z Jezusem i wie, że nieprzyjacielem Jezusa jest Szatan. To on dąży do tego, abyśmy nie żyli nauczaniem Jezusa, to on dąży do tego, abyśmy Go nie naśladowali. Jezus jest w Ewangelii. To On mówi. To On działa. Dlatego Matka Boża pragnie, abyśmy Nim żyli. (…)
Matka Boża śpieszy nam z pomocą i każdemu z nas stwarza okazje, byśmy na nowo zbliżyli się do Jezusa. Czyni to przez całe nasze życie, nikomu nie odmawiając swojej miłości. Postępuje tak z nami, gdyż jest naszą Matką. Matką, która przez całą dobę nie spuszcza nas z oczu. Czyni to od naszych narodzin aż do śmierci. Nie oddala się od nas nawet na chwilę. Jednocześnie nie ustaje w wysiłku, aby przekonać nas do odejścia od tego, co złe. (…) Wiemy dobrze, jakie są plany Maryi: nakłonić ludzi na całym świecie, aby powrócili do Jezusa Chrystusa, aby żyli Ewangelią. (…)
Zarówno na początku, jak i na końcu historii zbawienia pojawia się postać Maryi. (…) Pojawia się niewiasta, którą jest Maryja, ponieważ Jej Synem jest Jezus. Nie jest to jakaś niewiasta. Absolutnie nie. Jest to ta konkretna niewiasta – Maryja, której Syn zmiażdży Szatanowi głowę. (…)
Od czasu, gdy Bóg zapowiedział, że niewiasta będzie nieprzyjaciółką Szatana, do centralnego momentu ludzkiej historii – Chrystusa – nie ma żadnej wzmianki o Maryi. Dlaczego? Dlatego, że najważniejszy jest Jej Syn. Dopiero w scenie zwiastowania znów jest mowa o Maryi. Ma ona fundamentalne znaczenie, gdyż odtąd w całej ludzkiej historii, od Jezusa aż do końca świata, zawsze będzie mowa o Maryi. Pismo Święte jeszcze raz ukazuje nam Maryję w momencie końca świata.
Gabriele Amorth,
Maryja nadzieją mojego życia.
Ostatni wywiad z najbardziej znanym egzorcystą świata,
Edycja Świętego Pawła, Częstochowa 2017.
Czy zastanawialiście się kiedyś, co by było, gdybyśmy nie mieli sprzymierzeńców w walce z Szatanem? Samotny człowiek skazany byłby na porażkę. Jest jednak Ktoś, kto jest naszym obrońcą i wspiera nas w tej trudnej walce – Matka Boża. Wyraźnie podkreśla to ks. Gabriele Amorth, najsłynniejszy egzorcysta świata, w swoim ostatnim wywiadzie, którego udzielił ks. Sławomirowi Sznurkowskiemu. „Maryja nadzieją mojego życia” to frapująca lektura od pierwszej do ostatniej strony.
